Het duurde even, maar uiteindelijk heb je ook wat: een heel gaaf en superdik boek dat het laatste deel is van De Glazen Troon serie van Sarah J. Maas. Ook voor dit deel, Koninkrijk van As, zullen Merel en Demi van de SFFclub een Lees Mee houden. Elke week lezen we een deel van het boek (scroll naar beneden voor het hele leesschema!) en geven we onze mening daarover. Lees en schrijf je met ons mee?

Let op: grote spoilers voor de hele reeks hieronder!

Koninkrijk van As

Aelin is gevangengenomen door de Fae-koningin. Ze is opgesloten op een geheime locatie, zonder enige hoop op ontsnapping. Terwijl zij maandenlang martelingen ondergaat, vervolgen haar vrienden hun eigen weg – in Aelins afwezigheid is het aan hen om hun moederland te verdedigen. Maar gelukkig blijft Rowan zoeken naar zijn verloren liefde.
Aelins lot hangt af van haar kracht om zichzelf te bevrijden en te vechten in de ultieme strijd om haar leven. Sommige verbintenissen zullen sterker blijken dan ooit, andere zullen verloren gaan. Eén ding is zeker: alle mysteries rondom Aelin en haar koninkrijk zullen voor eens en altijd onthuld worden.

Leesschema

Elke zondag, beginnend met 5 mei, zullen nieuwe updates worden geplaatst in dit topic met nieuwe discussievragen:

Week 1: Hoofdstuk 1 t/m 15 (blz 153, 5 mei) 

Demi: We hadden vorig jaar de luxe dat we deel 1 tot en met 6 meteen achter elkaar konden lezen. We hoefden niet te wachten tot het volgende deel eindelijk uit zou komen - tot deel 7, het laatste deel van de reeks. Ik was heel blij dat ik eindelijk verder kon lezen na die cliffhanger van deel 5 en ik was zó benieuwd hoe het zou aflopen met alle personages.

Ik moest wel even nadenken over wie sommige bijpersonages ook alweer waren, maar algauw zat ik weer helemaal in het verhaal. Aelin zit nog steeds gevangen in die ijzeren kist en Rowan, Elide, Lorcan en Gavriel zijn haar achterna gegaan. Ondertussen is het oorlog in Terrasen, en Aedion en Lysandra moeten het toneelstukje blijven spelen dat Aelin nog steeds bij hen is. Op een gegeven moment moet de aap wel uit de mouw komen aangezien Lysandra als Aelin geen vuur op kan roepen. Wat als de strijd zo hevig wordt dat de Vuurbrenger haar krachten moet gebruiken, maar dit vervolgens niet doet?

Manon en Dorian zijn een interessant duo - ik weet nog steeds niet goed wat ik van Manon moet vinden. Ze heeft gruwelijke dingen gedaan, al was ze wel gehersenspoeld net als de andere heksen. Maar dat ze er nu expres voor heeft gekozen om IJzertandheksen de Crochan heksen aan te laten vallen om hun vertrouwen te winnen... Ze blijft een heel grijs figuur, wat haar dan ook interessant maakt. Dorian heeft de twee Wyrdsleutels op zak en oefent met zijn sterke, veelzijdige magie - misschien zal hij wel degene zijn die het Slot smeedt en dus zal sterven. Hij heeft het nog steeds moeilijk met de dood van Sorscha, wat heel begrijpelijk is.

Ik vond de band die tussen Aelin en Fenrys is gegroeid heel mooi. Ze kunnen slechts met het knipperen van hun ogen kunnen communiceren, maar toch weten ze heel veel over te brengen naar elkaar.

Chaol en Yrene komen eraan met het leger van het Khaganaat, en dan blijkt ookm nog eens dat Yrene zwanger is. Als dat maar goed gaat, zeker omdat haar en Chaols levens nu aan elkaar verbonden zijn. Als Chaol in de strijd sterft, dan sterft Yrene ook.

Vraag 1: Wat vind jij van het begin van het boek? Kostte het jou ook tijd om alle namen weer te plaatsen?

Week 2: Hoofdstuk 16 t/m 36 (blz 301, 12 mei)

Merel: Nog steeds moet ik nog wennen aan alle namen die voorbij komen. Een lijst met personages achterin het boek had wat mij betreft geen overbodige luxe geweest. Gaandeweg wordt alles echter wel weer duidelijk en zo kom ik langzaamaan steeds meer in het verhaal te zitten.

