(Update 6) Lees mee: Vuur & Bloed deel 1 #2
De komende weken gaan Merel en Demi van de SFFclub het nieuwste boek van George R.R. Martin lezen: Vuur en Bloed deel 1: De opkomst van het huis Targaryen van Westeros. Elke woensdag zal in dit topic een nieuwe update worden geplaatst en zullen we stapsgewijs dit dikke boek gaan lezen. Voor de eerste drie updates kan je naar het eerste artikel gaan; in dit tweede artikel zullen we de drie laatste updates met jullie delen. Lees je mee?
- Het boek is uitgegeven door Luitingh-Sijthoff en vertaald door maar liefst drie vertalers: Renée Vink, Jet Matla en Niels van Eekelen. Het bevat daarnaast ook meer dan 80 nieuwe illustraties van de hand van Doug Wheatley.
Eeuwen voor de gebeurtenissen in Het Spel der Tronen vestigde het huis Targaryen - als enige familie van drakenheren die de Doem van Valyria overleefde - zich op Drakensteen. Vuur en Bloed vertelt het verhaal van deze familie vanaf dat allereerste begin. Van de legendarische Aegon de Veroveraar, de stichter van de IJzeren Troon, tot de veldslagen die de Targaryens generaties lang moesten voeren om die iconische positie te behouden. Tot de burgeroorlog die bijna hun dynastie uit elkaar trok.
Wat gebeurde er tijdens de Drakendans? Waarom kostte een bezoek aan Valyria na de Doem je het leven? Wat waren de beruchtste daden van Maegor de Wrede? Hoe was het in Westeros toen draken nog vanuit de lucht regeerden? Dat en meer kom je te weten in Vuur en Bloed, de bloedige maar fascinerende geschiedenis van het huis Targaryen van Westeros.
Lees mee!
We zullen met z'n tweeën de leesupdates in dit artikel bijhouden (wellicht openen we meer artikelen als dit artikel te lang wordt), maar we hopen dat jullie ook mee gaan lezen en schrijven! Plaats je eigen updates elke week in de comments en als je vragen of discussiepunten hebt willen we ze graag horen. We hopen dat we met zoveel mogelijk fans dit epische geschiedenisboek kunnen gaan bespreken!
Het leesschema
Elke woensdag komt er een nieuwe leesupdate. Dat betekent dat je steeds één week de tijd hebt om het gedeelte van die week te lezen. We hebben ervoor gezorgd dat hoofdstukken in ieder geval worden afgelezen en dat er niet midden in een hoofdstuk wordt gestopt voor de update.
- 12 december: blz 1 t/m 155
- 19 december: blz 156 t/m 287
- 26 december: blz 288 t/m 420
De drie updates hierboven kan je in het eerste artikel vinden. In dit artikel komende de laatste drie updates:
- 2 januari: blz 421 t/m 566
- 9 januari: blz 567 t/m 727
- 16 januari: blz 728 t/m 875
Update 4: blz 421 t/m 566
Erfgenamen van de draak. Een kwestie van troonopvolging
Merel: Die kwestie van troonopvolging blijkt zo gemakkelijk nog niet te zijn. Na de dood van Aemon wordt Baelon kroonprins, iets waar de dochter van Aemon het niet mee eens is. Nu komt het toch niet zover, want zoals we wel gewend zijn, vallen de doden met bosjes. Er worden vervolgens verschillende aanspraken op de troon gedaan, maar daarvan zijn er maar twee serieus: Viserys (mannelijke lijn) en Laenor (vrouwelijke lijn). Hierbij wordt de ondergeschikte positie van vrouwen in deze wereld maar weer duidelijk, want de mannelijke lijn zou voorrang moeten krijgen.
