Jullie zullen het nieuws ondertussen al wel gehoord hebben, Nimmernacht van Jay Kristoff heeft de eerste SF & Fantasy Clubprijs gewonnen. Proficiat! In dit artikel kunnen jullie de bekendmaking van de winnaar nog eens herlezen. Toen het boek net uit was, kon je in een Oordeel al lezen hoe enthousiast vijf van ons erover waren. Omdat de prijsuitreiking op 30 september plaats zal vinden, leek het ons een leuk idee om dit boek te (her)lezen. Lezen jullie met ons mee?

Nimmernacht is het eerste deel van Jay Kristoffs trilogie over Mia Corvere, een van de dodelijkste leerlingen op een school voor huurmoordenaars. Ze is voorbestemd om koninkrijken te vernietigen, en toch is Mia Corvere nog maar tien jaar oud als ze noodgedwongen, na het verlies van haar familie, haar eerste les in de dood krijgt. Zes jaar later zet het kind dat is opgegroeid in de schaduwen haar eerste stappen in de buitenwereld om een belofte waar te maken – de belofte die ze zichzelf deed op de dag dat ze alles verloor. Maar Mia’s vijanden zijn machtige figuren, en de kans dat ze bij hen in de buurt kan komen is erg klein. Dus als ze wraak wil nemen, moet Mia zelf een wapen worden dat haar gelijke niet kent. Ze moet zichzelf bewijzen tussen de dodelijkste jongens en meisjes van haar opleiding aan de Rode Kerk. Een school waar moordenaars, leugenaars en demonen de dienst uitmaken, en zelfs de leraren het op je voorzien hebben. Gelukkig is Mia niet zomaar een student. De schaduwen houden van haar... en ze nemen al haar angsten weg.

Dit is de korte inhoud van het boek, klinkt goed toch? Voor degenen die met ons mee willen lezen, we gaan dinsdag 11 september van start. Zo hebben jullie nog tijd om het boek aan te schaffen/bij de bieb te halen als jullie hem nog niet hebben.

Hieronder kunnen jullie het leesschema vinden en hier zullen we ook alle leesupdates plaatsen.

Hoofdstuk 1 t/m 6 (13 september)

Demi: Gelijk bij de eerste paar pagina's kon ik me al helemaal onderdompelen in de wereld die werd geschetst. De auteur weet op een originele manier verschillende scènes aan elkaar te verbinden en zet de toon van het verhaal - althans, totdat je ook de droge, sarcastische humor tegenkomt en het plaatje compleet is. Het is een ruige en interessante wereld met een hoofdpersonage die eens niet de knapste is, maar wél heel stoer en sterk. Ook vind je hier en daar sterretjes achter bepaalde passages in het boek die worden uitgelegd onderaan de pagina - voetnoten dus die je normaal vooral in oude klassiekers of wetenschappelijke artikelen terugvindt. Al met al zijn smaken deze eerste paar hoofdstukken naar meer en ik ben benieuwd waar Mia's pad naartoe zal gaan.

Merel: Bij het openslaan van het boek werd ik al meteen enthousiast door de landkaarten, die zien er mooi uit! Het verhaal had me meteen bij het eerste hoofdstuk al te pakken. Ik vond dat zo mooi gedaan, dat er twee heel verschillende eerste ervaringen beschreven werden, maar dat er naast die tegenstellingen ook duidelijke parallellen tussen de gebeurtenissen liepen. Mia vind ik nu al een zeer interessant personage en ik ben benieuwd hoe zij zich verder zal ontwikkelen. Ik was niet meteen enthousiast dat het boek voetnoten heeft, maar na een aantal humoristische voetnoten ben ik om. Ik geniet nu al met volle teugen van dit boek!