Erawan stuurt een koerier naar Aelin (eigenlijk Lysandra) en die heeft meteen door dat hij met een gedaanteverwisselaar te maken heeft. Daar komt bij dat het begint op te vallen dat Aelin in de gevechten niets doet. Dit leidt uiteindelijk tot een confrontatie tussen Aedion en Lysandra, waarbij ik Aedion behoorlijk onredelijk vind!

Chaol komt thuis en daar wacht hem, zoals wel een beetje te verwachten was, geen warm welkom. Yrene is echter niet onder de indruk en gaat doodleuk tegen Chaols vader in, heerlijk!

Bij het fragment met Aelin is meteen duidelijk dat er iets niet klopt, dit blijkt dan ook een visioen te zijn, opgeroepen door Maeve. Door het als echt te beschrijven en daarna Aelin pas te laten beseffen dat het een visioen is, krijg je als lezer ook iets mee van de verwarring die Aelin voelt. Dat vind ik dus mooi gedaan. Maeve lijkt in de val van Rowan getrapt te zijn en gaat dus op zoek naar een nekring voor Aelin, maar dit brengt Aelin eigenlijk maar meer in gevaar.

Het meest ontroerende moment tot nu toe vind ik wanneer Fenrys, dappere Fenrys, zich opoffert voor Aelin. Hij moet zijn bloedeed aan Maeve breken, met de dood tot gevolg, zodat Aelin kan vluchten. Door vervolgens een bloedeed aan Aelin af te leggen, blijft hij in leven. Hier heb ik een beetje dubbele gevoelens bij. Aan de ene kant, gelukkig, hij leeft nog! Aan de andere kant had het waarschijnlijk meer indruk gemaakt als zijn offer echt consequenties had. Aelin zelf is, heel begrijpelijk, niet helemaal meer hoe ze was.

Demi: 

Ik ben het met Merel eens dat ik Aedion heel onredelijk vond. Dat vond ik ook al in deel 5, toen hij haar uitschold omdat hij dacht dat ze hem alleen had verleid voor het plan van Aelin en haar. Natuurlijk zat zijn woede er vooral in dat Aelin hem niet in vertrouwen had genomen - hij had al vanaf het begin dat we hem ontmoetten last van die woedeaanvallen. Er ligt natuurlijk wel een enorme druk op hem als generaal, maar om de vrouw waarvan je houdt zo te behandelen? Ik vond het wel goed hoe het hele leger 's nachts vertrok en die chagrijnige oude heren achterliet. Darrow en de andere heren waren al vanaf het begin af aan koppige oude bokken. 

Het leger van Aedion is helaas kleiner dan dat van Morath, en terwijl ze onderweg zijn worden ze belaagd door getrouwen en andere wezens. Lysandra-als-Aelin kan geen vuur oproepen, dus hoelang zal het duren voordat ze door de mand valt? Voordat het moraal van de soldaten wordt verbroken? Tenzij er hulp komt zullen ze in de pan worden gehakt. 

Essar was blijkbaar een personage die bij Nevelborg was, toen Aelin en Rowan daar ook waren in boek 3 of 4 (ik haal al die boeken in de war!). Hoe dan ook, het wordt duidelijk waar Aelin precies is. Ik was blij dat ze nu eindelijk dicht bij Aelin in de buurt kwamen, want om zolang te worden gemarteld door die enge Cairn... 
Trouwens, ik ergerde me wel een beetje aan hoe Elide Lorcan behandelt. Ja, hij had Aelins positie opgegeven aan Maeve, maar hij was gebonden aan de bloedeed. Hij maakte een enorme fout, maar uiteindelijk verdient hij niet alle schuld. 

Dorian heeft plots heel veel gesprekken met de doden, maar ik vond het interessant om zijn gesprek met Kaltain te zien. Ze zijn beiden zo veranderd sinds deel 1. Het is duidelijk dat Dorian een poging wil wagen om in Morath de derde sleutel te bemachtigen - maar dan neemt hij de andere twee sleutels mee en brengt hij die ook in gevaar. Het kan goed een valstrik zijn.

