Johanna Lime debuteerde in 2015 met Schimmenschuw. Daarna volgde het eerste deel van een trilogie: Sluimerend vuur. Onlangs verscheen het tweede deel in deze trilogie: Smeulend venijn. De prachtige covers van deze boeken maken direct nieuwsgierig naar het verhaal. Janneke en Merel doken in de wereld van de vergeten vloek en lazen beide delen. Daarom dit keer geen gewone duorecensie, maar een dubbele duorecensie!

In Sluimerend vuur volgen we Jima die op twaalfjarige leeftijd hoort dat zijn broer afstand doet van de troon, waardoor hij ineens troonopvolger is. Hij moet echter nog veel leren. Gelukkig wordt hij bijgestaan door Luciano, Frank en Kamilia, die hij in de vertaalcommissie heeft leren kennen. Hij kan alle hulp goed gebruiken, want er dreigt een oorlog!

Smeulend venijn richt zich vooral op Sylviana, die kroonprinses is van Berinyi. Haar moeder betrekt haar niet echt bij het regeren en tegen de tijd dat ze gekroond wordt, erft ze de oorlog die haar moeder en tante ingezet hebben.

Wereld, techniek en religie

Janneke: Eigenlijk is het niet direct een wereld te noemen, het koninkrijk Laskoro bestaat uit vijf planeten welke geschapen zijn door de Avatars onder leiding van de gouden Draak. Voorin het boek staat een kaartje van de hoofdplaneet van Laskoro, de planeet waarop het koninklijk huis woont. Helaas is het kaartje niet scherp waardoor het lastig te lezen is.

Merel: De matige, wazige, kwaliteit van het kaartje nodigt helaas niet uit om hier tijdens het lezen naar terug te bladeren.

Janneke: Ook is het jammer dat de andere planeten die in het boek voorkomen niet uitgewerkt zijn op het kaartje. In Smeulend venijn is er ook in het begin een kaartje van de planeet waar het koninklijk huis zich bevindt: Berinyi5. Gelukkig is het kaartje hier wel scherp waardoor ik denk dat er in het eerste boek sprake is van een drukfout.

Merel: Laskoro bestaat uit vijf planeten, geschapen door draken. De wereld is zoals op aarde, wel zijn er een aantal verschillen: op Laskoro zijn er robots, automatische auto’s op de snelwegen en er zijn ook ruimteschepen.

Janneke: Laskoro is een moderne wereld, moderner nog dan onze huidige aarde. De mensen maken er gebruik van technieken waar wij vooralsnog van dromen. Neem de automatische auto's, die zijn in ontwikkeling, maar zoals op Laskoro, waar ze in een soort treintje rijden op hogesnelheidswegen, zo zijn wij er nog niet mee bezig. Verder is ruimtereizen een normaal begrip door de diverse planeten waaruit het koninkrijk bestaat. De energie en het internet worden aangestuurd door kristallen, deze Ritovysche kristallen bestaan uit magie wat omgezet wordt in energie.

Merel: Religie is een belangrijk aspect in de Laskoriaanse samenleving. Er zijn verschillende avatars die verbonden zijn aan verschillende families en daar hangen ook verschillende soorten magie aan vast. Zo hoort Lucian bij Mage en daar hoort geestmagie bij, hij moet proeven ondergaan tegen animalii (deze kruipen na de proef onder zijn huid). De hoofdpersonen kunnen als magiërs ook praten met de avatars.

Janneke: Naast een moderne wereld is Laskoro ook een wereld waar een relatief kleine groep zich bezighoudt met traditie en geloof. Over de gehele wereld zijn er tempels gewijd aan de Avatars waarbij elke regio zijn eigen avatars aanbidt. Hier zijn het hogepriesters die de scepter zwaaien. Gebonden aan de religie is magie gegeven door de Avatars. Op Laskoro is dit dyamiekmagie. Dit houdt zich bezig met tijd, transformatie, geest en ruimte doormiddel van spreuken. Magie is iets wat voor de gemiddelde Laskoriaan ongrijpbaar is, zij geloven niet in het bestaan van magie, zelfs niet als het onder hun neus plaatsvindt.