Eline: Ook ik werd meteen verrast door de mooie landkaarten, toen ik het boek voor de eerste keer open sloeg. Ze zijn echt heel mooi en uitgebreider dan ik al ooit in een boek gezien heb. Het boek wordt verteld in schuingedrukte stukjes die zich in het verlezen afspelen en stukken die zich in het heden afspelen. Hier moest ik even aan wennen, maar het is wel leuk om zo het hoofdpersonage beter te leren kennen. Wat me nu vooral opvalt aan het boek is dat de verteller echt heel erg grappig is. Hij geeft in voetnoten uitleg bij bepaalde dingen, maar vaak gebruikt hij deze voetnoten ook om grappige commentaar te geven. We zitten nog niet zo ver in het boek, dus op vlak van het verhaal kan ik nog niet veel zeggen, maar ik ben wel heel erg nieuwsgierig naar wat er verder gaat gebeuren.

Vanessa: Ik had Nimmernacht vorig jaar al eens gelezen en vond hem uiteindelijk geweldig. Bij het openslaan kwam het gevoel, dat ik het begin even wennen vond, weer terug. Dat de voetnoten in het begin stoorde en me afvroeg of het wel een boek voor mij was. Maar al snel word ik weer gegrepen door het verhaal en kan ik het boek weer moeilijk weg leggen.

Kim: Ik had geen idee wat ik van Nimmernacht zou vinden. Een verhaal over een school voor moordenaars, dat klonk heerlijk grimmig, maar verder leek het me niet echt iets voor mij. Tot dusver is het gelukkig heel anders dan ik had verwacht. Het begin van het boek met de interessante spiegelingen en parallellen is veelbelovend. Daarnaast blijkt Mia een intrigerende hoofdpersoon.
Hoewel ik de voetnoten erg bijzonder vind, ben ik blij dat niet elke fantasyschrijver op deze manier uitleg over zijn wereld in het verhaal smokkelt. Het is vernieuwend en grappig en het is duidelijk dat Kristoff goed heeft nagedacht over zijn wereld, maar ik blijk het een enorme uitdaging te vinden niet over de nummers heen te lezen (vijf jaar universiteit leert je wel je eigen voetnoten met bronvermelding te negeren. Blijkbaar iets te goed) en het zoeken ernaar leidt wel enigszins af.

Hoofdstuk 7 t/m 12 (16 september)

Merel: Mia is aanbeland bij de Rode Kerk en weet meteen ook een vijand te maken. De school blijkt vervolgens ook verre van onschuldig te zijn. Misschien niet zo gek voor een school waar moordenaars opgeleid worden, maar toch stond ik er wel even van te kijken dat het afhakken van een arm nog als een milde straf wordt gezien. De Moeder heeft vervolgens een gesprek met haar en maakt daarin een opmerking over kunsten met de schaduwen: "uiteindelijk zal de schaduw hen terugroepen". Mia heeft, net als ik, geen idee wat dit betekent, maar het moge duidelijk zijn dat het oproepen van de schaduwen niet zonder consequenties is. Ik ben heel benieuwd of en hoe ze die consequenties zal ervaren. Het leuke aan dit boek vind ik dat steeds een deel van het hoofdstuk een terugblik geeft op Mia als tienjarig meisje en het tweede deel laat zien wat er in het nu gebeurt. Zo krijg je ook meer mee over haar motieven en haar vooropleiding en ontstaat er een wat completer beeld van haar.  

Demi: Interessant! de Shahiids van de Rode Kerk worden geïntroduceerd en het is duidelijk dat schijn bedriegt; een vriendelijk oud vrouwtje is de leider en heeft de meeste doden op haar naam staan (tot Heer Cassius langskomt dan) en een blinde man kan op de één of andere manier nog perfect 'zien' - een beetje zoals Daredevil uit de gelijknamige serie. Ik verwachtte absoluut niet dat Mia's arm afgehakt zou worden en ik vond het bijna jammer dat hij zo makkelijk weer eraan gezet kon worden. Ergens zou het wel interessant zijn geweest als Mia een dodelijke moordenaar zou worden met maar één arm.
Adonai en Marielle zijn aparte figuren, maar heel intrigerend. Ik kan niet wachten om meer over hen en de andere bewoners in de Rode Kerk te weten te komen. Heer Cassius met zijn Eclipse is een interessant en mysterieus figuur; misschien kan hij Mia wel meer leren over het donkerling zijn.

