De Sciencefiction & Fantasy Club zou zichzelf niet zijn zonder een aantal vaste reeksen terug te laten komen. Een In de ban van... kon niet missen. Voor de Week van het Beeldverhaal schreef recensent en fan Ellen IJzerman daarom een gastartikel over het werk van Neil Gaiman, in het bijzonder de graphic novels.

Er zullen weinig lezers zijn die nog nooit een boek van Neil Gaiman zijn tegengekomen. Hij schrijft prentenboeken voor piepjonge mensjes, zoals over Chu, de babypanda; Fortunately, the Milk, en andere soortgelijke boeken voor de iets oudere mensen die nog graag worden voorgelezen en genieten van de geweldige illustraties van Chris Riddell; Coraline en Het kerkhof en zijn allernieuwste sprookje De slaapster en de spintol zijn voor iedereen en voor mensen die denken dat zij meer van boeken zonder illustraties houden, schreef hij onder andere een navertelling van de Noorse Goden, De bende van Anansi, Amerikaanse goden, De oceaan aan het einde van het pad of Hoge omens, het geweldige boek dat hij samen met Terry Pratchett schreef. Over de samenwerking met Pratchett schreef hij een essay dat te vinden is in The view from the cheap seats, want ja, Gaiman schrijft ook essays, en korte vehalen.

Zijn erelijst is te lang om op te sommen, maar wat niet onvermeld mag blijven is dat hij de eerste auteur is die zowel de Carnegie- als Newbery-medaille heeft gewonnen voor hetzelfde werk: Het kerkhof.

Van veel van zijn boeken zijn films gemaakt (o.a. Coraline, Stardust) of tv-series (Neverwhere, American Gods), maar Gaiman schrijft zelf ook regelmatig voor tv. Zo heeft hij onder andere een paar afleveringen voor Doctor Who geschreven,  en één voor The Simpsons. Maar waar Gaiman misschien nog wel het aller-, allerberoemdst om is, is zijn The Sandman-serie.

Over het ontstaan  van de hoofdpersoon van de strip, vertelt Neil Gaiman in een interview met The Guardian het volgende: Dream - aka de Sandman, of de Lord of Dreams - bestond altijd al in mijn hoofd, net zoals een beeld dat altijd al in dat brok marmer zat voor een beeldhouwer.  In 1988, toen ik een reeks over dromen schreef voor Black Orchid, mijn eerste strip voor DC, drong het tot me door dat het 'cool' zou zijn als de Sandman, een hoofdpersoon in een stripreeks die bestond van 1974–1976 geschreven Joe Simon en Michael Fleisher, met als illustrators Jack Kirby en Ernie Chua, weer een eigen reeks kreeg. Ik praatte erover met Jenette Kahn (DC-president) en Karen Berger (editor) en niet veel later kreeg ik een telefoontje met de vraag om een maandelijkse strip te maken. Zo ontstond Dream, gebaseerd op Morpheus, de koning van de dromen en al bestaand sinds het begin der tijden.

Aan het begin van de serie ontsnapt Morpheus, die 70 jaar gevangen heeft gezeten. Het eerste dat hij doet, nadat hij weer op krachten is gekomen, is wraak nemen op zijn ontvoerders. Pas als dat achter de rug is, ontfermt hij zich over de wederopbouw van zijn koninkrijk, dat tijdens zijn afwezigheid in verval is geraakt. De aanvankelijk buitengewoon hooghartige en vaak wrede manier van optreden van Dream begint na verloop van tijd te verzachten. Hij tracht zijn zonden uit het verleden ongedaan te maken en zijn manieren aan te passen aan de huidige tijd, maar dat is niet eenvoudig voor iemand die al miljarden gewend is de dingen te doen, zoals het hem uitkomt en dat gaat daarom niet altijd vlekkeloos.

Gaiman werkte voor deze serie samen met verschillende kunstenaars en onderzoekt verhalen en verhaalvormen bijna als een antropoloog. The Sandman bevat (pulp)fantasy, science fiction, allerlei soorten horror, romantische verhalen, road stories, wraakverhalen en talloze mythen, fabels, legenden en verhalen van verschillende culturen. Wat  zijn aanpak en vertelwijze zo briljant maakt, behalve dat hij  lezers die niet geïnteresseerd zijn in superheldenstrips daarmee enorm aanspreekt, is dat Gaiman de verhalen begrijpt die hij vertelt en gebruikt. Hij weet welke mythen en dromen en archetypen ons iets over onszelf vertellen, hij snapt de symboliek van Joseph Campbell en Carl Jung, maar hij zorgt er ook voor dat zijn verhaal lezers aanspreekt die daar allemaal (nog) niets of weinig van afweten. Belangrijke thema's in The Sandman zijn de noodzaak én het gevaar van dromen en dromers, de kracht van verhalen en de strijd voor vrijheid. Er komen net zoveel gewone mensen in voor als er goden en godinnen zijn, pijn en conflicten in het gewone leven zijn er net zo'n onderdeel van als grote concepten over mythes en de betekenis daarvan, terwijl er ook aandacht is voor slechte families, stervende vrienden en verbroken relaties.

The Sandman was een van de eerste graphic novels die op de bestsellerlijst van The New York Times stond, samen met Maus, Watchmen en The Dark Knight Returns en  staat bekend om zijn grote invloed op het fantasygenre, andere comics en graphic novels sinds die tijd.

Zie voor een overzicht van al Neil Gaimans werk Neil Gaiman Visual Bibliography. U zult versteld staan...