Duorecensie Wintercode Pen Stewart
Merel en Adinda lazen samen het debuut Wintercode van Pen Stewart. Een fantasyroman van Vlaamse bodem, met als bijzonder extra de illustraties die de tekst verlevendigen. Lees hieronder wat ze ervan vonden.
Korte Samenvatting
Chloë staat op het punt om de eindtest te doen en definitief toe te treden tot de orde van de Winterkinderen. De test loopt echter niet zoals verwacht. Terwijl Chloë afwacht wat er nu met haar gaat gebeuren, wordt het monasterium van de orde aangevallen door harpijen. Chloë weet te ontkomen en slaat samen met jeugdvriend Jake en met Sia op de vlucht. Als enige overlevende Winterkind probeert de leider haar voor zijn karretje te spannen. Chloë moet keuzes maken die de redding of de ondergang van haar wereld kunnen betekenen en moet ondertussen haar achtervolgers voor proberen te blijven.
Plot
Merel: Chloë is het laatst overgebleven Winterkind. Hierdoor wordt ze als pion in de oorlog tussen Marco en Rochester ingezet. Ook wordt zij achtervolgd door de harpijen. Tenslotte speelt ze nog een rol in een belangrijke voorspelling. Dat lijkt wat veel en dat is het ook. Chloë gaat van hot naar her en hierdoor doet het verhaal soms wat chaotisch aan. De grote lijn hapert af en toe door de vele zijwegen en als lezer raak je dan even kwijt waar het verhaal precies naartoe gaat.
De wereld van Chloë maakt het verhaal interessant en halverwege het boek begint het verhaal ook spannend te worden: zou het haar lukken om de oorlog een halt toe te roepen en de gevestigde wereldorde omver te gooien en te verbeteren? De verschillende verhaallijnen (de oorlog, de harpijen) blijken dan toch raakpunten te hebben. Soms zitten er wat ongeloofwaardigheden in een verhaallijn. Bijvoorbeeld dat iedereen ervan overtuigd was dat de harpijen uitgestorven waren, maar er ineens nog duizenden bleken te zijn. Maar goed, die zullen vast goed verstopt hebben gezeten.
Adinda: Ik had dezelfde leeservaring. De plot volgt meerdere sporen en niet altijd voelt ze gestroomlijnd aan.
Personages en fantasywezens
Adinda: Wintercode volgt de lotgevallen van Chloë en Jake, en halfling Sia. Daarnaast kent het boek een grote hoeveelheid personages, die allemaal kleine rollen vervullen.
We volgen Chloë, een magiër die tijdens de proeven om een volleerde magiër te worden haar magie niet weet te gebruiken en daarom zakt. Chloë is 23, maar ze komt vanaf het begin een stuk jonger over. Haar liefde voor Jake, een kapitein in de geheime dienst, maakt het niet beter. Stewart probeert een complexe en onmogelijke liefde over te brengen, maar slaagt daar maar ten dele in. De dialogen tussen beide personages kenmerken zich door veel uitroeptekens en gekissebis, waardoor ze soms wat oppervlakkig overkomen.
Ook elders in het boek zien we vaak dat mensen zich erg impulsief gedragen. Er is daardoor ook weinig rust in het boek, niemand lijkt even stil te staan om te bedenken wat nu eigenlijk handig is. Dit gegeven was in mijn ogen zelfs de oorzaak dat de plot soms nodeloos meandert. Op een paar momenten in het boek had ik ook het gevoel dat de personages niet logisch handelen vanuit hun positie of vanuit de ervaringen en kennis die ze hebben.
De politiek waar Chloë bij betrokken wordt, doet wat grof uitgebeeld aan, en daardoor wat naïef. Opvallend is dat de fantasiewezens, de chirock (een soort katmensen), de trollen en harpijen, een meer gelaagde persoonlijkheid kennen dan de menselijke personages. Ik vond de beschrijvingen van de fantasiewezens, en hun interactie met mensen, dan ook duidelijk de kracht van dit verhaal.
