Paul Johns, bioloog, is op expeditie in Zuid-Amerika als er een aanslag plaats vindt en hij vermist raakt. Eenmaal gevonden blijkt dat hij niet weet wat er is gebeurd en is hij doodziek. Zijn ziekte wordt veroorzaakt door een schimmelinfectie. Als snel lijkt het alsof hij genezen is en voelt hij zich beter als ooit te voren. Paul beseft dat de schimmel ervoor heeft gezorgd dat zijn hersenfuncties zijn verbeterd.
Neil Johns, de broer van Paul, is net aangenomen bij de NSA. Hij moet versleutelde, cryptische boodschappen ontcijferen. Die boodschappen blijken zeer verontrustend.
Dan komen de broers recht tegenover elkaar te staan. Paul die vindt dat de schimmel een geschenk is dat moet worden gekoesterd en Neil die er alles voor over heeft de schimmel te vernietigen. 

De cover

Merel: Door de zwarte achtergrond springt de paddenstoel/schimmel er goed uit. Hierdoor is het een opvallende cover die in de winkel zeker meteen mijn aandacht zou trekken.

Cindy: Ook ik vind de cover lekker opvallend. Hij zal zeker mijn aandacht trekken in een winkel. Er zit verschil van materiaal in en dat geeft net dat beetje meer. Ik wil zo’n cover altijd even aanraken. 

Opbouw en schrijfstijl

Cindy: De proloog maakt dat je op het puntje van je stoel zit. Dat is echt superspannend en neemt je mee naar de Amazone. De spanning zakt daarna wel wat weg, maar het verhaal blijft wel staan. De perspectiefwisselingen tussen Paul en Neil vond ik erg prettig. Het maakte het verhaal levendig en snel. Het is een makkelijk te lezen verhaal. Als er dieper op de materie wordt ingegaan worden er vaktermen gebruikt. Door mijn achtergrond begreep ik er een aantal wel, maar anderen weer niet. Ik heb de woorden niet opgezocht en dat was ook niet nodig om te begrijpen wat er werd bedoeld. 

Merel: Het verhaal begint met een proloog. Hierin volgen we het avontuur van Paul in de Amazone. Dit stuk is in de hij-vorm geschreven. Vanaf hoofdstuk één verschuift de focus en volgen we het verhaal vanuit Neils perspectief. De rest van het boek is in het ik-perspectief geschreven, op één deel van een hoofdstuk na, waarin het perspectief weer verschuift naar Paul. Daar staat een stuk dus weer in de hij-vorm. Dat de schrijver gekozen heeft om het perspectief bij Neil neer te leggen, voelt als een logische keuze. In eerste instantie lijkt het allemaal bij Paul te gebeuren, maar als het verhaal uit zijn perspectief zouden lezen, zou al snel te veel prijsgegeven worden. Door het gebeuren vanuit zijn broers perspectief te bekijken, valt er nog wat te raden en blijft het verhaal langer spannend. Het verhaal leest over het algemeen vlot door. Af en toe als het over de schimmel gaat, werd het wat lastiger. Dan stonden er woorden als serotoninereacties, maar ook nog onbekendere woorden als trimorf en agaragarsubstraat. Daar heb ik maar een beetje overheen gelezen, want ook zonder deze woorden te kennen kun je het verhaal prima volgen.

Personages

Merel: De belangrijkste personages zijn Paul en Neil. Deze broers komen recht tegenover elkaar te staan en dat komt vooral doordat ze dus ook hele tegenstrijdige ideeën hebben. Het zijn als het ware twee uitersten. Ik had niet zo heel veel met de personages. Neil moet heel slim zijn, maar komt vooral dommig of naïef over. Als zijn vader besmet is en moordneigingen heeft, gelooft hij hem als hij zegt dat hij niets zal doen. Uiteraard gaat dat mis. Zo maakt hij wel weer beslissingen waardoor ik dacht: jongen, denk nou eens na! Het boeiendste vond ik denk ik nog de vader van Paul en Neil, de vader heeft alzheimer en dat is mooi beschreven. Interessant ook om te lezen hoe de schimmel invloed op vader heeft. Hierdoor zit er er veel ontwikkeling in dit personage.

