Zomer, dat is de tijd om te ontspannen en lekker bij te komen van een jaar hard werken. En hoe kun je dat beter doen dan met een goed boek? De SSF club van 10 laat zich graag in de koffers kijken. Want misschien is er maar een ding leuker dan lezen, en dat is vertellen over al die mooie boeken die wij lezen!

Adinda ging nergens heen

Op vakantie gaan wij eigenlijk nooit, want dan hebben we juist tijd om aan ons huis te klussen. Bij mij zou de titel De SSF ging helemaal niet op vakantie dus eigenlijk beter passen.
Ik lees zelfs minder in mijn vakantie dan normaal, omdat ik dan een groot deel van de dag aan het zagen, voegen, stuccen en schilderen ben.
Tussendoor geniet ik buiten van alles wat er aan wilde en tamme dieren op het erf rondscharrelt. Waarom zou je door modderig water ploeteren en andere ontberingen doorstaan, alleen maar om een voor dood stuk hout studerende alligator in een subtropisch muggenparadijs misschien spectaculair zijn linkeroog te zien openen, terwijl je in je achtertuin de prachtigste nachtvlinders, vogeltjes en zelfs een huishaas en een scharrelpatrijs bij de hand hebt?
Alleen 's-avonds laat heb ik op het moment weinig puf meer om te lezen. En dat is eigenlijk verdraaid jammer, want ik ben net een paar hele leuke boeken aan het lezen!

Gelukkig vind ik af en toe nog wel eens een uurtje om verder te lezen in het lichtvoetige en humoristische Pindakaas en Sushi 3 van Roderick Leeuwenhart. Daarnaast ben ik bezig in Bloedwetten I Vonnis, van Sophia Drent, wel even iets heel anders, grimdark fantasy met de nodige politieke verwikkelingen. Deel II, Verlossing, ligt ook al klaar.
Net uit is Akata Witch van Nnedi Okorafor. Ben ik toch nog even in exotische sferen geweest deze zomer, door dit fantasierijke Young Adultverhaal dat zich in Nigeria afspeelt.

En tja, wat ga ik nog lezen deze zomer... voor SFF10 ben ik een artikel aan het voorbereiden over postapocalyptische literatuur, dus de komende tijd voor mij vooral werelden die zich Op de rand van het niets bevinden...Of al over die rand zijn gegaan. Zo wil ik in ieder geval Weerwater van Renate Dorrestein lezen binnenkort. De hele wereld is vergaan, behalve – of all places – Almere. Dat vind ik al zo komisch dat ik het boek gewoon niet kan weerstaan. Waterjager van Chris Polanen, dat zich afspeelt in een postapocalyptisch Suriname, maakt me erg nieuwsgierig. Verder verheug ik me op All the birds in de sky van Charlie Jane Anders, een einde van de wereldverhaal waar ook de nodige magie in verweven zit, en Een seconde later van William R. Forstchen. Een boek dat ik zeker ga aanschaffen om binnenkort te lezen is The girl with all the gifts van M.R. Carey.

En tja... ik denk dat de zomer lang en breed voorbij is eer ik dat allemaal gelezen heb! In het onwaarschijnlijke geval dat dat niet zo is, staat Het boek van wonderlijke nieuwe dingen van Michel Faber ook nog op mijn lijstje. Alleen al om de titel.
Enfin, voorlopig liggen er nog genoeg vreemde werelden op mijn nachtkastje om avonturen in te beleven.

Marc ging op verlof en nam mee

Als je zoals ik op verlof ging tweede helft juni, dan heb je het voordeel dat je kan terugkijken op welke boeken je meenam op verlof. Terugkijkend heb ik volgende bevindingen.
Ik nam me voor om zowel voldoende mee te nemen, als wat te doen aan sommige ‘white spots’ op mijn boekenlijst.

Daarom haalde ik al extra vroeg Ik ben pelgrim van Terry Hayes in huis. Die stond al enige jaren op mijn verlanglijst. Hierover kan ik kort zijn: die moet je lezen. Zo goed geschreven en origineel en spannend is dat dikke boek.
Het tweede boek van Carlos Ruiz Zafon in de reeks Het kerkhof der vergeten boeken nam ik mee om nog iets anders dan fantasie & detective/politie te lezen, maar ook omdat ik weet dat het een goed boek is en dat heeft Het spel van de engel alleen maar bevestigd tijdens het lezen.

Verder nam ik mee De vrouw die niet opgaf van Val McDermind. Ik vind haar nog altijd een van de beste Britse crime schrijfsters en heb vroeger alles van haar gelezen, maar omdat we ondertussen redelijk wat jaren verder zijn, sta ik al enige boeken achter, daarom tijd voor een inhaalmanoeuvre. Dit was terecht een blijde ‘her-kennismaking’ voor mij.
Als vlotlezend spannend boek nam ik Scharlaken kust van Preston & Child mee. Een van de recentere werken uit de onvolprezen reeks “Aloysius Pendergast”. Een hoofdpersonage dat zo uniek is, dat je er wel moet van houden!

Omdat ik volop bezig was aan de reeks De brug der getijden van David Hair nam ik deel 5 & 6 mee om de reeks te kunnen uitlezen. Ik vind de boeken nog steeds goed, maar ik kwam er ondertussen achter dat de schrijver de – originele - vierdelige reeks al in 2015 beëindigde, terwijl de zes Nederlandse delen alleen de eerste drie boeken bevatten. Deel 7 is alsnog niet aangekondigd voor dit jaar, maar ik blijf hopen.

Maar blijkbaar had ik niet genoeg aan deze zes boeken voor 15 dagen Frankrijk. Gelukkig had mijn vrouw een even grote stapel mee en kon ik ‘lenen’.
Zo las ik ook Zoo van James Patterson, ondertussen verwerkt tot een tv-serie. Best een vlot lezend spannend boek, dat soms toch ook doet nadenken.
En dan was er nog Alles houdt op te bestaan van Elizabeth Brundage. Daar heb ik het toch moeilijk mee gehad. Niet dat het een slecht boek is, maar volgens mijn vrouw is het meer een ‘vrouwenboek’ al weet ik niet echt of dat bestaat. Misschien speelde ook mee dat het als detectieve was geklasseerd, terwijl het eigenlijk een dramatische roman is die met een moord begint.

Besluit: je kan nooit genoeg boeken meenemen.