De Sciencefiction en Fantasy Club van Tien zou zichzelf niet zijn zonder de In de ban van-reeks. Voor de Week van het Beeldverhaal trekken we een gigant uit de stripwereld uit de kast. Toon gaat ons vertellen waarom ook jij in de ban zou moeten zijn van Alan Moore.

De opvallend harige verschijning van Alan Moore verbergt de beste auteur van stripverhalen uit de geschiedenis. Punt. Einde discussie. Om wat vraagtekens weg te halen geef ik toe dat ik ook helemaal weg ben van Neil Gaiman, Mike Mignola, Craig Thompson enzovoort, maar in stripland steekt Moore met kop en schouders boven de anderen uit. Ook al vindt hij de term maar niks, de 63 jarige Britse schrijver heeft de graphic novel geschapen. Het succes van Watchmen, geïllustreerd door Dave Gibbons, zette Moore op de kaart als schrijver die met de grote jongens mag meespelen. Niet alleen de invalshoek was verrassend, (Wat als alledaagse mensen de superheld uithangen?), maar ook de beeldvertelling werd naar een nieuwe hoogte getild. Door Watchmen kreeg men oog voor zijn eerdere werk, zoals V for Vendetta, die bij fijnproevers al geliefd was. De culturele impact van V for Vendetta, getekend door David Lloyd, is ongekend. Het Guy Fawkes masker dat Lloyd ontwierp is een symbool van verzet geworden en in menig nieuwsbericht terug te zien.

Alan Moore is naast zelfverklaard occultist en ritueel tovenaar ook een anarchist. Hij kan nors overkomen, maar zijn woorden kiest hij zorgvuldig, zelfs als hij tegen heilige huisjes schopt. Zijn controversiële Lost Girls is een pornografisch werk, geillustreerd door Melinda Gebbie. Dorothy (uit De Tovenaar van Oz), Wendy (Peter Pan), en Alice (Alice in Wonderland) vertellen elkaar over hun seksuele escapades. De drijfveer achter dit boek is volgens Moore dat we hele genres hebben voor de meest zeldzame zaken uit een mensenleven, zoals astronauten en detectives, maar dat zoiets als seks in een smoezelig hoekje gedreven wordt. Zijn doel was om samen met Melinda Gebbie het pornografische genre naar een hoger niveau te tillen. Lost Girls werd door critici goed ontvangen en door velen gezien als een kunstwerk. Volgens Alan Moore valt dit te verklaren door de manier waarop het boek in de markt werd gezet. ‘Als we gezegd zouden hebben: “Dit is kunst,” dan zou iedereen reageren: “Dit is pornografie.” Nu zeggen we: “Dit is pornografie,” dus zegt iedereen: “Nee, dit is kunst.”’

De bibliografie van Moore gaat door en door. (De rijm is onbedoeld.) In From Hell volgen we Jack the Ripper en zien hoe ook de tijdsgeest een rol speelde bij de moorden. Net als in Lost Girls komen in The League of Extraordinary Gentlemen bekende figuren uit verschillende boeken bijeen. Zo gaat het lijstje nog even door. Het nodige werk van Alan Moore is verfilmd, met wisselend succes. Natuurlijk wil een man als Moore helemaal niks met dit soort aftreksels van zijn werk te maken hebben.

Wie is jouw favoriete stripauteur? Wat vind jij van de rol van seks in strips en literatuur? Durf jij de discussie aan?

Twitter/Instagram: @toonvanmiert / @TvMiert