Heb je altijd al willen weten hoe Tais Teng echt heet, of het toeval is dat de naam Jack Lance zoveel op Jack Vance lijkt en hoe W.J. Maryson aan zijn auteursnaam komt? De Hebban Genreclub voor Sciencefiction en Fantasy ging op zoek naar de verhalen achter de pseudoniemen van oorspronkelijk Nederlandstalige auteurs en vond zes auteurs die deelden waarom ze voor hun auteursnaam kozen.

Adrian Stone

Ad van Tiggelen is zich bewust van het belang van een goed klinkende auteursnaam. Hij koos voor Adrian Stone. Adrian is afgeleid van zijn echte voornaam. Voor de achternaam die hij voor zijn pseudoniem koos, waren wat meer stappen nodig. Hij koos ervoor de naam niet rechtstreeks te vertalen of gewoonweg aan te passen, maar naar de betekenis te kijken en daar een nieuwe naam uit af te leiden. Tiggelen komt van ‘tegel’. Een tegel is een steen, en het Engelse woord voor ‘steen’ is ‘stone’. Zo werd het Adrian Stone, een Engels klinkend pseudoniem dat goed in het gehoor ligt en makkelijk te onthouden is.
Bron

W.J. Maryson

Ook Wim Stolk koos voor een internationaal klinkend pseudoniem, op aanraden van zijn eerste uitgever die dacht dat de kans daardoor groter werd dat zijn boeken in het buitenland gepubliceerd zouden worden. Hij gebruikte zijn initialen W.J. en besloot in zijn achternaam te verwijzen naar zijn moeder. ‘Zoon van Marie’ werd verengelst als Maryson.
Over of het geholpen heeft zei hij zelf:

“Vooral in Nederland, waar die ene recensent vond dat de Amerikaan W.J. Maryson bewees, dat goede fantasy alleen maar uit Engeland of Amerika kon komen. Heb ik hem uit de droom geholpen? Ik doe het zelden, maar bij uitzondering reageerde ik. Kon het niet laten.”

Zijn boeken zijn wel in diverse talen vertaald, waaronder inderdaad in het Engels.
Bron

Jack Lance

Voor Ron Puyn was het belangrijk dat zijn schrijversnaam pakkend zou klinken. Hij bedacht in 1993 zijn pseudoniem Jack Lance, afgeleid van de naam van zijn bedrijf Lance Communicatiebureau. Hij noemde zijn bedrijf zo omdat hij het als tekstschrijver en liefhebber van sword- en sorceryfantasy wel symbolisch vond dat een lans ongeveer dezelfde vorm heeft als een pen. Het is toeval dat de naam zo veel op die van Jack Vance lijkt. Volgens Lance lijken zijn verhalen niet op die van deze Amerikaanse auteur. Hij houdt er zelfs niet van. Hoewel vaak gesuggereerd wordt dat hij zijn naam om commerciële redenen gekozen heeft, spreekt hij dit zelf tegen en betwijfelt hij of hij er meer boeken door verkoopt.
Bron

Tais Teng

Niemand kon de naam van Thijs van Ebbenhorst Tengbergen onthouden. Bovendien bleek die zo veel ruimte in te nemen op een cover dat er nauwelijks nog plaats was voor een mooie afbeelding en de titel. Hij gaf de voorkeur aan mooie titels die zo lang konden zijn als nodig was en besloot zijn naam dus maar in te korten. Thijs klonk te formeel (hij grapt zelf dat hij zich er een dirigent met een parmantig sikje en golvende lokken bij voorstelt), dus hij ging op de fonetische tour en maakte er Tais van (dat je dus krijgt als je Thijs lekker ordinair uitspreekt). Teng bleek het bruikbare deel van zijn achternaam (en de alliteratie klinkt natuurlijk erg goed), dus dat mocht blijven.
Bron

Brad Winning

Wie wel eens iets van Alex de Jong gelezen heeft, weet dat hij dol is op woordgrapjes (hij is de man achter het briljante ‘schrijver van bestellers’, waar regelmatig wel eens een extra s aan wordt toegevoegd). Toen hij zich een paar jaar geleden naast al zijn werk voor Pure Fantasy en Books of Fantasy weer wat meer als auteur wilde presenteren, koos hij voor een pseudoniem. Ook hierin kon de knipoog natuurlijk niet ontbreken. Vanuit het idee dat hij eindelijk wel eens van schrijven zijn ‘breadwinning’ wilde maken, maakte hij van dit woord zijn naam.
Bron

Peter Dewillis / Gustaaf Glibber

Peter van Roermond stelt zich graag voor dat hij zelf onderdeel is van zijn eigen verhalen. Hij kiest ervoor zich te presenteren als iemand die toeschouwer is van de gebeurtenissen waar hij over schrijft omdat dat het voor hemzelf ook veel echter maakt, ondanks het feit dat zijn boeken natuurlijk ontsproten zijn aan zijn eigen verbeelding. Griezel & Co schreef hij onder de naam Gustaaf Glibber, een personage dat het avontuur beleefde. Bij de Terra Fabula-reeks presenteert hij zichzelf als de zoon van een van de personages, die zijn familiegeschiedenis beschreven heeft in de boeken waarin hij uiteindelijk zelf ook voorkomt – inclusief biografie en voorwoorden. Zijn auteursnamen zijn dus eerder heteroniemen (fictieve (schrijvers)persoonlijkheden) dan pseudoniemen. Van Roermond zou beide personages overigens graag willen ontmoeten.
Bron

Natuurlijk zijn er nog veel meer Nederlandse en Vlaamse auteurs die een pseudoniem gebruiken. Ken je het verhaal achter hun auteursnaam en wil je dat delen? Vertel het dan onder dit artikel.