Het is nog even stilte voor de storm, want verder dan wat gemor komt het niet. Viserys wordt koning. Nadat hij zijn vrouw in het kraambed verliest, hertrouwt de goede man. Dat had hij wellicht beter niet kunnen doen, want op deze manier zorgt hij ervoor dat er weer twee aanspraken gedaan kunnen worden op de troon: zijn dochter Rhaenyra wijst hij aan als officiële troonopvolger, maar bij zijn nieuwe koningin Alicent krijgt hij twee zonen. Je zou denken dat het met de benoeming allemaal goed geregeld zou zijn, maar herinner je dan weer even hoe men dacht over de positie van vrouwen…
Viserys wordt 52 jaar. En dan begint het feest...
Demi: Jep, de hoofdstukken met Jaeherys als koning waren echt de stilte voor de storm. Een koning zoals hem zullen we niet snel meer zien. Ik had er nog niet bij nagedacht dat het krijgen van zoveel kinderen feitelijk ook betekent dat er meer potentiële vorsten zijn; en misschien willen er wel meer dan één de troon voor zichzelf hebben. En als zij ook allemaal weer op hun beurt kinderen krijgen...
Viserys wordt nu de koning, en al heeft hij overgewicht en is hij niet bepaald zoals Jaeherys, erg slecht is hij ook weer neit als vorst. Alleen is het probleem dat hij zoveel van zijn dochter Rhaenyra houdt dat hij haar als zijn opvolger benoemt en heel veel heren een eed van trouw laat afleggen aan haar - 'De verukking van het land'.
Maar dan hertrouwt Viserys met Alicent - ik dacht eerst dat zij een aardig meisje was aangezien ze in de laatste paar dagen van de Oude Koning Jaeherys hem gezelschap hield en hem voorlas. Misschien veranderde ze gewoon toen ze ouder werd en de macht kreeg, of misschien was ze altijd al zo geweest. Hoe dan ook, door deze bruiloft wordt de grote strijd tussen de groenen en zwarten geboren en daarmee ook verdriet en vooral vuur en bloed. Er was recentelijk vastgelegd dat de mannelijke opvolgers altijd voorrang zouden hebben op de vrouwelijke, ook al zijn ze eerder of gunstiger geboren. Maar toch, Viserys had zowat het hele land een eed laten afleggen ten voordele van Rhaenyra... Zouden ze deze eer in ere houden (ha!) of kiezen ze toch voor een mannelijke opvolger?
Het sterven van de draken. De zwarten en de groenen
Merel: De dans van de draken begint. Wie die benaming heeft bedacht? Ik zou het slachtveld dat ontstaat niet zo snel een dans noemen, maar goed, ik loop op de zaken vooruit. Het begint namelijk redelijk beschaafd (al is het niet zo beschaafd te noemen dat koningin Alicent het nieuws van de dood van Viserys geheim houdt tot ze Aegon gekroond hebben) met onderhandelingen. Na deze groene raad komt er aan de andere kant ook een zwarte raad en als tegenreactie wordt daar Rhaenyra gekroond. We hebben nu dus een koning en een koningin en een oorlog is dus onvermijdelijk.
Demi: Ik vond het wel grappig dat de maester die deze geschiedenis opschrijft het niet eens is met 'de dans van de draken' en vindt dat 'Het sterven van de draken' beter past. Hij heeft duidelijk geen geduld met poëtische symboliek en is een man van harde feiten.
Bleh, het feit dat ze die arme Viserys dagenlang laten rotten in zijn stoel is vrij cru, maar ook wel heel berekenend. Alicent is zeker niet dom en doet er alles aan om haar zoon Aegon naar voren te schuiven als de ware koning. Ze dacht dat met een kroning vanuit Koningslanding de zaak klaar zou zijn, maar dan kende ze Rhaenyra misschien nog niet goed. Zij wordt ook gekroond op Drakensteen, en dan begint de strijd pas echt. Twee kampen zorgt ervoor dat het rijk ook in tweeën wordt gesplitst qua loyaliteit aan de een of de ander. Er wordt nog geen geweld gebruikt, maar woorden. Maar ook dat loopt niet voor iedereen goed af, zoals we in het volgende hoofdstuk merkten...
