Wil ik te veel? Roep ik te hard?

Boeken? Ik verslind ze, maar wel alleen in de tijd die ik daarvoor heb. En dat is altijd minder tijd dan ik denk, wil en hoop. Oké, mijn challenge voor dit jaar ga ik wel halen. Het moest vreemd lopen als dat niet lukt. Toch denk ik vaak: kon ik maar meer tijd vrij maken dan kon ik ook nog dit of dat boek lezen.
Zo moet ik af en toe een mooie leesclub aan me voorbij laten gaan en af en toe een boek opzij leggen omdat ik er echt niet in vooruit kom. Mijn NTL lijst groeit en groeit en toch kan ik het niet laten om er telkens weer een prachtig exemplaar aan toe te voegen. Ik kan tot 2025 vooruit met de boeken die ik nu op mijn lijst hebt verzameld.

Kiezen
Daarom moet ik keuzes maken. Ik heb, heel verstandig in mijn geval, de landenchallenge naast me neer gelegd. Het paste niet in mijn planning, niet in het aantal te lezen boeken, niet in mijn wensenlijst. Daarom bedacht ik een eigen mini-challenge en volgde de mini-challenge van Tea. Moet lukken, toch? Toen kwam de boekenweek en ik bedacht nog twee mini-challenges. Weer kom ik in de problemen met mijn tijd. Alles lezen lukt dus echt niet! Gelukkig mag de Hebban-challenge ingevuld en uitgevoerd zoals je zelf wilt. Dus als ik een mini-challenge niet haal dit jaar dan lees ik in 2018 gewoon door. Soms wil ik te veel, soms ben ik pragmatisch.

Roepen
Ook zijn er momenten dat ik te stellig iets roep. In een leesclub bij het bespreken van boeken kan ik een uitgesproken mening hebben die ik soms, na het lezen van ervaringen van anderen, wel kan bijstellen. Dit gebeurt me ook wel in een reactie op andere blogs of recensies. Dan roep ik misschien te hard. Soms heeft dat leuke staartjes. Kijk maar eens hieronder in mijn update van mei en juni en dan vooral bij Fameuze Dames en Zink.

Boeken gelezen in mei en juni

Herman Koch| Makkelijk leven (2017)
02-05-2017  19/45 ****

* Minichallenge: Boekenweekgeschenken

Een schrijver van zelfhulpboeken geeft een mooi inkijkje in zijn heerlijke en fantastische leven en laat ons zien hoe we dit gemakkelijk zelf voor elkaar kunnen krijgen.

Op de een of andere manier wordt dit boek niet zo enthousiast ontvangen maar ik houd wel van de stijl van Koch. Hij is heerlijk onderkoeld cynisch en ook dit boek past in het hokje satire. Direct de eerste bladzijde moest ik gewoon voorlezen aan mijn man en dochter. Ook zij kunnen genieten van deze schrijfstijl. Telkens als je denkt te weten hoe het verhaal gaat lopen, loopt het net even anders. Dat is waarschijnlijk ook precies wat het hoofdpersonage denkt en bemerkt. Ik hoop dat De Greppel hetzelfde gevoel bij me opwekt.

S.J. Naudé| Het vogelalfabet (2011)
05-05-2017  20/45 ****

* Leopolds Leesclub

In een aantal korte en iets langere verhalen beschrijft deze Zuid Afrikaan een aantal bijzondere, bijna bonte personages waar bij ziekte en overlijden vaak een grote rol speelt.

Dit boek las ik samen met een collega onder het 'genot' van een maaltijd. Telkens als we een boek bespreken, spreken we af in een restaurant en eten daar. Dit keer was de maaltijd niet zo best en we gaan daar ook niet meer terug. Maar even weer over het boek. Al voor dat we aan de maaltijd begonnen gaf mijn collega en leesmaatje aan dat ze het boek niet uitgelezen had. Het was mooi maar er was toch iets dat haar tegenhield. Tijdens het laatste verhaal was ze gestopt. Ik snapte precies wat ze bedoelde. Het is een mooi boek, met mooie verhalen, met goed omschreven personages en een mooie schrijfstijl, maar er schuurt iets. De verhalen zijn rauw, komen hard aan, veel verdriet, veel verlies en je ziet de hoofdpersoon vaak echt ten gronde gaan. Mijn tere zieltje was er net tegen bestand om het boek uit te lezen, maar als de schrijver zijn verhalen altijd zo schrijft, kies ik liever een ander boek. Toch geef ik het boek vier sterren omdat het echt, echt wel mooi is.