Merel: Naast de dynamiekmagiërs bestaan er ook elementenmagiërs. In het eerste deel komen we daar alleen de vuurmagiërs van tegen, maar in het tweede deel zien we meer van de elementenmagiërs. De magische wereld met daarbij behorende religie en gebruiken zijn erg uitgebreid en maken de wereld ook interessant. Gaandeweg in het boek wordt er steeds meer bekend over de Avatars en de magie van de mensen. De Avatars blijven wel redelijk op de achtergrond, daar had ik best nog meer over willen weten.

Janneke: Berinyi is de spiegel van Laskoro. Ook Berinyi bestaat uit vijf planeten met elk hun inwoners. Berinyi is alleen ouderwetser dan Laskoro, er is R-net en er zijn computers, maar bijvoorbeeld geen auto's. Veel wordt nog gedaan met paard en wagen. Magie is er standaard, al is er op Berinyi sprake van Elementmagie en niet van Dynamiekmagie. Op Berinyi is de verhouding mannen en vrouwen omgekeerd, 75% van de bevolking is vrouw. De wereld wordt geleid door een koningin die op haar beurt moet trouwen met drie mannen die alledrie koning worden. Zoons, zeker die van hogepriesteressen, hebben een kleine overlevingskans.

Merel: Het tweede deel speelt zich op een andere wereld af en de tijd loopt gelijktijdig met het eerste boek. Er zijn een aantal parallellen: ook hier volgen we het opgroeien van een koningskind tot aan de kroning, en we hebben weer de vloek, Avatars en magie. De gebruiken op Berinyi komen grotendeels overeen met die van Laskoro. Aangezien ze ooit verbannen lijken te zijn naar Berinyi is het helemaal niet zo vreemd dat ze op elkaar lijken. Toch doen sommige gebruiken op Berinyi vreemd aan. Zo was het op Laskoro zo vreemd niet dat de koning met drie vrouwen moest trouwen: zo kon hij drie vrouwen tegelijk zwanger maken en was er dus meer kans op een nakomeling. Op Berinyi geldt hetzelfde gebruik, maar dan omgekeerd: de kroonprinses moet met drie mannen trouwen. Hier is geen biologische reden voor te geven en dus vond ik dit een minder logisch gebruik dan op Laskoro.

Plot

Merel: Ik had wat moeite met het begin van Sluimerend vuur doordat ik niet meteen een duidelijke rode draad kon ontdekken. Ik vroeg me af waar het verhaal nu eigenlijk heen ging. Dit gevoel werd waarschijnlijk versterkt door de vele korte zijwegen die het verhaal insloeg. Deze gebeurtenissen hadden ook een korte spanningsboog. Zo was Janice ineens verdwenen, maar in het volgende hoofdstuk is ze al weer gevonden en met wel erg veel gemak bevrijd. Wat zijlijntjes schrappen had wat mij betreft ervoor kunnen zorgen dat er een wat strakker verhaal gestaan had.

Janneke: Zeker het begin van het verhaal komt langzaam om gang. Hier besteedt Johanna Lime meer aandacht aan personage- en wereldopbouw dan aan opbouw van het plot. Toch is dit niet erg omdat je met de informatie die je in deze hoofdstukken leert in het tweede deel van het boek goed uit de voeten kan wanneer het verhaal op gang komt. Dan blijkt dat Jima's toekomst afstevent op een intergalactische oorlog die onvermijdelijk lijkt te zijn.

Merel: Pas later in het boek, we zijn dan al ruim over de helft, is er sprake van oorlogsdreiging. De aanslagen worden gerichter, er zijn mysterieuze vrouwen die magische krachten blijken te bezitten en Laskoro is nu duidelijk in gevaar. De spanning bouwt op, er is meer actie, de hoofdpersonen werken nu samen tegen de dreiging. Er zit nu daardoor meer lijn in het verhaal en qua plot vind ik het laatste kwart van het boek dan ook veel beter dan de rest van het boek.

