Ronald-Henk Ritsma schreef Voodookind in 2018. Ritsma liet zich voor Voodookind inspireren door het nummer Voodoo Chile (ook bekend onder de titel Voodoo Child) van de Jimi Hendrix Experience. Een nummer waarbij de tekst iets engs en magisch heeft maar waar we in verband met het spoileren van het boek van Ritsma niet te veel over willen vertellen. Voodookind gaat over rechercheurs McKagan en Craig die in Schotland geconfronteerd worden met een aantal mysterieuze moorden. De Nederlandse ruimtevaarder-in-spé Floris van Muiden is in diezelfde regio op vakantie met zijn ex-vriendin Gwyneth Allwright. Ze komen daar in aanraking met kasteel Macdor. Terug op de Bahamas lijkt Floris steeds meer en meer pech te hebben. Heeft Floris zijn pech te maken met de mysterieuze sterfgevallen in Schotland? Is er sprake van een kwade macht? En wie wint de race om het ruimtetoerisme? 

De wereld

Voodookind speelt zich af op aarde. Een deel van het verhaal speelt zich af in Schotland rondom het dorpje Culloden dat vlak bij het de Noords-Schotse stad Inverness ligt en bekend is geworden vanwege de veldslag die er plaatsvond in 1746. Een belangrijke factor in het verhaal is het nabij gelegen kasteel van Macdor. Ook speelt het verhaal zich af op het Paradise Island, een klein eilandje
in de Bahama’s behorende tot Nassau en op de Florida Keys (links van de Bahama’s gelegen onder Miami en behorende tot de USA) en in de ruimte. De wereld is niet specifiek geschapen voor het verhaal.

Het verhaal: opbouw en schrijfstijl

Wat vinden we van de opbouw van het verhaal? Hoe is de schrijfstijl en past dit bij het verhaal?

Marc: Het verhaal Voodookind is rechtlijnig opgebouwd. Je begint ergens en gaat dan mee in de tijd tot het einde bereikt is. Tot zover is het een redelijk normaal verhaal dat van A naar Z gaat. Gaandeweg wordt het zowel spannender als soms raarder. De schrijfstijl is vrij direct en lijkt me geschikt voor dit verhaal. Alles zit er in vervat. Het verloop van de gebeurtenissen, alle achtergrondinformatie die je nodig hebt en de gevoelens van de beide hoofdpersonages.

Janneke: Voodookind heeft een redelijk goede opbouw. Je wordt in het boek gelanceerd met een aantal moorden waarna de hoofdpersonages in beeld komen. Deze ontketenen een reeks gebeurtenissen die gedurende het verhaal verder uitgediept worden. De schrijfstijl van Ritsma is kort en bondig. Veel korte zinnen beschrijven de gebeurtenissen in het verhaal. Soms mis je hierdoor emoties die geschreven tekst ondersteunen. Dit doet naar mijn mening afbreuk aan het verhaal. Tevens is het boek niet helemaal correct geschreven: er zijn meerdere spelfoutjes te vinden.

Personages

Wie zijn de hoofdpersonages en bijpersonages en hoe vinden wij hun rol in het verhaal?

Marc: Er zijn maar twee echte hoofdpersonages en dat zijn Floris van Muiden en Ian McKagan. Zij zijn -bijna - de enige twee vertellers in het verhaal. McKagan is belast met het onderzoek naar de moord(-en) op de heide in Culloden, samen met zijn jonge collega Ailsa Craig en hierbij volg je de verhaallijn van het moordonderzoek, waarbij McKagan niet alleen de zaak moet oplossen, maar ook moet zien te voorkomen dat zijn jonge collega uit het rechercheteam wordt gezet. De Nederlander Floris en zijn Amerikaanse ex-vriendin (en leadzangeres van een rock band) Gwyneth Allwright die hoewel ze uiteen zijn, toch nog iets voor elkaar voelen en samen naar Schotland reizen als ze niet op Nassau aan het werken zijn. Hierbij volg je zowel het verloop van hun relatie, als het werk van Floris (een commerciële ruimtevlucht succesvol volbrengen) en het werk van zijn ex (een nieuwe CD opnemen en promoten), alsook het onderzoek dat Floris zelf voert naar het kasteel Macdor en de pech die hem schijnt te achtervolgen. De andere personages – collega’s, herbergier, dorpsbewoners, kasteelbewoners & inwoners Nassau- zijn zelden verder uitgewerkt en zijn meestal noodzakelijk om het verhaal verteld te krijgen.

