In de maand september, die we bij We Love Feelgood zo leuk tot #leesuiteigenkast maand hebben omgedoopt, blijkt vol te zitten met leuke boekige dingen. Het blijkt bijna onmogelijk om geen nieuwe boeken te kopen of te krijgen. Het lezen uit eigen kast gaat wel goed, maar er stroomt ook weer een vracht nieuwe boeken het huis binnen.

Afgelopen zaterdag was er in Utrecht in de Nicolaikerk, de Nieuwe Boekenbeurs. Een beurs voor kleinere uitgeverijen om hun assortiment aan de lezer te tonen. Ik zat te twijfelen, zal ik wel gaan, of niet. Maar ik besloot toch te gaan. Op de beurs zou ook uitgeverij Lieve Hart staan. Janine van der Hulst-Veerman is schrijfster en uitgeefster van Lieve Hart en Gevangen Wind. Die boeken heb ik gelezen (zie blog) en het leek me leuk om haar eens te ontmoeten.

Met de bus naar Utrecht, en daar een stuk lopen. Het was heerlijk weer, dus dat was geen straf. De Nicolaikerk snel gevonden. Ik kreeg een tasje met een plattegrond en een boekje met bonnen en ging de ruimte rond langs alle kraampjes. Het is zo leuk om te kijken wat er wordt aangeboden en nog leuker om boeken te herkennen die ik hier op Hebban voorbij had zien komen.

Bij de tafels van Elikser trof ik een boekje aan, dat eens was aangeboden als boekenblogklus. Yvonne had die toen gekozen en heeft er een blog over geschreven. Het boekje sprak mij ook erg aan en ik heb het gekocht. Dit moment, deze vrijheid van Erna Schroder. Het was licht beschadigd en mocht mee voor een opruimingsprijsje. Er lagen van deze uitgeverij veel boeken die ik herkende van de boekenblogklus en zo ontstond er een erg leuk gesprek over de boeken van Elikser en het boekbloggen.

Bij Lieve Hart heb ik Janine van der Hulst-Veerman ontmoet. Dat was ook al zo leuk en gezellig. Haar boek Gevangen Wind lag er in een nieuwe uitvoering met nieuwe kaft. Ze vertelde dat ze een biografie aan het schrijven is, en dat dat veel onderzoek vereist. Ze is daar druk mee.  Later ben ik nog een paar keer langs geweest, en ze bleef maar geinteresseerd naar mijn ontdekkingen.

Een uitgeverij waar ik nog van had gehoord was Serena Libri, zij geven Italiaanse (vertaalde) literatuur uit. Mijn oog viel op een boekje met een kat, maar ik ging weg met een boekje De dag van de Uil van Leonard Sciascia. Ook nog nooit van gehoord, maar het boekje sprak me aan. Ook deze was licht beschadigd en zo had ik weer iets bijzonders. Deze dames van de uitgeverij waren enorm enthousiast en tipten het ene na het andere boek.

Puzzeltocht
Op mijn weg naar buiten werd me gevraagd of ik al had meegedaan aan de puzzeltocht. Een A4 tje met 6 covers in zwart/wit. Zoek het boek en noem de uitgeverij. Bij zes goed mocht er een boek worden uitgezocht uit een hele rij boeken, die door alle deelnemende uitgeverijen waren aangeboden. En zo begon ik opnieuw aan een rondje uitgeverijen. Maar wat was dat ontzettend lastig. Als de covers in zwart/wit zijn, is het heel moeilijk om ze te vinden. Bij het derde rondje ben ik maar overal gaan vragen, en dat leverde weer zulke leuke gesprekken op, ik vond het steeds leuker worden.

Bij de Kleine Uil kreeg ik nog een bijzonder boek mee. In het bonnenboekje zat daar een bon voor in. Als ik niet in gesprek was gegaan had ik dat helemaal gemist. Het boek is een wandeling door Utrecht, waren op herkenbare punten gedichten zijn geschreven over die plaatsen (station, Sterrenwacht). Vervolgens keek ik totaal over een van de covers heen die daar op tafel lag die ik nodig had voor mijn puzzel.

Bij TIC Uitgeverij trof ik Paul Weelen en met hem heb ik lang staan praten. Hij is de schrijver van De Mercuriustapes. Dat boek is eens in een leesclub op Hebban besproken. Van daaruit kwamen we op boekbloggen, uitgeven in eigen beheer, het effect van leesclubs, interviews en bloggers en was zeer onderhoudend, interessant en gezellig.

Maar ik was nog steeds niet veel wijzer over de laatste twee boekcovers en de uitgeverijen. (er waren verschillende versies in omloop, dus even spieken was ook geen optie.)

Tenslotte kwam ik weer uit bij de dames van Serena Libri en zij besloten mij te helpen. Ik had zelf vier covers gevonden en de laatste twee hebben we via google gevonden. (Lang leve de smartphone). En zo kon ik nog een keer naar De Kleine Uil en vond ik het laatste boek ook bij van Gruiting.
De dames vertelden me dat ze ook vijf boeken hadden gedoneerd voor de 'prijzentafel' en welke de mooiste was.
Ik heb hun raad opgevolgd, en een van hun boeken uitgekozen als 'prijs' (alle zes de covers goed), het werd een boek van Serena Libri: Een duidelijke zaak, ook van Leonardo Sciascia.

Je zult begrijpen dat ik blij de kerk uitliep. Ik had me werkelijk uitstekend vermaakt op deze Nieuwe Boeken Beurs, met een tasje met vier nieuwe boekjes. Die staan inmiddels bij de rest in de meterkast. Ik kan niet wachten tot het 1 oktober is en de boeken mijn plank op mogen. en wie weet ga ik ze nog lezen ook en hoeven ze niet te wachten tot de volgende #leesuiteigenkast maand.