Het is inmiddels alweer acht jaar geleden dat het langverwachte einde van de Erfenis-reeks, Erfenis, verscheen. Met De drietand, de heks en de draak keren we terug naar de wereld van Alagaësia en kunnen we er achter komen hoe het na Erfenis gegaan is met Eragon. Yvette, Vanessa en Merel velden een oordeel over dit nieuwe avontuur.

Cover en vormgeving

Yvette: Ik hou wel van hardcovers en dit boek heeft mooie mysterieuze kleuren en tekeningen. De flap om de flap had van mij niet gehoeven, de boeken staan achterin ook nog vernoemd, dus is het overbodig en onhandig. Maar ik ben vooral weg van het mooie gekleurde landkaartje op de eerste bladzijde. Wow!

Vanessa: De cover van dit boek is mooi vormgegeven. Het is een prachtige hardcover met stof omslag. De cover past niet zo bij de erfgoed reeks boeken, terwijl het verhaal daar wel op aansluit.

Merel: Ik vond de cover juist wel mooi passen bij de covers van de boeken uit de Eragon-serie. Ook dit boek heeft weer een cover met een effen gekleurde achtergrond en natuurlijk een draak erop. Voorin het boek zit een kaartje van de Oostelijke vlakte, in kleur! Er staat niet heel veel op, alleen de berg Arngor en de Edda rivier, dus ik vond het vooral leuk als sfeerimpressie en heb er niet naar teruggebladerd tijdens het lezen. Elk deel begint verder met een bladzijvullende zwart-wit schets die past bij het verhaal.

De Drietand

Merel: Het eerste verhaal speelt zich af na Erfenis. Hoeveel tijd er precies verstreken is, is onduidelijk. De indruk wordt gewekt dat het nog niet erg lang geleden is dat Eragon uit Alagaësia vertrokken is, want er moet nog veel gebeuren. 

Vanessa: Het eerste verhaal wordt Eragon gegeven door de Eldunari. Hij krijgt te zien hoe het met een uit het oog geraakte vriend gaat. Hierdoor kan hij die zorgen wat laten rusten. In dit verhaal ontmoeten we de jonge Essie die, om pestkoppen tevreden te stellen, een vriend slecht behandeld. Ze voelt zich er ellendig onder, maar dan ontmoet ze een onbekende gast in haar vaders cafe die met een luisterend oor en wijze raad haar probeert te helpen. In dit verhaal zitten subtiele aanwijzingen naar een nieuw kwaad, wat je nieuwsgierig maakt naar de boeken die komen gaan.

Merel: Het verhaal is makkelijk leesbaar. Wel is het, met name hoofdstuk 1, echt een introductie. Er zit nog niet veel verhaallijn in, er worden vooral dingen benoemd. In het tweede hoofdstuk verschuift het perspectief naar het meisje Essie. Het taalgebruik is eenvoudig, soms zelfs wat kinderlijk (“en ze hoorde hem binnensmonds een stout woord mompelen”), maar omdat het perspectief bij een jong meisje ligt is dat niet ergerlijk. 

Yvette: Het verhaal van de drietand (de vork) vind ik het origineelst. Eigenlijk is het een beetje raar vertaald: fork kan in het Engels slaan op een vork als bestek, maar ook als drietand die bijvoorbeeld Neptunus gebruikt, al wordt daar ook de benaming triton voor gebruikt. In het Nederlands gebruik je voor de vork als besteksonderdeel echter niet “drietand”, al is het technisch gezien correct. Het verbaasde me daarom enigszins dat het eerste verhaal drietand heette, maar over een vork ging. Ik vermoed dat “De Vork” niet zo episch klinkt als “De Drietand”

De Heks

Vanessa: Het tweede verhaal komt van Angela, die samen met Elva op bezoek komt. Angela, een jong uitziend kruidenvrouwtje met een erg lang leven, is omringt met veel mysterie. In dit verhaal lezen we wat over haar mogelijke jeugdherinneringen. Dit verhaal heeft een meer filosofische insteek.

