Verboden Vruchten
Van 25 maart tot 2 april 2017 is het Boekenweek met als thema: Verboden Vruchten. Meteen denk je aan liederlijke taferelen en aan alles wat God verboden heeft. Al deze taboes, het verliezen van je onschuld en het schuurvlak tussen goed en kwaad levert spannende boeken op. In dit artikel duiken we vol wellust op de verboden vruchten die sciencefiction-en fantasyboeken ons te bieden hebben.
Geestverruimend elfenfruit
In Lud in de mist van Hope Mirrlees is elfenfruit taboe en wordt het bestaan van elfen en het Elfenrijk wettelijk ontkend. De bewoners van vrijstaat Dorimar hebben alle magie en fantasie afgezworen. Nuchterheid, pragmatisme en wetten vertegenwoordigen de hoogste moraal. Toch blijkt elfenfruit in het geheim verhandeld te worden. Het is een publiek geheim dat het fruit een verslavende werking heeft en leidt tot losbandig en geestverruimend gedrag.
De zoon van burgemeester Chanticleer heeft deze verboden vruchten gegeten en wordt achtervolgd door visioenen. Wanneer de burgemeester op fruitsmokkelaars stuit en er ook allerlei jongedames verdwijnen, verandert het leven van de burgemeester drastisch. Om zijn zoon te redden moet hij zijn angst voor het onbekende tegemoet treden en zijn vertrouwde leventje loslaten. Uiteindelijk belandt hij in het Elfenrijk waar hij de werkelijkheid onder ogen moet zien.
Onbeperkt genieten van bloed, wreedheid en geweld
Prins Jorg uit Prins der Wrake van Mark Lawrence heeft liefde en zachtheid afgezworen. Het taboe om een ander niet te doden geldt niet voor hem. Hij is uit op wraak en het liefst verdrinkt hij in het bloed van zijn tegenstanders. Gelukkig zijn dat er veel want de enige waarop Jorg vertrouwt is hij zelf. De rest van de wereld is zijn tegenstander tenzij het tegendeel bewezen wordt. Er gaat voor Jorg niets boven een verfrissend bloederig moordpartijtje. Dat beurt hem helemaal op bij een sombere bui. Ook de wijze waarop zijn kameraden anderen om het leven brengen kan hij bewonderen als ware het een kunstwerk.
Perversiteit in alle toonaarden
De serie True Blood van Charlaine Harris is één grote losbandige zwelgpartij van seks, orgies, geweld, macht, corruptie, verraad en verslavingen. Je kunt het zo gek niet bedenken of het gebeurt.
Wanneer je de wereld van Sookie Stackhouse betreedt waan je je in Sodom en Gomorra. De mensen waren al drankzuchtig maar sinds de vampiers uit de kast zijn gekomen bestaat V. Deze drug bestaat uit wat druppels bloed van vampiers en is tien keer zo sterk als cocaïne. Het is tevens een afrodisiacum waardoor seks beter is dan ooit. En dat werkt seksverslaving in de hand. Daarnaast geeft de kinky seks met een vampier zo’n grote kick dat menig mens erom smeekt. Iedereen sekst er behoorlijk op los in de wereld van True Blood: de kleren vliegen je om de oren.
Dat is niet het enige wat rond vliegt. De afgerukte lichaamsdelen belanden ook her en der wanneer een vampier of weerwolf in de strijd om de macht wat slachtoffers maakt of honger heeft. Corruptie en verraad zijn aan de orde van de dag en zelfs mensenoffers worden niet geschuwd.
De allerlekkerste verboden vrucht in deze serie is Sookie zelf. Haar feeënbloed is voor vampiers onweerstaanbaar lekker. Wanneer ze haar ruiken kunnen ze zich haast niet meer beheersen. Ook andere bovennatuurlijke wezens willen graag hun tanden in haar zetten.