Eline: We zijn in deze update bij het tweede deel van het boek aanbeland. Ik vond het heel erg leuk dat in het eerste deel het eerste stukje van het hoofdstuk altijd een terugblik was op Mia’s verleden. Deze stukjes zijn er niet meer in het tweede deel. Ergens vind ik dat wel jammer, maar er is zeker ook genoeg te vertellen over wat er met Mia gebeurt in de Rode Kerk. Ik was er echt van geschrokken dat als straf zomaar even je arm afgehakt kan worden en ik stond er net als Merel van te kijken dat dit gezien wordt als een milde straf. Aan het einde van het laatste hoofdstuk voor deze update zien we dat de mysterieuze Stille stiekem Mia en Ash aan het bespioneren is. Ik ga snel weer verder lezen want ik vertrouw hem voor geen haar!

Vanessa: Ik zit weer lekker in het verhaal. Wat een gruwelijke leerschool daar bij de Rode kerk. Je wordt elke keer weer met genadeloze gebeurtenissen verrast.
De afwisseling tussen vroeger en nu geeft het verhaal diepgang. En ook in het verleden zijn de gebeurtenissen in Mia's leven ellendig. De voetnoten probeer ik te lezen omdat ik weet dat ze iets toevoegen, maar ik wil soms gewoon verder lezen in het hoofdverhaal waardoor ik ze steeds vergeet. Nadat ik besluit ze na elk hoofdstuk terug te lezen, loopt het wat beter.  

Kim: Ik weet nog niet helemaal wat ik van de school moet vinden. Gelukkig is het geen gewone school, maar de schoolsetting is toch niet helemaal mijn ding. Natuurlijk raakt Mia meteen in de problemen. Haar gedrag heeft een ogenschijnlijk serieuze consequentie: haar arm wordt afgehakt. Jammer dat ze meteen genezen wordt. Ik had dat wel verwacht omdat een auteur zijn personage zelden zo'n serieuze verwonding laat oplopen, zeker niet zo vroeg in het verhaal, maar ik had het interessanter gevonden om te zien hoe Mia zich met één arm gered had.
De andere leerlingen boeien me nog niet heel erg. Ik wil echter wel graag meer lezen over Cassius en Eclips. Het oproepen van de schaduw is duidelijk absoluut niet onschuldig. Ik ben net als Merel benieuwd naar de gevolgen die dit voor Mia zal hebben.  

Hoofdstuk 13 t/m 18 (19 september)

Vanessa: Wat een intrigerende hoofdstukken.Er gebeurt veel in korte tijd, een ander uiterlijk, vergiftiging en een bloedwandeling maken met een verrassend einde. De gruwelijkheden worden er niet minder om. Op een of andere manier passen de gruwelijkheiden bij het verhaal en zijn ze niet storend. De vleeswever en haar broer zijn intressante wezen. Ik ben heel nieuwsgierig wat hun verhaal is.

Merel: De verschillende docenten starten met het uitzetten van hun wedstrijden. Klinkt leuk, maar we hebben het hier wel over de Rode Kerk. Het winnen van een wedstrijd garandeert zo goed als een plek als Kling. Falen tijdens de wedstrijden heeft echter allerlei nare gevolgen, tot aan doodgaan toe. Die kans bestaat trouwens ook al tijdens de lessen. Je leerlingen vergiftigen of martelen zijn blijkbaar gewaardeerde lesmethoden. De toon in het verhaal is dus duidelijk gezet. Je moet wel een beetje tegen al die gruwelijkheden kunnen, maar net als Vanessa vind ik dit wel echt bij het verhaal passen. De humor in het boek blijft en zorgt ervoor dat het nergens te zwaar op de maag komt te liggen. Mia maakt allerlei veranderingen door, maar wil ook vooral zichzelf blijven. Ondanks dat ze opgeleid wordt tot moordenaar, vindt ze het belangrijk haar mededogen vast te houden. De gruwelijkheden lopen op en ik vermoed zo dat we het ergste nog niet gehad hebben, dus ik ben heel benieuwd hoe Mia zich verder zal ontwikkelen!  

