Van 15 augustus t/m 18 augustus wordt de WorldCon gehouden in Dublin. Daar worden ook de Hugo Awards uitgedeeld. Op de lijst van potentïele winnaars bevindt zich ook The Calculating Stars van Mary Robinette Kowal. In voorbereiding op de uitslag lazen Marjolein, Vanessa en Yvette dit boek en gaven een oordeel. Is Kowal een rijzende ster of zal er geen lancering plaatsvinden?

Cover

Marjolein: Hele gave cover en heel toepasselijk voor het verhaal. Ik vind het leuk dat de vrouwen alleen silhouetten zijn dat laat ruimte voor de fantasie.

Vanessa: De cover is toepasselijk en geeft met zijn beeld al best wat informatie. De kleding van de vrouwen doet denken aan de jaren 50.

Yvette: Mooie cover. Het zou zo een advertentie kunnen zijn voor de: “Elke meid is op haar toekomst voorbereid”- campagne. Powervrouwen!

Schrijfstijl

Marjolein: Het boek las voor mij makkelijk weg. Elk hoofdstuk begint met een nieuwsfragment wat inzicht in de situatie geeft, maar niet per se noodzakelijk is. Daarna lees je vanuit Elma en dat is een prettig perspectief.

Vanessa: De schrijfstijl is plezierig. De zinnen lezen vloeiend en zijn niet te lang. Het is geschreven in de eerste persoon. Je kunt je hierdoor goed inleven en raakt het verhaal ingezogen.

Yvette: Je volgt de belevingen van Elma in de ik-persoon. Het voelt inderdaad aan alsof je terug in de tijd gaat, er wordt gericht met elkaar gecommuniceerd. De schrijfstijl is heel persoonlijk geschreven, elk hoofdstuk dat start met het nieuwsbericht vond ik juist prettig, dan kon je volgen hoe het ervoor stond: een soort tijdlijn.

Setting/wereld

Marjolein: Geweldig goed neergezet. Typisch jaren 50. Of tenminste hoe ik denk dat het in de jaren 50 zou zijn geweest. Ik kan natuurlijk niet vanuit mijn eigen ervaring spreken. De wereld is goed neergezet. Aan de ene kant zijn er mensen die alleen aan het hier en nu denken en aan de andere kant mensen die inzien wat de toekomst kan brengen. Eigenlijk net als nu.

Yvette: De wereld voelt aan alsof het echt zo heeft plaatsgevonden. Helaas is het meer een utopie in het verleden, want het feminisme, de rassenscheiding en de technologie zijn hun tijd ver vooruit. Dat maakt het natuurlijk wel heerlijk om over te lezen en is het echt een alternatieve geschiedenis. Een die wel geloofwaardig overkomt!

Vanessa: De alternatieve tijdlijn voelt realistisch aan. Door de ramp is de mens gedwongen om sommige technologische ontwikkelingen te versnellen. Hierdoor wordt de maatschappij een mix tussen de oude denkwijzen over vrouwen en rassen maar dan met recentere technologische vooruitgang.

Personages

Marjolein: De personages zijn geweldig goed neergezet. Ik vind dr. Elma York, Lady Astronaut, een buitengewoon slim persoon die toch enorm menselijk is. Ik kan mij echt met haar identificeren. Haar man Nathaniel is een droomman die haar door dik en dun steunt en ze passen perfect bij elkaar. De andere personages maken het verhaal levendig en vooral de mannen die het astronauten programma leiden zorgen dat je je echt in de fifties waant.

Vanessa: De personages zijn goed beschreven en komen levendig over. De hoofdpersonen zijn niet perfect. Elma het karakter wiens perspectief we volgen, strijdt voor gelijke rechten en komt sterk over, maar heeft ook haar tekortkomingen.

