Er waren eens zestien supergemotiveerde lezers die een magisch avontuur beleefden samen. De duistere tovenaar-regisseur Guillermo del Toro kreeg hulp van de vervaarlijke heks-schrijfster Cornelia Funke om de film ‘Pan’s Labyrinth’ in een duizelingwekkende boekvorm te gieten.
De deelnemers kregen een prachtig boek toegestuurd en bij de eerste aanblik springen hun de tranen in de ogen door de schoonheid die afstraalt van deze gedetailleerde cover. De belofte is zo groot dat er gespiekt wordt onder deze dustflap en het blijkt dat ook de hardcover zelf erg mooi bewerkt is, wel door een andere illustrator, en dat verschil is ook te merken.

Wanneer onze lezers starten met de wandeling door het Spaanse bos, in de voetsporen van Ophelia, treffen ze elkaar op een donkere, onbestemde plek. Een molen, een waterput en nog iets anders… Het labyrint blijkt veel geheimen te hebben en die passen de ene lezer al beter dan de andere.

Het ritme van het boek klinkt luid en dat kunnen onze lezers niet weerstaan. Ze gaan trager lezen, om alles beter op te kunnen nemen. Ze worden meegetrokken in de mini-sprookjes die zich op de grijze pagina’s in het boek bevinden. MAAR… er zijn ook donkere schaduwen te merken als we het hebben over de stijl. Het verspringen van persoonsvorm binnen de hoofdstukken zorgt voor verwarring. De samenhang is voor sommige lezers ver te zoeken met momenten. Sommige duistere zielen noemen het zelfs wat kinderlijk…

Zegswijzen, sprookjes en mythologie. Onze lieve leesclubdeelnemers vinden vele elementen in dit diepe woud. Verstopt of duidelijk te vinden. Alice in Wonderland, Het verhaal van Adam en Eva in de tuin van Eden of Het verhaal van Hades en Persephone, Hans en Grietje, maar ook Sneeuwwitje en Klein Duimpje. Het lijkt teveel om op te noemen en het lijkt ook alsof er op elke pagina wel iets te ontdekken valt!

Heeft deze ‘Er was eens…’ een einde dat ‘happily ever after’ genoeg is? Of in ieder geval voldoet aan de verwachtingen die de lezers hadden voor ze begonnen?
De kreten die klinken zijn: ‘Bitterzoet, maar passend.’ ‘Ruimte voor eigen interpretatie.’ ‘Prettige onduidelijkheid.’ ‘Mooi, maar een beetje droevig.’ ‘Achterlatend met een onbevredigd gevoel.’ ‘Voorspelbaar.’ ‘Passend afstandelijk.’ ‘Niet helemaal afgerond.’ ‘ Zo snel werd het einde afgeraffeld.’ ‘Chaotisch.’ ‘Op een manier wel emotioneel.’

Jullie lezen het al. Er valt veel te zeggen over het hele verhaal. En dat werd dan ook gedaan! Het leidde tot interessante gesprekken, waarbij faunen, feeën, horloges, messen en labyrinten werden ontleed en gevierendeeld om hun diepere betekenis naar boven te halen.