J.K. Rowling| Harry Potter en de orde van de Fenix (2003)
18-05-2017  21/45 *****

* Gezinsleesboek

Harry krijgt het weer voor elkaar om juist die plekken uit te zoeken waar je beter weg had kunnen blijven. Soms per ongeluk en soms zoekt hij het ook op. Harry wordt ook weer wat ouder en de hormonen gaan flink te keer waardoor emotieregulatieproblematiek hoogtij viert.

Ondanks de dikte van dit boek zijn we er razendsnel doorheen gevlogen. Deden we voorheen ongeveer één hoofdstuk per dag, nu hebben we geregeld moeite gehad om te stoppen na drie hoofdstukken en vlogen we door de hoofdstukken heen (zonder bezem trouwens). Dat komt enerzijds doordat de spanning beter wordt opgevoerd maar ook omdat we steeds dichter bij het einde van de serie aankomen. Ook wisten we op het moment van lezen al dat we enkele weken later naar de Harry Potter-expositie zouden gaan. Natuurlijk wilden we zo ver mogelijk in de serie gevorderd zijn om te voorkomen dat onze zoon daar te veel spoilers te zien zou krijgen. We hebben er met het hele gezin plezier in en aan.

Camilo José Cela| Mrs. Caldwell spreekt met haar zoon (1953)
25 of 26-05-2017  22/45 *****

* Klassieker-genootschap: Keuze van Sanneke

Mrs. Caldwell is haar zoon verloren door een scheepsramp op de Egeïsche zee en schrijft hem brieven waarin ze haar verdriet, maar ook boosheid uit. Ook mooie herinneringen weet ze te beschrijven.

Nog nooit had ik van dit boek of de auteur gehoord, toch is dit al zijn vijfde boek, een klassieker. Het boek is opgedeeld in zeer veel korte hoofdstukken waarin deze verdrietige moeder op een heel bijzondere wijze haar emoties toont. Het heeft even geduurd voordat ik er in zat. Na de eerste hoofdstukken ging ik zelfs twijfelen of ik wel door wilde lezen. Toen kwam het moment dat ik de emotie van het hoofdpersonage voelde, die greep me bij de keel en raakte me in mijn hart. De brieven blijven bijzonder, soms bizar, vol symboliek, druipend van liefde die op sommige momenten zelfs te diep gaat. De verhalen zijn ook poëtisch en soms ruw en tonen niet alleen haar gemoedstoestand maar ook de toestand van het brein van het hoofdpersonage. Van deze schrijver wil ik nog meer boeken lezen, hoewel hij in de proloog waarschuwt dat al zijn boeken heel anders van opzet en schrijfstijl zijn en vooral op geen enkele manier te vergelijken. Hij heeft geen herkenbare schrijfstijl als ik hem goed begrepen heb.

Willem Elsschot| Het tankschip (1941)
27-05-2017  23/45 ****

* Hebban leesclub

Laarmans en partner gaan spontaan met Peters en partner een trip maken aan de vooravond van de oorlog. Al snel gooit de oorlog roet in het eten van deze trip waarop Peters aan Laarmans vertelt wat Boorman te vertellen had over het verhaal van Castellane over Josephine. 

Wederom een heerlijk leesclub met afwijkende vragen, een bezoekje van de illustrator van dit werk en fijne discussies. Ik was al enthousiast over Elsschot waar ik al eerder werk van gelezen had, maar door herkenning in dit boek van zijn schrijfstijl en vele andere aspecten van zijn oeuvre werd ik echt fan van deze Vlaamse auteur. Ik houd van zijn humor en zijn manier van schrijven. Kennen jullie de Elsschot-proef? Nee? Ik nu wel, dat heb ik geleerd in deze leesclub en ik weet zeker dat ik er nooit voor zou slagen. Wel zou ik slagen voor een reciproke-Elsschot proef. Wat zeg ik? Slagen? Ik zou deze proef met het grootste gemak, zonder blikken of blozen, daadwerkelijk zonder enige extra inspanning, cum laude doorstaan.

