Een boek uitkiezen is iets heel persoonlijks. Meestal kies je een boek aan de hand van de kaft, de flaptekst en door het lezen van de eerste bladzijde. In de Cover ups laten we jullie kennismaken met boeken door het plaatsen van alleen de kaft, in de Undercovers kun je boeken kiezen op basis van de flaptekst en nu is het tijd voor de derde optie: we duiken de boeken in!

Op deze frisse donderdag laten we je kennismaken met drie leuke kandidaten.
Wij stellen graag uit de categorie sf/fantasy aan jullie voor:

 Boek 1. Zijn naam was Gaal Dornick, een eenvoudige jongen die Trantor nog nooit had gezien - althans niet in werkelijkheid. Wél had hij Trantor vaak op de hypervideo en nu en dan op de enorme driedimensionale nieuwsuitzendingen gezien - zoals bijvoorbeeld ter gelegenheid van de Imperiale Kroningsfeesten of zittingen van de Galactische Raad. 

Ondanks het feit dat hij zijn leven lang op Synnax - de planeet van een ster, gelegen aan de rand van de Blauwe Stroom - had doorgebracht was hij niet geheel van de beschaving afgesneden. Trouwens, dat was in die tijd met geen enkele planeet in de Galaxis het geval. 

Er waren toen in de Galaxis vijfentwintig miljoen bewoonde planeten die gezamenlijk een onderdeel vormden van het Rijk en waarvan de regering op Trantor was gevestigd. Dit zou een halve eeuw later niet meer het geval zijn. 

Voor Gaal was de reis het hoogtepunt van zijn jonge leven als geleerde. De reis zelf - het reizen in de ruimte -deed hem niet veel. Hij was al eerder in de ruimte geweest - zij het niet verder dan de enige satelliet van Synnax waar hij gegevens moest verzamelen omtrent de mechanica van afwijkingen van meteoorbanen -maar alle ruimtereizen kwamen in wezen op hetzelfde neer, of men nu een half miljoen of hetzelfde aantal lichtjaren aflegde. 

 Boek 2. Het landingsgestel baarde hen eigenlijk nog de minste zorgen, maar het maakte het in en uit te stappen wel erg moeilijk. Het grote ruimteschip lag schuin op z'n kant in een hoek van vijfenveertig graden en de trappen en glijkokers haalden bij lange na niet de grond en als je een deur opende, stapte je zo in het luchtledige. De schade was nog niet helemaal opgenomen - dat zou nog wel even duren - maar ze schatten dat ruwweg de helft van het bemanningsgedeelte en driekwart van het passagiersgedeelte onbewoonbaar was geworden.

Zo'n zes kleine tentjes en het tentachtige veldhospitaal waren al provisorisch opgezet op de grote open plek. Ze waren voor het grootste gedeelte gemaakt van stukken plastic en houtblokken van de harsachtige, inheemse bomen, die geveld werden met cirkelzagen en daarna in blokken gehakt met behulp van het timmergereedschap van de kolonisten. Dit alles was gebeurd onder luide protesten van kapitein Leicester, hij had alleen toegegeven op grond van formaliteit. Als het schip in de ruimte was, was zijn wil wet; op een planeet had de Kolonie Expeditie Ploeg de leiding in handen. Het feit dat ze niet op de juiste planeet waren, was iets waar niemand raad mee wist... nog niet.

 Boek 3. De zon zonk al weg achter het diepe groen van de heuvels ten westen van het dal en de rode en grijs-roze tinten van de avondgloed kleurden de hoeken van het land, toen Flick Ohmsford aan zijn afdaling begon. Het pad liep ongelijkmatig omlaag langs de noordelijke berghelling, kronkelde tussen de reusachtige opeengestapelde rotsblokken die het ruige terrein bedekten en verdween in de dichte wouden van de laaglanden. Hier en daar werd het weer even zichtbaar op kleine open plekken en tussen minder dicht geboomte. Flicks blik volgde het vertrouwde pad terwijl hij vermoeid voortsjokte, zijn lichte ransel losjes over een schouder. Zijn brede, door weer en wind gebruinde gezicht maakte een vastberaden, rustige indruk en alleen de grote grijze ogen verrieden de rusteloze energie die onder het kalme uiterlijk schuilging. Hij was jong, hoewel hij er door zijn stevige lichaamsbouw, grijzende bruine haar en borstelige wenkbrauwen veel ouder uitzag. Hij droeg de losse werkkleren van de dalbewoners en in zijn ransel zat allerlei metalen gereedschap, dat rinkelde en rammelde.

De avondlucht was vrij fris en Flick trok de kraag van zijn open wollen hemd wat dichter om zijn hals. Zijn tocht voerde hem door bossen en over glooiende velden die hij nog niet kon zien toen hij het woud binnenging. Daar rezen de donkere eiken en sombere notenbomen hoog op in het duister en onttrokken de onbewolkte hemel aan het gezicht. De zon was ondergegaan en het donkerblauwe uitspansel was bezaaid met duizenden vriendelijke sterren die echter ook door de bomen verborgen werden. Flick was alleen in de zwijgende duisternis en volgde langzaam het veel betreden pad.
Omdat hij deze tocht al honderden keren gemaakt had viel hem onmiddellijk de ongewone stilte op die deze avond van het hele dal bezit genomen scheen te hebben. 

Zou je één van deze drie boeken willen lezen op basis van alleen de eerste alinea of zelfs enkel de eerste zin? Naar welk boek zou jouw voorkeur uitgaan en waarom? Laat het ons in de reacties weten.