It's the end of the world as we know it and I feel fine (REM)

Toen Yvette en Marjolein hoorden over de apocalyptische thriller The Last van Hanna Jameson was dit hun commentaar:"Lijkt mij wel spannend (M) en "Ik krijg Cluedo-vibes met een hint toekomst-Agathie Christie" (Y). Reden genoeg om samen met Evy uit de Thrillerclub en Readers Lieke en Kayla dit vooruitleesboek te lezen en erover te discussiëren. Waar hoort dit boek thuis en is The Last echt zo'n spannende apocalyptische thriller?

Over The Last

Jon Keller zat in een hotel in Zwitserland toen Amerika als er vervolgens meerdere plekken op aarde nucleair werden aangevallen. Het gevolg is dat ze afgesloten van de wereld zijn en met een kleine groep proberen ze te overleven in het hotel. Als het lichaam van een meisje wordt gevonden is het duidelijk dat er een moordenaar in hun midden is. Jon besluit zelf te onderzoeken wie de moordenaar is.

Wat vinden jullie van het spanningsgehalte?  

Lieke: Het einde van de wereld is aangebroken én de overlevenden zitten vast in een hotel met een moordenaar in hun midden. Het zou dus ongelofelijk spannend moeten zijn, maar is dat maar heel zelden. Ik was zowaar verrast toen het in het laatste gedeelte van het boek af en toe even spannend werd. 99 procent van het boek was gewoon saai.

Evy: Ik vind met momenten het spanningsgehalte wel goed. In het begin wordt de nieuwsgierigheid van de lezer mooi aangewakkerd en dat zorgt er wel voor dat je blijft doorlezen. De setting is natuurlijk bijzonder, zo in een afgeschermd hotel wanneer de wereld geteisterd wordt door een nucleaire oorlog. Dat draagt bij tot de afzondering en de angst dat er 'slechte' dingen kunnen gebeuren binnen een kleine groep mensen.

Kayla: Het spanningsgehalte in het boek vind ik goed verspreid. Sommige gedeeltes zijn heel vlot en spannend en in het volgende gedeelte roken ze samen een jointje en praten ze over hoe de wereld kapot is gegaan, over vroeger en over later. Je hebt in het boek twee soorten spanning. De directe spanning, waarbij er met geweren wordt gezwaaid of wordt gevochten. Aan de andere kant heb je de achtergrond spanning, de spanning van het niet weten, de nucleaire oorlog, van de onzekere toekomst. Ik denk dat beide soorten goed uitgewerkt zijn in het boek, waardoor ik vlot doorlas.

Marjolein: Zoals anderen al aangeven is het idee spannender dan de uitvoering. Het apocalyptische waar ik ook een groot deel spanning van verwachtte is toch niet zo apocalyptisch als gedacht. Op zoek gaan naar eten, de angst van het overleven, andere mensen die je eten en andere middelen willen veroveren dat zijn dingen die ik dan wil zien. De momenten dat dit voorkomt hadden wat mij betreft meer uitgebuit mogen worden.

Yvette: In het begin had ik goede hoop op een spannend verhaal en draaide ik de bladzijden snel om, benieuwd waar het naar toe ging. Ik hoopte op een Agatha Christie meets The Lord of the Flies en aan een aflevering van The Walking dead zonder de zombies of een soort Cluedo in Zwitserse contreien. Ik wachtte steeds op een twist, een climax, een ontrafeling, maar dat wat er kwam, was heel slap en totaal niet de ontknoping die past bij de opbouw. Meteen kwam de vraag:Voor wie is dit dus geschikt? De nadruk ligt meer op de moord dan op het einde van de wereld en er zitten ook teveel gaten in om echt (post) apocalyptisch te zijn. Ze stuurde je steeds verschillende kanten op.

Is het een typische thriller of juist niet? En vielen er dingen op?

Lieke: Het is geen typische thriller. Niet vanwege het scifi-achtige 'einde van de wereld' scenario - want daar wordt bizar weinig mee gedaan - maar vanwege het grotendeels ontbreken van de spanning. Het merendeel van de personages ligt er geen seconde van wakker dat er zich een moordenaar tussen hen bevindt, dus waarom zou de lezer zich daar wel druk om maken? De karakters komen niet tot leven (het zou geholpen hebben als ik iets om hen gaf), het verhaal gaat alle kanten op, af en toe herinnert onze hoofdpersoon zich dat hij op zoek is naar een moordenaar en, oh ja, dat zijn vrouw en kinderen waarschijnlijk dood zijn... Het is een grote, bijeengeraapte verzameling van niets.

Evy: Toch laat Hanna Jameson daar veel liggen om het echt een goede thriller te maken. Er is erg veel interne dialoog bij het hoofdpersonage Jon, waar je als lezer telkens mee te maken krijgt én wat de spanning eigenlijk uit het verhaal wegtrekt. Ik heb sowieso een hekel aan rare gedachtenkronkels bij personages. Hoe normaler, hoe beter. Óf de auteur moet all the way gaan en erg echt een gestoord iemand van maken, maar dat was hier ook niet het geval.

Kayla: Een typische thriller is het denk ik niet. Bij een thriller zou de klemtoon meer moeten liggen op actie en gevaar, waar het in dit boek toch meer draait om de achtergrond spanning. Het leek soms alsof de hoofdpersoon de enige was die echt de ernst van de situatie inzag en dat de rest gewoon ook na een nucleaire oorlog rustig hun leventjes voortleefden.