Het sterven van de draken. Oog om oog, zoon om zoon
Merel: Sommigen herinneren hun woord aan de voormalige koning en kiezen Rhaenyra's kant. Anderen, die nog niet zo geëmancipeerd zijn, kiezen Aemons kant. Stroomvliet zwijgt en kiest heel verstandig geen partij. Zij zijn geloof ik de enigen die neutraal blijven.
Jacaerys weet drie bondgenoten te werven, maar Lucerys is minder succesvol als boodschapper en zijn ontmoeting met prins Aemon betekent zijn dood (en dat van zijn draak :( ). Uit wraak worden twee ongure types ingezet en Jaehaerys wordt vermoord. Het hek lijkt nu echt van de dam.
Demi: Het was onvermijdelijk, maar ik vond het echt zielig toen de jonge Lucerys een pijnlijke dood tegemoet ging in de lucht samen met zijn draak. Aemond is nu een Broedermoordenaar en vervloekt door de goden; zal daar inderdaad iets van te merken zijn binnenkort?
Met Jacaerys, die ironisch genoeg 'de moeilijke opdracht' had, ging het werven van bondgenoten juist voorspoedig, al moest hij wel wat dingen beloven. We weten van Walder Frey eeuwen later dat je je beloftes na moet komen omdat je anders met je voltallige leger wordt afgeslacht bij een bruiloft, dus ik hoop dat hier niks mis zal gaan.
Oog om oog, zoon om zoon; dat blijkt aan het einde van dit hoofdstuk wanneer Helaena de verschrikkelijke keuze moet maken wie van haar twee zoontjes gedood moet worden. Kiest ze niet, dan gaan ze allemaal dood. Dit deed me denken aan de film Sophie's Choice en nog wel andere momenten waarbij ouders moeten kiezen tussen hun kinderen. Ze kiest uiteindelijk voor Maelor van 2 - waarschijnlijk inderdaad omdat hij nog zo jong is dat hij waarschijnlijk niet begrijpt wat er met hem gaat gebeuren. Maar dan doden ze in plaats daarvan Jaehaerys en ontvluchten ze het gebouw. Nu kan de situatie tussen de twee kampen alleen maar verder escaleren. Een oplossing met woorden kan neit meer worden gevonden. Alleen vuur en bloed kan de situatie nu nog beslechten.
Het sterven van de draken. De rode en de gouden draak
Merel: De dood van de twee jongens roept nogal wat op en het gaat vanaf dat punt alleen nog maar erger worden. Dorne wijst het verzoek om hulp af met de opmerking dat zij nog liever met schorpioenen zouden slapen. Ongelijk kan ik ze niet geven! Een oorlog met draken is naar, maar een oorlog waarbij beide partijen draken hebben, dat is pas echt gruwelijk.
Draken en hun berijders sterven of raken gruwelijk verminkt. Aegon komt een jaar zijn bed niet meer uit. Zieliger vond ik het voor zijn draak Zonnevuur, die een halve vleugel kwijtraakt en daardoor als een soort reusachtige hagedis aan het land gekluisterd is. Arm beest! Draken horen nu eenmaal in de lucht.
Mooi vond ik dat Jaecaerys een legertje van drakenrijders probeert samen te stellen. Heel wat pogingen resulteren in de dood, maar dat geldt niet voor het slimme meisje Netel, die een van de wilde draken weet te temmen. Zij brengt Schapendoder gewoon elke dag een schaap, tot hij haar accepteert. Simpel maar doeltreffend! En prachtig dat zij al die mannen te slim af is.
Natuurlijk sterven er draken en mannen (ik was op een gegeven moment wel even kwijt wie nu precies wie was) en even lijkt Aegon aan de winnende hand te zijn. Maar dan valt Koningslanding toch. De rechtmatige koningin heeft nu eindelijk haar troon!