Eline: Het is erg duidelijk dat de strijd om een plek als Kling te verdienen begonnen is. De docenten hebben hun opdrachten uitgelegd en ik was best geschrokken hoe groot de kans is dat er iemand sterft door deze opdrachten. Toch vind ik dat het wel bij de toon van het verhaal past. In elke andere context zouden deze opdrachten vreemd en misschien wat overdreven zijn, maar de verteller laat het klinken alsof dit allemaal doodnormaal is. Aan het einde van de vorige update zagen we dat Stille zich erg mysterieus gedroeg en aan het einde van deze update is dat weer het geval. Mia hoort dat hij heel zijn kamer overhoop gooit en heeft dan een erg vage interactie met hem. Ik ben erg benieuwd naar wat er zich allemaal bij hem afspeelt en waarom hij zich zo gedraagt.

Kim: Deze hoofdstukken over de lessen interesseren me zoals ik al verwacht had niet heel erg. Ik kan de beschrijvingen van de harde lesmethodes wel waarderen, maar vind de lessen in verleiden (serieus?), stelen en vechten toch ook enigszins saai op de momenten dat de docent geen geheime agenda heeft. De nacht in Godsgraf zorgt voor de nodige spanning. Het is goed om eens te zien dat het een personage niet lukt om te ontsnappen, ook al leek het er even op dat ze daarin zou slagen. Natuurlijk zit het anders dan je zou verwachten en blijkt dit 'slechts' een test. Als het nog niet duidelijk was dan weet je nu zeker dat niets te ver gaat.
De dood van de andere leerlingen doet me vooralsnog weinig. Het zijn tot nu toe niet erg belangrijke personages. Ook met de 'vrienden' (voor zover je daarvan kunt spreken. Het blijven haar concurrenten) van Mia kan ik echter nog niet heel erg meeleven. Gezien de hardheid van het boek en de selectiemethode van de Rode Kerk verwacht ik wel dat er nog personages zullen sterven om wie we meer zouden moeten rouwen. Ik betwijfel zelfs of Mia wel veilig is. Bij dit boek zou niets me verbazen. Of Kristoff het zou aandurven om haar dood te laten gaan weet ik niet (ik zou het erg gewaagd en uniek vinden), maar ik hoop eigenlijk wel dat Mia niet zomaar een Kling wordt. Daar heb ik ook vertrouwen in. Dit is een verhaal waarin alles kan gebeuren.
Gelukkig blijkt de verwonding aan Mia's arm toch wel iets serieuzer te zijn dan hij in de vorige hoofdstukken leek. Ze heeft er wel degelijk last van. En eindelijk zien we meer van Stille, alleen niet zoals ik verwacht had. Ik ben benieuwd welke rol hij nog gaat spelen.  

Hoofdstuk 19 t/m 24 (22 september)

Vanessa: Wat een geweldige bibliotheek is er in de rode berg, ik zou er graag eens willen struinen, al hoop ik geen boekenworm tegen te komen. Intrigerend dat Tric ze niet kan ruiken. Ik vraag me af of Kristoff zelf ook rookt of ooit heeft gerookt, hij schrijft met zoveel genoegen over het roken van een cigarello. Wederom weer een meedogenloze proef, mooi om te zien dat Mia beseft dat al deze doden ervoor zorgen dat je zelf meedogenloss raakt, dat je stopt met voelen.

Merel: Als meneer Goedhart wegvlucht is de maat vol voor Mia. Ze gaat naar de bibliotheek om zelf dan maar naar kennis over donkerlingen te zoeken. Nu helpt het niet echt mee dat de boeken zo hun eigen leven leiden en de boekenwormen zorgen ervoor dat je niet bepaald op je gemakje een boek kan uitzoeken. Mia komt dus geen stap verder, wij als lezer dus ook niet.
De spanningen tussen de leerlingen nemen toe en de volgende proef zorgt voor een volgend sterfgeval. Alle belangrijke personages hebben het weer gered. Zoals Kim al eerder opmerkte zorgt dit ervoor dat je als lezer niet geraakt wordt door de sterfgevallen. Het past in zekere zin wel bij de situatie: de acolieten kunnen er ook niet door geraakt worden, want die emoties kunnen ze zich niet veroorloven, ze moeten door. Toch hoop ik dat er nog iets gaat gebeuren met de belangrijke personages, iets waardoor het boek me weet te raken. Ik voel nu net iets te veel afstand tot het verhaal en dat is jammer.