Cindy: De twee hoofdpersonen zijn een beetje stereotypisch neergezet vind ik. Hun karakters worden niet echt heel erg uitgediept. Dat had wat mij betreft meer gemogen. Ik ben het met Merel eens dat Neil soms wat naïef overkomt. Je zou verwachten dat hij meer vragen zou stellen en voorzichtiger zou zijn in bepaalde situaties. Het alzheimerverhaal komt realistisch genoeg over en dat geeft juist wat verdieping in het verhaal. 

Setting

Cindy: De Amazone is prachtig beschreven, maar komt wat mij betreft te weinig terug in het verhaal. Het grote gebeuren vindt met name plaats in Amerika. De setting past bij het verhaal. Niet alles is even realistisch en geloofwaardig beschreven. Bij bepaalde gebeurtenissen had ik echt mijn vraagtekens en één was echt ongeloofwaardig. Dat was jammer, maar niet onoverkomelijk.

Merel: Het leuke aan De plaag vind ik dat er voor een setting is gekozen die ik niet zo vaak tegenkom. Het speelt deels in de Amazone af, in Brazilië, en deels in Amerika, bij de NSA. Leuk om te lezen hoe het er bij zo’n geheime dienst aan toe gaat. De Amazone is niet alleen een mooie setting voor het verhaal, maar ook uitermate geschikt als mysterieuze locatie waar de schimmel zijn overname van de wereld start.

Het verhaal

Merel: Na een nieuwsgierig makende proloog start het verhaal eerst redelijk rustig. Neil wordt aangenomen bij de NSA en we volgen zijn eerste werkdagen hier. Hij is degene die al snel een verband vindt tussen de schimmel en de aanslagen. Vanaf dat moment wordt het verhaal echt interessant. Zodra het daadwerkelijk tot een biologische oorlogsvoering komt, neemt de spanning toe.

Cindy: Het verhaal spreekt mij zeker aan. Na de proloog die echt binnenkwam was ik meer dan nieuwsgierig naar de rest van het verhaal. Dat zakte iets in, maar bleef wel overeind. Dat twee broers zo lijnrecht tegenover elkaar staan in een zaak die zo belangrijk is, is boeiend. Hoe gaan de ouders ermee om? Wie heeft er nu eigenlijk gelijk?

Science Fiction/ Fantasy

Cindy: Zoals het licht van de sporen wordt beschreven doet het fantasyachtig aan, maar niets is minder waar. het is gewoon realiteit. Het verhaal op zich zou science fictie kunnen zijn, maar wat als er een kern van waarheid in zit? Dat maakt dit verhaal behoorlijk interessant. Al met al moet ik bekennen dat het boek meer wegheeft van een thriller, maar ik denk wel dat het voor veel lezers uit het science fiction genre een fijn boek is.

Merel: De bioluminescentie, het licht dat de schimmel uitstraalt, is natuurlijk een biologisch proces, maar geeft wel een beetje een fantasysfeer. Wie op zoek is naar een boek in een andere wereld met magische wezens is met De plaag op het verkeerde adres. Het boek past namelijk vooral in het genre door de dystopische kenmerken: Door de schimmel raken mensen de controle over zichzelf kwijt en kan de schimmel de wereld steeds verder overnemen. De strijd van de overgebleven mensen (wie is nog te vertrouwen?) tegen de schimmel past wat mij betreft goed binnen ons genre.

Zou dit realiteit kunnen worden?

Merel: Ik zie het nog niet zo snel in het echt gebeuren, maar het is ook weer niet zo absurd. Dat de schimmel de wereld over kan nemen wordt verklaard door de symbiose die schimmel en mens aangaan. De schimmel gaat dus niet daadwerkelijk zelf denken, maar beïnvloedt wel het denken van de mens. Die is nu namelijk ineens gericht op het overleven van de schimmel. Hierdoor is het op zich wel een realistisch scenario.

Cindy: Ik kan mij zo voorstellen dat zoiets kan gebeuren. Dat schimmels zodanig kunnen uitgroeien dat zij de aarde overnemen. De natuur vindt vaak een weg toch? Of schimmels het denkvermogen van mensen kunnen beïnvloeden, dat gaat wat ver, maar dat mensen geïnfecteerd raken door schimmels is al een feit. Dit gaat een aantal stappen verder. Het verhaal maakt dat je erover na gaat denken.

Sterren

Cindy: Het is een verhaal dat echt de moeite waard is. Het had nog wat verder mogen worden uitgediept, maar blijft toch boeien. Voor mij 3 sterren.

Merel: De plaag is een leuk boeiend verhaal met een interessante setting. Ik geef dit boek drie sterren.