Merel: Ook ik vond de beschrijvingen van de fantasiewezens een sterk punt van dit verhaal. Zeker de harpijen, die gebaseerd lijken te zijn op de Griekse mythologie, komen uitgebreid aan bod. Harpijen kunnen contact hebben met mensen en hier een band mee opbouwen. De persoon in kwestie moet dan wel harpijspreker zijn. Deze band tussen harpij en mens is duidelijk uitgewerkt in het verhaal. Daarnaast komen de chirock met hun zeekatten voor en de halflingen. Stewart heeft gekozen voor originele fantasiewezens en dat vind ik zeker een pluspunt.
Naast de verschillende wezens komt er ook magie voor in het verhaal. De Winterkinderen kunnen deze magie inzetten om anderen te genezen of aan te vallen. Door het verhaal heen wordt ook steeds duidelijker hoe deze magie werkt.
Wat mij betreft zitten er voldoende fantasyelementen in het verhaal. Bepaalde punten had ik wel graag nog wat meer uitgewerkt willen zien. De broncode en de magische poort die naar andere werelden leidt komen maar kort aan bod en hadden wat duidelijker beschreven kunnen worden. Maar dit komt misschien nog terug in een volgend deel.
De schrijfstijl
Adinda: Stewart schrijft zeer verzorgd. De tekst kent een fijn ritme. Het verhaal is ook goed geredigeerd. Het verhaal wordt grotendeels vanuit het perspectief van Chloë verteld in de eerste persoon. Zij heeft een vrij traditionele vertelstem, die voor een lezer van high fantasy vertrouwd aanvoelt en prettig leest. Wat ik toch wel jammer vond, was het gebruik van 'fantasy'-woorden voor gewone dingen die in onze wereld ook voorkomen. Deze woorden voegen voor mij niet zoveel toe, omdat er enkel een bestaand woord vervangen wordt door een verzonnen term, zonder dat het ons écht iets leert over de wereld. We lezen ze ook wel erg vaak. Zo wordt de tijd aangeduid met dagdeel, tijdsdeel en tijdseenheden en dat vond ik eigenlijk niet zo prettig lezen.
De beeldspraken vond ik regelmatig zo vergezocht dat ze me eerder uit het verhaal haalden. Dit is jammer, want het taalgebruik kent verder voldoende creativiteit.
Merel: Ik herken de creativiteit in de beeldspraak ook terug, al vond ik sommige beeldbeschrijvingen wel wat vreemd aandoen, zoals: “hadden de wolken de kleur van een lijk dat enkele dagen in het water had gelegen”. Op een paar van zulke bijzondere beschrijvingen na wist Stewart voor mij wel goed de sfeer neer te zetten met de beschrijvingen.
De illustraties
Merel: Wintercode is een combinatie van verhaal en illustraties. Alle illustraties zijn in blauwe en paarse tinten en blijven in de sfeer van het boek. De illustraties zijn een leuke aanvulling op het verhaal, maar zeker niet onmisbaar bij het verhaal. De onderschriften bij de illustraties irriteerden me een beetje. Deze waren in een andere toon en stijl geschreven dan het verhaal zelf en gaven een interpretatie van gebeurtenissen in het verhaal. Hierdoor trokken deze beschrijvingen me uit het verhaal en ervaarde ik deze als een onderbreking.
Adinda: Daar sluit ik me helemaal bij aan Merel. Daarbij vond ik dat sommige van de illustraties net iets minder geslaagd waren, deze vielen qua technische uitvoering ietwat uit de toon.
Conclusie
Adinda: Een onderhoudend fantasydebuut in een interessante wereld, die nog niet helemaal uit de verf komt in dit eerste deel. Het verhaal wordt beter naarmate het vordert en is zeker goed voor wat ontspannen uurtjes vermaak. Een auteur die zeker de moeite is om te blijven volgen.
Merel: Ik vond Wintercode een prettig leesbaar fantasydebuut. De wereld van Chloe is erg interessant, maar het verhaal had wat meer gestroomlijnd mogen zijn. Halverwege het boek begint het verhaal spannender te worden en vond ik het een vermakelijk boek om te lezen. Ik ben dan ook benieuwd naar deel 2.
