Voor de boekenblogklus koos ik deze keer een roman van Kirstin Rozema, omdat zij een Nederlandse auteur is en haar romans voor volwassenen passen bij het Feelgood genre wat ik veel lees. De vraag “wat gebeurde er in de nacht van 14 april, drie jaar geleden”, was ook een enorme trigger om dit boek te willen lezen.

Kirstin Rozema (1967) woont in Almelo en schrijft al jarenlang kinder- en jeugdboeken over de meest uiteenlopende onderwerpen. Daarnaast heeft ze een flink aantal korte romans geschreven. Met haar debuutroman Poort van het geluk (2015) maakte ze een mooie stap voorwaarts in haar schrijfcarrière. Na die nacht is haar tweede roman.

Cover en het boek
De cover vind ik mooi, maar ik kan het niet helemaal plaatsen in het boek. Een teddybeertje, dennenappel, gewone appel en een tak met vruchtjes. De titel staat er duidelijk op en er wordt aangegeven dat het een familie roman is.

Het boekje is van een handzaam formaat wat fijn leest. Een prettig lettertype en duidelijk ingedeelde hoofdstukken die niet te lang zijn en waarin perspectief steeds wisselt. Het wordt verteld vanuit de derde persoon, waardoor je het verhaal van een afstand beleefd en maar er weinig betrokken bij raakt.

Korte samenvatting
Wat gebeurde er in de nacht van de 14e april, drie jaar geleden? Was het een kater na dat leuke feestje, waar ze veel te veel gedronken had? Of was het iets anders? 
Melanie Kuperes, partner van Douwe Boenders en moeder van kleuter Carolien, weet het niet. Ze weet alleen dat haar leven na die nacht totaal anders is geworden. Ze is vanaf dat moment humeurig, heeft een heel kort lontje en heeft nergens meer zin in. Vooral Douwe moet het ontgelden. 
Lucy Veenhuizen, de vaste oppas van Carolien, wordt verliefd tijdens de buurtbarbecue. Als snel krijgt ze een relatie met Paul Brama. Hij is stapel verliefd op haar. Maar of dat ook wederzijds is?
Melanie draait door tijdens een woede-aanval. Haar daad heeft grote gevolgen voor de mensen om Douwe en haar heen. Er worden valse beschuldigingen geuit en al gauw worden bepaalde mensen scheef aangekeken. Melanie doet net of ze nergens van weet. Tot ze haar volgende woede-uitbarsting krijgt. 
Douwe merkt plotseling wie zijn vrienden zijn en wie hem liever ver uit de buurt wil hebben. Uit onverwachte hoek komt dan alsnog een oplossing voor zijn grote probleem. 

Het verhaal
Hoofdpersonen zijn Douwe, Melanie en Lucy. Douwe en Melanie wonen samen en hebben een dochter. Lucy is studente en komt vaak oppassen. Het verhaal speelt zich af in een dorpje, rondom een buurtcentrum. Iedereen kent elkaar en weet ook alles van elkaar, roddels tieren welig.
Het gaat niet goed met Melanie, maar zij is zelf wel de laatste die daar iets aan wil doen, als het op een dag escaleert, is dat het begin van een hoop beschuldigingen en blijkt er veel meer te spelen dan men denkt.

Mijn mening
Het verhaal leest makkelijk, maar er wordt veel achteraf uitgelegd wat soms voor verrassingen zorg. Zo wordt er ineens gesproken over ‘de inbraak’, waarbij jij je als lezer afvraagt: ‘Welke inbraak, heb ik daar over heen gelezen?”. Dat geeft verwarring tijdens het lezen. Toch worden alle vragen beantwoord na doorlezen van het verhaal.

Met Melanie gaat het niet goed en dat heeft een oorzaak die ligt in een paar jaar daarvoor. Om niets van het plot weg te geven zeg ik daar weinig over. Maar het veranderde Melanie, wat een enorme invloed had op haarzelf en haar omgeving. Interessant is het nawoord van Kirstin Rozema. Zij heeft zelf doorgemaakt wat Melanie in het boek is overkomen, dan wel met een ander uitkomst, maar het beschrijft een maatschappelijk/medisch probleem waar nog altijd (te) weinig over bekend is.

Dat maakt dat dit boek net dat stukje extra krijgt, een diepere laag in een verder normale familieroman, waar liefde, onzekerheid, jaloezie, vooroordelen, maar ook mishandeling en ziekte aan bod komen.

Conclusie
Het is zeker geen standaard feel-good roman, maar het heeft wel een happy-end en het is een interessant boek om te lezen, juist door de inbreng van de eigen ervaringen van Kirstin Rozema.