Een hervertelling van de kleine zeemeermin, dat klinkt al heel interessant toch. Dat is de uitspraak die je meteen naar Coral lokt en is dan ook erg uitnodigend. Maar maakt het boek deze omschrijving ook waar?

Coral is een verhaal vanuit meerdere oogpunten. We lezen over Coral de zeemeermin, Brooke het mensen meisje en Merrick de jonge 'prins'. Allen hebben vreselijke dingen meegemaakt en zijn geen vreemden van verlies. Maar toch wordt het omgaan met dit verlies door allemaal op een andere manier gedaan.

Schrijfstijl

Deze schrijfstijl, waarbij meerdere oogpunten worden gehanteerd, zorgt voor een hele specifieke leeservaring. Zelda zegt hierover "Mijn grootste probleem met dit boek was het heen en weer gaan tussen de hoofdpersonen en de tijdslijn." Dit zorgt voor een extra dimensie, maar ook een extra moeilijkheidsgraad. Maar dit hoeft niet voor iedereen een negatieve ervaring op te leveren. Zo zegt Roxanne "Het verhaal greep me ook echt waardoor ik (zover dit kon) het boek snel weg kon lezen" In een dergelijk geval maakt het eigenlijk dus niet uit hoeveel personages besproken worden of welke oogpunten gehanteerd worden. 

Thema's en Symboliek

Het Thema van Coral is absoluut geen gemakkelijke. Iets waar de schrijfster bij de introductie al een waarschuwing voor geeft. Depressie, zelfmoord, tragedie. Het komt allemaal aan de orde. En dan is de vraag, hoe gaan we hier als lezer mee om? Voor Maartje was een zwaar thema in een boek niets nieuws. "Als een schrijver er netjes mee omgaat vind ik het heel belangrijk dat erover geschreven wordt. Zo worden onderwerpen bespreekbaar en voor een grotere groep te begrijpen" Ook Soraya kan de manier waarop de schrijfster het thema behandeld wel waarderen. "In dit boek werd het (red. depressie) gewoon echt gemaakt, dat vind ik dapper en erg mooi!" En de noodzaak om dergelijke thema's bespreekbaar te maken is aanwezig, zo vindt ook Marjolein Slats "Ik denk dat het wel een belangrijk thema is voor boeken zeker voor YA. Op die leeftijd zie je vaak niet dat het leven ook mooi kan zijn."

Om het onderwerp behapbaar te maken werkt de schrijfster met mooie symboliek. Hierbij wordt depressie juist een ziekte genoemd, en zelfmoord is "red tide". Op deze manier weet de lezer waar het overgaat, zonder constant geconfronteerd te worden met deze benoemingen en zou het minder zwaar kunnen zijn. Marjolein zegt hier nog over "Ik denk dat het makkelijker is om over eigen emoties en gevoelens te praten door symboliek in plaats van het direct te benoemen zoals het is" Volgens talishavb zit er echter meer achter. "De reden achter de symboliek is denk ik toch een beetje mysterie. Om de lezer niet meteen alles weg te geven." en ook dit klinkt erg logisch, zeker na het uitlezen van dit boek.

De kleine zeemeermin

Maar dan blijft de hamvraag, heeft de schrijfster de verwachtingen waar kunnen maken? Is dit ook echt een mooie hervertelling van het prachtige sprookje van Hans Christian Andersen? Zonder al te veel spoilers te geven over het boek, is de conclusie redelijk unaniem: Nee. Maartje benadrukt "Coral als hervertelling benoemen kan verwarrend werken. Het verhaal van de kleine zeemeermin vormt maar een klein onderdeel van het boek." Ook Anne-Claire is het hier mee eens. Zij vult nog aan "De schrijfster geeft zelf aan dat het verhaal uiteindelijk een heel andere kant op ging dan ze aanvankelijk had gedacht en dat is op dit punt zeker te merken."

Dit gezegd, is het niet zo dat Coral hierdoor een minder goed boek is. De meesten zijn het er over eens dat het absoluut een mooi geschreven verhaal is. Helaas voldeed het echter niet aan de verwachtingen die vooraf opgewekt zijn.

Coral is uiteindelijk geeindigd met een gemiddelde van 3,82 sterren.