7x fantastische gedichten
Sinterklaas is naar Spanje, maar wij gaan nog even door met gedichten. Het is tenslotte een onderdeel van de Reading Challenge en die gaat nog even 3 weken door. Bij gedichten denk je misschien niet gelijk aan fantasyboeken en toch gaan deze hand in hand. Beide zijn uitermate geschikte vormen om het buitengewone uit te dragen, het idealistische te verwoorden of een magisch realistische uitdrukking van concepten te geven.
Vandaag 7x gedichten uit de fantasy. Laat het je vooral inspireren op deze koude winterse dagen.
1) Beren en Luthien
Tolkien staat met stipt bovenaan als het aankomt op poëtische teksten, liefdesepossen of vloeiende zinnen.
In liederen in een elfentaal,
oud en vergeten, gaat 't verhaal
hoe langs de oevers der rivier
Beren en Lúthien zwierven. Hier
brachten zij vreugde in het bos
hun dag was licht, hun tred was los.
De bloemen bloeiden waar zij stond,
ook toen de winterwind hen vond.
Tinúviel,Tinúviel,
de vogels zingen wel,
zelfs als besneeuwd de bergen staan,
waar Beren en Lúthien gaan.
2) De Hobbit - Uit De weg gaat eindeloos verder
Het is misschien wel het meest geciteerde gedicht uit In de Ban van de Ring. Het wordt vaak gebruikt als een metafoor voor een einde dat tevens een nieuw begin is. In feite gaat het niet om één gedicht. Het origineel is volgens de verhaallijn van de hand van Bilbo Balings en door hem opgetekend in De Hobbit. In de trilogie In de Ban van de Ring van J.R.R. Tolkien verschijnen een aantal varianten.
De weg gaat verder eindeloos
Vanaf de deur waar hij begon.
Ik moet hem volgen, rusteloos,
Tot ver achter de horizon,
Met rappe voeten tot hij aan
Een grotere weg komt in 't verschiet,
Kruispunt van komen en van gaan.
En waarheen dan? Ik weet het niet.The road goes ever on and on
Down from the door where it began.
Now far ahead the Road has gone,
And I must follow if I can,
Pursuing it with eager feet,
Until it joins some larger way
Where many paths and errands meet.
And whither then? I cannot say.
3) It
Een bijzonder vorm van een gedicht is een haiku. Stephen King heeft een mooie bedacht in zijn bestseller Het:
“Your hair is winter fire
January embers
My heart burns there, too.”
4) Fool’s Fate (Het lot van de nar)
Het werk van Robin Hobb bevat heel veel dichtwerk. Prachtige zinnen waar je nog lang over na kan denken. In dit boek gaat Fitz Chevalric samen met zijn oude mentor Chade en zijn vriend de Nar de prins vergezellen naar het eiland waar de draak vastzit in het ijs. Het wordt een missie waar veel meer van af blijkt te hangen dan alleen maar het lot van de Zes hertogdommen.
In that last dance of chances
I shall partner you no more.
I shall watch another turn you
As you move across the floor.
In that last dance of chances
When I bid your life goodbye
I will hope she treats you kindly.
I will hope you learn to fly.
In that last dance of chances
When I know you'll not be mine
I will let you go with longing
And the hope that you'll be fine.
In that last dance of chances
We shall know each other's minds.
We shall part with our regrets
When the tie no longer binds.
5) A song of ice and fire
Liedjes zijn ook een vorm van proza. Mooie constructies, vol beeldspraak en zelfs rijm. In de serie (Het spel der Tronen) van George R.R. Martin zijn de gedichten dan ook in de vorm van liederen. Een bekende is die van The bear and the Maiden Fair.
The Bear and the Maiden Fair
A bear there was, a bear, a bear!
all black and brown, and covered with hair.
The bear! The bear!
Oh come they said, oh come to the fair!
The fair? Said he, but I'm a bear!
All black and brown, and covered with hair!
And down the road from here to there.
From here! To there!
Three boys, a goat and a dancing bear!
They danced and spun, all the way to the fair!
The fair! The fair!
Oh, sweet she was, and pure and fair!
The maid with honey in her hair!
Her hair! Her hair!
The maid with honey in her hair!
The bear smelled the scent on the summer air.
The bear! The bear!
All black and brown and covered with hair!
He smelled the scent on the summer air!
He sniffed and roared and smelled it there!
Honey on the summer air!
Oh, I'm a maid, and I'm pure and fair!
I'll never dance with a hairy bear!
A bear! A bear!
I'll never dance with a hairy bear!
The bear, the bear!
Lifted her high into the air!
The bear! The bear!
I called for a knight, but you're a bear!
A bear, a bear!
All black and brown and covered with hair
She kicked and wailed, the maid so fair,
But he licked the honey from her hair.
Her hair! Her hair!
He licked the honey from her hair!
Then she sighed and squealed and kicked the air!
My bear! She sang. My bear so fair!
And off they went, from here to there,
The bear, the bear, and the maiden fair.
6) Palimpsest
Catherynne M. Valente begon als dichter met geen enkele interesse voor fictie. Toen ze toch verder schreef, werd ze uiteindelijk wel schrijfster en succesvol nog ook. Ze beschrijft de verschillende tussen verhaal en een gedicht als volgt: “A story is a cup of really good coffee. A poem is a shot of espresso.”
In haar boek Palimpsest (=oud stuk perkament) is een stad ook een seksueel overdraagbare ziekte. Seks is de enige manier om er te komen en degene die geïnfecteerd zijn worden gemarkeerd met een deel van de stadskaart op hun huid. Het verhaal is een erotisch getinte wilde rit, waar ook koffie als metafoor wordt gebruikt:
She often felt that she chased the ideal cup of coffee in her mind.
From table to table, the rich, the thick, creamy coffee, spicy, bittersweet, that betrayed no hint of thinness or chemical flavoring, nothing less than total, fathomless devotion to the state of being itself.
Every morning she pulled a delicate cup from its brass hook and filled it, hoping that it would be dark and deep and secret as a forest, and each morning it cooled too fast, had too much milk, stained the cup, made her nervous.
7) Beowulf
Het eeuwenoude epos en de grondlegger van veel fantasyboeken is Beowulf, wiens hoofdfiguur ook de titel geeft. Het origineel bevat oud Angel-Saksische teksten, is herhaaldelijk vertaald en opnieuw uitgegeven. Het gedicht verhaalt in ruim 3000 allittererende accentverzen de twee hoogtepunten uit het leven van de Zweedse held Beowulf.
Toen kwam vanuit het moeras onder de mistige heuvels
Grendel gelopen, Gods woede droeg hij;
de ongure verwoester was van plan van de mensheid
iemand te grijpen in de grote zaal;
hij waadde onder de wolken tot hij de wijnzaal
--de gouden zaal der mensen-- zeer zeker zag,
het was niet de eerste keerdat hij Hrothgars thuis had gezocht;
hij had nooit in zijn levensdagen, ervóór noch erna,
minder geluk of onderdanen in de zaal gevonden.
Hij kwam toen naar de zaal de reizende strijder,
afgesneden van vrolijkheid; de deur opende spoedig,
stevig, door vuur gesmeed, toen hij hem met zijn handen beroerde
kwaad in het zin hebbend, trok hij open, nu hij woedend was,
de mond van de zaal; direct daarna
op de betegelde vloer; schreed het monster,
en ging woedend vooruit; uit zijn ogen kwam,
als een vlam, een verstoord licht;
Lezen jullie wel eens gedichten?
