Het is weer de Dag van de aarde en wat een prachtige aarde hebben we. Die is het dubbel en dwars waard om aandacht aan te schenken, te beschermen, te koesteren en te aanbidden. Vorig jaar schreven we een ode aan deze prachtplaneet en vandaag zetten we onze magnifiek mooie bossen in het zonnetje. Hopelijk zorgt lezen over bossen ook tot het willen behouden van de echte.

Voor nu kleurt de wereld (of een andere planeet) even groen in dit natuurlijke lijstje:

Daarheen en weer terug

Als je dacht dat De Hobbit van Tolkien alleen over Hobbits zou gaan, dan heb je het mis. Eigenlijk gaat het gewoon over bomen. Tolkien beschrijft vele wouden en bomen en zelfs als naam: eik, berk, wilg, denk maar aan Thorin Eikenschild . De slechteriken halen de bomen neer. De goeieriken leven tussen de bomen of verstoppen zich er voor enge wargs. In het Demsterwold raken Bilbo en de dwergen de weg kwijt en worden ze gevangen door boselfen en achternagezeten door spinnen. De Mallornbomen zijn heel belangrijk. De bomen komen in groten getale voor in het gouden woud waar zelfs de heer Celeborn en vrouwe Galadriel hun troonzaal en flet (elfenwoning) hebben in de kruin van een sterke, oude, machtige mallorn. De bladeren van deze bomen is een basisingrediënt voor lembas. Dit is een mix van cram, meel, tarwe en stukken mallornblad.  Alles gebeurt in het bos.

Waarom zouden we over dit bos willen lezen? Prachtige bossen, doch ietwat grimmig, maar vol sierlijke elvenwezens, dwergen en andere magische wezens. Daar wanen we ons toch graag…

Oeroud intelligent bos

The Vorrh uit de gelijknamige serie van Brian Catling is een semi-tropisch bos ouder dan de mensheid. Het is onmeetbaar en het heeft geen midden. Ergens erin ligt Het Hof van Eden inclusief Adam, Eva en hun mentaal zieke kannibaliserende kinderen, althans zo wordt er gefluisterd. Elk verhaal over The Vorhh is waar en niet waar, want wat gebeurt er precies in dat bos? Is het bos levend? Is het intelligent? We volgen de bewoners van een klein aftakelend midden-Europees aandoende stadje genaamd Essenwald dat zich staande houd aan de rand van het bos. Het oeroude bos en wat zich daarin bevind reageert echt op alle activiteiten. Verwacht bizarre gebeurtenissen en een setting die rechtstreeks uit Duitse sprookjes vandaan komt.

Waarom zouden we over dit bos willen lezen?  Het is een oeroud bos met een eigen wil dat zijn plekje terugeist. Kun je het bos dat kwalijk nemen?

Bossenplaneet

In The Word for World is Forest van Ursula le Guin volgen we hoofdpersonen die een nieuwe beboste planeet koloniseren. Het lijkt alsof ze een 19eeuwse herleving van het Amerikaanse Wilde Westen nabootsen: ze kappen bomen, zetten nederzettingen erop, graven mijnen en maken slaven van de inheemse bevolking. De lokale bevolking leunt heel sterk op het bos en alles wat zich daarin beweegt. Ze zijn niet bestand tegen de nieuwkomers, omdat ze niet begrijpen waarom ze niet allemaal in vrede met het bos kunnen leven. Totdat er 1 rebel een opstandballetje laat rollen, waarna de gehele bevolking in opstand komt en beide volkeren doet veranderen. Le Guin laat in haar werken de mensen graag een spiegel voorhouden.

Waarom zouden we over dit boek willen lezen? Alleen al om de titel zou je dit boek lezen: Het woord voor wereld is bos. Zou dat niet altijd moeten gelden?

Waanzinnig bos

In Stephen Kings boek Het meisje dat hield van Tom Gordon hield is het bos een onrustige plek waar hoofdrolspeelster Trisha in verdwaald. Doordat ze achterblijft en een kortere route wilde nemen valt ze van een kam af en raakt ze dieper en dieper verdwaald. Ze houdt zich sterk met een walkman waarop ze haar favoriete honkbalspeler Tom Gordon hoort. Hoe langer ze in het bos is des te meer hallucinaties ze ziet. Er gebeuren allerlei bovennatuurlijke zaken en ze ziet in een beer de God van de verdwaalde, maar zijn dit wel allemaal onderdelen van hallucinaties of is het echt?

Waarom zouden we over dit bos willen lezen? Dit bos speelt graag een psychologisch spelletje en put je uit. Het biedt wel eetbare flora en overnachtingsplekken, maar er zijn ook verraderlijke plekken, moerasrivieren, jagers en Goden met een wespengezicht.