Eline: De testen die de acolieten moeten doorstaan worden steeds gevaarlijker en ze merken dat er nu geen tijd meer is voor gelach en plezier. De rivaliteit tussen de acolieten wordt ook steeds groter nu ze steeds dichter bij de initiatie komen. Net wanneer Mia meneer Goedhart heel erg nodig heeft vlucht hij weg door een aanval van Jessamine en moet Mia zelf leren omgaan met haar angst. Gelukkig hoeft ze dit niet alleen te doen. Ik begin dit boek steeds spannender en spannender te vinden en het blijft me verbazen welke gruwelijkheden er in de Rode Kerk gebeuren. Zo was ik bij deze update erg onder de indruk van de monsters die in de bibliotheek rondzwerven. Gelukkig kan ik deze niet tegenkomen wanneer ik zelf naar de bieb ga!

Demi: De testen die de acolieten moeten doorstaan worden steeds gevaarlijker, maar ik ben het met de anderen eens dat het jammer is dat alleen de naamloze acolieten tot nu toe doodgaan. Het is wel heel toevallig dat iedereen die Mia beter kent blijven leven, maar nu het aantal acolieten zo is uitgedund moet er wel snel iets gebeuren met iemand die we wel goed kennen.
Toch vind ik het interessant om steeds meer over de Rode Kerk te weten te komen (de boekwormen zijn briljant!) en de voetnoten hebben ook telkens leuke informatie met humor die ik zeker wel kan waarderen. Ik ben benieuwd wie ze eigenlijk heeft geschreven, maar waarschijnlijk komen we er pas bij het laatste deel achter.
Ik ben blij dat Jessamine eindelijk eens een stomp tegen haar neus krijgt, maar ergens hoop ik toch nog dat ze in gaat zien wie de werkelijke vijand is. Verder ben ik benieuwd naar wat er precies in de gevangenis waar haar moeder en broertje zaten is gebeurd (al weten we al dat het iets vreselijks was) en naar de uiteindelijke resultaten in de lessen: zal Mia erin slagen een tegengif te maken die werkt?

Kim: Deze hoofdstukken wisten me niet echt te raken. Er gebeurden veel gruwelijke dingen - de boekwurmen zijn hilarisch en walgelijk tegelijkertijd en de vergifproef was een ware nachtmerrie. Ik vond het een wonder dat er maar één dode viel - maar Mia weet steeds toch zo snel een oplossing te verzinnen dat het makkelijk is te vergeten wat er op het spel staat. Het verdwijnen van meneer Goedhart was erg intrigerend. Ik was enerzijds blij en anderzijds een beetje teleurgesteld dat hij al zo snel terugkeert. Hij zegt zelf geen idee te hebben wat hij eigenlijk is. Dat maakt me toch wel nieuwsgierig.
De spanningen onder de leerlingen nemen duidelijk toe, maar ik voel het nog niet echt. Het wordt nog vooral gezegd. Ik verwacht dat daar nu snel verandering in zal komen. Het einde nadert en iedereen zal vechten voor zijn plek. Mia's vrienden zijn inmiddels al wat sympathieker geworden. Toch zou ik het niet erg vinden als zij een volgende proef niet overleven. Ik merk dat ik de personages bewust op afstand houd omdat ik weet dat ze niet allemaal het einde van het boek zullen halen en van een verhaal als dit verwacht ik juist gruwelijkheden. Ik lees het niet voor het gelukkige einde (dat er vast niet is), dus kom maar op.