Benedict Wells| Het einde van de eenzaamheid (2016)
28-05-2017  24/45 ****

* Hebban leesclub

Hoe richt je je leven in als je op jonge leeftijd je ouders verliest en samen met je oudere broer en zus in een weeshuis terecht komt. Hoe houd je de relatie met je broer en zus in stand en hoe bouw je relaties op met anderen? Dat is de vraag waar Jules voor staat.

Dit boek werd bij de wereld draait door aangeprezen en ik vind dat terecht. Het is een bijzonder mooi en intens coming of age verhaal. Is het een klassiekers? Dat weet ik nog niet zo direct, maar mooi is het wel. Opgroeien doe je niet zonder slag of stoot maar bij sommigen wordt opgroeien extra ingewikkeld. Bij dit boek kom je op een bijzonder moment het verhaal in en de auteur weet daar, met een mooie draai menigeen op het verkeerde been te zetten. Mede hierdoor wordt de spanning van het verhaal mooi opgebouwd. In de leesclub ontdekken we samen mooie motieven en diepere lagen. Ook de intertekstualiteit en genoemde liedjes worden opgezocht en zijn de moeite van het luisteren waard. Het is een boek om in latere instantie nog eens opnieuw te lezen en weer nieuwe dingen te ontdekken.

Elizabeth Jane Howard| Lichte jaren (1990)
31-05-2017  25/45 ****

* Hebban leesfeuilleton

In dit eerste deel van vijf boeken zien we de familie Cazalet, ouders met drie zonen en een dochter, inclusief aanhang, die in 1937 en 1938 Londen verlaten om de zomer door te brengen bij hun ouders op het platteland. De tweede wereld oorlog staat voor de deur maar de strijd onderling lijkt hun meer parten te spelen op dat moment. 

Is er leven na het achste leven? Vroegen we ons enkele maanden geleden af en gelukkig dat was er zeker. De volgende vraag was of er nog een feuilleton was na het Het achtste leven feuilleton? Bij deze feuilleton-leesclub bleek dat ook een nieuw feuilleton mogelijk was. Howard schreef dit boek al lang geleden en handelt over een periode aan de vooravond van de tweede wereld oorlog in Groot Brittannië. Zij heeft een bijzondere, wat trage en beeldende schrijfstijl waar je van moet houden en dat doe ik. Ik kan genieten van het geschetste tijdsbeeld, de intriges van alle generaties van de Cazalet's en heerlijke beschrijvingen van omgeving, kleding en de door de personages gelezen boeken. Voor Hetty en mij was dit een reden om er een speciale blogspot aan te wijden zodat we alle gegevens en informatie bij elkaar houden en klaar zijn voor het volgende boek in dit feuilleton. Nu maar hopen dat we ingeloot worden voor het tweede boek uit een serie van vier.

Tjonge, het zijn er dit keer echt veel om te bespreken. Ik moet hier even rusten, even een adempauze nemen. Jullie ook? Neem even een verse kop koffie of een andere versnapering voordat ik verder ga met de rest van de boeken. Doe rustig aan, ik wacht wel even, geef maar een seintje als je klaar bent dan ga ik verder met mijn verhandeling.

.

Zó, dat is lekker. Kan ie weer? Ben je er weer klaar voor? Dan gaan we weer even verder. Mijn 'grote monden' verhaal moet nog komen, dat heb je nog te goed. Zet je schrap voor de volgende zes boeken. Daar gaan we!

J.K. Rowling| Harry Potter en de Halfbloed Prins (2005)
02-06-2017  26/45 *****

* Gezinsleesboek

Hij doet het weer, nieuwe spreuken leren op school, vechten tegen zijn vijanden en steun krijgen van zijn vrienden. Toch is dit boek weer heel anders dan de andere delen waarbij een speciaal boek met bijzondere toverspreuken een grote rol speelt.

Het voorlaatste boek in de serie van zeven is zeker niet het minste. Werd het vierde deel grimmiger, nu wordt het verhaal bijna zwart. De spanning blijft oplopen maar gelukkig weet de auteur ook in dit boek ook menselijke (puberale) trekken te geven aan de tovenaarsleerlingen en humor in het verhaal te houden. Een jaar geleden dachten we dat dit boek niet geschikt zou zijn voor onze zoon, zeker ook als je de films in je achterhoofd houdt maar het boek lezen is toch echt anders dan een film en doordat we samen lazen was het goed mogelijk om telkens te checken hoe het verhaal aankwam. Dan merk je hoe knap de schrijfster echt weer de spanning verhoogd maar daarnaast zoveel vriendschap en betrokkenheid van personages rondom Harry verzamelde dat je als lezer weet dat het het veilig is en dat het goed zal komen. 