Verslaafd aan Bling Bling
Verboden vruchten kunnen ook gezien worden als dingen waar je niet met je handen vanaf kunt blijven. Zoals een ekster afgaat op dat wat het meest glinstert, zo lonken en blinken goud en zilver voor menig man. Bij In de ban van de ring en De Hobbit van Tolkien kunnen ze er letterlijk en figuurlijk niet met hun handen vanaf blijven. De verboden vrucht is hier de enige echte ring der ringen. Een gouden elvenring die de Ene wordt genoemd, omdat hij alle andere ringen kan regeren. Hij is gewild door zowel de Goede machten als de Donkere machten, met de hobbits die als enige opgewassen zijn tegen de krachten ervan. De hobbits kunnen er wel onzichtbaar mee worden, maar tegelijkertijd trekt de Ring de Nazgûl (de ringgeesten) aan die je dan kunnen zien en verwonden. Als bezitter van de ring wordt je ouder dan je soortgenoten en als je te lang de Ring in bezit hebt, raak je verslaafd en onder de invloed van Duistere krachten. Is het dat allemaal wel waard?
Kinderen om op te vreten
De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine vormen een verboden vrucht voor de hulsels. Dit waren ooit mensen die over bijzondere krachten beschikten, maar na een mislukt experiment om onsterfelijk te worden, veranderden zij in gruwelijke monsters. Alleen door zich met bijzondere kinderen te voeden om zo hun speciale krachten te absorberen, kunnen ze weer een menselijke vorm aannemen.
Auteur Ransom Riggs tekent het verhaal van de kinderen voor ons op in beeldrijke taal. Geheimzinnige foto's dragen bij aan de sfeer. Tiener Jake treft zijn opa dood aan en komt oog in oog te staan met een hulsel. Daarna gaat het (weinig verwonderlijk) niet zo goed met hem, en zijn psychiater oppert dat het hem goed zal doen om een bezoek te brengen aan het eiland waar zijn grootvader vroeger zulke mooie verhalen over vertelde. Jake ontdekt dat opa's eigenaardige bedtijdverhaaltjes meer dan alleen maar hersenspinsels waren. Ook komt hij erachter dat hij een bijzondere eigenschap van hem geërfd heeft. Daarmee wordt ook hij een prooi voor de hulsels...
Sadomasochisme: een voorliefde voor seks en pijn
Kushiëls sage van Jacqueline Carey bestaat uit drie trilogieën die gesitueerd zijn in een alternatieve westerse wereld en zich afspelen in een eerder tijdperk. In de eerste trilogie is anguisette Phèdre Delauney de hoofdpersoon. Vanaf de derde trilogie gaat de schrijfster op een nieuw hoofdpersonage over.
Een anguisette wordt haar hele leven opgeleid om haar rol te kunnen vervullen en het verwerven van een uitgebreide tatoeage op haar rug maakt deel uit van haar scholing. Elk element van deze tatoeage is een teken dat ze een deel van haar opleiding heeft volbracht en ook de pijn van het tatoeëren behoort tot het klaarstomen voor haar beroep. Het woord anguisette is door de schrijfster bedacht om aan te duiden wat voor iemand Phèdre is. Net als een goede gheisa moet ze in staat zijn om een man op alle gebied te onderhouden. Ze beheerst haar talen, is intelligent en kan meepraten over zaken die men niet geschikt acht voor vrouwen zoals politiek en handel. Maar ze moet ook van pijn houden want ze is een ‘slavin’ , het tegenovergestelde van een ‘meesteres’. Om haar te kunnen inhuren moet de klant een veiling winnen die haar eigenaar op gezette tijden organiseert.
Gelukkig vormt de SM-achtige setting alleen de achtergrond voor deze boeken. Het zijn fijne fantasieverhalen over de manier waarop het hoofdpersonage erin slaagt om haar weg te vinden in deze maatschappij en hoe ze ondanks, of juist door haar positie, belangrijke gebeurtenissen kan beïnvloeden of zelfs naar haar hand kan zetten.
Welk toppunt van liederlijkheid ben jij ooit tegengekomen in sciencefiction-en fantasyboeken?