8 januari 2019 kwam Kleuren van Magie, het eerste deel van de Schemering-trilogie van V.E. Schwab, uit in het Nederlands. De Schemering-trilogie werd door Waterstones en The Guardian uitgeroepen tot een van de beste fantasytrilogieën. Als Sciencefiction- en Fantasyclub konden wij natuurlijk niet achterblijven met ons oordeel. Cindy, Eline, Kim, Janneke en Yvette namen de proef op de som en lazen Kleuren van Magie.

Samenvatting

De meeste mensen kennen maar één Londen. Maar Kell kent er vier en ze onderscheiden zich door middel van kleur. Het Grijze Londen is saai, vies en magie is er uitgebloeid. Het Rode Londen bruist van de magie. Magie en het dagelijks leven zijn er in evenwicht en de Maresh-dynastie heerst er en is zeer geliefd. Het Witte Londen kwijnt langzaam weg. De inwoners strijden om de beperkte magie en om de macht over de stad. En ooit was er een Zwart Londen, waar zoals de naam doet vermoeden zwarte magie bestond. Alle Londens zijn afgesloten van elkaar. Alleen zogenaamde bloedmagiërs kunnen tussen de verschillende steden reizen. Kell is zo'n magiër. Wanneer hij ongewenst een magische steen uit Zwart Londen in handen krijgt, moet hij vluchten. In Grijs Londen ontmoet hij Lila, een mysterieuze zakkenrolster, en samen beleven ze een avontuur dat hen door de verschillende Londens voert.

Cover

Cindy: Door het gebruik van de paar kleuren oogt de cover rustig en overzichtelijk. Misschien zelfs een beetje saai. Puur om de cover weet ik niet of ik het boek zou hebben opgepakt in de winkel. Wel door de titel. Leuk detail zijn de cirkels in rood, wit en grijs, met een wegennet van Londen en de zwarte cirkel.

Kim: Op basis van de cover zou ik dit boek niet zo snel oppakken. Hij is erg druk. De afbeelding is paginagroot, in het plaatje staan de naam van de auteur en de titel en eromheen staan de titel van de serie, een zin over het boek én een citaat van een andere auteur. De rode accenten maken de kaft nog drukker. Achteraf begrijp je de keuze voor de kleuren en de vreemde plattegrond onderin de afbeelding. Het had echter veel origineler gekund. Op de cover wordt amper iets gedaan met het unieke gegeven van vier Londens. Hij is gewoon saai. Ik vraag me ook nog steeds af wie de schim moet voorstellen. Ik neem aan dat het Kell is, maar ik herken hem niet.

Eline: Ik was niet meteen onder de indruk toen ik de cover van dit boek zag. Hij leek mij wat druk en ik ben ook niet zo’n fan van de manier hoe de letters door de tekening heen lopen. Toch maakte juist de cover me zo nieuwsgierig naar dit boek. Ik heb het dan niet over de cover van de editie die wij mochten lezen, maar over die van de Amerikaanse editie. De strakke tekening was niet meteen mijn stijl, maar hij sprong er wel tussenuit wanneer ik het boek in de boekhandel zag liggen of online tegenkwam. Ik vind het dan ook jammer dat ze niet deze cover gekozen hebben voor de Nederlandstalige editie.

Janneke: De cover is heel stilistisch, een bijna abstracte weergave van de veelkleurige jas van Kell en de vier Londens die elkaar overlappen. Zwart Londen is een grote vlek, Rood, Grijs en Wit Londen hebben alle details rond de Theems. De cover is wel vrij druk en de typografie is wisselend alleen in kapitalen en kleine letters. Als ontwerper weet ik niet of ik het zo aangepakt zou hebben.