Hugo Claus| Bruid in de morgen (1953)
10-06-2017  27/45 ****

* Klassieker-genootschap: Rondje Claus, keuze van Roosje 

Als moeder heb je de belangrijke taak om je zoon aan de man te brengen. Natuurlijk ben je als liefhebbende moeder dan op zoek naar de beste kandidaat.

Dit toneelstuk is onderdeel van drie boeken die we lezen voor het Rondje Claus. Een toneelstuk leest echt anders dan een verhaal. Je krijgt informatie over de plek op het podium en zelfs over enkele atributen en het lichtplan die nodig zijn tijdens de voorstelling. Ik zag er vooraf een beetje tegen op omdat ik het niet gewend ben om toneelstukken te lezen maar dat viel me enorm mee. Dit boek heeft een verglijkbaar thema als het boek De Metsiers dat ik een tijd geleden las. Claus is in staat om bijzondere mensen zeer geloofwaardig in beeld te brengen.

David van Reybrouck| Zink (2016)
23-06-2017  28/45 ****

* Minichallenge: Boekenweekessays en tevens cadeau van Natalie

Reybrouck weet op een bijzondere manier de geschiedenis van Moresnet te vertellen. Het piepkleine staatje dat klem lag tussen Belgie en Duitsland en van het drielandenpunt een vierlandenpunt maakte had buiten zink en een eigen postzegel ook bewoners die deels profiteerden van de bijzondere status maar ook net zo goed klem konden zitten tussen de aangrenzende landen.

Dit essay met een bijzondere strekking verkreeg ik op een bijzondere manier, waar ik nog telkens om moet glimlachen. Nog niet eerder waren me de Boekenweekessays opgevallen maar die blijken dus al jaren te koop tijdens de boekenweek. Dit keer wist ik wel van het bestaan (dankjewel Hebban) maar was ik alsnog te laat. Ergens op een Hebbanpagina 'riep' ik dat ik te laat bij de boekhandel was om Zink, het Boekenweekessay van 2016, aan te schaffen. Overal waar ik kwam was het al uitverkocht. Mijn noodkreet werd door Natalie (je kent haar wel van We Love Lit) opgevangen en toen zij het boekje ergens tegen het lijf liep heeft ze het voor mij gekocht. Prachtig toch? Tijdens de heerlijke en leerzame Couperus-wandeling in Den Haag kreeg ik het boekje overhandigd. Tjonge, wat was ik er blij mee. Nogmaals dankjewel Natalie. Ik heb er enorm van genoten. Ik genoot van het mooie verhaal dat Reybrouck schreef maar tevens van het mooie gebaar dat zij dit essay voor mij vond.

Cato van Aa| Fameuze dames (2017)
24-06-2017  29/45 ***

* Grote mond uitdaging

Een weduwe, Catharina Dóll, zet na het overlijden van haar man in haar eentje de uitgeverij van haar echtgenoot voort terwijl ze tevens de zorg over vijf jonge kinderen heeft. Als de kinderen al iets ouder zijn, helpt dochter Caatje haar moeder in de zaak. Voor het verkrijgen van de vertaalrechten van een belangrijk boek reizen moeder en dochter in 1797 naar Londen, een zeer grote reis in die tijd.

Alsof ik niet genoeg geboft had met Zink zorgde een uitspraak van mij over Fameuze dames voor een uitdaging. Ik las ergens een bespreking van dit boek en zonder gehinderd te worden door enige kennis van zaken 'riep' ik dat ik dit boek toch niet zo nodig heel snel hoefde te lezen. Het zou op mijn zogenaamde DBMOLWE-lijst (dit-boek-mag-ook-later-wel-eens) terecht komen. Omdat ik naar aanleiding van die bespreking dacht dat het niets voor mij was. Die uitroep van mij bracht de schrijfster van het boek er toe om mij uit te dagen om het toch te proberen, zelf naar lezing te beoordelen wat ik van deze historische roman vond. Ik vond wel dat ze gelijk had en dat ik voorbarig was geweest met mijn uitspraken en ik heb de uitdaging aangenomen. Hierdoor las ik een fijn boek, gebaseerd op historische feiten waarbij Betje Wolff en Aagje Deken nog een rol speelden in het verhaal, maar ook de onafhankelijkheid van de vrouw in die periode besproken wordt. Ik had ook wel wat commentaar op het boek want juist die onafhankelijkheid had wat mij betreft beter uit de verf mogen komen (zie mijn recensie of mijn blog). Toch ben ik blij dat ik het boek heb gelezen en ben zelfs wel nieuwsgierig naar volgende boeken van Cato van Aa. Er zal over enige tijd een film, gebaseerd op dit verhaal, verschijnen.