Merel: De schrijfstijl in het tweede verhaal kwam wat volwassener en vloeiender op me over en vond ik daardoor ook prettiger. Het verhaal is nu ook zijn introductie voorbij en vertelt over hoe het verder gegaan is met Angela en Elva. Twee intrigerende personages uit de Eragon-reeks en dus vond ik het erg leuk dat ze ook in dit boek voorkwamen! Angela en Elva vormen samen met hun sterke persoonlijkheden een boeiende en bijzondere combinatie.

Yvette: Van dit verhaal had ik meer verwacht, omdat het personage Angela de kruidenvrouw voor mij een personage vertegenwoordigt waar ik heel erg naar toe trek. Dit verhaal is minder episch, maar eerder filosofisch (wat ook heel mooi kan zijn), over wat je lot is en je daar bij neerleggen. Ik had het liever niet als kort verhaal gezien, maar veel uitgebreider. Het werd nu wat kort behandeld, terwijl ik er nog langer in had willen zitten.

Merel: Hoofdstuk vijf is geschreven door Angela Paolini. Doordat dit hoofdstuk vanuit het perspectief van Angela de kruidenvrouw geschreven wordt en het dus ook in diens toon geschreven is, valt het eigenlijk helemaal niet op dat dit door iemand anders dan Christopher Paolini geschreven is. In de Eragon-serie schreef Angela ook al een dialoog voor Angela, dus de toon van kruidenvrouw Angela klinkt bekend.

De Draak

Vanessa: Het laatste verhaal krijgt Eragon van de Urgals, die met een sprookje over het jonge Urgal meisje Ilgra en de wrede draak Vermund Eragon een wijze les willen meegeven.

Merel: Het derde deel beslaat zo’n beetje de helft van het boek en is dus het langste verhaal. Hoofdmoot is het verhaal over de draak dat een Urgal aan Eragon vertelt. Ook in dit verhaal wordt er weer een mooie omgevingsschets gegeven, Paolini weet het weer heel beeldend te schrijven, iets wat ik erg kan waarderen:

Rookwolken bevuilden de lucht, en er viel as uit de hemel, als een zware sneeuwbui, zodat de hele vallei werd gehuld in een valse schemering, een donkere lijkwade van verwoesting, doordrenkt met verdriet, bitter van woede.

Yvette: Mijn favoriete verhaal is het verhaal van Ilgra en de draak. Ilgra is stoer en heldhaftig, ze is een Gezalfde en wil graag haar naasten beschermen. Het verhaal is episch, spannend en komt met een mooi einde. Daar had het hele boek wel over kunnen gaan. Op momenten liet dit verhaal me wel denken aan De Hobbit en LOTR, mede door de dwergen en hun mijnen en schatten en de draak die op een berg zit (ipv in zoals bij De Hobbit).

Vanessa: Dit verhaal geeft een unieke kijk in de levens en gebruiken van de Urgals. Ook met dit verhaal krijg je het idee dat dit sprookje een onderdeel gaat worden in toekomstige boeken. Hierdoor krijgen de verhalen een diepere betekenis.

Personages

Yvette: In het begin moest ik even wennen aan de diverse personages (hoe zat het ook alweer, wie is wie) . Een korte beschrijving achterin had ik dan toch wel fijn gevonden. Murtagh uit het eerste verhaal kende ik niet meer zo goed. Angela de kruidenvrouw wel weer. Als laatste Ilgra was voor mij een onbekende, maar haar personage was het duidelijkst uitgewerkt en sprak me het meest aan.

Vanessa: In dit boek komen veel oude bekenden voor maar doordat het korte verhalen zijn, is er weinig ruimte voor groei. De meeste groei vind je in het karakter uit het derde verhaal. Ilgra, die als jong meisje, de dood van haar vader wil wreken op de moordzuchtige draak Vermund.

Merel: Eragon is zijn nieuwe leven aan het opbouwen en het idee is vooral dat hij lering trekt uit de verhalen die met hem gedeeld worden, waardoor hij groeit. Maar ik zie in dit verhaal eigenlijk te weinig van Eragon om echt ontwikkeling in hem te zien. Hij blijft voor mij meer een middel om de verschillende verhalen aan elkaar te verbinden.