Hoofdstuk 25 t/m 30 (25 september)

Vanessa: De afgelopen paar hoofdstukken zijn achteraf wat rustiger geweest ondanks de gruwelijkheden. In het huidige stukje gaat het snel, Nu eens geen naamloze acoliet die het leven laat, maar een die dicht bij Mia staat. De flashback naar Mia haar verleden laat zien dat ze heel wat meer levens genomen heeft. Deze hoofdstukken voelen echt als een opmaat naar een climax. Het zet alles nog meer op scherp.

Kim: Ik vroeg om meer actie en dat kreeg ik. We komen eindelijk meer te weten over Tric en wat er gebeurd is tijdens het immerduister, Lotti blijkt te zijn vermoord en de proeven van de Shahiids leveren drie winnaars op. Mia doet haar best haar medeleerlingen en de lezer op het verkeerde been te zetten, maar we weten natuurlijk dat ze niet zo dom is als ze zich tijdelijk voordoet. Mia blijkt tegelijkertijd meedogenloos en meelevend en dat verbaasde me toch wel een beetje. Haar timing bleek ook nog eens perfect. Iets te perfect, maar ik vergeef het Kristoff omdat dit alles eindelijk het dramatische effect had waar ik al een tijdje op hoopte.
Ik vond de onopvallende Stille een van de gevaarlijkste leerlingen en ik was net zo op mijn hoede als Mia toen hij opeens verscheen terwijl zij aan de formule aan het werken was. Dat bleek niet nodig: hij voelde zich verplicht haar te helpen en bewees haar echt een dienst door haar Lotti's aantekeningen te geven waardoor Mia het raadsel op kon lossen. Stiekem was ik een beetje teleurgesteld dat er verder geen details gegeven worden. Ik was toch best benieuwd wat het ontbrekende stukje van de puzzel was. Net als de andere wedstrijden loopt ook Muizerds wedstrijd anders dan voorgespiegeld werd, al werd zo vaak benadrukt dat Ash zeker zou winnen dat ik zeker wist dat iemand haar toch nog zou inhalen. Ik begrijp nog steeds niet helemaal waarom de winnaar een dag te vroeg werd uitgeroepen en waarom Stille zo lang gewacht heeft met bekendmaken wat hij gejat heeft (waarschijnlijk is dat gewoon omdat Kristoff vol inzet op dramatische onthullingen in deze laatste hoofdstukken. Wat dat betreft: ik denk trouwens dat Mia's broertje niet dood is en dat die Drie-eenheid nog een rol gaat spelen), maar vooruit, het maakt het verhaal een stuk interessanter. Het zou ook wel erg saai zijn geweest als uitgerekend Mia, Tric en Ash de acolieten zouden zijn die kansmaakten.
Mia lijkt veel kans te hebben om geïnitieerd te worden. Toch zegt iets me dat ze er nog niet is en dat ze misschien zelfs nooit Kling zal worden. Of misschien niet 'iets' maar 'iemand', want verschillende personen lijken te denken dat Mia niet thuishoort in de Rode Kerk.  

Merel: Tric en Mia lijken nog meer naar elkaar toe te groeien, waardoor ze alleen maar meer gaan beseffen dat dit het op deze plek dus echt niet wordt. Hoewel ik stiekem hoop dat het nog goed komt tussen die twee, zou ik het verhaal beter vinden als ze uit elkaar blijven.
Er gebeurt ineens van alles in deze hoofdstukken en aan actie is er geen gebrek! Ook ik hield even mijn adem in toen Stille ineens verscheen, maar dat was niet nodig. Verrassend, want ik verdenk hem van de twee moorden op de acolieten. Mia weet door zijn hulp de gifwedstrijd in elk geval te winnen. Ik ben heel benieuwd of zij nu ook echt een Kling zal worden!  

Hoofdstuk 31 t/m 36 + epiloog (28 september)

Merel: Ik vloog ineens in sneltreinvaart door de laatste hoofdstukken heen. Mia krijgt haar laatste proef, maar gelukkig weigert ze deze. Dat betekent wel dat ze met haar staart tussen de benen terug naar huis moet. Daar ontdekt ze echter het complot tegen de Rode Kerk en begint ze haar reddingsactie, niet met onverdeeld succes. Toch eindigt ze hierdoor alsnog als Kling. Ze bemachtigt ook eindelijk een boek over donkerlingen, maar veel wijzer wordt ze nog niet... daarvoor moeten we op het volgende deel wachten!

