David Mogo, Godhunter wordt beschreven als Nigeriaanse godpunk. Auteur Suyi Davies Okungbowa heeft meerdere Afrikaanse mythologieën gebruikt als inspiratiebronnen voor zijn verhaal, maar heeft het clubleden Yvette en Demi kunnen boeien? Lees snel verder!

David Mogo: Godhunter

David Mogo is een jonge halfgod die in de straten van zijn woonplaats Lagos, Nigeria op losgeslagen goden jaagt. Al in de eerste bladzijdes van het boek krijgt hij een nieuwe opdracht aangeboden die voor veel geld zal zorgen, maar algauw blijkt dat de opdrachtgever duistere bedoelingen heeft...

Het boek is opgedeeld in meerdere delen en volgt David in hoe hij met zijn krachten als halfgod omgaat. Het boek bevat meerdere goden- en actiescènes, maar of die ook goed tot zijn recht komen in dit boek?

Nigeriaanse godpunk

Demi: Ik had er nog niet eerder van gehoord, maar toen ik in dat genre dook kwam ik erachter dat ik een fan ben van godpunk. Eén van de bekendste voorbeelden uit dat genre is tevens ook mijn favoriete boek: American Gods van Neil Gaiman. Goden die naast de mensen lopen in een hedendaagse setting. David Mogo: Godhunter is daarnaast specifiek gezien Nigeriaanse godpunk omdat het in Lagos, de hoofdstad van Nigeria, afspeelt. Deze Afrikaanse, haast postapocalyptische setting geeft een interessante laag in het verhaal. Ik ben dol op mythologie en ik weet nog niet veel van de verscheidene Afrikaanse mythologieën en goden af, maar ik wist al dat Orisha's een soort goden waren. Het was interessant om David Mogo als halfgod te volgen, maar door de korte lengte van het boek is het concept van goden die in de mensenwereld rondlopen niet helemaal goed uitgewerkt. Wel vond ik het gaaf dat David Mogo op goden joeg, maar ook dit concept wordt snel aan de kant gelegd voor een groter gevecht. Wat vind jij van het godpunkgenre en hoe dit boek daarin past, Yvette?

Yvette: Ik had ook nog nooit van godpunk gehoord, laat staan de Nigeriaanse variant, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen (mede door de vergelijking met American Gods).  Ik hou wel van punkverhalen en inderdaad komt dat wel terug in dit verhaal. Er is chaos, er is actie en geweld en wat tegendraads elementen. Af en toe liet het me denken aan  Mad Max, maar dan in een American Gods manier. Overigens is de vergelijking met American Gods niet helemaal terecht. Ik vond ze echt niet op elkaar lijken, behalve dat er ook goden en halfgoden in voorkomen. Dan heeft dit boek evenveel gemeen met de Disney-film Vaiana :).

De personages

Demi: David Mogo is een halfgod en het hoofdpersonage van het boek. Ik stoorde me vooral in het begin eraan dat hij constant de lezer eraan herinnerde dat hij een halfgod was en dus anders was dan andere mensen. Na dat één keer gezegd te hebben is de lezer slim genoeg om te weten dat dat de reden is dat David bijvoorbeeld meer kan tillen dan een gewone man om maar iets te noemen. David zelf is verder een vrij nors persoon die een hekel heeft aan het halfgod-zijn en op goden jaagt om zichzelf en zijn vaderfiguur te onderhouden. Door die armoede waarin hij leeft is wel te begrijpen waarom hij zo nors is, maar toch is het voor de lezer niet altijd prettig.
De andere personages in het boek worden niet zo goed uitgewerkt. Fati voegt niet veel toe en wordt vooral gebruikt als mondstuk voor de goden - David Mogo's goddelijke moeder is iets interessanter, maar ook over haar komen we niet al te veel te weten. 

De plot

Demi: Het boek is eigenlijk opgedeeld in meerdere delen die elk meer tot hun recht waren gekomen als een boek op zichzelf. Het voelde alsof een hele trilogie in één boek was gepropt en dat is te merken aan het hoge tempo en de weinige uitwerking van de personages en de plot zelf. Alles staat in de stroomversnelling als het ware. De actie en de manier waarop magie wordt beoefend was interessant om over te lezen, maar de plot was verder vooral heel standaard en voorspelbaar. Het verhaal volgt in hoog tempo de typische plotlijn van het hoofdpersonage die een kracht bezit die hij niet wil, maar dat toch moet gebruiken als een soort uitverkorene om de slechterik te ontslaan.

Yvette: Het verhaal ging van hot naar her, dus als er ook nog verwarrende namen en taal instond, werd het er niet echt duidelijker (en motiverender) op voor mij. Halverwege had ik best wat moeite om door te gaan. Weer vechten, weer nieuwe namen.

De schrijfstijl

Demi: Zoals ik al eerder zei stoorde het me ietwat dat David's halfgod-zijn zo vaak werd benadrukt. Daarnaast was er naar mijn idee meer tell dan show. Soms was het gesproken Engels ook wat lastig om te volgen, vooral wanneer Papa Udi praat. Dit is een lokaal gesproken Engels en daardoor begrijpelijk dat het wordt gebruikt, maar voor iemand die het niet gewend is kan het lastig zijn om te volgen. In het algemeen vond ik dat de schrijfstijl sterker had gekunnen en vond ik het soms een beetje te 'los' om het zo maar even te noemen. 

Yvette: Met de Afrikaanse slang had ik ook moeite. Alles van Papa Udi werd fonetisch geschreven. Ik begrijp helemaal wat je zegt over de losse schrijftstijl. Ik kwam halverwege tot de ontdekking dat Lagos ook echt in Nigeria ligt, ik dacht eerst dat het zich in een suburb ergens in Caribisch gebied plaatsvond, maar dan wel met Afrikaanse mensen. Dat het in Nigeria was, gaf het ineens een andere wending. Ook had ik niet steeds door dat het om de moderne tijd ging, het voelde helemaal niet zo, meer fantasy of geschiedenisachtig. Af en toe werd ik weer op de feiten gedrukt doordat ze gingen bellen ofzo, dan dacht ik o ja ze zijn in het nu.

Eindoordeel

Demi: Ik vond het boek om eerlijk te zijn niet veel bijzonders. De setting en de mythologie was interessant, maar de schrijfstijl en de personages waren niet sterk genoeg. Het voelt alsof een hele trilogie aan boeken in één boek is gepropt, en dat komt de uitwerking van de plot en de personages niet ten goede. Ik heb het boek twee sterren gegeven om deze redenen.

Yvette: Op mij heeft het boek geen indruk gemaakt. Te veel actie, te weinig verhaal. Het voelt alsof het al eens eerder is gedaan. Het enige verrassende was de setting, de verschillende soorten Afrikaanse Goden en de rituelen rondom de kruiden. Ik weet nu dat als je de essentie van een God wilt verkrijgen, je eerst Afrikaanse basilicum (Ocimum Gratissimum) moet zien te krijgen. Ik geef het boek 2,5 ster, afgerond 3 sterren.

Ben jij fan van godpunk? Ben je nieuwsgierig geworden naar David Mogo: Godhunter of sla je hem liever over? Laat het ons weten in de comments! Houd ook onze spot in de gaten voor een interview met de auteur.