7. Hieronder zijn verschillende quotes uit recensies over de Nocilla-trilogie verzameld. Met welke ben je het wel of niet eens en waarom? Of zijn er quotes waardoor weer een nieuw licht op de trilogie schijnt?

1. Cyrille Offermans in De Groene Amsterdammer

a. ‘Mallo streeft naar ‘een totaal amorele manier’ van schrijven, en dat leidt tot een emotieloze reportagestijl zonder toon- of sfeerverschil; de lezer voelt zich, al dan niet conceptueel gesproken, in de rol van puzzelaar, van cryptogrammenoplosser gedrongen.’

b. ‘Waar is het de auteur om te doen? Om een vreemd soort herhalingen? Om het construeren van een minimale samenhang op grond van de kleinste gemene deler? Om de rol van het toeval?’

c. ‘Mallo geeft meer dan eens hoog op van bewonderde voorgangers: Borges, Calvino, Cortázar, Vila-Matas. Vooral Cortázars Rayuela: een hinkelspel wordt, ook in de commentaren, graag aangehaald. Maar dat is te veel eer. Vergeleken bij het vitale, in het reële leven wortelende engagement van de Argentijnse grootmeester verbleekt Mallo’s speelsheid tot die van zijn bleke, impotente achterneefje. Dat hij zijn trilogie zelf een reactie noemt ‘op het overbrengen van bepaalde aspecten van postpoëtische poëtica’s naar het rijk van de fictie’ helpt niet echt. De logorree in Lab deed me eerder denken aan hoogdravende outcasts als Kerouac, Ginsberg en Vinkenoog.’

2. Daan Pieters op Tzum: 

a. ‘Cortázar vertrok duidelijk van het idee dat een lezer zijn boek niet passief tot zich hoorde te nemen, maar een actieve rol diende te spelen in de leeservaring, en dat uitgangspunt lijkt bij Fernández Mallo zeker ook aanwezig te zijn.’

b. ‘Wat de Nocilla-trilogie zo vernieuwend maakt, is dat Fernández Mallo een nieuwe vertelvorm bedacht die refereert aan de internetcultuur en aan de manier hoe we steeds meer stukjes informatie in willekeurige volgorde tot ons nemen, door tijdslijnen scrollen, met hyperlinks van hot naar her dwalen enzovoort. In feite zijn we allang grotendeels afgestapt van lineaire plots die zich netjes van punt A naar punt B ontwikkelen, alleen is dat op literair gebied nog niet doorgedrongen. Het eerste deel van de trilogie dateert van 2006, en het is duidelijk dat Fernández Mallo in de gaten had dat het internet de manier waarop we denken, handelen en informatie consumeren ingrijpend aan het veranderen was.’

c. ‘Naar het einde van de trilogie merk je dat de schrijver zijn experiment zo ver mogelijk heeft proberen te drijven en begint hij ook ingrijpend aan de vorm te sleutelen. Zo krijg je in extremis nog een kort stripverhaal voorgeschoteld en verwijst Fernández Mallo nog naar een Nocilla-video die je op zijn blog kunt bekijken. Dat werd me eerlijk gezegd een beetje te veel, maar het getuigt wel van lef dat hij zijn experimenteerdrang op geen enkele manier aan banden heeft gelegd. De Nocilla-trilogie is dan ook het meest originele boek dat ik in lange tijd heb gelezen en zeker een unicum in de Spaanstalige literatuur.’

3. The Guardian:

a. ‘Alsof je meerdere browservensters open hebt staan, en dwangmatig heen en weer klikt.’