Demi: Rhaenyra heeft meer draken dan Aegon, en dat kan in haar voordeel uitpakken. Vooral wanneer de kinderen van 'het zaad van de draak' worden opgetrommeld om de berijderloze draken te temmen. Ik vond het ook heel mooi dat een onbeduidend meisje uiteindelijk de half wilde Schapendoder weet te berijden; zij zal zijn eerste en laatste berijder zijn wordt al gezegd.
Er zijn een aantal veldslagen; Aegon verdwijnt even van het toneel door zijn verwondingen, maar die arme Zonnevuur is nu meer een wyrm dan wyvern. (Technisch gezien zijn de 'draken' van deze wereld wyverns, aangezien ze twee achterpoten hebben en twee vleugels die ook dienen als voorpoten wanneer ze op de grond zijn. Draken hebben vier poten en daarbij nog twee vleugels. Interessant!) Zonnevuur wordt echter bewaakt en gevoerd, dus hij maakt het nog redelijk goed.
Na een paar gevechten op land, zee en in de lucht weet Rhaenyra vrij snel Koningslanding in te nemen met de draken. De nog altijd gewonde Aegon blijkt het kasteel echter ontvlucht te zijn voor Rhaenyra hem te pakken kon krijgen, maar vooralsnog zit ze nu wel op de troon voor hoe lang dat ook mag duren... De heren komen weer langs om een eed van trouw af te leggen, maar hoeveel zal dat waard zijn wanneer Aegon weer op het toneel verschijnt? Dat is nog maar de vraag. Spannend, ik ben benieuwd hoe de Dans van de Draken gaat eindigen!
Vraag 1: Zou jij de kant van de zwarten (kamp Rhaenyra) of de groenen (Kamp Aegon) kiezen? Waarom?
Vraag 2: Had de Dans van de Draken voorkomen kunnen worden, of was het onvermijdelijk met zoveel erfgenamen?
Update 5: blz 567 t/m 727
Merel: Als prinses was Rhaenyra populair, maar als koningin weet ze zichzelf wel heel snel ongeliefd te maken! Dat er ineens heel wat hoofden op pieken verschijnen (waaronder de vader van koningin Alicent, ser Otto Hoogtoren) en de enorme belastingen die ze begint te innen, helpt haar zaak natuurlijk niet. Ik dacht, wellicht een beetje naief, dat als ze eenmaal de troon te pakken had, het opgelost was. Maar Aegon geeft zich natuurlijk niet zo snel gewonnen en de oorlog gaat gewoon door. Opvallend is het verraad in de strijd. Zo wisselen Ulf Witte en Hugo Hamer bij Stortstede ineens van kamp. Nu heeft de koningin ook niet heel veel gedaan om hun loyaliteit te waarborgen, dus ik vind dat ze het zelf ook wel een beetje uitgelokt. Het verraad van Stortstede zorgt voor veel onrust in Koningslanding. Mensen willen de stad uit, maar worden tegengehouden. De Herder, die preekt dat draken onnatuurlijk zijn en de koning en koningin verpletterd zullen worden, krijgt steeds meer toehoorders en wakkert met zijn preken de onrust nog wat verder aan. Spannend vond ik het gevecht tussen Daemon en Aemond en hun draken. Uiteindelijk storten ze met zijn allen dood het meer in. Daar gaan we tenminste maar van uit, want het lichaam van Daemon is nooit meer gevonden.
Die arme Maelor ontsnapt de dood deze keer niet en sterft op mysterieuze wijze. Werd hij doodgedrukt of gebeurde er iets anders met hem? Hoe dan ook, de mensen om hem heen boetten ervoor. Het was ook niet bepaald slim om een drakenei rond te laten slingeren, maar goed. Ser Christon sterft even later ook in een hinderlaag terwijl hij onder witte vlag wilde onderhandelen. Oneervol, maar wel effectief. Er wordt zeker veel bloed verspild in dit hoofdstuk en dat zal alleen maar erger worden tijdens deze Dans van de Draken! Vrede lijkt nu verder weg dan ooit. Alicent smeekt om de veiligheid van haar nog levende kinderen, maar erg sympathiek is ze niet. De dood van Rhaenyra's kinderen schuift ze weg als 'bastaardbloed' terwijl haar eigen kinderen onschuldig zouden zijn. Stortstede krijgt het zwaar te verduren - je zult er maar hebben gewoond.