Wanneer het sprookje ten einde is, komt er ruimte voor het uiten van de gevoelens van onze lezers. Ze zijn niet geheel unaniem en spreken zich op hun eigen manier uit. Toch fladderen de sterren als feeën door de lucht en liggen ze voor het oprapen. Luister goed naar het ruisen van de bomen en dan hoor je wat de bladeren, elk met hun eigen naam, je toefluisteren over dit boek…
Merel: Pan's Labyrinth is absoluut een bijzonder verhaal. Het is intrigerend, zielig, meelijwekkend, heeft een prachtig einde, mooie verhalen tussendoor en de karakters worden zó tot leven gewekt, dat je vergeet dat je niet in het boek zit, maar in je stoel op de aarde in 2019. Wát een boek.
Ilja: Het boek bestaat eigenlijk uit twee aspecten: een verhaal en een sprookje, die perfect door elkaar heen verweven zijn. Het huidige verhaal van Ofelia en 'sprookjes', die de lezer nodig heeft om gaten in het verhaal van Ofelia in te vullen. Deze combinatie is uitzonderlijk goed uitgewerkt.
Anca: Het verhaal is onderhoudend en absoluut het lezen waard, maar de kracht van dit boek zijn de prachtige schetsen die door het hele boek te vinden zijn.
Kimberly: Het is een prachtig verhaal, waar ik me van kan voorstellen dat het op het scherm ook prachtig weergegeven wordt. Maar de grote kracht van dit boek zit hem toch echt in de illustraties en de wereld geschapen zoals del Toro het voor zich zag.
Annanette: Aan de ene kan wilde ik het verhaal heel snel lezen, maar aan de andere kant wilde ik ook langzaam lezen om elk woord, het ritme, de stijl en de sfeer van alle bedreigingen goed tot me door te laten dringen.
Monica: Het verhaal is meeslepend en mysterieus, de details geven je verbeelding de kost. Een boek om te verslinden.
Yelle: Het is zeker een heel mooi boek, het ziet er absoluut prachtig uit en het verhaal is zeker de moeite waard. De extra verhalen in het boek zijn een leuke toevoeging, maar voor mij kon het boek, hoezeer ik er ook van genoten heb, de film niet evenaren.
M.Opheliac: Het verhaal leest als een duister sprookje waar veel symboliek en achtergrondsfeer in wordt gebruikt. De intermezzo’s met op zichzelfstaande sprookjes is een toevoeging om het verhaal diepte en meer sfeer te geven. Ik vind wel de personages (de menselijke) wel kenmerkend voor sprookjes, of goed of slecht (bv de stiefvader). De vormgeving is adembenemend en dat versterkt de duistere magische sfeer van het boek.
Petra: Pan's Labyrinth omwikkelt je als een web vol symbolen - je leest gefascineerd, en wordt langzaam meegetrokken naar een onafwendbaar einde. Een poëtisch, sprookjesachtig boek vol diepere lagen die je aan het denken zetten, maar dat hier en daar moeite heeft om voldoende los te komen van de film waarop het gebaseerd is.
Roxanne: Pan's Labyrinth is mooi maar ook apart geschreven. Het voelde niet aan alsof je het las maar meer alsof het verhaal aan je verteld werd. En dit gaf mij een bijzonder mooi gevoel. een echt duister sprookje.
Tau: Voor wie het verhaal van Pan’s Labyrinth wil ontdekken, maar geen zin heeft om de gewelddadige scènes van de film te zien, is dit boek dus zeker een aanrader. De gebeurtenissen uit de film zijn allemaal volledig overgenomen in het boek, maar door de mooie omschrijvingen wordt het scherpe randje er een beetje af gehaald.
Hanan: De uitvoering van het boek was werkelijk prachtig. De kaft trok vanaf het begin al de aandacht en de illustraties en de mooi geschreven tekst in het boek zorgde ervoor dat het niet meer weg te leggen was.
Evy: Pan's Labyrinth' is moeilijk in een hokje te drukken qua genre. Het is fantasierijk en vrij eenvoudig geschreven en het zou daardoor ook goede dienst doen als kinderboek.
Melissa: De schrijfster maakt in dit boek gebruik van een prachtige sprookjesachtige schrijfstijl, die voor mij echt goed laat zien hoe de de harde werkelijkheid op kinderen kan overkomen.
Maris: Vanaf het eerste moment dat ik dit boek in mijn handen hield, was ik er al dol op. De kaft met zijn mysterieuze wezens in een heldere blauwe kleur geeft een gevoel van duisternis aan de ene kant, maar sprookjesachtig aan de andere. En dat past precies bij het verhaal...
Silke: Het boek roept tijdens het lezen zoveel verschillende emoties op: het is spannend, hoopvol, treurig, … . Tijdens het lezen raak je niet alleen de tijd uit het oog, maar ook de plek waar je je bevindt.

Het moge duidelijk zijn dat dit duistere sprookje op ons een bijzondere aantrekkingskracht heeft uitgeoefend. Eentje die ons liet vergeten wie we waren en wat onze aardse activiteiten waren. Dan rest me nu alleen nog afscheid te nemen en moge ik jullie weer verwelkomen op de volgende trip naar een andere werkelijkheid.

Eindoordeel:  4,1 ster