Voor een nieuw oordeel lazen we Gwendy's Knoppenkist; het resultaat van een samenwerking tussen Stephen King en Richard Chizmar. Was het boek net zo eng als we van King gewend zijn of liep het uiteindelijk met een sisser af? Lees snel verder!

Cover:

Cindy: De cover vind ik persoonlijk erg druk, er gebeurt heel veel en de kleur vind ik te fel. Niet mijn favoriet. Maar als ik de losse cover eraf haal blijft er een prachtig boek over met mooie dieper gelegen letters. Het doet klassiek aan en staat zo mooi in je boekenkast.

Janneke: Ik vind de dustcover erg mooi. Vooraf aan het lezen zie je nog niet de relevantie van de illustratie met de titel. Na het lezen is deze meer dan duidelijk. De cover onder de dustcover is mooi groen met goud. Erg klassiek.

Yvette: De buitenkant doet mij helemaal niks: de plaatjes niet, de gele kleur niet en het ontwerp niet. De stijl van de letters en hoofdstuknummers vind ik wel leuk.

Marjolein: In eerste opslag vind ik de cover met al dat geel best wel lelijk eigenlijk, maar de details die in de man verwerkt zitten, zoals de trap en hoe het met lijnen naar beneden gaat als bloed, vind ik wel gaaf. Ik mis wel de knoppenkist.

Demi: De cover is vrij druk, maar toch vind ik de kleuren wel mooi; net als de afbeeldingen die in elkaar overlopen. De Suicide Stairs en de man met de bolhoed zijn echte blikkenvangers. Dit is een cover die je uit duizenden meteen zult herkennen. 

Setting:

Janneke: Het is de zomer van 1974 en Gwendy, op dat moment 12 jaar, heeft zomervakantie. Het is de laatste zomervakantie voor ze naar de Middelbare school gaat en ze is vastbesloten af te vallen. Om dit te bereiken rent ze elke dag een gevaarlijke trap op en neer. De Suicide Stairs, de Zelfmoordtrap wordt deze genoemd. Op een dag ontmoet ze bovenaan de trap een vreemdeling met een bolhoed. Hij biedt haar een kist met knoppen aan, deze knoppen mag ze indrukken maar daar staat iets tegenover. Ook geeft de kist elke dag een chocolaatje die haar zal helpen met afvallen. Door deze kist krijgt Gwendy de controle over haar leven terug en verandert ze haar leven voorgoed.

Yvette: Het is een bekende setting, een klein dorpje in Maine met karakteristieke figuren die rondliepen. Niet alleen de stereotype figuren, maar ook wat buitenbeentjes zoals Gwendy.

Cindy: De lezer wordt meegenomen naar het voor King liefhebbers bekende Castle Rock in Maine. Een fictieve plaats waar nogal wat duistere geheime geheimen ronddwalen. De suïcide stairs, waar het verhaal begint, komen dreigend over. Maar hebben helaas geen prominente rol gekregen.

Marjolein: Gwendy's leven en woonplaats zijn goed neergezet en heel herkenbaar. Meisje met overgewicht dat slanker wil worden. Een boom met een band om aan te schommelen in de tuin. Zo herkenbaar dat ik geen moeite heb het voor mij te zien. Zelfs de suicide stairs zijn voor mij iets herkenbaars, omdat het mij doet denken aan de trap op de hooiberg op Aruba.

Demi: Ik vind het als King fan altijd tof op verwijzingen naar zijn andere werk te vinden in zijn boeken. Castle Rock is een bekend plaatsje en nu ontdekt de lezer weer een nieuw plekje in die stad. Er zijn voor zover ik kon zien geen andere verwijzingen naar eerdere gebeurtenissen in het King-universum en dat vond ik wel jammer. Maar goed, dit is natuurlijk niet alleen Kings boek. 

Verhaal en schrijfstijl:

Cindy: De knoppenkist is een leuk gegeven, maar helemaal origineel is het niet. Er zijn wel meer verhalen waarbij een druk op de knop iets kan veranderen en waarbij het verantwoordelijkheidsgevoel van de eigenaar op de proef wordt gesteld. Er zijn wel leuke toevoegingen waardoor het concept toch fris overkomt. Er is een onderhuidse spanning te voelen die een bepaalde verwachting schept, maar deze komt helaas niet helemaal uit de verf. Soms komt het verhaal ietwat gehaast over, wellicht doordat het een novelle is. Het einde is naar mijn gevoel te makkelijk.

Janneke: Gwendy’s Knoppenkist is een novelle, een snel te lezen pakkend verhaal. Het verhaal bouwt langzaam op. Halverwege het boek gaat het tempo omhoog. Het einde van het boek valt wat tegen, eigenlijk te makkelijk opgelost. Hier was meer uit te halen geweest.

Yvette: De bolhoed, de vreemde man en de knoppenkist lieten me heel erg denken aan een film die The Box heet. Na wat onderzoek kwam ik erachter dat die film is gebaseerd op het verhaal Button, Button van Richard Matheson. Matheson is een grote held en inspiratiebron voor Stephen King, dus dat kan geen toeval zijn.

Gwendy’s knoppenkist is echt een novelle, een kort verhaal met een boog erin. Ik herken ook wat Twilight Zone achtige taferelen erin, want het verhaal begint mooi en leuk en langzaam draait het verhaal zich om. Het einde was voor mij echt wat matig. Daar had van mij nog wat pit in gemogen.