Demi: Toen Mia vertrok na haar laatste taak niet te hebben volbracht wist ik dat er nog íets moest komen, aangezien er nog heel wat bladzijdes over waren. Ik was meteen geïntrigeerd toen het perspectief plots verschoof naar Ashlinn. Waar ik al het hele boek op zat te wachten gebeurde toen heel onverwacht: Tric werd genadeloos door Ashlinn neergestoken en van de berg afgeduwd. Ik vond Tric een leuk personage, en vooral ook door de manier waarop hij en Mia uit elkaar zijn gegaan deed het me wel wat om hem zo dood te zien gaan, helemaal alleen en niet eens in staat om zichzelf te verdedigen. Hij had dit absoluut niet verdiend en ik had niet verwacht dat hij degene zou zijn die zou sterven van het groepje rondom Mia.
De laatste paar hoofdstukken zaten vol bioscoopwaardige actiescènes en spanning (de boekenwormen en de verrassende terugkeer van Rotzak waren slechts twee hoogtepunten), en ik ben heel benieuwd hoe Mia het gaat doen als Kling in het komende boek.

Vanessa: Wat een zinderende conclusie. Ik vond het mooi dat Mia bij haar standpunten bleef en haar eigen weg ging, het voelde wel een beetje on karakteristiek. Het hele boek zijn de gebeurtenissen wreed en gevoelloos en nu op het einde ineens met gevoel. Hoewel ze uiteindelijk toch daar komt waar de moeder haar wil hebben. De verrader was een verrassing, ik zag hem bij de eerste keer lezen niet aankomen en dat gebeurt me niet vaak. Een hartverscheurend verlies, alhoewel?

Eline: Het boek is uit en…Wauw! Wat was dat spannend! De plottwist in dit laatste deel had ik helemaal niet zien aankomen en ik kon niet stoppen met lezen tot ik wist of alles goed zou komen. Er zijn een aantal belangrijke personages dood gegaan. Dit vind ik best jammer omdat ik denk dat er nog best veel potentieel in hen zat, maar ik denk ook dat hun dood Mia op een volledig ander pad heeft gestuurd en dat we daarover kunnen lezen in het volgende boek. Ik weet welk boek ik ga kopen wanneer ik de volgende keer in een boekhandel ben!

Kim: Aan het eind van het boek gebeurt ineens genoeg. Ash weet de proef van Aalea te winnen en maakt daardoor toch nog kans om Kling te worden. Het is jammer dat we niet te weten komen welk geheim ze heeft opgeduikeld, want ik was toch wel erg nieuwsgierig. Al blijken alle geheimen die de studenten verzameld hebben in het niet te vallen bij Ash' eigen geheim. Net als Demi stond ik meteen op scherp toen het perspectief verschoof nadat Mia geheel volgens verwachting de laatste test niet haalde en naar Godsgraf vertrok. Eindelijk komen we te weten waarom de vader van Ash in vredesnaam zijn beide kinderen in hetzelfde jaar naar de Rode Kerk gestuurd heeft én wat er met Vloedzanger gebeurd is. Mia heeft wel heel snel door wat er aan de hand is en het is allemaal wel een beetje toevallig, maar er is geen gebrek aan actie en spanning in de laatste hoofdstukken en alles waar we eerder over gelezen hebben blijkt nog een rol te spelen waardoor het verhaal mooi rond wordt.
Stiekem had ik er eigenlijk helemaal niet zo veel moeite mee dat Ash en haar broer de Rode Kerk verraadden en iedereen wilden vermoorden; het waren immers allemaal moordenaars en ze deden in feite waar ze voor opgeleid waren. Ik had daarom pas bij de directe confrontatie echt het gevoel dat er iets op het spel stond. Omdat we Mia het hele boek gevolgd hebben (en omdat de mensen waar Ash en Osrik mee samenwerkten niet bepaald sympathiek waren) hoopte ik uiteindelijk wel dat het haar zou lukken iedereen te redden, maar ik heb geen hekel gekregen aan Ash. Ik verwacht haar en de ketting nog terug te zien in het volgende boek (en ik heb zo mijn ideeën over Mia's broertje). Cassius blijkt een onverwacht grappig personage. Jammer dat we zo weinig van hem zien voor hij sterft. Ik hoopte al dat Mia Eclips zou 'adopteren'. Aangezien zij en Meneer Goedhart nu moeten vechten om Mia's aandacht belooft dat nog interessant te worden. Door alles wat Mia gedaan heeft verdient ze toch nog de titel van Kling (ik geloof ook niet dat er nog veel andere kandidaten over waren). Een paar hoofdstukken geleden had ik niet verwacht dat ze haar doel zou bereiken, maar doordat er sindsdien zo veel gebeurd is en het overduidelijk niet vanzelf ging, is dat prima. Het is absoluut geen suikerzoet gelukkig einde.

