Het is augustus 2016 als ik via FB een boek 'win' om te lezen en te recenseren. Het is Niemand die me ziet van Simone Grimberg. Het verhaal draait om een meisje dat in de handen is gevallen van een loverboy, en een politie-duo dat er alles aan doet om haar op te sporen.

Het boek was bijzonder en raakte me nogal, omdat ik ook een dochter heb in een kwetsbare leeftijd. En het boek was spannend en aangrijpend. Mijn blog over die leeservaring is hier te lezen Blog Niemand die me ziet sept 2016

Onlangs werd ik opnieuw door Simone Grimberg benaderd. Ze had de uitgeefrechten van haar boek terug. Het boek heeft een nieuwe cover en lay-out gekregen en wat aanpassingen in het verhaal. Ze vroeg me of ik het boek opnieuw zou willen lezen en recenseren. Ik ben geen fan van boeken herlezen, de spanning is minder, omdat de uitkomst al bekend is. Maar ik wilde haar graag helpen en zo kwam de nieuwe uitvoering bij me in de brievenbus.

Eigenlijk had ik niet zoveel tijd. Er lagen een paar boeken die nog uit moesten en ik was druk met voorbereidingen van mijn vakantie. "Ach, even het boek inkijken kan geen kwaad", en voor ik het wist zat ik weer zo in het verhaal en was ik snel halverwege het boek. Het verhaal is zo boeiend en zit zo goed in elkaar, dat ik het geen probleem vond om het opnieuw te lezen.

Om te vergelijken las ik toen mijn blog van vorig jaar en was verrast.
Ik bleek een paar kritiek punten te hebben genoemd: Lange hoofdstukken, en verhaallijnen die 'niet af' wel erg makkelijk werden weggewerkt.
Een aangename verrassing dus om te zien dat de hoofdstukken korter waren geworden. het verhaal van Sofie is nu cursief en valt meer op. Het boek is kleiner geworden en daardoor wat dikker, maar ligt prettig in de hand. En de verhaallijn van het pedofilie netwerk wordt nu duidelijker doorgeschoven naar een andere afdeling, en de verhaallijn van de vondeling krijgt nu verklaring. Daarbij is de nieuwe cover prachtig, het geeft precies de angst aan van het meisje Sofie.

Het boek had me dus opnieuw te pakken en liet me niet los voor het uit was. Ik heb opnieuw erg genoten van het verhaal, de vlotte manier van schrijven en de personages Liesbeth en Inge, die een bijzonder politie duo vormen.

En het aangrijpende verhaal van het meisje Sofie die uiteindelijk los komt van haar loverboy, zij staat symbool voor al die andere jonge kwetsbare meisjes die zo makkelijk verdwijnen in een netwerk van prostitutie, enkel en alleen omdat "niemand ze ziet".