Aelin wordt eindelijk bevrijdt, maar ze is duidelijk gebroken door wat haar is aangedaan. Toch heeft ze het volgehouden en is ze niet gezwicht. Het laatste hoofdstuk van dit gedeelte vond ik heel krachtig. Aelin worstelt met zichzelf en neemt zich voor om te blijven vechten voor haar vrienden en haar volk - ook al ze zichzelf nog moet overtuigen. Hoe nu verder? 

Vraag 2: Welk fragment tot nu toe heeft het meeste indruk op jou gemaakt en waarom?
Vraag 3: Is Aelin klaar om ten strijde te trekken of is ze te veel beschadigd door haar gevangenschap? Wat denk jij?

Week 3: Hoofdstuk 37 t/m 56 (blz 450, 19 mei)

Merel: Ook Lorcan legt nu de bloedeed af aan Aelin. Voor beide is dit niet uit overtuiging, maar een strategische zet: voor Aelin is dit de enige manier om hem te kunnen vertrouwen, hij doet het omdat Elide bij het hof van Aelin hoort. Nu is de relatie met Elide nog steeds slecht en ook al begrijp ik haar gevoelens heel goed, vind ik toch dat ze zich wel wat aardiger naar hem mag opstellen. Gelukkig vindt Gavriel dat ook en hij tikt Elide, terecht, op haar vingers.

Dorian kan inmiddels zijn uiterlijk veranderen en als test zet hij dat in bij de Feriankloof. Hij neemt de wyvern Narene mee en ik moet zeggen dat ik me meer zorgen maakte over de wyvern dan om Dorian! Alles gaat gelukkig goed, al lijkt Manon vervolgens niet heel veel indruk te maken met haar toespraak. Als de matrones uiteindelijk het kamp binnenvallen is ze wel heel indrukwekkend en eindelijk wordt ze dan geaccepteerd door de crochanheksen.

Elk hoofdstuk lijkt nu zo’n beetje met een cliffhanger te eindigen, ik wil dus steeds snel verder lezen om te zien hoe het verder gaat! Dat is soms even geduld hebben, want zoals we ondertussen gewend zijn wisselen de verhaallijnen van diverse personages elkaar steeds af.

Er komt ook meer actie in, want de strijd barst nu los. Aelin arriveert bij Chaol en ik ben heel benieuwd hoe dit verder zal gaan! Voor mijn gevoel gaat het nu dan echt beginnen, nu Aelin er is. Zij zijn overigens niet de enigen die last hebben van een zware strijd, ook bij Aedion gaat het er heftig aan toe. Ik voelde heel veel respect voor Lysandra, hoe die de strijd aanging in de gedaante van Aelin, om het leger maar bij elkaar te houden, ook al wist ze dat ze het waarschijnlijk niet zou overleven! Ik zou het niet kunnen denk ik.

Demi: Ik ben het met Merel eens dat het verhaal naar mijn idee pas echt 'begon' toen Aelin weer op het vasteland bij de anderen kwam. Het wordt nu echt menens als het ware, maar Aelins mentale gesteldheid baart me wel zorgen. Vooral met die enorme kracht die ze in zich houdt en waarvan de druk steeds hoger wordt. Ik was trouwens wel opgelucht toen Aelin in die grotten naar die ringen zocht voor Rowan en haarzelf. Ik was even bang dat Aelin door haar trauma niks meer met Rowan te maken zou willen hebben, ondanks hun metgezellenbond.

Ik vond de reünie tussen Yrene en Aelin heel mooi. De hulp van Celaena al die jaren geleden heeft voor een enorme butterfly effect gezorgd. Yrene is een krachtige Genezeres geworden en is nu getrouwd met Chaol. Het belangrijkste van alles is dat zij de macht heeft om de Valg uit hun menselijke lichamen te verbannen. Maar er zijn er zóveel dat ze haar krachten beter kan sparen om de eigen soldaten te genezen.

Nu worden Aeline vermoedens ook beantwoord: Maeve is inderdaad een Valg - en dat niet alleen, ze is een Valg-koningin. Langzaam maar zeker worden alle stukjes informatie samengevoegd door alle personages.