Marjolein: Bij een thriller verwacht je continu op het puntje van je stoel te zitten. Wie is de moordenaar? Wie is de volgende die vermoord wordt? Er moet angst zijn. Die spanning mis ik heel vaak. Ook omdat het onderzoek vrij vaak vergeten wordt door wat meer dagelijkse momenten zoals gezamenlijk zuipen en/of drugs gebruiken. Als daar dan toch wat spannends gebeurd dan gaat Jameson daar toch al vrij snel overheen.

Yvette: Waar is het echte apocalyptische vroeg ik mij af? En ik had zoveel vragen, er zijn zoveel instinkers als je zoiets schrijft. Waar gaan ze naar de wc? Ze hebben nauwelijks water, niemand kan vuur maken? Ze hebben wel kaarsen en lucifers en apparaten, dan kan je ook vuur maken. En waar zijn de huisdieren en vee? In elke Zwitserse plaats en alm is er vee, maar ze hebben het alleen over de herten.
Het is overduidelijk dat de schrijfster mee wil gaan in de trend over Wat gebeurt er als Trump...speculaties te doen. Wat ik wel grappig vind, er zitten sowieso droge praatjes tussen, zijn de vele referenties naar andere overlevingsfilms en boeken. Maar het is overduidelijk dat de gesprekken/situaties in het verhaal zijn geplant zodat die referenties konden worden gemaakt en over ethische en filosofische kwesties te kunnen worden gepraat. Maar het komt niet in de buurt van The Lord of the Flies of The Shining of iets dergelijks, wat ik een echte thriller vind. Het is sowieso heel erg vanuit Amerikaans point of view geschreven.

Wat vinden jullie van het einde?

Lieke: Het einde komt niet geheel uit de lucht vallen, maar is toch extreem teleurstellend. Als je ongeveer 400 pagina's rond een mysterie danst en daarbij weinig spektakel, spanning of entertainment serveert dan heeft de ontknoping veel goed te maken. Jameson dient echter een afloop op die nog duffer is dan het voorgaande.

Evy: Het einde is een teleurstelling. Geen big bang. Geen vuurwerk. Geen spectaculaire ontknoping. Onvoorspelbaar was het wel, maar ook erg vergezocht en totaal niet in lijn met de rest van het verhaal waardoor het gewoonweg 'vreemd' aanvoelt.

Kayla: Het einde was niet spetterend of heel opvallend. Het was geen slecht einde, maar misschien was het een beetje te makkelijk. Ook vond ik het de spanning vanuit de rest van het boek een beetje teniet doen, misschien was het ook wel een beetje onrealistisch. Het gaf wel een mooie afronding aan het verhaal. Er blijven geen vragen over, (bijna) alle losse eindjes worden aan elkaar geknoopt. het mysterie is opgelost. Of ik tevreden ben met de uiteindelijke moordenaar? Opzich wel, al had Hanna Jamesondit personage wel wat beter uit kunnen werken, het komt nu nogal uit het niets zetten.

Marjolein: Helaas was het einde een teleurstelling. Ik had er toch wat meer van verwacht/gehoopt. Ja we komen erachter wie de moordenaar is, maar ik vond toch het een en ander niet kloppen en missen.

Yvette: Ik viel over dat einde. Dat is zo mager, zelfs als niet SFFlezer zou ik daarover vallen. Een anti-climax! Schrijf dan gewoon een murdermystery en houd het einde van de wereld erbuiten. Dat is al pittig genoeg.

Ons Oordeel

Lieke: Van mij krijgt het boek twee sterren. The Last is gewoon bij lange na niet spannend of interessant genoeg. Het idee was goed (behalve de oplossing dan), maar de uitwerking is beneden de maat. 

Evy: Ik geef drie sterren.The last leest vlot weg en heeft een zekere aantrekkingskracht. Toch wordt het boek naar het einde toe steeds flauwer en is de ontknoping zeker niet wat je er van verwacht. 

Kayla: Ik geef het boek drie sterren. Vooral van de manier waarop het boek geschreven was vond ik prettig om te lezen. Jameson probeert over elk personage iets te schrijven, maar omdat het er zo veel zijn, blijven ze allemaal wel wat vlak. Ik kreeg een enorme anti-Trump gevoel door, ook al wordt dit nooit letterlijk gezegd.

Marjolein: Van mij krijgt The Last drie sterren. Het was een aangenaam boek om te lezen met een prettige schrijfstijl. Echter werden de spannende en apocalyptische momenten niet genoeg uitgewerkt waardoor ik uiteindelijk teleurgesteld achter bleef.

Yvette: Ik had zo'n hoop op een goed boek, maar ik ben gewoon mega teleurgesteld. Ik geef 2,5 sterren, afgerond 2. Ik ben altijd vrij positief naar boeken toe, maar door het eind en de hoeveelheid aan onbeantwoorde vragen gaf het mij een heel ontevreden gevoel.

Met een gemiddelde van 2,5 ster krijgt The Last net aan een voldoende. Hebben jullie hem al gelezen? En zo ja wat zouden julie antwoorden op de vragen?

Meer weten over The Last? Lees dan de artikels van de Readers en de Thrillerclub.