Willem Elsschot| Pensioen (1937)
25-06-2017  30/45 *****

* Hebban leesclub

In hoeverre is het bedrog of fraude als je als liefhebbende moeder het pensioen van je dierbare maar overleden zoon toe-eigend? Die uitkering komt haar toch gewoon toe als nabestaande, of zit het toch anders?

Had ik al eens gezegd dat ik een grote fan ban van Elsschot? Ja? Nou dan doe ik dat hier toch even nog een keer! En na dit boek van zijn hand ben ik een extra grote fan. Pensioen vond ik echt prachtig. Het verhaal, de ironie, de frauduleuze praktijken en de schrijfstijl, alles klopt in dit boek. De leesclub leverde mooie discussies op. Hierbij zorgden de afwijkende vragen van Jan Stoel dat we echt aan het werk werden gezet. We moesten nadenken over onder andere het verhaal, de vorm, de thema's en zelfs de omslag. Kortom, in enkele weken tijd hebben we een bijna volledige analyse van het boek besproken en enorm genoten.

J. K. Rowling| Harry Potter en de relieken van de dood
26-06-2017  31/45 *****

* Gezinsleesboek

Dit keer gaat Harry Potter moedwillig op zoek naar de confrontatie, of beter de confrontaties. Het is opvallend dat als hij ze zoekt hij ze niet kan vinden maar als hij het niet vermoedt de confrontaties voor zijn voeten liggen. Dit is het slot van de populaire reeks en pas aan het slot weet hij hoe hij de ware confrontatie moet aangaan en het hoofd moet bieden.

Wat wilden we graag dit boek snel uitlezen en wat wilden we dat het boek nog eeuwig door zou gaan. We hebben geprobeerd om het einde van de serie even uit te stellen door met een ander boek te beginnen maar binnen twee dagen gingen we overstag en zijn we toch gestart. Dan maar langzaam lezen, elke dag een hoofdstuk. Maar ook dat lukte niet. Op 26 juni kwamen we bij de laatste twee hoofdstukken. De dag ervoor hadden we getwijfeld of we die nog zuiden uitlezen of toch op tijd naar bed en het de 26e uitlezen. Pas op de dag zelf, enkele uren voordat we die laatste hoofdstukken zouden lezen hoorden we dat 26 juni de dag was waarop het precies 20 jaar geleden was dat het eerste boek uit de serie verschenen was. Dat gaf het uitlezen van dit laatste boek in de serie een extra tintje. Nog enkele dagen daarna hebben we genoten van de hele serie, herinneringen opgehaald aan eerdere boeken. De mooie momenten, de grappige passages, de vreselijk spannende stukken uit de boeken, alles kwam nog even voorbij. Riep ik net dat ik fan was van Elsschot? Als het over jeugdboeken gaat ben ik wel een enorme fan van J.K. Rowling. Ik bewonder haar ongelooflijk indrukwekkende manier van schrijven dat jong en oud betoverd kan raken, lol kan hebben en op de nagels kan bijten van spanning. Chapeau!

Statistieken

Einde van mijn challenge komt in zicht
Ik ga lekker hard! Sneller dan ik had verwacht. Zo haal ik mijn challenge ruim voor het einde van het jaar. Ik heb hier en daar een boek van mijn voorgenomen lijst moeten afhalen of verplaatsen naar een ander tijdstip. Er zijn ook heel wat boeken, buiten mijn voorgenomen lijst, plotseling verschenen in mijn overzicht. Hebban jullie dat ook wel eens?

Naast het lezen van minikleppertjes en het meedoen aan leesclubs helpt het ook dat ik de jeugdboeken, die we thuis lezen, meetel. Thuis samen lezen in combinatie met de leesclubs is gezellig, leerzaam en het geeft, net als mini-kleppertjes, een boost aan je leeschallenge.