Wist je dat er veel fantasy en sciencefiction geschreven wordt in Azië? Hiervan wordt maar vrij weinig vertaald naar het Engels en hierbij blijft het vertalen naar het Nederlands vaak uit. Als sciencefiction- en fantasyclub willen we graag wat meer aandacht geven aan deze "underdog". Hiervoor willen we maandelijks een boek uitlichten aan het einde van de maand met een artikel. Maar dit willen we niet alleen doen.

The Beast Player

The Beast Player van Nahoko Uehashi werd voor deze eerste editie van Aziatisch meelezen gelezen door Janneke van de SFF club en Hebban lid Anca. 

Erin's family care for the Toda, fearsome water serpents. So when a number ofToda die, Erin's mother is sentenced to death. But she manages to send Erin to safety. She soon finds she can talk to both the Toda. This gives her great power, but also involves her in deadly plots. Can Erin prevent her beloved beasts from being used as tools of war, or is there no way of avoiding the battles to come?

The Beast Player is het eerste boek over Elin the Beast Player dat vertaald is naar het Engels. Daarnaast is er een Manga-adaptatie gemaakt en een Anime-serie onder de naam Beast Player Erin. The Beast Player wordt aangeraden voor fantasyliefhebbers van alle leeftijden en wordt vergeleken met de verhalen van Studio Ghibli. (De bekendste Anime-studio van Japan van onder andere My Neighbour Totoro).

Nahoko Uehashi

Nahoko Uehashi is een gerespecteerd fantasyschrijfster in Japan en haar werk wordt in meerdere landen vertaald uitgegeven. Na haar awardwinnende Moribito serie is The Beast Player het eerste werk uit een nieuwe reeks dat vertaald werd naar het Engels. 

The Beast Player heeft naast westerse invloeden ook een groot gedeelte Aziatische (met name Japanse) invloeden. Wat vond je hiervan in het verhaal? Voegde het voor jou veel toe?

Janneke: zeker de Japanse invloeden kwamen veelvuldig terug in het boek. Vooral eer en gezichtsverlies vond ik sterke thema's in het boek. Neem bijvoorbeeld de moeder van Elin die nog liever stierf dan dat ze gezichtsverlies leed. Tegelijkertijd tref je ook veel Aziatische levensstandaarden aan in het boek: eten met stokjes, Japanse gebouwen en gebruiken en vooral het landschap is een schets van de natuur zoals ik hem ken vanuit Japan. Daarnaast zijn de personages erg beleefd en laat Elin op meerdere momenten doorschemeren dat ze tegen de heersende standaarden in gaat. 

Anca: Ik vond de Japanse invloeden heel mooi terug komen in het verhaal. Ze waren goed aanwezig, zoals het eten met eetstokjes, de manier waarop familie-eer en reputatie in het verhaal verweven waren en de beschrijving van de omgeving, maar het kwam heel natuurlijk over. Soms vergat ik wel eens dat het een Aziatisch boek was, tot ik weer bij een stukje kwam waar de eettafel beschreven werd.

Wat vond je van Elin als hoofdpersonage? Had ze ook goed in een volledig westerse setting gepast?

“When Elin watched the honeybees or other creatures in the wild, when she observed the diversity of their life cycles and the astounding precision of their habits, there were times when she felt herself become a prick of light in the vastness of the night sky, times when all living things, people, beasts and insects, dwindled to equal points of light twinkling in the darkness.”  

Janneke: Ik vind Elin een fascinerend hoofdpersonage die een ontzettende groei doormaakt in het boek. Ze begint als klein meisje tussen de Toda samen met haar moeder. Wanneer ze haar moeder verliest wordt ze geadopteerd door bijenhouder Joeun die haar opvoedt als zijn eigen dochter en haar de kans geeft naar school te gaan nadat hij haar talent voor de omgang met dieren ontdekt. Daar ontwikkelt Elin zich tot dierenarts en probeert ze haar eigen pad te kiezen in het politieke dilemma wat er zich ontwikkelt in de hoofdstad. Elin zou, voor mij, niet 100% in een westerse setting passen. Ze is te respectvol naar mens en dier, op een goede manier maar daardoor te zachtaardig voor de huidige verharde westerse maatschappij. 