Het gevecht tussen Manon en de Matroneheksen vond ik heel gaaf. Maas is heel goed in actiescènes beschrijven, en vooral deze scène vond ik erg goed. En dat einde is natuurlijk ook heel gaaf - en tevens ook toevallig het einde van deze leesupdate. De Crochans hebben hun koningin eindelijk geaccepteerd. Op hetzelfde moment dat Manon dat ook daadwerkelijk verdient. Het zit me nog steeds niet helemaal lekker dat Manon toen de Crochans in gevaar had gebracht om hun steun te winnen, maar nu lijkt ze eindelijk in haar rol te komen en wil ze haar daden van het heden en het verleden goedmaken - zo goed als dat kan.

Vraag 4: Zowel bij Anielle als vlakbij Orynth dreigt de eindstrijd te beginnen tussen de verschillende legers. Hoe denk jij dat die gaan aflopen? Zullen we een paar belangrijke personages verliezen voor de échte eindstrijd begint?

Week 4: Hoofdstuk 57 t/m 76 (blz 606, 26 mei)

Merel: Het gevecht is zwaar. Want hoe vecht je tegen een leger dat er niet op uit is om te overleven, maar slechts om zoveel mogelijk schade bij de tegenstander aan te richten? Het duurt even, Rowan wil haar al gaan zoeken, maar dan stort Aelin zich ook in de strijd. Ik had niet verwacht dat Aelin haar magie alweer kon gebruiken en keek er dan ook wel even van op dat ze met haar vuur zelfs de enorme stormvloed tegenhoudt.

Nog meer verrassingen: Manon biedt Dorian een huwelijk aan. Voor haar is dit duidelijk een offer. Dorian beseft beter dan zijzelf dat dit geen goed idee is. Als zij ‘s morgens wakker wordt, is hij toch naar Morath vertrokken, in alle stilte. Dat zat er dan wel weer aan te komen. Nu hij het gedaante verwisselen onder de knie heeft, kan hij als muis Morath in. Hij is echter nog geen goede spion en dus wordt hij al snel ontdekt door Maeve, die op bezoek is bij Erawan. Zoals Dorian nog wel heeft meegekregen, was dat in elk geval niet om gezellig een kopje thee te drinken.

En daar komt voor mij de grootste verrassing: Dorian doet Maeve een huwelijksvoorstel! Wat is dit nu weer?! Ergens begrijp ik zijn beweegredenen wel, maar ik kan me niet aan het gevoel onttrekken dat dit echt niet verstandig is. En is dit puur een strategische beslissing, of wordt Dorian ook gedreven door het deel in hem dat misschien niet geheel menselijk is? Vooralsnog heeft hij de derde sleutel in elk geval nog niet in handen en is het afwachten hoe dit nieuwe bondgenootschap uitpakt.

Demi: Dit gedeelte in het boek vond ik heel spannend - vooral door het gevecht bij Anielle en de missie van Dorian in Morath. Lorcan stort zichzelf op een soort zelfmoordmissie na Elide's opmerking dat het haar toch niks kon schelen of hij dood zou gaan, en natuurlijk heeft ze daar meteen spijt van zodra ze hoort dat hij nog ergens buiten ligt. Doordat de dam op breken stond (wat alles nog eens spannender maakte) had ik echt verwacht dat Lorcan - en Elide misschien ook - niet meer gered konden worden. Het was sterker geweest als zij het niet overleefden, hoe jammer ik dat ook gevonden zou hebben. Aelin die de hele vloedgolf tegenhoudt is een beetje een deus ex machina, maar doordat ze maandenlang haar kracht had opgespaard had ze genoeg kracht om het voor elkaar te krijgen. Plus, ze heeft het hele leger van de khaganaat zo'n beetje gered en ervoor gezorgd dat ze mee naar het noorden gaan.

De aparte bondgenootschap tussen Dorian en Maeve vond ik ook heel interessant. Ik vroeg me af of Dorian wel goed doorhad hoe gevaarlijk Maeve is en dat hij zich op heel glad ijs bevindt. Hij lijkt zich tot nu toe goed staande te houden, en ik vond het interessant om een andere kant van Maeve te zien. Een wat mildere, bijna menselijke kant van haar waardoor ik zelfs sympathie voor haar kreeg. Ze redde hem van de ruimte met nekringen - puur uit eigenbelang natuurlijk - maar toch.

Ik vond het ook een mooi moment toen Chaol tegen Gavriel zei dat hij liever hem als vader had gehad. Dat heeft Gavriel echt nodig gehad. 