Janneke: Boek twee pakt niet op waar boek één eindigt, wat je wel zou verwachten. Nee, boek twee verplaatst ons naar Berinyi, een koninkrijk dat bestaat uit vijf planeten (Berinyi 1 t/m 5) en dat een spiegel is van Laskoro. Dit boek spreidt zich over een kortere tijdspanne dan het eerste. We volgen Sylviana, familie en vrienden in de voorbereiding naar de troon en de onvermijdelijke oorlog met Laskoro waar tante Helena een hele grote rol in speelt.

Merel: Ook in het tweede boek duurt het tot aan het einde van het boek tot de oorlog met Laskoro daadwerkelijk start, maar voor die tijd gebeurt er ook al van alles. Op Beryini zelf zijn namelijk ook al conflicten (al dan niet openlijk): de moeder van Sylviana lijkt niet zo bereid om haar troon af te staan en de tante van Sylviana, Helena, blijkt haar eigen agenda te hebben. Hierdoor is er binnen deze wereld zelf al voldoende aan conflict en dit levert meer spanning op dan in het eerste deel, waar de dreiging alleen van buitenaf kwam.

Personages

Janneke: In het begin van het eerste boek maken we kennis met Jima Revaldesh-Morane, tweede zoon van de koning van Laskoro. Op dertienjarige leeftijd wordt hij bij zijn vader en broer, de kroonprins, geroepen en krijgt hij te horen dat zijn broer afziet van de troon. Hierop wordt hij kroonprins en gaat hij in de leer om op zijn 25e koning te worden. Om de oude talen te leren wordt hij lid van een speciale vertalingscommissie waar hij de andere hoofdpersonen leert kennen. Zo ontmoet hij Lucian, de zevende zoon van de Wanzjen (hogepriester) van Chyndyro. Diens vader heeft hoge verwachtingen van hem maar Lucian is bescheiden en wil zijn broers niet in de weg staan. Ook Franck Gettferdey, erfgenaam en hogepriester van Ferry, een woestijnstreek op Lasakoro, wordt een belangrijk vertrouweling en vriend van Jima. Franck is het niet eens met zijn extremistische vader en wil in Ferry een meer vreedzame richting inslaan. De vierde en laatste vriend van Jima, of eigenlijk vriendin, is zijn bastaardnichtje Kamilia. Kamilia kennen we al uit Schimmenschuw van Johanna Lime. Kamilia is een vrouwelijke magii waarin geestmagie het sterkste is. Dit maakt dat ze in staat is door de tijd te reizen. Zij leert Jima zijn magische vaardigheden kennen en benutten.

Merel: Het verhaal is in de derde persoon geschreven en het perspectief wisselt hierbij tussen de verschillende hoofdpersonen. De personages staan eerst los van elkaar, maar door de vertalingscommissie waar ze allen in zitten worden ze aan elkaar gelinkt en later ontmoeten ze elkaar ook echt en vormen ze meer één verhaal. Vooral Jima komt al snel erg sympathiek over. Hij wil als normale leerling behandeld worden en niet een speciale behandeling krijgen omdat hij prins is, hij is erg leergierig en heeft het beste met zijn volk voor.

Janneke: Sylviana is verreweg de belangrijkste in het tweede boek, al wisselt het verhaal ook hier weer op een prettige manier tussen de hoofdpersonen. Sylviana is erg zoekende naar wat het beste is voor het koninkrijk en maakt hierbij beslissingen die de toekomst zullen beïnvloeden. Ze ziet haar tante als een groter voorbeeld dan haar moeder en neemt de adviezen van haar tante en nichtjes dan ook altijd mee in haar beslissingen.