Janneke: Rechercheur McCagan en Floris van Muiden zijn de belangrijkste personages in het boek. Beiden raken zij, los van elkaar, begraven in het onderzoek naar de mysterieuze moorden. Floris en McCagan staan ook centraal in de hoofdstukken. Nagenoeg alle hoofdstukken zijn geschreven vanuit het perspectief van deze twee. Ondanks hun grote rol in het verhaal vond ik dat de personages weinig diepgang hadden. Je leest voornamelijk over hun handelen maar niet over wat ze denken en waarom ze iets doen. De belangrijkste bijpersonages zijn Gwyneth, rechercheur Craig en de collega's van Floris. Deze hadden een beduidend kleinere rol en waren puur ondersteunend bedoeld. Het verhaal had niet zonder gekund maar hier was zeker meer uit te halen geweest.

Sciencefiction?

Vonden wij Voodookind passen bij het sciencefictiongenre?

Marc: Ik ken natuurlijk de Schotse politie niet, maar ik vermoed dat ze nog geen doorzichtige projectieborden hebben waarheen je naar hartenlust kan swipen en data op oproepen en verplaatsen. Evenzeer lijkt me dat ze nog niet beschikken over kantoren met verplaatsbare glazen wanden en uitsluitend flexplekken e.d. Ook vermoed ik dat ze nog niet beschikken over een Big Data-systeem dat alle politionele informatie kan combineren met alle internet data en alle sociaal media platformen e.d. en dan nog eens gericht doorzoeken. Natuurlijk bestaan al deze dingen op zich wel, maar zoals gezegd ik zie ze dat nog niet hebben in een lokale (stads-) politiepost. Maar of dit nu voldoet aan de term SF daar twijfel ik heel hard aan. Wel is er een fantasie kant aan het verhaal, maar die kan ik moeilijk verklappen zonder een geweldige spoiler mee te geven.

Janneke: Niet direct. Ik vond het eerder een thriller dan echt een sciencefictionboek. Aan het einde van het boek kwamen er enkele sciencefictionelementen in het verhaal voor, maar ruimtevaart direct is niet alleen sciencefiction. 

Beoordeling

Wat is ons eindoordeel over Voodookind?

Marc: Ik geef het boek drie sterren. Het is voor een belezen iemand te middelmatig. Niet genoeg uitgewerkt (bvb. het fantasie aspect) en hoewel het wel op snelheid geschreven is - door soms korte zinnen te gebruiken - is het geen page-turner geworden. Natuurlijk wil je wel weten hoe het in elkaar zit, maar ik had er geen moeite mee het regelmatig weg te leggen. Terwijl bij een echte page-turner ik zo meegesleept word door het verhaal, dat ik het echt niet weg wil leggen en bereid ben er andere dingen voor te laten vallen. Positief was wel de invalshoek met twee verhalen door elkaar, die ogenschijnlijk elk volledig los van elkaar staan. Zo volg je enerzijds een moordonderzoek in Schotland en anderzijds de strijd tussen twee firma’s – aan de andere kant van de wereld - om als eerste een geslaagde commerciële ruimtereis te maken.

Janneke: Ik kon niet heel enthousiast worden over het boek. De personages hadden weinig diepgang, de tekst bevatte foutjes en was erg kort geschreven. Het verhaal was ondanks dat wel origineel en heeft zeker potentie. Van mij krijgt Voodookind twee sterren.

Hebben jullie Voodookind al gelezen? Wat vonden jullie er van?