Benieuwd naar het eindoordeel van deze leesclub over Nocilla-trilogie? Lees hieronder de samenvatting.

OVER NOCILLA-TRILOGIE
Agustín Fernández Mallo werd in 1967 geboren in La Coruña en is naast schrijver ook gediplomeerd fysicus. De Nocilla-trilogie werd gepubliceerd tussen 2006 en 2009 en bracht een verschuiving teweeg in de hedendaagse Spaanse literatuur, een hele generatie nieuwe schrijvers staat bekend als de ‘Nocilla-generatie’. In 2018 ontving Fernández Mallo de Biblioteca Breve Prize voor zijn meest recente roman Trilogía de la guerra. In 2021 verscheen de Nederlandse vertaling van het drieluik Nocilla-trilogie in Nederlandse vertaling van de hand van Adri Boom bij uitgeverij Koppernik.

In de drie delen van de Nocilla-trilogie, zijnde Nocilla Dream, Nocilla Experience en Nocilla Lab, voert Fernández Mallo talloze verhalen op. Verhalen die op het eerste gezicht weinig met elkaar te maken lijken te hebben, maar die de wereld in het digitale tijdperk van de eenentwintigste eeuw op veel verschillende manieren weerspiegelen.

DE DISCUSSIE
Alle deelnemers konden de aanmoediging van de andere leesclubbers goed gebruiken bij het lezen van het werk van Fernández Mallo. Bas Stange: ‘Voor mij is het lezen van deel 1 al een martelgang, en dan ben ik nog maar net over de helft van dit deel. […] Er moet toch een moment komen, ergens in deze 3 delen, waarop in enthousiast wordt. De trilogie is per slot van rekening min of meer aangekondigd als een ‘meesterwerk’.’ En net als het lezen van deze trilogie was de leesclub rondom deze drie boeken een uitdaging, want bij zo’n onconventioneel werk passen geen conventionele leesclubvragen.

Veel culturele en wetenschappelijke verwijzingen werden ontrafeld, heerlijk om te zien hoe zoveel verschillende lezers heel verschillende dingen oppikken uit de trilogie. Van Calvino tot Hirst en van Hitchcock tot Conijn, je kunt het zo gek niet bedenken of de auteur kan ermee uit de voeten voor zijn trilogie.

SofieDeBraekeleer: ‘De verschillende plotten ontwikkelen zich verspreid doorheen het boek, en zelfs doorheen de verschillende boeken. Verhalen haken in elkaar, wat wel mooi en bijzonder is. Dus hoewel het losse delen zijn die toch echt wel verschillend zijn, zijn er ook bruggetjes die ze verbinden zodat het echt wel één boek is.’ Het lezen van dit boek was een aparte ervaring, dat moge duidelijk zijn. Annemarie van de Kuilen: ‘Ik ben toch niet zo dom dat ik het boek niet begrijp?’ Toch lieten sommige leesclubdeelnemers de zoektocht naar begrijpelijkheid al snel varen. GraFie: ‘Ik kan de opbouw van het boek maar niet vatten. Ik heb al van alles geprobeerd om er enige logica in te vinden, maar misschien is dat juist de bedoeling van de auteur.’

M.Opheliac: ‘Ik neem mee uit deze leeservaring dat er meer mensen zijn die niet alleen netjes van A naar B naar C denken, maar kriskras door elkaar met wat loops hier en daar.’ De ervaringen van de lezers liepen uiteen, maar de leesclub heeft uiteindelijk iedereen door de boeken geholpen. Dorien van der Klauw: ‘Wat ik vooral meeneem is dat het best leuk is om af en toe zo’n boek te lezen waarin het allemaal wat vaag is en je moet puzzelen.’

HET OORDEEL
Het oordeel is zeer uiteenlopend, van 1 tot 5 sterren en daarmee een ware ervaring die zich moeilijk in een kort leesclubverslag laat vangen. Gigi Leestgraag: ‘Voor mij was dit een heerlijke leeservaring. Ook heb ik genoten van de leesclub.’ Martin Pruimers: ‘Ik geef het toch twee sterren in plaats van één, omdat er hier en daar toch nog wel te genieten valt van mooie zinnen, maar uiteindelijk overheerst de irritatie.’

Sylvie de Leeuwe: ‘Als lezer vroeg ik me soms af of de schrijver wikipedia tabbladen open had staan en bij elke individuele pagina een kort verhaal had geschreven.’ En uiteindelijk is het een boek dat of heel snel in de minibieb zal verdwijnen, ofwel nog een hele tijd gekoesterd en herlezen zal worden. Tea.: ‘Dit is geen boek dat je dicht kunt slaan met het gevoel dat je het uit hebt, misschien is het beter het in het zicht te houden en af en toe op te pakken en zomaar ergens open te slaan om nogmaals de verwondering te voelen over de kunst van schrijven.’

Het eindoordeel komt op een gemiddeld aantal sterren van 3,3.