Ik ben erg slecht in afscheid nemen. Toch is dat precies wat ik nu ga doen. Ik voel me een beetje als Bilbo Balings nu, en ja, mijn afscheidsverhaaltje zal wel net zo onthand zijn. Ik hoop alleen niet dat ik plotseling van de aardbodem verdwijn...
Een afscheid van onze mooie club dus, en een afscheid van jullie, beste volgers en lezers. Alweer een jaar geleden zag ik, Adinda, een oproepje staan op Hebban voor de nieuw op te richten We love fantasygroep. Dat leek me ontzettend leuk, maar toch heb ik wel even rondgelopen met het idee. Immers, in het schrijven van artikelen gaat ook heel wat tijd zitten. Toch erin gedoken, en wat was het gezellig om samen artikelen te schrijven en over onze favoriete genres fantasy en sciencefiction te praten en schrijven.

Binnen de groep schreef ik over mijn favoriete reeksen. Heerlijk als je merkt dat je oude liefde Anne McCaffrey nog meer fans onder de Hebbanisten kent. En je weet dat je in goed gezelschap verkeert tussen liefhebbers van de humor van Terry Pratchett. Samen met Marc las en beoordeelde ik De kroon van Heksenhout van Tad Williams. Sowieso vond ik het samenlezen een van de leukste dingen om te doen voor de club.  
Ook over diversiteit schreef ik een artikel. In een genre waarin ruimte is voor orcen en elfen, is ruimte voor iedereen. Ik ben zeker ook een grote liefhebber van science fiction. Dat leidde onder andere tot dit artikel over robots, androïdes en cyborgs.

Binnen de groep maakte ik me ook sterk voor Nederlandstalige fantasy. Ik schreef over het bijzondere project Max Havelaar met zombies, geschreven door Martijn Adelmund, en wijdde een 7x aflevering aan het Nederlandse landschap in fantasy.
Ook las en recenseerde ik verschillende boeken van eigen bodem voor We Love Fantasy, waaronder Overstekers van Petra Doom, waar ik erg van genoten heb, en het ambitieuze Wintercode van Pen Stewart.
Samen met Saskia van Saskia in de boekenhemel recenseerde ik deel I en II van "Bloedwetten" van Sophia Drenth, een bijzondere, donker getinte trilogie over vampiers - al mag ik ze van Sophia geen vampiers noemen!

Binnen de groep brainstormden we ook over hoe we al die goede en onbekende auteurs die Nederland rijk is, een steuntje in de rug konden geven.
Verhalenwevers werd geboren.
Een vervolgverhaal waarin we iedere twee weken een andere auteur een hoofdstukje aan een verhaal lieten schrijven. Voor dit project heb ik mij samen met Kim met hart en ziel ingezet. We nodigden de auteurs uit en zorgden dat de stukjes geredigeerd op de site verschenen. Soms was het een race tegen de klok, soms kregen we onverwachte tegenslagen zoals auteurs die door omstandigheden de handdoek in de ring gooiden, maar altijd weer kwam het goed, ook dankzij de lieve auteurs die ons uit de brand hielpen waar nodig. Zelf verzorgde ik ook een aflevering.
Het was erg bijzonder om te volgen hoe auteur na auteur weer goede ideeën toevoegde en hoe het verhaal groeide tot epische proporties, zonder dat het helemaal als los zand uit elkaar viel. Je kunt het verhaal hier teruglezen. Het is een ideale manier om snel kennis te maken met een heleboel auteurs met uiteenlopende schrijfstijlen.
Kim, bedankt voor de fijne samenwerking en je haviksoog als het om geschreven teksten gaat! Auteurs, allemaal bedankt voor de gave stukken en fijne samenwerking!

Binnen de groep was er alle ruimte voor al die mensen en wensen, maar soms was het echt wel druk om voor We Love Fantasy te schrijven naast al die andere dingen waarmee de dag gevuld is...
Zo druk dat andere dingen in de verdrukking kwamen. Een van die dingen was, paradoxaal genoeg, schrijven.
Van mij verscheen eerder al Vrouwe van Arak, over de band tussen een meisje en haar eenhoorn (Harthoorn, ik heb een tekening van hem gemaakt.) Dat krijgt binnenkort een vervolg. Wie het leuk vindt, kan hier het eerste hoofdstuk vinden.
Ook schrijf ik aan een bijzondere Young Adultreeks waarin de fantasy-elementen zijn gebaseerd op de Joodse folklore, en waarin een wel heel bijzonder kunstenaarsgenootschap een rol speelt. Het gaat ook over antisemitisme en neonazi's. En over schizofrenie. En Frankrijk.
Voor schrijven heb ik tijd en ruimte nodig. Ruimte in mijn hoofd... en ruimte in mijn agenda. Helaas, ik zou willen dat er 36 uren in een dag zaten en dat mijn energie onbeperkt is, maar dat is niet zo. Dus alles draait om keuzes.
Stoppen met We Love Fantasy was een lastig besluit waar ik lang over nagedacht heb, maar soms is een afscheid tevens een nieuw begin.
Dat begin kunnen jullie vinden op Fantastiek, mijn persoonlijke blog, waar binnenkort ook meer nieuws te vinden zal zijn over mijn huidige schrijfprojecten.

Natuurlijk blijf ik de mooie artikelen op de Spot lezen en zal ik nog wel eens een reactie plaatsen. Bedankt voor de fijne samenwerking, Marjolein, Yvette, Vanessa, Demi, Marc, Cindy, Toon, Merel, Kim, Janneke en Eline, en natuurlijk onze redacteuren Debbie en Martijn. Bedankt ook voor de gezelligheid en de leuke commentaren onder de artikelen, lezers. We komen elkaar vast nog wel tegen, hier of in de echte wereld. En zo niet: there are other worlds.

“That is exactly what heroes are for. Wizards make no difference, so they say that nothing does, but heroes are meant to die for unicorns.”
― Peter S. Beagle, The Last Unicorn    

Mijn pad leidt me terug naar een wonderlijke en grimmige wereld, waar de eenhoorns al op me wachten.

Lees mooie boeken en ben lief voor elkaar. :)

Liefs,

Adinda