Vlammende bossen

"Waar wouden zijn als vuur zo heet, torenhoog en mijlen breed."

De jonge planeetonderzoeker Edu Jansen heeft altijd al gedroomd van wouden. Als kind liet hij zijn robot eindeloos dit ene zinnetje opzeggen, afkomstig uit een verloren gegaan gedicht (dat overigens echt bestaat. Het inspireerde Tonke Dragt tot het schrijven van Torenhoog en mijlen breed. Helaas zijn de bossen op aarde lang geleden al verdwenen. Door het verlangen van de mens naar controle zijn er alleen nog maar overzichtelijke parken en wordt zelfs het weer geregeld. Op Venus zijn wel nog wouden: wild, warm en gevaarlijk. De bossen zijn verboden terrein sinds mensen er krankzinnig uit terugkeerden. Planeetonderzoekers mogen er nu niet meer dicht in de buurt komen. Edu neemt daar geen genoegen mee. Hij is speciaal voor de tweede keer naar Venus gekomen voor de wouden. Het lijkt wel of ze hem roepen.

Waarom zouden we over dit boek willen lezen? Tonke Dragt schreef veel over bossen. De vlammende, oranjegouden wouden in Torenhoog en mijlen breed zijn de tropische bossen uit Indië, waar ze opgroeide. Ze heeft ooit gezegd dat ze deze onbewust, uit heimwee, in haar verhaal verwerkt heeft. Toch is dat waarschijnlijk niet de enige reden. In de angst voor de 'woeste' wouden zit veel maatschappijkritiek. Een toekomst waar geen ruimte meer is voor natuur - behalve als die door de mens gecontroleerd wordt - klinkt vreselijk. De tweede laag in Dragts toekomstromans maakt deze absoluut ook de moeite waard voor oudere lezers. 

Regen, regen en regen

De wilde regenlanden uit Het rijk der ouderlingen van Robin Hobb is een enorm gebied. Dwars door het gebied loopt de wilde regenrivier. Ooit voor de grote ramp was het een vruchtbaar gebied waar het leven voorspoedig was voor zijn bewoners.
Maar de grote ramp beïnvloedde het landschap drastisch. De ooit zo weelderige rivier met diep schoon water veranderde in een ondiepe zure stroom, die regelmatig overstroomt met nog giftiger wit water. Wat een enorm moerasgebied creëerde.
Doordat het lastig was om te bouwen op de moerassige bodem, hebben de mensen hun huizen gebouwd in de uitgegroeide bomen. De huizen zijn onderling verbonden door vele hangbruggen. De bomen zorgden voor een dicht bladerdek en ondanks het weinige zonlicht, is de bodem ook dichtbegroeid met ondoordringbare struiken. De bomen zelf zijn begroeid met vele soorten mossen en ranken.

Waarom zouden we over dit bos willen lezen? Vanwege het regenwoudklimaat: ellenlange regenbuien, de warmte en de vele gevaarlijke roofdieren zoals een paar grote reptielen.

Corrupte bomen

In Ontworteld van Naomi Novik is het Woud de grootste tegenstander. Meer nog dan de strijd tussen Polnya en Rosya is er een strijd gaande tussen het Woud en Agnieszka en de Draak. Het Woud is corrupt, kwade magie is er aan het werk en heeft het goede karakter van het Woud weggedreven. Het Woud laat zich niet makkelijk stoppen en breidt heel snel uit waarbij het alles corrupt maakt wat het onderweg tegenkomt. 

Waarom zouden we over dit bos willen lezen? Het Woud is een sprookjeswaardige tegenstander in Ontworteld. Een aanrader om te lezen als je eens een ander soort bos én vijand wilt leren kennen.

Leven in het bos

Een gigantisch, mythisch regenwoud dat door levende goden onder controle wordt gehouden. Crossroads of canopy van Thoraiya Dyer speelt zich af in dat woud. Verdeeld tussen Canopy, Understory en Floor volgt dit verhaal Unar die op een queeste gaat om de nieuwste reïncarnatie van de godin die zij diende te vinden. Zij ontdekt magie en een revolutie.

Waarom zouden we over dit bos willen lezen? Een wereld verdeeld over lagen van een woud. Daar worden wij al nieuwsgierig van. Dan komt er nog bij dat er goden, magie en een queeste in voorkomen. Ja dit klinkt als een boek voor fantasy- en bosbeminnende mensen.

Houden jullie ook zo van bomen en bossen? Welk bos mogen wij absoluut niet vergeten?