Door de illustratie van de Herder moest ik meteen denken aan de White Walkers. Hij ziet er precies zo uit als die ene met de lange, witte haren en gerimpeld gezicht. En hij is ook wel een enge verschijning - hij laat zien hoe één man duizenden mensen kan laten doen wat hij wil.
En wauw, dat gevecht tussen Daemon en Aemond! Ik wist nog wel een beetje dat er iets met Godsoog was, en nu weten we waarom. Het water daar is gemengd met drakenbloed. De laatste illustratie van het boek is heel gaaf!
Merel: De stadswacht verschijnt op volle sterkte om de Herder op te pakken. Hier leren ze een belangrijke les: Onderschat nooit een boze menigte! De Herder heeft inmiddels duizenden volgers en die slachten de goudmantels gewoon even af. Ik hield mijn hart vast (en terecht!) toen ze vervolgens naar de drakenkuil optrokken. Draken zijn ook niet oppermachtig, en al helemaal niet als ze vastgeketend zijn en het gebouw niet kunnen verlaten…
Rhaenyra kiest eieren voor haar geld en verlaat koningslanding. Om het gemakkelijker (ahum) te maken, verschijnen er nu ineens drie ‘koningen’: Trystan, de Herder en Gaemon Bleekhaar. De Herder preekt nu nederigheid en het dragen van grof gesponnen hemden, ik moest nu echt denken aan de sparrows in Game of Thrones, maar dat zien de mensen niet zo zitten. Van zijn duizenden volgers blijven een paar honderd die hards over, de rest druipt af.
Stortstede boft niet! Net weer een beetje opgebouwd, en nu al weer een strijd. Tessarion en Zeenevel dansen in de lucht en dit betekent uiteindelijk nog meer dode draken en ook een dode prins.
Er volgt nog meer verraad en Drakensteen wordt ingenomen. Ik had hierbij wel echt bewondering voor Baela, zij is zo dapper! Ze ontsnapt en trekt ten strijde op de nog vrij jonge Maandanser. Natuurlijk kan ze niet op tegen Zonnevuur, maar dat ze het tenminste probeert, dat kon ik erg waarderen. Aegon heeft nu dan wel zijn zetel terug, maar ook twee gebroken benen waar hij altijd last van blijft houden. Zonnevuur is er ook niet al te best aan toe. Al geniet hij wel nog even van een lekker hapje: Rhaenyra.
Er zijn nu drie nieuwe 'koningen' in Koningslanding, en ik moet zeggen dat ik zat te duimen voor Gaemon Bleekhaar. De aertsmaester die dit geschiedenisboek opschreef noemde de decreten die hij maakte 'krankzinnig', maar vandaag de dag zouden we ze allemaal gewoon en vanzelfsprekend vinden. Zo vond Gaemon dat meisjes de gelijke van jongens moesten zijn wat erfkwesties betrof, dat de armen brood en bier zouden brengen in tijden van hongersnood en dat mannen die ledematen waren verloren in een oorlog onderdak en eten moesten krijgen van de heer die zij hadden gediend. Eh, klinkt als een heel goede vorst in mijn oren.
Goede vergelijking met de Sparrows! Aan de ene kant snap je de standpunten dat de edelen een tandje lager moeten zingen, maar de middelen die ze gebruiken zijn echt niet goed te praten.
Ook bij Stortstede sterven drie draken, maar dat zijn ze nog lang niet allemaal! Op het einde krijgt Zonnevuur zijn laatste moment in de spotlight en doodt hij Rhaenyra. Heel dramatisch met een gave tekening erbij!
