De eerste editie van Verhalenwevers is na driekwart jaar ten einde. We begrijpen dat dit wel even afkicken is voor jullie (oké, we zijn eerlijk, het is vooral afkicken voor ons). Daarom blikken we deze week samen met de auteurs terug op het verhaal. Hoe ervaarden ze het meeschrijven aan zo'n groot verhaal met zoveel auteurs?
Als bonus hebben we voor jullie het volledig verhaal ingevoegd. Alle aflevering netjes onder elkaar in een PDF-bestand met een mooie lay-out. Hoe leuk is dat? 

Lees hier Verhalenwevers - Houten Hart

De redacteurs

Adinda
Ik verzorgde de organisatie, het contact met de auteurs en de redactie. Heel afwisselend.
Ik vond de samenwerking met Kim erg prettig. We waren al vlug op elkaar ingespeeld. Het was een intensief project dat veel mooie momenten kende. Af en toe ook paniek in de keuken, als een auteur op het laatste moment uitviel. Gelukkig vonden we dan wel iedere keer toffe mensen bereid het gat op te vullen, en daarbij werd er ook volop meegedacht door de schrijverscommunity.
Natuurlijk was ik niet alleen redacteur. Door een planningsfoutje hadden we een aflevering die binnen enkele dagen geschreven moest worden en dat heb ik toen zelf maar gedaan. Een hele intensieve ervaring. Ineens wist ik wat we de auteurs aandeden.

Kim
Vanaf het begin ben ik bij dit feuilleton betrokken als tekstredacteur en later deed ik samen met Adinda ook de verhaalredactie. Het was soms best veel werk om de stukjes klaar te maken voor publicatie. In de week van publicatie kregen we altijd al een eerste versie waar we inhoudelijke feedback op gaven en waarbij we aangaven naar welke zinnen de auteur nog even moest kijken omdat ze niet helemaal lekker liepen. Hierbij probeerden we zo min mogelijk te veranderen aan de schrijfstijl. De dag van tevoren of soms nog op de zondag zelf werd de definitieve versie taalkundig geredigeerd, waarbij het soms nog nodig was om te overleggen met de schrijver.
De mooiste reactie kwam van een auteur aan wiens fragment zowel inhoudelijk als taalkundig heel erg veel veranderd is waardoor het stuk dat uiteindelijk gepubliceerd werd totaal anders was dan wat we als eerste versie aangeleverd kregen. Ik voel me soms best bezwaard als ik zeg dat ik graag veel dingen anders zou zien, maar deze auteur was heel blij met onze begeleiding en bedankte ons uitgebreid. Hoewel ik aan het eind van de middag compleet gesloopt was hield ik er een heel voldaan gevoel aan over.

De auteurs

We vroegen Roderick Leeuwenhart voor het eerste fragment, en uiteindelijk was de cirkel rond toen hij ook het slot voor ons schreef. Hij introduceerde een bijzondere wereld waarmee andere schrijvers veel verschillende kanten uit konden. Over zijn ervaringen met Verhalenwevers kun je hier lezen.
De overige auteurs waren van heel verschillende pluimage. Zo hadden we enkele veelbelovende beginnende auteurs:

Nielse Hofmans
Ik voelde me in de eerste plaats enorm vereerd om een stukje mee te mogen schrijven en tussen zoveel bekende namen te staan.
Het was ook een grote uitdaging om met het materiaal dat ik kreeg mijn eigen ding mee te doen, om nog maar te zwijgen van de spanning die ik voelde wanneer ik de bijdragen las van de schrijvers die na mij kwamen.

Cathinca van Sprundel
Ik vond het een hele eer om gevraagd te worden voor Verhalenwevers. Vooral als debuterend auteur tussen de ervaren rotten. In het begin vond ik het wel spannend: ik heb jaren terug een aantal keer bij een schrijverssite meegedaan aan enkele vervolgverhalen. Hierbij verschilden de schrijvers enorm van elkaar, ontspoorde de verhaallijn razendsnel en was een rode draad, laat staan een einde, nergens meer te bekennen. Dat gebeurde bij Verhalenwevers totaal niet. Omdat ik de zeventiende auteur was die een stuk moest schrijven, dook ik echt in het verhaal en dat was een uitdaging. Uiteindelijk ben ik blij dat ik een bijdrage mocht leveren. Veel leesplezier!