Verhaal en schrijfstijl

Eline: Het idee dat er meerdere versies van Londen bestaan en dat enkele uitverkorenen tussen deze Londens kunnen reizen sprak me vanaf het moment dat ik de korte inhoud las heel erg aan. Op de schrijfstijl heb ik weinig aan te merken. Ik sta er vrij neutraal tegenover. Schwab schrijft erg vlot en daardoor ben ik door het boek heen gevlogen alsof het niets was. Ik vind haar schrijfstijl niet per se heel erg mooi, maar ik zou ook zeker niet zeggen dat het boek slecht geschreven is. Ik merkte alleen dat er soms nog wat schoonheidsfoutjes in stonden, maar die zullen bij een tweede druk wel opgepoetst worden.

Cindy: De manier waarop de strijd tussen goed en kwaad in dit verhaal is neergezet komt heel fris over. Het is niet een verhaal dat zeer onverwachte plotwendingen heeft, maar dat is in dit geval helemaal niet erg. Het blijft boeien. Schwab schrijft erg vlot en daardoor ben ik door het boek heen gevlogen alsof het niets was. Ik vind haar schrijfstijl niet per se heel erg mooi, maar ik zou ook zeker niet zeggen dat het boek slecht geschreven is.

Kim: Er zijn veel toevalligheden en niet alles is even logisch. Het is met name erg onduidelijk waarom de steen naar Rood Londen moest. De gebeurtenissen worden wel al vroeg goed opgebouwd.
Het boek leest heel prettig. Je vliegt er doorheen. De korte hoofdstukken dragen daar zeker aan bij. Het is verleidelijk om ‘even snel’ nóg een hoofdstuk te lezen, en wellicht nog één. Of waarom niet nog een extra hoofdstuk, zodat je dit deel helemaal uit hebt? De zinnen zijn niet bijzonder mooi of opvallend. Ze staan gewoon in dienst van het verhaal. Er wordt vaak iets in een andere taal gezegd en de vertaling wordt dan vrij plompverloren direct achter het woord gezet, wat handig is, maar ook enigszins belachelijk overkomt. Het boek had nog wat extra redactierondes kunnen gebruiken. Soms staat er in vier achtereenvolgende zinnen het woord ‘maar’ en dat kan eigenlijk echt niet.

Yvette: Het begin is als een rustig kabbelend beekje. Er zijn geen extremen en alles wordt langzaam opgebouwd. Het idee van een Londen met verschillende dimensies spreekt erg aan en laat je fantaseren over de verschillen. Het Witte Londen deed me denken aan een wereld vol drugsverslaafden.

Janneke: Het verhaal zelf is verfrissend en uniek in zijn soort. Het reizen tussen de verschillende versies van Londen en de verschillende gradaties van magie zijn goed uitgewerkt. Toch zijn er enkele gaten in het plot te vinden. Waarom moest de steen überhaupt in handen van Kell komen? En wat is de geschiedenis van Lila?
Ik kende V.E. Schwab al van haar Monsters of Verity-duologie en de schrijfstijl daarvan herken ik ook in dit boek. Het is een fijne schrijfstijl, niet te ingewikkeld en met weinig versieringen, waardoor het boek gemakkelijk leest. Schwab schrijft boeiend waardoor het geen boek is om tussendoor even weg te leggen: je wil blijven lezen.

Personages

Eline: Net zoals Schwab wat snel over sommige plotpunten ging, ging ze ook niet heel erg diep in op sommige personages. De twee personages die je als lezer het beste leert kennen zijn Kell en Lila.

Yvette: Van Kell krijg ik weinig hoogte. Ik begrijp nog niet helemaal wat zijn drijfveren zijn, hoe hij functioneert en wat zijn geschiedenis is. Ik vermoed dat dit uitgebreid wordt in een vervolgdeel. Doordat ik weinig hoogte van hem krijg, doet het personage me ook weinig. Totdat hij daadwerkelijk een duo gaat vormen, dan krijgt hij wat meer persoonlijkheid. Het meisje Lila vloeit daarentegen over van karakter. Haar levenswijze, haar vechtlust, dat is allemaal heel duidelijk en logisch. Daar zit peper in!

Kim: Kell en Lila zijn op het oog geen erg originele hoofdpersonen, maar ze zijn goed uitgewerkt en hun keuzes en denkbeelden komen logisch voort uit hun verleden. De manier waarop ze op elkaar reageren is heerlijk. De slechteriken zouden ontzettend interessante personages kunnen zijn, maar ze blijven erg vlak en cliché.