Het sterven van de draken. De korte, trieste regering van Aegon II
Merel: Rhaenyra heeft een half jaar geregeerd, maar Aegon zal vast niet veel langer regeren, gezien de hoofdstuktitel. Het begint al niet te best voor hem, want zijn draak Zonnevuur gaat dood. Er zijn nog maar vier draken over en Aegon probeert een ei uit te broeden, maar dat wil maar niet lukken. Hij zal het de rest van zijn leven dus zonder draak moeten stellen. Nu is dat wellicht maar beter ook, want wraakzuchtig als hij is, zien we Aegon denk ik liever zonder dan met draak. Toch komt er nog wel wat rust in koningslanding, aangezien de drie ‘koningen’ gevangen worden genomen. Veel meer weet Aegon niet te bereiken, want hij wordt vergiftigd.
Naspel. Het uur van de wolf
Merel: De jonge Aegon (de derde) wordt op de troon gezet. Onze geschiedschrijver is kort over hem: Wat een saaie man was dat! Dat kan zijn, maar hij houdt het tenminste wel een stuk langer uit dan zijn voorgangers.
Over Aegon valt er dus niet zoveel boeiends te vertellen, maar de aankomst van Cregan Stark in Koningslanding brengt weer wat leven in de brouwerij. Hij wil ten strijde trekken om alle groenen te onderwerpen. Voor hen is niet de overwinning, maar een waardig einde het belangrijkste, wat hen gevaarlijke tegenstanders maakt. Zover komt het echter niet. De drie weduwen zorgen ervoor dat iedereen de knie buigt en de oorlogsplannen van Stark vallen dus in het water. Jammer jongen, de vrouwen waren je voor!
Wel wordt Stark nu hand en buigt hij zich over het veroordelen van de moordenaars van Aegon II. Die wachten allemaal de doodstraf en een lange executiedag staat hem voor de boeg. Of toch niet? De eerste de beste vraagt het zwart aan te nemen en juist in Winterfel weten ze hoe hard er mensen op de muur nodig zijn, dus het verzoek wordt gehonoreerd. Niet heel verrassend is er ineens ontzettend veel enthousiasme om het zwart aan te nemen. Er rollen die dag slechts twee hoofden.
Stark trekt terug naar Winterfel. Zou ik ook doen, als al mijn plannen zo in de soep lopen.
De spanning is nu weggeëbt en het lijtk erop dat de Dans nu echt voorbij is. Aegon III zal waarschijnlijk de laatste koning zijn waarover we lezen in dit eerste deel van de tweeluik, dus ik ben benieuwd of het met een cliffhanger gaat eindigen! (Al kan je technisch gezien al online opzoeken hoe het verder gaat, maar dat ga ik niet doen. Nu maar hopen dat we snel een nieuw boek krijgen, of het nu het tweede deel van deze geschiedenis is of eindelijk The Winds of Winter!)
Update 6: blz 728 t/m 875
Onder de regenten. De hand met de kap
Merel: Aegon en Jaehaera trouwen en daarmee is de vete binnen de familie voor nu in elk geval opgelost. Aegon is nog te jong om echt koning te zijn, dus besturen anderen het rijk. Voor ser Tyland Lannister krijgt al snel veel macht. Ik vond het wel ironisch dat hij een kap gaat dragen omdat hij merkt dat veel dames van hem schrikken vanwege zijn verminkingen, maar hij met kap eigenlijk nog veel afschrikwekkender wordt. Geliefd wordt hij nooit, maar hij heeft de koning wel goed gediend, dat moet worden gezegd.
Demi: Tyland Lannister is een interessant figuur die zowel bij de voormalige groenen als zwarten het vertrouwen heeft verloren. Hij werd lange tijd gemarteld diep in de kerkers onder de Rode Burcht, maar dat hij desondanks dat en zijn blindheid toch zo goed het rijk wist te regeren vind ik bewonderingwaardig - of je het nu eens bent met zijn beslissingen of niet. Het is niet iemand die je in het donker zou willen tegenkomen natuurlijk, vooral niet met zijn kap, maar uit dit verslag blijkt zeker dat je een boek niet aan zijn kaft moet beoordelen (al doe ik dat bij letterlijke boeken wel altijd, dat moet ik toegeven).
