Aftellen naar 14 december
En dan kunnen we eindelijk onze verrassing bekendmaken! We gaan aftellen naar 14 december! Op die dag plaatsen we het eerste deel van een elfdelig feelgood feuilleton in kerstsferen: Kerstbengels.
Maar liefst elf feelgood auteurs hebben op initiatief van Wendy Brokers speciaal voor Fabulous Feelgood de handen ineengeslagen en ieder een deel van het verhaal voor hun rekening genomen:
Denise Meijer,
Jacodine van de Velde
Wendy de Liefde
Chantal Claassen
Anja Janssen
Isabelle Paz Soldan
Mienke Fijen
Jet Nijland
Karin de Graaff
Marjon Weerink
Wendy Brokers
In 2018 had Wendy met een aantal andere auteurs voor Fabulous Feelgood een kerstfeuilleton geschreven. Toen ze Marieke en Helma sprak tijdens de uitreiking van de Valentijnprijs opperde ze het idee om dit initiatief te herhalen. Onnodig te zeggen dat we razend enthousiast waren. Wendy ging direct voortvarend te werk en het resultaat is deze verrassing voor al onze volgers!
Voordat we op 14 december starten met het eerste hoofdstuk eerst een estafette-interview waarin de elf auteurs het stokje doorgeven om alles te vertellen over het schrijfproces, de plotontwikkeling, de moeilijkheden waar ze tegen aan liepen maar vooral over de lol die ze eraan hebben beleefd.
Wendy B., hoe is het balletje verder gaan rollen en hoe kreeg je maar liefst tien feelgood auteurs zover om samen met jou een verhaal te gaan schrijven?
Tijdens het Valentijn-evenement met collega-auteurs kon ik meteen het ijzer smeden terwijl het heet was. Eigenlijk was iedereen enthousiast. Van de twaalf die ik er vroeg, haakten er uiteindelijk twee af door tijdgebrek. En dus bleven we met elf auteurs over. Dezelfde avond had ik een appgroepje aangemaakt met de naam Hebban Kerstverhaal. Alleen namen we wel de beslissing dat we voor dit verhaal structuur wilden en niet zoals het in 2018 was aangepakt. Dat leverde toen een chaotisch kerstverhaal op, waar het op het einde toch allemaal goed kwam. Er was nul structuur, er waren geen afspraken vooraf. Je moest gewoon maar voortborduren op wat je voorganger had achtergelaten. Lezers vonden het gelukkig een prima verhaal.
Jet, er werd dus wel een plotlijn uitgezet. Hoe ging dat in zijn werk?
Voor de verhaallijn gaan de meeste credits naar Jacodine. Zij kwam met een leuke ‘enemies to lovers’-trope en de setting. In de appgroep schoten we alle kanten op en toen zelfs de woorden ‘maffia’ en ‘toverbalogen’ voorbijkwamen, startte een groepje plotters om de grote lijnen in het verhaal neer te zetten. Dit waren Anja, Denise, Jacodine en ik. Ergens op een bloedhete vrijdagmiddag in mei luidde ik na een lange werkdag, gekleed in zomerjurk en met een glas wijn, met de andere drie dames het weekend in via een Teams-meeting. Al heel snel kwam Anja met een structuur en die hebben we samen nog aangescherpt. "Hij moet een spreekwoordelijke puppy redden!" gooide Denise erin. "Het verhaal heeft meer urgentie nodig in het begin", riep ik en ook andere plottermen kwamen voorbij. Mijn man merkte die avond op: "Dat was een verhitte discussie." Twee weken later benoemden Anja, Denise, Jacodine en ik dat het vooral heel leuk en leerzaam was en hebben we met het groepje een hoofdstukindeling gemaakt. Vanaf dat moment konden we beginnen met schrijven.
Karin, de grote lijnen waren dan wel uitgezet, maar elke auteur had toch de vrijheid om een eigen draai aan het verhaal te geven. Hoe hebben jullie het voor elkaar gekregen om alles toch in goede banen te blijven leiden zonder te vervallen in chaos?
Naast de plotgroep, die de grote lijnen uitzette, is er meteen een redactiegroep gevormd. Dat groepje was via de mail contactpunt voor de auteur die ‘aan de beurt was’. Anja, Chantal, Wendy en ik hielden, soms met zijn viertjes, dan weer met zijn tweeën of drieën (als iemand geen tijd had vanwege werk of vakantie) als redactie steeds allerlei redactionele dingetjes in de gaten. Zoals spelling, de continuïteit van karakters, kleding en gebeurtenissen. Dat werd dan teruggekoppeld aan de auteur die hier vervolgens mee aan de slag ging. Ik vond de redactiegroep een leuk leerproces wat betreft kleine en grote schrijfzaken. Wel of geen komma? Past deze scène wel binnen het verhaal? Hoe communiceer je dit richting je collega-auteur? In het begin was dat even zoeken, maar op een gegeven moment voelden we elkaar prima aan. Via de Redactie Kerstverhaal-appgroep hadden we snel contact met elkaar.