Marjolein: Het is een cliché, maar dit verhaal leest lekker door. Ik heb het boekje binnen een drukke dag uitgelezen. Ik wilde ook continu weten hoe het verder zou gaan. Een man met een bolhoed die een meisje een knoppenkist geeft en niet echt duidelijk verteld wat het doet. Magische chocolaatjes waar je er maar 1 per dag van wilt. (Ik heb deze nodig!) Er is continu suspense en ja er komen een paar nare dingen in voor, maar ik had net wat meer horror verwacht. Wat er goed in terugkomt is actie en reactie. Het laat goed zien dat alles gevolgen heeft. Minder sporten en genieten van het leven is toch weer een paar pondjes meer. De harde realiteit jammer genoeg.

Demi: Dit verhaal heb je binnen een uurtje uit. Ondanks dat gebeurt er vrij veel op de bladzijdes, maar doordat er zo veel van het ene jaar naar het andere werd gesprongen raakte je wel een beetje de diepgang van het verhaal kwijt. Er is een zekere spanning door het boek heen (gaat Gwendy op de knoppen drukken? Wat voor resultaat zal het brengen), maar dit komt nooit echt tot een climax. Het verhaal loopt voor mij met een sisser af. Ik ben goed bekend met King, maar ik heb niet echt gemerkt waar zijn hand ophield en die van Chizmar begon.

Personages:

Janneke: Gwendy is het hoofdpersonage, naïef en de ontvanger van de knoppenkist. De kist helpt haar van een dikke onzekere puber het populairste meisje van Castle Rock te worden.
De man met de bolhoed is intrigerend. We komen erg weinig over hem te weten. Toch is hij de opener en de sluiter van het verhaal. Hij had wat mij betreft wel een grotere rol kunnen hebben.
Verder zjin er vooral oppervlakkige bijpersonages waaronder de beste vriendin van Gwendy, de pestkop van de klas en haar vriendje.

Marjolein: Eigenlijk gaat het voornamelijk om Gwendy een personage waar ik veel van mezelf in terug zie. We volgen haar van de kindertijd tot aan het volwassen worden en ik vind dat ze goed omgaat met de verantwoordelijkheid van de kist. Wat ik ook wel een klein beetje jammer vind, want een iets nieuwsgieriger personage die de verantwoordelijkheid net wat minder kan hebben was misschien nog interessanter geweest.

Cindy:  De man met de bolhoed straalt een duistere dreiging uit. Veel komt hij niet in het boek voor, dat had van mij meer gemogen, als een soort schaduw die Gwendy denkt te zien vanuit haar ooghoek of iets dergelijks.
Overige personages blijven echt aan de oppervlakte, ik begrijp de keuze hiervoor, anders zou het een langer verhaal zijn geworden.

Yvette: Gwendy komt op mij wat naïef over, maar dat is nu juist wat de man met de bolhoed zocht . Soms vond ik haar reacties en haar handelingen wat kort door de bocht. Dan dacht ik echt: nou ja zijn dat echt de enige keuzes die je hebt? King heeft haar vooral niet complex gemaakt, evenals de anderen, maar dat hoort wellicht ook wel bij een novelle.

Achter de andere figuren ging ik dieper over nadenken. King staat bekend om zijn crossreferences naar zijn ander werk, dus ik zocht naar namen die ook in andere boeken voorkomen (al dan niet in een andere naam of vorm gegoten). Zo dacht ik in Frank, eenzelfde figuur als Henry Bowens uit It, ook een kwaadaardige pestkop die ingezet wordt voor de donkere kant. Ik heb ook grote vermoedens dat de man met de bolhoed een andere vorm van Randall Flagg is.

Demi: Ik denk ook dat Richard Farris een versie van Randall Flagg zou kunnen zijn. Vooral door dezelfde initialen natuurlijk, maar ook het uiterlijk. Wel lijkt deze Farris oprecht geen kwaad in de zin te hebben - anders zou hij wel iemand hebben uitgekozen die wél op een paar knoppen zou gaan drukken. Gwendy was een sympathiek personage, vooral toen ze nog een jong meisje was, maar voor de rest niet heel bijzonder.

Eindoordeel

Yvette: Al met al een aardig verhaal met een duister randje en leuk voor tussendoor. Castle Rock kwam voor mij weer even tot leven. (3 sterren)

Janneke: Gwendy’s Knoppenkist is een vermakelijk verhaal, leuke afwisseling om in één avond uit te lezen. Het einde en de oppervlakkigheid maken dat het van mij drie sterren krijgt.

Marjolein: Ik vond het een heerlijk boek om te lezen. Ik ben door het verhaal heen gevlogen en moest toch steeds weten wat er ging gebeuren. Doordat ik wel ietsje meer horror had willen hebben krijgt het boek 4 sterren van mij.

Cindy: Al met al is het een fijn en vermakelijk boekje om tussendoor te lezen, mits men de juiste verwachtingen heeft. Het krijgt van mij 3 sterren.

Demi: Het mooie aan dit boek is dat er meer achter schuilt dan je op het eerste gezicht zou denken, maar aan de andere kant is het jammer dat het geen explosiever einde heeft. (4 sterren)

Dit was ons oordeel over Gwendy's Knoppenkist! Heb jij het boek al gelezen of ben je er nieuwsgierig naar geworden? Ben je fan van King of juist niet? Laat het ons weten in de comments!