Yvette: Voor mij komen de hoofdpersonen juist wel perfect over. De vrouw die haar man steunt, alles goed wil doen en de man die haar door dik en dun steunt, zelfs in tijden dat mannen en vrouwen niet op 1 lijn lagen. Alle betrokken vrouwen zijn wel topvrouwen op zich en ik weet dat ze bestaan: slim, goed in wiskunde, piloot en knap! Echter soms kwam alles wel heel erg zoetsappig over, vooral de relatie tussen Nathaniel en Elma. Geef mij maar een man die me iets meer weerstand geeft. Maar ja ik leef niet in de jaren 50, ik ben wat te onafhankelijk en zou veel problemen hebben gehad met al die mannen die de regels bepalen. Elma heeft ondanks haar perfectie en haar strijd wat imperfectie meegekregen, ze heeft last van een angststoornis en faalangst.

Hoe SFF is het verhaal?

Vanessa: Het begin is geweldig, je wordt meegezogen in de spannende gebeurtenissen die volgen na de inslag van een meteoriet.
Als gevolg wordt er een ruimte programma opgezet, omdat de aarde in de toekomst door de gevolgen onbewoonbaar dreigt te worden. In de jaren 50 zijn de sociale en culturele normen nog erg ouderwets. Vrouwen ziet men het liefst weer achter het fornuis en mensen van andere etniciteit worden als minder gezien. Na dit punt volgen er een groot aantal hoofdstukken over Elma die het oneerlijk vind dat ze geen kans maakt om astronaut te worden. In de Tweede Wereldoorlog kon ze wel piloot worden en nu wil ze niet terug in een rol als vrouw van. Ze wil als Lady Astronaut ook een kans maken. Ze gaat de strijd aan met de gevestigde orde. Deze strijd is minder spannend en haalt de vaart uit het verhaal. Aan het einde komt er meer actie in het verhaal en is de spanning weer terug. 

Marjolein: Het is een alternatieve realiteit, maar leest toch echt heel realistisch. Ik denk dat het SFF-lezers, maar ook lezers die normaal niet zo van SFF houden, aanspreekt.

Yvette: Het verhaal begint bij het einde van de wereld, dat stuk lijkt wat dystopisch en dus SFF. Het verandert echter al gauw in een “period drama”, waarin uitvoerig de tijdsgeest van de 50-jaren naar voren komt. De alternatieve geschiedenis zit er wel in, want het feminisme en de rakettechnologie zitten in een versneld tempo en kunnen helemaal nog niet in die tijd. Dat maakt het wel erg knap om het toch tot een verhaal te komen dat klopt.

Oordeel/sterren

Marjolein: Ik heb genoten. Het is zeer goed en geloofwaardig geschreven. Er zijn geen punten geweest die ik minder vond. Ik kan niet anders dan 5 sterren geven.

Vanessa: Na het geweldige begin, waarin de meteoriet op de aarde inslaat en er een aantal hoofdstukken gaan over het overleven na een ramp, vervalt het verhaal in een bekende aardse setting. Het blijft een gekke mix tussen techniek en de sociale omgangsvormen die passen bij een eerdere tijd, maar het voelt heel bekend. Aan het einde komt de sciencefiction weer om de hoek kijken en is er een opbouw naar een vervolg deel. Voor mij drie sterren.

Yvette: Ik zit een beetje tussen Vanessa en Marjolein in. Het boek is anders dan andere boeken en dat geeft wel wat umphh, maar niet genoeg. De helft van de tijd voelt het alsof ik gewoon een roman aan het lezen ben over de fifties, vanuit een vrouwelijk perspectief (een soort dagboek). De omgang tussen man en vrouw is me een beetje wat te perfect en te zoetsappig (ik kan me niet voorstellen dat je niet af en toe ruzie hebt). Wat ik wel goed vind, is dat de vijftiger jaren helemaal opleven, de auteur geeft echt een goed beeld van die tijd: de maniertjes, hoe vrouwen zich gedragen, de personen die voorkwamen en ook de struggle die vrouwen hadden in die tijd. Ik geef The Calculating Stars daarom 4 sterren en ik verwacht dat dit boek de Hugo Award voor beste Novel gaat winnen!

Wat denken jullie? Gaan jullie dit boek lezen? En gaat het winnen?