Merel: Waar ik in het eerste deel de personages erg sympathiek vond, heb ik dat in deel twee minder. Sammerah, Jacky en Tatjana doen me eigenlijk niet zo veel. Sylviana, de kroonprinses, leer ik wel echt goed kennen, maar ik vind haar niet meteen sympathiek. Waar Jima mijn hart won doordat hij ondanks zijn functie zo normaal bleef, gebruikt Sylviana wel echt haar macht. Zo plaatst zij Sammerah over naar haar eigen woonplaats zonder haar dit van tevoren te laten weten. Ik kon haar ook niet altijd serieus nemen: de manier waarop ze even snel haar echtgenoten kiest vind ik eigenlijk te gek voor woorden!

Janneke: Op Laskoro lazen we eigenlijk alleen over menselijke bewoners. Berinyi echter kent naast de mensen, genaamd Taikeiyi, nog andere volken. De Taicapry, Shoikeiyi en Shoiaviony zorgen door hun interactie met de hoofdpersonen en de gebeurtenissen voor een prettig samenspel die het verhaal ten goede komt.

Merel: De Taicrapy worden gediscrimineerd en de Shoikeiyi worden uitgebuit. Dit levert interessante situaties op in het verhaal, verschillende personages staan anders in deze situaties. Het verzet van Sylviana tegen haar moeder door twee Taicrapy aan te nemen als lijfwachten vond ik zeer amusant. Hierdoor gaat dit onderwerp echt leven.

Janneke: Johanna Lime heeft een talent om personages levend te maken. Met voldoende oog voor detail worden de personages tot leven gewekt en aan het einde van het boek laat je ze toch met een zwaar hart achter met een onzekere toekomst.

Schrijfstijl

Janneke: Johanna Lime is het pseudoniem van twee Nederlandse schrijfsters, Marjo en Dinie. Ondanks dat het boek geschreven is door twee auteurs is dat niet te merken aan de schrijfstijl. Ze schrijven vanuit de derde persoon en wisselen per subhoofdstuk van verteller. Het boek is door de kortere zinnen makkelijk te lezen wat het een prettige leeservaring maakt.

Merel: Sluimerend vuur heeft een hele fijne schrijfstijl, hierdoor leest het vlot door!

Janneke: De schrijfstijl van Smeulend venijn is vergelijkbaar met het eerste boek, al komt dit boek wel vlotter op gang. Hier wordt wereld- en personageopbouw goed gecombineerd met plotbouw.

Merel: De schrijfstijl van Smeulend venijn vind ik net als in Sluimerend vuur erg prettig. Doordat er hier ook meer een rode draad door het verhaal loopt, leest dit deel nog vloeiender.

Oordeel

Merel: Het verhaal sprak me erg aan en ik heb beide delen met veel plezier gelezen. Het tweede deel heeft uiteindelijk het meeste indruk op me gemaakt, ik vond dit boek namelijk een stuk beter dan het eerste deel. De plot zat naar mijn mening beter in elkaar, het verhaal was wat meer gestroomlijnd en er zat ook meer spanning in dan in het eerste deel. Ik geef Sluimerend vuur daarom 3 sterren en Smeulend venijn krijgt van mij een welverdiende 4 sterren.

Janneke: Zowel Smeulend venijn als Sluimerend vuur zijn officieel ingestoken als boeken voor vijftien jaar en ouder. Toch zal de volwassen fantasylezer deze boeken ook met veel plezier verslinden. Marjo en Dinie zetten een goed verhaal in een boeiende wereld met een interessante geschiedenis neer en hebben over elk puntje goed nagedacht. Een aanrader voor liefhebbers van het fantasygenre. Ik geef beide boeken 4 sterren.

Merel: De oorlog gaat nu van start, benieuwd hoe dat zal gaan en ik kijk dus uit naar het derde deel!

Janneke: Ik kan niet wachten op het laatste deel van de reeks.

Meer lezen over Johanna Lime? Lees hier het interview!

Hebben jullie de boeken van Johanna Lime al gelezen?