Anca: Ik vond Elin een heel prettig hoofdpersonage, ze groeit echt enorm in het boek, zoals Janneke al aangaf. Ik vond het heel prettig om haar totale ontwikkeling mee te maken, in plaats van een jaardoorsnede. Ik ben het met Janneke eens dat ze zachtaardig naar mens en dier is, maar ze heeft ook een heel sterk randje, waardoor ik denk dat ze zich heel goed zou weten aan te passen aan onze huidige maatschappij.

Janneke: Ik kan mij daar wel in vinden ja, dat ze met wat tijd om aan te passen uiteindelijk wel in de Westerse maatschappij kan aarden.

Hoe ervaarde je de bijdragen van de bijpersonages?

Janneke: Zonder de bijpersonages, die een vergelijkbare diepgang hadden als Elin het hoofdpersonage had het verhaal niet zo sterk gestaan. Het verhaal heeft Joeun nodig die Elin helpt haar pad te kiezen. Zonder zijn opvoeding was Elin nooit in aanraking gekomen met de Royal Beasts. Elins moeder heeft een belangrijke rol gespeeld in Elins toekomst zonder dat zij veel in het verhaal is voorgekomen. En uiteraard voor het morele dilemma van Elin is de keizerlijke familie onmisbaar: hun plots en intriges vormen de basis voor de moeilijke keuze die Elin moet maken.

Anca: Bijpersonages zijn essentieel voor elk verhaal. Je hebt ze nodig om een personage kennis met andere facetten van het leven te laten maken, verschillende meningen te leren kennen en om te leren deze te respecteren. Vooral Joeun vond ik een fantastisch personage, hij neemt haar zonder ook maar een seconde na te denken in huis en leert haar zo veel belangrijke levenslessen. 

Wat vond je van de Toda en Royal Beasts?

‘Yes, that’s a Royal Beast,’ Joeun murmured. ‘I’ve seen them in the capital … but I never thought I would see one in the wild. They’re very rare, and I’ve heard their numbers are declining because they only bear one offspring at a time. Yet for some reason the ones raised under the care of the Yojeh never bear young.’

Janneke: Fascinerende wezens zijn de Toda ( 闘蛇 Tohda) en Royal Beasts (王獣 Oujuu). Uehashi heeft hiermee twee bijzondere nieuwe diersoorten weten te scheppen. Toda zijn een soort reusachtige waterslangen welke als rijdier ingezet worden voor het leger. De Royal Beasts zijn de natuurlijke vijand van de Toda en worden gevangen en gehouden door de keizerlijke familie voor de Yojeh, de keizerin. Royal Beasts zijn een soort kruising tussen een vogel en een wolf. Een mooi verschil is er zichtbaar tussen de wilde variant van de wezens en de variant die in handen van de mens is. Uehashi raakt met haar verhaal hier erg mooi de actualiteit aan over het gebruik van dieren door de mens en hoe dit verweven is met de geschiedenis van een volk.

Anca: Ik vond de beesten heel origineel en het gaf het verhaal iets unieks. En eerlijk... mag ik een Royal Beast voor thuis? Gewoon, om naar te staren?

Janneke: Oh dat zou ik ook wel willen. Maar dan wel eentje die niet 'afgestompt' is. Dus eigenlijk eentje zoals Leelan die de kleuren en voordelen van de wilde Royal Beasts nog heeft.

Hoe vond je de schrijfstijl van Nahoko Uehashi? 

