Vroeger las ik al veel, echt van alles en nog wat en dus ook fantasy. Later werd dat laatste minder, geen idee waarom. Toch blijft het wel trekken en toen er dus als boekenblogklus een fantasy verhaal werd aangeboden, was die voor mij.

De korte samenvatting was verleidelijk:
Cerule is een groot koninkrijk dat voorheen uit twee provincies bestond, maar na een oorlog bij elkaar is gebracht door koning Guarin. Als op een nacht de gehele koninklijke familie wordt vermoord, staat Pharos, kapitein van de erewacht van de koning, voor een loodzware taak: het koninkrijk bij elkaar houden. Zeker wanneer het nieuws Pharos bereikt dat een demoon een naderende oorlog voorspeld heeft. Wie heeft zijn geliefde koning vermoord? En een wellicht nog wel belangrijkere vraag: wie is Guarins rechtmatige opvolger? Als de voormalige provincie Amadura dan ook nog eens de onafhankelijkheid uitroept, begint voor Pharos de tijd te dringen.

Het lezen
Eenmaal begonnen was ik er na twee hoofdstukken met mezelf over eens, dit is een fijn boek; Een rijk waarin de koning wordt vermoord, een land dat uiteen dreigt te vallen, demonen die worden bevochten, magie, het kon niet op.

Maar ken je dat, je bent aan het lezen, en dan staat er een fout in het boek… gets, het irriteert, slordig denk je dan, even uit het verhaal en weer door. Maar dan staat er weer een fout in en weer een fout en weer….
Dat haalde me flink uit mijn concentratie en de lust om door te lezen werd wat minder.

 - Jazeker, we hebben mogen geniet van het mooie theater

 - ondanks het weinige ramen

 Gelukkig kwam er ook een deel met wat minder fouten. Maar toen wilde het verhaal niet helemaal. Wat was ik aan het lezen? Het leek een YA , maar ik geloof niet dat het zo bedoelt is. Er zijn wel een paar jonge personages, maar die dragen niet het hele verhaal. Het zit 'm voornamelijk in de manier van schrijven, veel herhalingen en veel uitleg. Voor mij beide overbodig. Ook de tekst is af en toe bijna kinderachtig. Mijn enthousiasme is er wel af.

- Dankzij dit boek - gelukkig was Nylhir een nauwgezette, precieze man die alles opschreef - weten we eindelijk waar Andruin uithangt.

 - Pharos wist dat hij in dit gevecht al zijn training zou moeten gebruiken. Dit was duidelijk een goed getrainde zwaardvechter.

Het tweede deel is beter, er zitten niet zo veel fouten meer in, maar de herhalingen en het uitleggen blijft. Het verhaal begint wel meer te boeien, maar de hoofdpersoon die pastte bij het idee van een YA boek gaat dood. Het verhaal wordt dan ook wat volwassener en wat pittiger.
Maar ik mis ook nog steeds het fantasy gebeuren. Van de twee demonen uit het begin komt achterin in het boek een kort vervolg, maar dat is het dan ook, geen demoon meer te bekennen. Verder is het nog enige fantasy het gebruik van de magie, die ook slechts weinig aan bod komt. Het lijkt meer een middeleeuws verhaal.

Het feit dat het tweede deel spannender en beter is, redt het boek nog een beetje en zorgt ervoor dat ik het nog vlot heb kunnen uitlezen. Het boek eindigt  dan, maar het verhaal niet. Ik heb de indruk dat het de bedoeling is dat er nog een vervolgdeel komt, maar daar heb ik nog niets over kunnen vinden.

Conclusie
Niet eerder had ik zoveel moeite om sterren uit te delen voor een boek. Eerst lijkt het op één of twee sterren af te stevenen, dan wordt het toch iets beter en twijfel ik richting 2,5 ster. Na een nachtje slapen lijkt me twee sterren de enige juiste keuze. Mijn favoriete boek is het niet en een deel twee (als die nog komt) laat ik aan me voorbij gaan.

Een uitstapje naar fantasy was deze keer een gevalletje jammer.