Maar ook door de wol geverfde auteurs:

J. Sharpe
Werken aan het verhaal voor Verhalenwevers was voor mij als schrijver een uniek experiment. Wanneer krijg je immers de kans om samen met zoveel verschillende auteurs aan één verhaal te werken? Mijn stukje tekst zat redelijk in het begin. Ik denk dat dat in mijn voordeel was. Ik kan me voorstellen dat het een heel stuk lastiger is om jouw stukje te laten aansluiten als je vrijwel aan het einde aan de beurt bent, daar waar er dan al veel verhaallijnen zijn en je het verhaal natuurlijk wel kloppend moet houden. Ik heb dan ook enorm veel respect voor de schrijvers die dit is gelukt en het verhaal is echt tof geworden. ;)

Johan Klein Haneveld
Gevraagd worden om aan Verhalenwevers mee te werken was een grote eer. Ik had de serie al wel gevolgd, vooral omdat ik door Roderick Leeuwenhart enthousiast was gemaakt over zijn verhaalidee. Het viel me echter in latere afleveringen op dat de sciencefictionelementen waar hij zijn verhaal op had gebaseerd hadden plaatsgemaakt voor fantasy en mythologie. Het nieuwe genre 'woodpunk' was nergens meer te bekennen. Ik had me dus al voorgenomen om als ik een stukje mocht bijdragen weer een zetje richting sciencefiction te geven. Daarvoor introduceerde ik een nieuwe groepering, de 'steenvorsers', die met behulp van antibiotica de mitochondria in het levende hout wilde doden. Het was heel boeiend om daarna te lezen wat de andere schrijvers met mijn bijdrage deden. Het verhaal ging weer een andere kant op dan ik had verwacht, maar een paar van de elementen die ik had geïntroduceerd bleven een rol spelen. Aska bleef bijvoorbeeld aanwezig in het verhaal. Het was een mooi experiment om aan mee te werken.

En wat vonden de auteurs van de samenwerking?

Tom Kruijsen
Het leukste en tegelijk meest frustrerende aan Verhalenwevers is dat het verhaal alle kanten op gaat. Ik was geen trouwe lezer vanaf het begin, maar de kruising tussen technologie en magie op basis van het hout vond ik heel tof. Dat was iets waar ik mee aan de slag wilde. Toen ik echt in het verhaal dook omdat ik een deel ging schrijven, wilde ik niets liever dan Keik vermoorden. Helaas was ik niet de enige met dat plan. Dus toen koos ik ervoor om hem dan maar nieuw leven in te blazen, of in elk geval het concept van de houten automaton als metgezel. Dat Winn de eindstreep heeft gehaald doet me goed.

Cornelie Moolhuizen
Waar beginnen ze aan, dacht ik. Steeds een andere schrijver voor ieder deel? Wordt dat geen... zootje? Toch vond ik het een eer om gevraagd te worden voor Verhalenwevers, want ik volgde de serie vanaf het begin.
Al meteen wist ik dat ik van de toen lopende subplot wilde afwijken om terug te grijpen op een oudere verhaallijn. Het mooie was dat ik wist dat dat prima was: alles mocht. Het was nieuw voor me om zo minutieus geredigeerd te worden en dat vervolgens zo snel mogelijk te verwerken. Best een kick toen mijn bijdrage af was.
Schrijven aan een verhaal waarvan ik de afloop niet hoefde te kennen, was op een vreemde manier ontspannen. Ik had geen invloed op hoe anderen mijn aandeel zouden oppakken en daarop verder zouden gaan. Om te lezen dat ze dat deden beschouwde ik trouwens maar als een compliment...
Hoe moest alles op het laatst bij elkaar komen, met een verhaal dat alle kanten op kronkelde, vroeg ik me wel af. Maar ik ben niet teleurgesteld, want alles is weer samengevloeid tot een samenhangend einde. Ik zou het zo weer doen.