Vanessa: Eragon is gegroeid van boerenjongen tot Drakenrijder en had een grote rol bij de strijd om Galbatorix te verslaan. Na deze avontuurlijke en gevaarlijke gebeurtenissen wilde hij in rust een nieuwe Drakenschool opstarten. Maar rustig blijkt het niet te zijn, bij het opstarten komen veel dagelijkse beslommeringen kijken en die rol doet hem soms met weemoed terug denken naar spannende tijden.

Merel: In Elva zie ik, ook al is dat ook vrij beknopt, wel wat meer ontwikkeling. Ze zet zich af tegen haar lot, maar gaat wel met Angela mee. Uiteindelijk vindt ze meer rust, ze is denk ik ook een stuk minder boos. Goed om te zien dat ze zich zo positief ontwikkelt!

Verhouding tot de Eragon-serie

Merel: Dit boek gaat verder waar de Eragon-serie eindigde. De verhalen staan echter centraal en dus komen we maar een klein beetje meer te weten hoe het verder met Eragon verlopen is.

Yvette: Over Eragon zelf lees je weinig, dus waarom dit boek per se Eragon moet heten, dat weet ik niet. De Draak had qua verhaal ook de meeste overeenkomsten met Eragon als verhaal, al komen Angela de kruidenvrouw en Murtagh uit het eerste verhaal ook terug in de werelden van de Eragon-reeks.

Merel: Er komen een aantal bekenden uit de serie voorbij. Eragon en Saphira, natuurlijk. Maar ook Murtagh, Angela, Solembum, Elva, Orik, Nasuada, Galbatorix worden genoemd. Dit maakt dat het leuker is om dit boek te lezen als je de serie al kent. Bepaalde zaken lijken toch wel bekend verondersteld lijken te zijn. Zo staat er bijvoorbeeld: “Sinds haar komst had hij elke dag met het meisje gewerkt, haar opgeleid zoals Brom en Oromis hem hadden opgeleid”. Voor wie de voorgaande boeken niet gelezen heeft, zal het een compleet raadsel zijn wat ze dan zo elke dag gedaan hebben. Sommige dingen worden wel uitgelegd voor nieuwe lezers. Soms is dat erg beknopt en vroeg ik me af of lezers die niet bekend zijn met de Eragon-serie het nog wel konden volgen.

Vanessa: Het verhaal is niet los te lezen van de Erfgoed reeks. Er komen veel personages en gebeurtenissen uit de voorgaande delen in terug en met de kennis uit voorgaande delen krijgt alles meer diepgang.

Yvette: Dit boek is een mooie aanvulling bij de Eragonreeks. Als je genoten hebt van de eerdere verhalen, dan zul je dit boek ook zeker waarderen. Ik zou het niet zo gauw lezen, als je nog niks eerder van Paolini hebt gelezen, daar is het te veel verwant met de Eragon reeks.

Oordeel

Yvette: Ook dit boek straalt een en al epische fantasy uit en de verhalen maken dat ook zeker waar. Fijn om weer even in de wereld van Eragon te zijn. Ik ben benieuwd of Ilgra in een volledig boek zou terugkomen, dat zou ik zeker lezen namelijk. Dik 4 sterren verdiend!

Merel: De opbouw met de herhalende driedeling vond ik erg mooi gevonden en het verhaal wordt prachtig beeldend beschreven. Wel vond ik het soms jammer dat er verhaallijnen opgestart werden (het ontdekken van een nieuwe vijand, Elva die bij Eragon in opleiding gaat), maar die verder niet doorgezet worden. Hopelijk komt dat in volgende boeken terug! Ook had ik wat meer verwacht van het verhaal van Eragon zelf, hier kwam naar mijn smaak te weinig over terug. Ik geef het boek drie sterren.

Vanessa: Dit boek wordt neergezet als een eerste deel in een reeks met verhalen of Alagaësia. In de verhalen zitten broodkruimels verstopt die voelen als een opmaat naar nieuwe verhalen. Het einde is een echte cliffhanger en maakt je nieuwsgierig naar wat er in de komende verhalen nog meer gaat gebeuren. Een heerlijk boek om te lezen, voor mij 4 sterren.