Wie vaak Netflix kijkt, heeft ongetwijfeld gemerkt dat er ook een nieuwe serie genaamd Snowpiercer op staat. Deze is gebaseerd op de SF-film uit 2013 door Bong Joon-Ho en de Franse graphic novel Le Transperceneige (1982). Hoe is dit zo gekomen, wat zijn de verschillen en de ervaringen en wat kunnen we verwachten van deze nieuwe serie…. 

In het kort

De aarde is bevroren. De laatste overlevende mensen wonen in een 1001-wagonstrein die de wereld rond dendert in een post- apocalyptische toekomst. De wagons zijn opgedeeld in de rijke eerste klassen die heel veel geld hebben betaald om aanwezig te zijn en van alle gemakken voorzien. Verder bestaat de rest van de wagons uit ondersteunend personeelswagons, voedselwagons en techniekwagons en als laatste de wagons zonder zonlicht waar de per ongeluk aan boord gekomen vluchtelingen zijn geraakt. Dit is het staartvolk (tailies), onderdrukt door de 3de klassers en nooit verder gekomen dan een of meerdere wagons naast de hunne. De maat raakt echter vol, de tailies zijn boos en bedenken een plan om verderop (of hogerop) in de trein te geraken.

Film vs serie

Uiteraard gaan mensen die de film ook gezien deze vergelijken met de tv-serie. Het is namelijk nog maar zo kort geleden (2013). Je moet het vooral op zichzelf zien, dat verdient de serie wel.  Seizoen 1 bestaat uit 10 afleveringen waarvan per week een nieuwe online komt. Elke aflevering heeft de titel van een zin uit het openingsgesprek van die aflevering. Aangekomen bij aflevering 7 is het verhaaltempo van de Snowpiercer trager en uitgebreider dan de film, dat kan ook niet anders met meer uur te vullen. Er gaat daarom meer aandacht naar de diversiteit, het leven in de derde klasse (altijd wat rebelser en interessanter dan de andere klassen) en naar sterke personages.

In deze trein zit je 7 jaar na de bevriezing van de aarde, terwijl de film 17 jaar na uitsterving plaatsvind. Dat zijn natuurlijk niet de enige verschillen. De intro van de tv-serie is grafisch en belooft veel technologie. Er zijn aan boord interessante wagons bijgekomen ten opzichte van de film. Van boerderijen, aquariums en nachtclubs naar kassen, sushibars en een lijkhuisachtige wagon waarin je voor jaren verdwijnt en in kunstmatige slaap wordt gehouden. Er is zelfs een trein in een trein aanwezig.

De potentie van de acteurs is groot. Jennifer Connelly speelt sterk de ijzige gastvrouw die de boel bij elkaar houdt. Layton (Daveed Diggs)is de rebelse tailie die het opneemt tegen Connelly, een overduidelijke protagonist , maar wel met wat scherpe randjes en een geschiedenis die zich langzaam ontrafelt. Er is een gevoelige ondersteunende wending door Mickey Sumner (dochter van Sting en Trudie Styler) als Bess Till, de Railman - een soort treinpolitieagent - belast met het in de gaten houden van Layton.

Wat interessant is dat voordat het eerste seizoen ook maar uitgezonden werd, de aankoop van seizoen 2 al rond was. Deze staat nu op het programma voor januari 2021 met onder andere Sean Bean (uit LOTR en Game of Thrones) als aanvullende cast.

Serie vs strips

De strips zijn al uit 1982, maar deze dystopische werken zijn nog altijd actueel. Wie de originele Franse strips Le Transperceneige van Jacques Lob en illustraties van Jean-Marc Rochette wat pittig vindt, kan zich wellicht wenden tot de Engelstalige versie uit 2014. Wie echter verbluft is door de nieuwe tv-serie kan beter de Nederlandstalige variant van Daniel Legrand (Castermans Editions)  kiezen. De illustraties zijn in donkere blauwgrijstinten, rauwe beelden en sterke, korte teksten.  Daar waar de focus in de strips ligt op overleven en zelfs liefde, is het centrale thema in zowel de serie als de film wraak en woede. De tv-serie volgt niet de originele graphics; het wordt gezien als een verlengde in een soortgelijk universum.

Wat vinden jullie van Snowpiercer? Zijn jullie ‘in for the ride’?