Oordeel

Merel: Ik vond het een boeiend boek. Ondanks het grimmige decor van de moordenaarsschool wordt de toon niet al te zwaar, daar zorgt de humor wel voor! Wel jammer dat vooral onbekende(re) personages dood gingen, hierdoor maakte dit niet echt indruk op me. De voetnoten zijn een leuke en originele toevoeging, al maakt dit het lezen wel iets lastiger. Al met al heb ik vooral erg genoten van dit boek en ik geef het 4 sterren.  

Demi: Dit was een boek dat helemaal in mijn straatje paste. Het had humor, een sterk hoofdpersonage met tekortkomingen, een duistere sfeer, een interessante wereld en veel actie. Een minpuntje was het feit dat je lange tijd niet bang hoefde te zijn dat er iets met een personage zou gebeuren waar Mia meer dan één zin mee had gewisseld voor zover wij dat als lezer konden zien, maar de dood van Tric kwam misschien daardoor des te harder aan. Ik ben ontzettend benieuwd naar deel 2 en ik kan gelukkig helemaal achter deze winnaar van onze eerste SFFclubprijs staan! 4,5 sterren van mij (afgerond naar boven een 5).

Vanessa: Nu ik na een tweede keer lezen, mijn eerste oordeel weer terug lees kom ik tot dezelfde slotsom. Het verhaal komt voor mij onwennig en langzaam opgang, maar eindigt in een spectaculair en zinderend slot. Een verhaal die de 4 sterren terecht verdient.
En nu, net als na het eerste oordeel, met spanning wachten op deel 2, die als alles meezit begin januari zal verschijnen. Hou onze spot in de gaten voor meer nieuws over Godsgraf.  

Eline: Ik heb heel erg genoten van dit boek en ik ben heel erg blij dat hij de SFF clubprijs gewonnen heeft! Ik vond het een erg origineel boek en het heeft me positief verbaasd met de grappige voetnoten tussen al het serieuze van een school voor moordenaars door. Ik geef het boek 4 sterren en ik kijk al heel erg uit naar het moment dat ik aan deel twee kan beginnen.

Kim: De grimmige sfeer en de duistere humor houden Nimmernacht interessant tijdens de soms wat saaie hoofdstukken halverwege het boek. De wereld is intrigerend, al maken de voetnoten waarin extra informatie gegeven het lezen soms lastig en is lang niet alles wat er verteld wordt daadwerkelijk relevant. Lange tijd maken de wreedheden niet echt indruk door de afstand die er gecreëerd wordt. Mia lijkt zelden daadwerkelijk in gevaar en de studenten die sterven hebben geen gezicht en soms zelfs geen naam. Het zinderende einde waarin alles op zijn plek valt maakt dat echter helemaal goed. Nimmernacht is met geen enkel ander boek te vergelijken en zal veel lezers aanspreken door de gruwelijkheden en de bizarre humor. Ik geef het ook 4 sterren.  

Hopelijk hebben jullie even veel genoten van dit boek als wij!