Onder de regenten. Oorlog, vrede en veeparades
Merel: Veeparades… wat staat ons nu weer te wachten? Het duurt even voor ik daar achter kom. Allereerst neemt Aegon zelf een aantal besluiten, die vervolgens, vanwege zijn jonge leeftijd, weer net zo hard ongeldig verklaard worden. Heel begrijpelijk dat hij daar nors op reageert. Tyland Lannister is inmiddels dood en de nieuwe hand, Unwin Pieck, behandelt de koning ook duidelijk niet als koning. Ik vind het niet zo gek dat Aegon weer wat passief wordt, want het wordt duidelijk niet aangemoedigd dat hij zich met staatszaken bezig houdt.
Jaehaera werpt zich net als haar moeder uit het raam, het is mij (en met mij ook de personages uit het verhaal) een groot raadsel waarom. Er wordt uiteraard druk over gespeculeerd. De hand is meer bezig met een nieuwe koningin, de troonopvolging moet immers veilig gesteld worden. Hij ziet zijn dochter als een geschikte kandidaat, maar de rest is het daar niet mee eens. En daar komt dan de veeparade om de hoek kijken. Duizenden meisjes worden gepresenteerd op het bal (dat geen bal is) en het heeft echt wat weg van een vleeskeuring. Meer dan een paar woorden kunnen de meisjes sowieso niet zeggen. Ik vind het dan ook niet zo gek dat de koning kiest voor het meisje dat Baela en Rhaena voorstellen aan hem. Voor de troonopvolging natuurlijk totaal nutteloos, want het kind is zes en dus nog lang niet in staat om de koning kinderen te schenken.
Demi: Hmm... Pieck komt aan de macht en stelt een hele hoop nieuwe mensen aan. Héél toevallig zijn ze allemaal verwant aan hem. Jeetje, dacht hij echt dat niemand dat zou opmerken en dat hij ermee weg zou komen? Uit Aegons reactie erop blijkt dat hij óf het juiste moment afwacht om de macht te grijpen óf liever een ander zijn zin geeft dan dat hij met die persoon in discussie gaat.
Het hele gedeelte met de slagen op zee vond ik niet zo interessant, maar dan komt plots het bericht van Jaehaera die uit haar raam springt net als haar moeder. Of is ze vermoord? Het laatste lijkt het meest waarschijnlijk en dat is afschuwelijk natuurlijk.
Geniaal dat de poppenkast die volgt de ‘veeparade’ wordt genoemd - en de uiteindelijke keus is iemand die niemand zou verwachten. Nu is Aegons bruid nog maar zes - dat gaat dus nóg langer duren voor hij een erfgenaam kan produceren...
Onder de regenten. De reis van Alyn Eikenvuist
Merel: We maken even een uitstapje naar Alyn Eikenvuist en zijn reis. Dit kon me eerlijk gezegd niet zo heel erg boeien. Hij is op weg naar de ijzermannen, maat bereikt hen te laat, al het vechten is al gedaan. Wel verrassend is dat hij doorreist naar Lys en terugkeert met Viserys Targaryen, de verloren gewaande zoon van Rhaena en Daemon. De zaak van de troonopvolging is meteen geregeld. Het kostte echter heel wat om hem terug te krijgen, waarover de hand not amused is. Hij treedt af, wat niemand erg lijkt te vinden. Ik vond het ook al geen sympathieke man, dus ik zag hem net zo graag vertrekken.
Demi: Ja, die hele Alyn boeide mij niet zo. Deze zijverhaaltjes vind ik wat minder aan dit boek, al zijn ze meestal wel met een reden opgeschreven. Zo keert Viserys terug en weet Alyn dus toch weer Pieck af te troeven. Dit voelt allemaal een beetje als een makkelijke oplossing voor het probleem van de troonopvolging - ik had een beetje hetzelfde gevoel toen in de Game of Thrones boeken een zekere persoon nog bleek te leven nadat ie nog voor het eerste boek begon verdwenen was. Ik wil niet spoilen in het geval dat iemand dit leest en de boeken nog niet heeft gelezen, maar in ieder geval deed dit stuk mij ook niet veel dus. Tijd voor de eindsprint!