Stephan van Hugten
Het was heel erg leuk om mee te doen aan een dergelijke onderneming. Zo ben ik ook ooit begonnen met schrijven, iedere dag een paar zinnen toevoegen aan een verhaal met anderen. Het is een echte uitdaging om alles consistent te houden. Er waren auteurs die goed bij mij aansloten en andere die een richting uit gingen die ik minder geschikt vond in mijn visie van het verhaal. Zo zag ik het verhaal het beste tot z'n recht komen in een ietwat duistere wereld waarin magie niet voor oplossingen kan zorgen. Sommige auteurs zagen dat anders en pasten bijvoorbeeld meer magie in plaats van techniek toe. Gelukkig voor mij is het verhaal weer teruggegaan naar de eerdere essentie. 

Frank Norbert Rieter
Ik vond het erg leuk om een bijdrage te leveren en boeiend om te lezen hoe andere auteurs keuzes maakten en hun eigen stijl en voorkeuren in het verhaal verweefden. Het samen werken aan een verhaal is iets wat ik bij proza nog bijna nooit eerder gedaan had. Ik schrijf ook theaterteksten en daarbij zijn alle variaties van co-creatie schering en inslag. Meestal is het schrijven van proza de plek waar ik met niemand anders rekening hoef te houden. Voor de afwisseling vond ik het echter zeker voor herhaling vatbaar. 

Petra Doom
Om te zien hoe de volgende auteurs op jouw fragment voortborduurden? Dat was een heel gek gevoel. Door het puzzelen met het verhaal en alle draden die de schrijvers voor mij hadden uitgezet, had ik het verhaal naar mijn gevoel in bezit genomen, me eigen gemaakt. En nu moest ik het ineens weer aan iemand anders geven. Enerzijds had ik iets van 'geef terug!', anderzijds kon ik niet wachten om te zien wat de volgende zou toevoegen. 
Ik vond het geweldig om te zien hoe bepaalde dingen die ik niet eens had uitgeschreven toch werden opgepikt. Of dat we kennelijk hetzelfde uit het verhaal voelden komen. Adinda bijvoorbeeld met dat gevoel dat Claudius een groot plan met de zaden had voor zijn thuisland, dat na al die jaren eindelijk tot wasdom aan het komen was. Of de beschrijving van Cathinca van Sprundel van dat plan, hoe/wat Yggdrasil eertijds was, en hoe het misging... dat waren beelden die ik echt zo in mijn hoofd had. De toegevoegde twist had ik dan weer niet zien aankomen!
Eerder in het proces viel mij enorm op hoe elke schrijver het verhaal zijn eigen stem gaf. Je kon de kleur en de nuances en nadrukken die werden gelegd echt hóren veranderen: van maatschappijkritiek naar fascinatie voor de werking van de wereld of magie, van romantiek naar cynisme naar avontuurdrang. Ik kan me nog maar eens voorstellen hoe geschiedschrijving wordt beïnvloed door de geschiedschrijvers...

Nienke Pool
Ingewikkelder dan ik dacht. Ik was eerder aan de beurt dan aanvankelijk de bedoeling en ik wilde er een YA-draai aan geven. Dus ik moest in korte tijd in weinig woorden aan de ene kant voor continuïteit en voortgang zorgen en aan de andere kant het verhaal een draai geven. 
Leuke uitdaging.

Natascha van Limpt
Doordat een andere auteur van deelname had afgezien, kon ik op het laatste moment bij het project aanhaken. Een mooie kans. Hoewel ik een samenvatting kreeg was dat voor mij onvoldoende om aan het verhaal mee te kunnen schrijven, waardoor ik alle hoofdstukken met plezier heb gelezen en daarna het verhaal vervolgde. Dat was lastig, het was veel informatie in één keer en in kampte met enige tijdsdruk, maar het was leuk om van zoveel verschillende schrijfstijlen te proeven en er zelf op voort te borduren.

Alle Verhalenwevers, bedankt voor het fantastisch mooie verhaal dat jullie samen voor ons weefden!

Hebben jullie ook zo genoten van het vervolgverhaal? Laat het ons weten. Ook als je goede ideeën hebt willen we die graag horen. Want er is altijd een Volgend Verhaal...