De strijd bij Orynth staat op het punt te beginnen: 100.000 vijanden. Dit kan niet anders dan de eindstrijd zijn.

Vraag 5: Wat was voor jou de grootste verrassing? Werd je positief of negatief verrast?

Vraag 6: Welke verhaallijn/welk perspectief vind jij tot nu toe het interessantste of leukste om te volgen? Waarom? 

Week 5: Hoofdstuk 77 t/m 100 (blz 751, 2 juni)

Merel: Dorian vindt de derde sleutel. Gelukkig blijkt hij een val voor Maeve opgezet te hebben en hij laat haar dan ook achter als hij de torens van Morath laat instorten. Later leren we dat het te optimistisch is om nu te denken dat we van Maeve en Erawan af zijn. Jammer, maar wel realistischer natuurlijk.

Hierna zat ik op het puntje van mijn stoel, waarbij ik regelmatig naar adem moest happen. De ijzertandheksen komen eraan! Aedion raakt gewond, nee! Abraxos, nee, nee, nee! Dit bleek echter allemaal maar kinderspel bij wat nog komen moest. Toen de heksentoren eraan kwam die de stad moest verwoesten, dacht ik even dat het voorbij was. Ik had echter geen rekening gehouden met de dertien en hun opoffering. Ik ben er nog stil van.

Tja, dan blijft er de kwestie van wat er gedaan moet worden nu alledrie de sleutels er zijn. Aelin wil dat er over de uitkomst gestemd wordt, iets wat zowel laat zien hoe de wereld vormgegeven gaat worden als het kwaad verslagen is, maar tegelijkertijd haar angst om zelf de beslissing te nemen toont. Aelin en Dorian besluiten uiteindelijk om samen het slot te smeden. Dat gaat uiteraard niet zoals gepland en Aelin was om te beginnen al niet van plan om Dorian hiervoor op te offeren.

Rowan lijkt echter toch ook een vooruitziende blik te hebben en heeft wyrdtekens in Aelins tatoeage verwerkt. Ik vond dat knap gevonden van hem! Zo lukt het haar om terug te keren. Ik had niet verwacht dat ze het er levend vanaf zou brengen! Het verlies van haar krachten lijkt een kleine prijs. Erawan is er echter nog steeds. Spannend hoe dit gaat aflopen! Ik kan niet wachten om het boek uit te lezen, maar tegelijkertijd wil ik ook niet te snel lezen, want ik ben er eigenlijk nog niet klaar voor om afscheid te gaan nemen van deze serie!

Demi: Ik was zo blij dat Dorian zo slim was om vanaf het begin Maeve te wantrouwen! Ook al vond ik het interessant om een (ogenschijnlijke?) andere kant van haar te zien, Maeve is en blijft een heel slecht persoon. Het was misschien inderdaad te makkelijk als ze nu al dood zou gaan, dus ik keek heel erg uit naar de uiteindelijke échte confrontatie.

Het gevecht bij Orynth vond ik het gaafste onderdeel van het boek. Ik zei het al eerder, maar Maas is echt heel goed met actiescènes. Ze weet alle actie goed in het oog te houden en houdt de spanning er goed in, vooral door die perspectiefwisselingen die vaak op een cliffhanger eindigen. Van de ene adrenalinerush spring je naar de andere en weer terug. Het offer van de Dertien vond ik heel mooi en onverwacht - Manon verliest in één klap haar trouwe heksen, en de arme Abraxos verliest ook zijn vriendinnetje.

Ik had niet verwacht dat het smeden van het Slot al zo snel zou gebeuren. Ik dacht dat het echt pas op het einde van het boek zou gebeuren en dat dat het grote gevecht zou beslissen. Toch was de aanloop ernaartoe heel spannend. Ik vond het mooi dat Dorian Chaol meevroeg, net zoals Aelin Rowan als steun meebracht. Het was trouwens ook een hele goede ingeving dat Aelin en Dorian het smeden samen konden doen en het zo zouden kunnen overleven.

Natuurlijk is Aelin te trots om haar vriend te lang bij zich te houden, en ze duwt hem terug naar de gewone wereld. Haar confrontatie met de goden was heel interessant - de arme Elena is voorgoed verloren, maar Aelin geeft de goden een mooi koekje van eigen deeg!