Janneke: Ik vond de schrijfstijl van Nahoko Uehashi bijzonder prettig. In het begin bouwt ze echt de wereld op en krijg je alle informatie die je in de rest van het verhaal nodig hebt. Haar wereld is zeer visueel, bijzonder gedetailleerd, de personages spreken tot de verbeelding en de dilemma's van de personages zijn erg realistisch. The Beast Player is in begrijpelijke taal gelezen en daarmee toegankelijk voor de jongere en oudere fantasylezer alsmede de ervaren en onervaren lezer. Nahoko Uehashi is met recht een 'master storyteller' te noemen. 

Anca: Ik vond de schrijfstijl heel prettig. Het boek leest makkelijk weg en ze weet de verhaallijnen en personages prachtig met elkaar te verweven. Wel stoorde ik mij aan de manier van achtergrondinformatie geven. Je kreeg alles ineens, bijna als een opsomming en daar moet je het als lezer maar mee doen. Het contrast tussen die stukken "info dumping" en de rest van het verhaal vond ik heel opvallend en bijzonder jammer.

Wat vond je het meest opvallende element in het verhaal?

Janneke: de morele keuze waarvoor Elin kwam te staan rondom de Royal Beasts. Kiest ze voor zichzelf en in het belang van de dieren of helpt ze haar land?

Anca: k vond Elin's morele keuze ook heel mooi uitgewerkt. Dat is echt wel de kracht van het verhaal. Verder vond ik het feit, zoals ik eerder al aangaf, dat je Elin van kind tot aan volwassene volgt heel fijn. Je maakt echt alle facetten van haar leven en ontwikkeling mee.

Janneke: Eens. Uehashi beschreef eigenlijk Elin's hele jeugd en opleiding in één boek. Maar dat voelde heel natuurlijk, totaal niet gehaast of afgeraffeld wat je al wel snel hebt met boeken die een heel leven of levensfase beslaan.

Ben je nu geneigd om meer Aziatische fantasy en sciencefiction te lezen?

Janneke: Jazeker, ik probeer er dit jaar sowieso elke maand eentje te lezen. Ben erg enthousiast geraakt van deze eerste echte fantasy van Aziatische bodem nadat ik al meerdere Murakami's gelezen heb en met enthousiasme de boeken van Kevin Kwan mij eigen heb gemaakt. 

Anca: Ja, absoluut! Ik ben een echte fantasy lezer en dit boek was ontzettend boeiend en origineel, dat smaakt naar meer en ik heb al een aantal in de kast staan!

Wat is je oordeel over The Beast Player?

Samen kwamen wij uit op 4 sterren gemiddeld voor The Beast Player. 

Janneke: The Beast Player krijgt van mij vijf sterren voor de sublieme uitwerking. De ingewikkelde relatie tussen mens en dier, politiek en daarbovenop de Aziatische cultuur smelten samen in origineel fantasyverhaal voor jong en oud. 

Anca: Ik ben iets minder laaiend enthousiast. Ik hink heel erg op 2 gedachten bij dit boek. Het verhaal was ontzettend origineel, boeiend en goed uitgewerkt. De personages waren interessant en ik vond de ontwikkeling van het hoofdpersonage prachtig om te lezen, maar.. en helaas is dat voor mij nogal een flinke maar... ik stoorde me echt ontzettend aan het verschil in schrijfstijl tussen het hoofdverhaal en de manier waarop de achtergrond informatie gegeven werd. Verder werd er een aantal keer gerefereerd aan de grote catastrophe die plaats gevonden heeft, waardoor de mening van menig invloedrijk persoon 180 graden draait, maar als lezer kom je er pas achter wat er precies gebeurd is, in het het allerlaatste hoofdstuk. Dat voelde voor mij als een behoorlijk anit-climax. Desondanks zou ik dit boek absoluut aanraden en hoop ik dat de vervolgdelen ook vertaald worden. The Beast Player krijgt van mij 3 dikke sterren.

Dit was het oordeel van de eerste maand 'Aziatisch' fantasy en sciencefiction lezen. Wat vinden jullie van het project? En zouden jullie nu ook The Beast Player gaan lezen?