Cindy: Er wordt voldoende over de personages verteld om te weten hoe en wat. Het verleden van Kell roept wel enkele vraagtekens op, net zoals bij Lila. Juist de niet gegeven informatie maakt dat zij iets meer diepgang krijgen. De manier waarop Kell zijn bloedmagie gebruikt komt heel logisch over.

Janneke: Kell en Lila zijn verreweg de belangrijkste personages en zijn niet per se uniek te noemen, maar zijn wel op een goede manier uitgewerkt met beperkte informatie. Kell is één van de laatste bloedmagiërs in de stad. Hij is opgenomen in de koninklijke familie van Rood Londen. Hij gebruikt magie op een voor de lezer makkelijk te volgen en natuurlijke manier. Lila komt uit Grijs Londen en moest al op jonge leeftijd op eigen benen staan. Ze mist een oog. Ze is erg koppig en vastberaden met Kell mee te reizen op zijn reis. Juist het gebrek aan achtergrond en diepgang bij de personages maakt dat ze erg tot de verbeelding spreken en je echt de vrijheid hebt om zelf een beeld van hen te vormen binnen de gegeven lijnen.

Eindoordeel:

Yvette: Kleuren van magie is magisch met een donker randje en werkt naar een vervolg toe. Dat vervolg wil je ook daadwerkelijk lezen, benieuwd welke groei er plaatsvindt en welk Londen ze gaan bezoeken. Er is nog zoveel ruimte voor meer avontuur. Ondanks enkele cliché-situaties geeft Schwab toch haar eigen draai aan de zaakjes en blijft het als een uniek boek/concept overeind. Dat komt mede doordat alles kloppend is. Er zitten geen gaten in en alles loopt als een vloeiende lijn verpakt in een (donkere) wolk van magie. Ik geef het boek 4 sterren.

Eline: Ik geef het boek 3 sterren, omdat ik het een heel erg origineel idee vind maar het net iets beter uitgewerkt had mogen worden. Sommige plotpunten mochten wat uitgebreider behandeld worden en doordat het boek zo vlot leest had ik het zeker niet erg gevonden als het daardoor wat meer pagina’s telde. Hoewel ik dit eerste deel vrij matig vond, ben ik wel erg nieuwsgierig naar het tweede boek en ga ik het vervolg zeker lezen.

Cindy: Ik vond het een heerlijk origineel boek. En ik ben zeer benieuwd naar het vervolg. Door zijn originaliteit en frisheid krijgt het boek van mij 4 sterren.

Kim: Kleuren van magie is eigenlijk niet bijzonder origineel en er is genoeg aan te merken op het verhaal. Ik kan me niet helemaal aan de indruk onttrekken dat dit eerste deel meer een soort inleiding is, dat het echte verhaal nog moet komen en dat dit enkel een serie is omdat series het nou eenmaal goed doen. Het heeft ontzettend veel potentie, maar blijft hangen in een schattenjacht door Londen en een strijd om de macht. Dat doet geen recht aan personages als Holland en de Danes-tweeling, die zo interessant hadden kunnen zijn, maar niet ten volle benut worden. Toch heb ik het zeker niet met tegenzin gelezen. Het is namelijk óók een boek dat heel erg vermakelijk is. Het leest vlot en prettig en is gewoon erg leuk. Je wil steeds verder lezen. Vanwege het leesplezier geef ik Kleuren van magie 3,5 ster.

Janneke: Voor mij 3 sterren. De personages hadden eigenlijk net te weinig diepgang en het verhaal had wat plotgaten die wat mij betreft in dit eerste boek al grotendeels ingevuld hadden kunnen worden. Al met al ben ik wel erg benieuwd naar het vervolg, want zoals Kim ook aangeeft is het eigenlijk gewoon een leuk boek.

Gemiddeld geven wij Kleuren van Magie 3,5 ster. Hebben jullie het boek al gelezen? Wat vonden jullie ervan?