Verraders?

Waren we verraders toen we bij de tweede bijeenkomst van onze kleine leesclub allebei het boek niet uitgelezen hadden? We hadden het met zoveel zorg uitgekozen, toch haperde er iets. we hadden het allebei natuurlijk vreselijk druk gehad, maar eerlijk is eerlijk, we hebben al jaren en jaren een drukke baan en dat houdt ons niet tegen om boeken gewoon uit te lezen. Allebei hadden we meer boeken op onze wenslijst staan voor die periode, toch lukt het vaak wel om boeken uit te lezen als het voor een leesclub is. Het moest iets anders zijn. We bedachten dat het boek traag op gang kwam en dat je er echt de rust voor moest nemen om het te lezen. Blijkbaar ontbrak het ons aan onvoldoende rust. Wanneer ik die rust ga voelen weet ik nog niet maar ik heb het boek, De druiven der gramschap van John Steinbeck, uitgesteld. Het staat wel voor 2017 op mijn lijst dus dit boek krijgt een nieuwe kans maar niet binnen Leopolds Leesclub. Wij kozen een ander boek voor onze derde bijeenkomst van de leesclub.

Judas is een verrader!

Helemaal hip en helemaal hype kozen mijn collega en ik voor Judas als volgende boek voor onze mini-leesclub. Heel Nederland las Judas, dus waarom wij niet. Het was niet helemaal toevallig dat wij kozen voor die versie van Judas die door iemand anders geschreven was dan de versie van Astrid Holleder. Toen we eerder onze NTL-lijsten naast elkaar legden zagen we al snel dat Judas van Amos Oz op beide lijsten voorkwam. Ik kreeg de tip en het boek van mijn vader. Wederom onder het genot van een fijne maaltijd, bespraken we dit boek. Jammer voor de kok maar als ik praat over boeken heb ik minder aandacht voor mijn eten en proef ik minder hoe de maaltijd smaakt maar die was vast voldoende goed want anders had ik het echt wel geweten. Judas verhaalt over Sjmoeël, een student die na enkele samenvallende tegenslagen stopt met zijn studie, die een baantje aanneemt als gesprekspartner voor een oude, invalide en eenzame man, Gershom Wald. Ook Atalja, een mooie verleidelijke vrouw woont in dit huis. Maar dit huis blijkt uiteindelijk meer te huisvesten dan alleen deze bewoners. Atalja is mooi maar ook afstandelijk en Sjmoeël raakt erg onder de indruk van deze vrouw die een zware geschiedenis met zich meedraagt. Een geschiedenis die haar ook weer verbindt met Gershom. Hoe liggen de verhoudingen in dit huis? Lukt het Sjmoeël om zich aan de gemaakte afspraken te houden?

Wat vonden we van deze verrader?

Ook dit keer hebben we erg genoten van de schrijfstijl. Amos Oz schrijft indringend met mooie zinnen en bijzonder gedetailleerde omschrijvingen van de omgeving en de personages. Hij wisselt dzee schrijfstijl af met een meer essay-vorm voor het beschrijven van politieke zaken en religieuze aspecten. Hij beschrijft Jeruzalem zo mooi dat het gaat leven en dat je er van gaat houden, al ben je er nooit in levende lijve geweest. Hij beschrijft de situatie in Jerusalem, begin jaren zestig, zo krachtig en intens dat het je bang kan maken. Het is de vraag of de situatie nu, in deze tijd, minder beangstigend is. Naast de mooie manier van schijven weet Oz ook nog humor en veel gevoel in zijn verhaal te verweven en is de roman doorspekt met symboliek. Ook zitten er veel herhalingen in het boek die telkens een andere functie lijken te hebben. Verraden zijn en verraden worden is een belangrijk thema in het boek maar ook eenzaamheid wordt op verschillende manieren besproken. En de politieke beslommeringen kunnen natuurlijk, in een roman die zich afspeelt in Jeruzalem, niet achterblijven. Dit alles wordt beschreven met het verhaal van Jezus als Jood en Judas als ultieme Christen als basis. Het is prachtig hoe Oz zijn denkbeelden en ideeën over politiek en religie door de verschillende personages naar voren laat komen. Tijdens het lezen geniet je van het verhaal, de schrijfstijl, de beelden die Oz oproept en de inzichten die je meekrijgt. Als je het boek uithebt blijkt het boek nog meer te bieden, namelijk stof tot nadenken. Stel dat men minder argwanend was geweest, had de wereld er dan anders uitgezien? Als het net even anders gelopen was, hadden we dan nu overal in vrede geleefd? Stel?

Verraderlijk?

Judas is een boek over verraders met een verraderlijk trapje(?), verraderlijke inzichten en kruipt het verraderlijk onder je huid. Daarbij is het verraderlijk mooi geschreven en ga ik het steeds meer waarderen. Een aanrader vonden wij.