Toen wij een persbericht kregen over De kelk van Yrith was Marjoleins nieuwsgierigheid gelijk gewekt. Een magisch artefact, groot kwaad en een jonge vrouw die moet voorkomen dat zwarte magie terugkomt. Marjolein las het boek en stelde Mark Tamminga een aantal vragen.
De kelk van Yrith
Een leger van ondode geleid door een necromancer heeft een groot deel van het land verwoest. De magiër Yrith ontwerpt een magische kelk, die de krachten van de necromancer in zich opneemt, en zo de oorlog beeindigt. Helaas sneuvelt hij zelf ook. Seth, die gewone en zwarte magie heeft, verbergt in opdracht van de orde van Yrith de 3 delen van de kelk apart zodat deze krachten zich nooit meer kunnen verenigen.
Wat de orde niet weet is dat de necromancer niet dood is en zijn krachten graag terug wil.
Jaren na de oorlog leert Bibi over de kelk en zij weet dat ernaar gezocht wordt. Zij gaat op een queeste om de delen als eerste te vinden en zo het kwaad voor te zijn.
Het interview
1. Bij sommige stukjes zag ik kleine gelijkenissen met andere fantasyverhalen. Door welke verhalen denk je dat je het meest bent geïnspireerd?
Dat, geïnspireerd worden door fantasyverhalen, is denk ik onvermijdelijk. Ik lees zulke verhalen natuurlijk ook veel en dan is het moeilijk om gevrijwaard te blijven van invloeden. Ik denk dat Lord of the rings bijna iedere fantasyschrijver wel aanspreekt, en dan voornamelijk de kameraadschap en de moeilijkheden die ze samen moeten overwinnen.
Dat is natuurlijk een klassiek gegeven. Ondanks dat ik Harry Potter niet gelezen heb, zit daar natuurlijk ook wel een raakvlak. Ook Het rad des tijds van Robert Jordan zou je als inspiratie kunnen zien, omdat ik bepaalde aspecten daaruit ook zeker bewust, of onbewust gebruikt heb.
2. Je bent ooit begonnen om het op te schrijven voor je kinderen. Heb je ook bepaalde lessen voor hun terug willen laten komen in het verhaal?
Nee, zo ver wil ik niet gaan. Het was gewoon het idee dat ik iets zou achter laten waar mijn stem en gevoel uitspreekt. Als er al een les voor hen te leren is dan zou het zo moeten zijn dat ze inzien dat ze bepaalde dingen niet alleen kunnen in het leven, en dat ze elkaar nodig zullen hebben.
3. Hebben zij het boek gelezen en wat vonden zij?
Haha, nee, ze hebben het nog niet gelezen. Ze zijn nog te veel met zichzelf bezig. De jongste heeft dyslexie en zodra hij een boek ziet dan zien we hem meestal langzaam wegschuifelen, totdat hij op veilige afstand is, maar beide hebben beloofd het ooit te lezen. Het is trouwens voor mensen met dyslexie goed leesbaar.
Het is een fijn lettertype en de regel afstanden zijn iets groter dan normaal.
4. Hoe kwam je op het idee van een kelk? Heeft het nog een bepaalde symboliek?
Het is zelfs wonderbaarlijk, want de kelk was eigenlijk het enige idee dat ik had. Ik had nog helemaal geen idee wat ik er mee moest doen. Ik wist natuurlijk wel dat het een belangrijk onderdeel in het verhaal moest zijn, maar eigenlijk had ik nog geen verhaal. Er zit verder geen bepaalde symboliek achter, hooguit zou je kunnen zeggen dat de kelk iets wat goed is vertegenwoordigt.
5. Heb je een favoriet personage? En zo ja wie en waarom?
Eigenlijk zijn al mijn personages mijn favoriete personages. Ook de duistere onder hen. Als ik dan perse moet kiezen dan kies ik er toch twee. Zehavi, omdat die verandert van vrij stoïcijns naar een persoon die toch veel om de anderen geeft. Dat verwart haar soms. De andere is Matthew. Ondanks al zijn doen en laten in het boek, voel ik toch veel voor hem en zie hem ook echt als een hoofdpersonage.
6. Zijn er locaties uit het boek gebaseerd op plekken die jij bezocht hebt?
Natuurlijk. De bergen daar hou ik van en als ik op vakantie ga, neem ik bewust bergpassen die niets met de snelwegen te maken hebben. Dan natuurlijk ook de dorpen en dan de wat oudere stadjes in Duitsland met de vakwerkhuizen, die je natuurlijk ook in Zuid Limburg vindt. Als ik een dag in Zuid Limburg ben, dan ben ik al met vakantie. Door de glooiende heuvels en de bossen rond het drielandenpunt ademt het landschap voor mij toch een beetje middeleeuwse magie.
7. Je hebt toch een klein beetje van het schrijfvirus te pakken geef je aan. Wil je al een tipje van de sluier over je volgende boek geven?
Ja hoor. Dat zal wat complexer worden en voor dat verhaal heb ik al heel veel in mijn hoofd zitten. Dat is dus al heel anders dan met De kelk van Yrith het geval was. Ik heb er nu pas 9700 woorden voor geschreven, maar ik wordt er zelf wel happy van. Er komen draken en demonen in voor. Magie is aanwezig maar het is niet zomaar toegankelijk. Er komt een kleine waarschuwing in het verhaal, waar wij als mensheid ook mee te maken hebben, maar daar kan ik niet teveel over zeggen.
Natuurlijk zijn er weer de helden die al dan niet gedwongen op reis gaan. Er is een proloog, hoewel ik daar zelf nooit zo'n voorstander van ben, maar ik beperk het tot 1 pagina en die is dan in de ik-vorm geschreven. De rest wordt gewoon in de derde persoon. Ik zit er nog over te denken of het 2 boeken moeten worden of dat het een losstaand verhaal wordt. Het wordt in ieder geval geen vervolg op "De kelk van Yrith", omdat ik een bepaald leerproces heb doorgemaakt en ik dus echt met iets nieuws wilde beginnen.
Benieuwd naar de mening van Marjolein over
De kelk van Yrith? Die vind je
hier.