Het is tijd voor de eindsprint - hoe gaat het aflopen? Wie overleeft er en wie niet?

Vraag 7: Waar zou jij voor gestemd hebben: Eerst Erawan verslaan of eerst het slot smeden?

Vraag 8: Hoe denk je dat het zal eindigen? Wie zal het overleven en wie niet?

Week 6: Hoofdstuk 101 t/m epiloog (blz 914, 9 juni)

Merel: De Heer van het Noorden en het kleine volkje come to the rescue en zo komt Aelin toch nog op tijd aan. Het goede van deze serie vind ik dat dat niet automatisch betekent dat nu alles ineens goed komt. De strijd is hevig en zwaar en ze hebben nog steeds niet de overhand.

Even lijkt het helemaal fout te gaan als de poort valt, maar Gavriel offert zich op. Na de onaangename verrassing dat er nog een tweede leger vanuit Morath volgt, wordt het nog ellendiger, want Erawan én Maeve komen er aan. Dapper van Aelin dat ze er op af gaat, ook al is haar magie inmiddels op.

Vanaf hier gaat het me eigenlijk ineens wel heel snel (en wellicht ook wat te gemakkelijk). De laatste hoofdstukken zijn er om het goede einde te schetsen. Een fijne afsluiting, dat wel, maar ik kan er nog steeds niet bij dat in zo’n hevige eindstrijd zowat alle hoofdpersonages overeind blijven. Na heel wat leesuurtjes is het nu tijd om afscheid te nemen. Koninkrijk van as komt naast de andere delen te staan, de ruggen van deze boeken vormen nu een prachtig geheel!

Demi: Ik vond het een beetje jammer dat het kleine volkje een beetje als een deus ex machina werd ingezet zodat Aelin en co op tijd aan konden komen, maar de Heer van het Noorden was heel intrigerend en het zorgde wel voor een hele gave aankomst op het slagveld.

Ik vond het jammer dat Gavriel doodging voordat hij een band kon opbouwen met zijn zoon. Ook valt het wel heel erg op dat van alle belangrijke personages alleen dat ene personage doodging dat geen stelletje vormde met iemand anders.

Het was leuk dat de zwangere Yrene als een held werd omvangen door het doden van Erawan - misschien wel iets te gemakkelijk, zoals Merel al zei, maar ach. Het leidt wel tot de ultieme strijd tussen Aelin en Maeve, die uiteindelijk wordt gewonnen met veel wilskracht en liefde. Zo op papier klinkt dat heel klef, maar de wijze waarop Maas het heeft omschreven is wat minder cheesy. 

Ik zei in mijn hebban recensie al dat dit boek zo'n beetje evenveel eindes heeft als Return of the King, maar het is nodig om al die personages een passend einde te geven. Iedereen is blij en gelukkig, en ik vond het hele 'Lord Lorcan Lochan' gebeuren net als Elide heel grappig. Ik had het gaver gevonden als het einde wat rauwer was geweest met meer grote verliezen.

En ja, nu zijn de boeken compleet en staan ze heel mooi in de boekenkast! Je zou de boeken bijna alleen al voor de ruggen kopen, maar gelukkig is de inhoud ook heel leuk.

Eindoordeel

Merel: Wat een fantastisch boek weer! Minpuntjes zijn voor mij de verwarring aan het begin als er een stortvloed van personages over je heen komt en het iets te gemakkelijke einde. Dat gezegd te hebben, heb ik weer van begin tot eind meegeleefd met al mijn favoriete personages. En er is natuurlijk ook weer meer dan voldoende actie en spanning! Ik geef Koninkrijk van as vier sterren.

Demi: Het is nu dan toch echt afgelopen... Het zevende en laatste deel van de reeks heeft alle losse eindjes aan elkaar vastgeknoopt en heeft ieder personage een passend einde gegeven. De actie was zoals altijd weer heel goed beschreven, en Maas weet heel kundig de vele perspectieven met elkaar af te wisselen. Ik geef voor dit laatste deel ook vier sterren!

Klik hier voor Demi's recensie en hier voor Merels recensie

Wat is jouw eindoordeel voor dit boek?

Het is voorbij! Laat ons hieronder weten wat je van het boek en de reeks in het geheel vond!