De lyseense lente en het einde van het regentschap
Merel: En we zijn alweer bij het laatste hoofdstuk van dit eerste deel van Vuur & bloed! In koningslanding gaat het prima, maar buiten de hoofdstad gaat iedereen dood van de honger. Aan complotten is in elk geval geen gebrek. Eerst is er een poging tot vergiftiging van de koning en zijn nieuwe koningin, daarna een belegering. De hand van de koning overleeft dat niet, de koning zelf gelukkig wel.
Men treft de grootste voorbereidingen voor de aanstaande hofreis. Tot in de puntjes is er over alles nagedacht. Zelfs de kleding van koning en koningin zijn op elkaar afgestemd. Want stel je voor dat men aanstoot neemt aan de kleuren die ze wel of juist niet dragen… Het hele feest gaat echter niet door, want de koning wordt 16, eist zijn plaats als koning op en weigert een hofreis te maken. Regenten en hand worden de laan uit gestuurd. Alhoewel ik dit best van hem begreep, vond ik dat de koning dit wel op een wat minder botte manier had kunnen doen. De personen in kwestie vonden dat ook, want hij heeft meteen vijanden gemaakt. Niet echt een goede start van zijn koningschap… Wordt vervolgd...
Demi: De rust is nog lang niet wedergekeerd in het land blijkt al snel. Het wordt tijd dat het regentschap eindigt en dat Aegon als een sterke koning opstapt. Ik mag die vreemde, norse jongen eigenlijk wel. Hij is niet van het frivoleuze hofgedoe, maar wilt gewoon regeren. Maar zo’n koning is ook niet alles en hij maakt inderdaad meteen vijanden. Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat aflopen en hoe Aegon gaat regeren.
To be continued!
Eindoordeel
Het is alweer tijd voor het eindoordeel! De afgelopen weken hebben we ons door dit dikke boek heen gewerkt, maar volgens mij vlógen we erdoorheen en zijn we nu bijna verrast dat we er al doorheen zijn. Lees snel verder voor ons oordeel over dit boek!
Merel: Met Vuur & bloed heeft Martin de boeiende geschiedenis van de Targaryens neergezet die me nieuwsgierig maakt naar het volgende deel. De vorm waarin het boek gegoten is vond ik verrassend, maar toch zeer goed leesbaar. De vele namen in het boek maken het wel soms lastig om alles goed te blijven volgen en maken ook dat het verhaal naar mijn idee meer geschikt is voor de lezer die al bekend is met Martins andere boeken. Het verhaal krijgt van mij drie sterren, dankzij de fantastische tekeningen geef ik Vuur & bloed een extra ster. In totaal kom ik dan dus uit op vier sterren.
Demi: Ik keek er enorm naar uit om eindelijk weer in de wereld van George RR Martin te duiken. Het was niet het vervolg waarop we hadden gehoopt, maar toch moet ik zeggen dat ik positief ben verrast door dit boek. De wereld en geschiedenis die Martin heeft geschapen is zo uitgebreid en interessant dat hij nog wel veel meer boeken erover zou kunnen schrijven. Dit is dan wel geen leesboek, maar door alle intriges en oorlogen die worden opgeschreven heb je toch het Game of Thrones gevoel die je gewend bent van de boeken en de tv-serie. Niet alles was even interessant en je werd onderggegooid met namen die ook nog eens veel op elkaar leken, maar ik heb er toch enorm van genoten. De illustraties waren heel mooi en een goede toevoeging - vooral die van de draken zijn erg gaaf en beeldend. Ik heb het boek een welverdiende 4 sterren gegeven en ik kijk uit naar de tweede helft van deze Targaryen geschiedenis!