Chantal, er was dan wel een structuur, maar elf feelgood-auteurs bij elkaar moet vast een gezellige boel zijn geweest. Hoe voorkwamen jullie dat de chaos niet alsnog toesloeg?
Het klopt helemaal dat elf feelgood-auteurs bij elkaar heel gezellig zijn! Maar de taken waren strak verdeeld. Hierdoor had iedereen een duidelijke rol, en konden we gestructureerd toewerken naar een gezamenlijk resultaat. En minstens zo belangrijk: we hadden een heldere planning, waarin precies stond wanneer je hoofdstuk af moest zijn. Onze initiatiefneemster Wendy Brokers had de touwtjes stevig in handen, wat ontzettend fijn was. Zij hield het overzicht en zorgde ervoor dat afspraken werden nagekomen. Want hoe gezellig het ook was – en dat was het vaak! – het gevaar van chaos ligt altijd op de loer bij zo’n grote groep creatieve (en heel enthousiaste) mensen.
Al met al was het een bijzondere ervaring waar we elkaar aanvulden en samen iets moois hebben neergezet. Natuurlijk liepen we weleens tegen uitdagingen aan, zoals het op elkaar afstemmen van schrijfstijlen of het bewaken van de rode draad in het verhaal. Maar dankzij de goede samenwerking, duidelijke afspraken en Wendy’s begeleiding, is het allemaal op z’n pootjes terechtgekomen.
Denise, iedereen schreef een ‘eigen’ hoofdstuk in het feuilleton. De verhaallijn was uitgezet, maar kon je nog wel zelf bepalen wat er in jouw hoofdstuk met de personages gebeurde en zo je opvolger verrassen?
Zoals Jet hierboven al benoemde, hebben we met een klein subgroepje een plot uitgedacht. Dat hield in dat we de hoofdpersonages vormgaven (wie heeft er nu blauwe ogen en wie niet?) en dat we per hoofdstuk één regel aanwijzing gaven wat er zou (kunnen) gebeuren. De invulling was echter helemaal voor jezelf! Dus als schrijver wist je bijvoorbeeld alleen dat er 'een conflict' in je hoofdstuk moest ontstaan, maar hoe en wat... Dat was aan jou. En de schrijver daarna mocht het dan maar weer mooi oplossen, haha. Dus de plotlijn was er, maar het bleef echt telkens een verrassing op welke manier er naar een (happy) einde werd toegewerkt.
Wendy L., de verhaallijn was uitgezet en de hoofdpersonen waren gekaraktiseerd of ontwikkelde een van de personages zich toch anders dan gepland? En hoe ging dat met de bijpersonages?
De twee hoofdkarakters werden grof geschetst door de plotgroep. Ze werden in het karakterdossier goed vormgegeven en gaandeweg ontstonden er in diverse hoofdstukken nieuwe bijpersonages. Ook die beschreef de betreffende auteur die hem of haar introduceerde keurig in het dossier, zodat de volgende daar weer op kon voortborduren. Gaandeweg is er aan diverse karakters nog wat geschaafd om het geheel sterker te maken. De combinatie van wat houvast maar nog genoeg ruimte voor eigen creativiteit, maakte dit project voor mij in elk geval een ontzettend leuk avontuur!
Isabelle, de personages waren geschetst in het karakterdossier, maar probeerde misschien toch een van de bijpersonages opeens een hoofdrol te claimen?
Dat niet, maar wat wel gebeurde was dat op een gegeven moment het redactieteam constateerde dat er te veel mannelijk personeel was en moesten we twee mannen laten gaan. Dick was een van die mannen. Ik moet nog steeds gniffelen om die naam. Hij is namelijk een vrouw geworden en is dus als het ware ont’dickt’, dat was de grap op de chat. Anja stelde voor om haar de naam van de bedenker van het idee te geven. Zo maakte Juf Wendy haar entree.
Mienke, we hebben het nog niet gehad over de titel. Wie heeft die bedacht of is dit ook een groepsproces geweest?
Stel jezelf een WhatsApp-groep voor met elf feelgood-auteurs die gaan brainstormen over een kerstverhaal. Wie verzint de verhaallijn en de personages? Gebruiken we onze eigen namen of toch liever een pseudoniem? Wie maakt de cover? Hoe gaan we het promoten? O, en de titel... Wat doen we met de titel? Ik durf geen getal te hangen aan het aantal WhatsApp-berichten dat over en weer is gegaan, maar het was op sommige dagen niet te doen.
Om deze vraag te beantwoorden ben ik terug gaan zoeken in de app-groep, want ik had werkelijk geen idee meer hoe de titel tot stand is gekomen. Zelfs die bracht geen waterdicht antwoord waarna ik maar weer een bericht de groep in heb geslingerd.
Hieruit bleek dat de titel bedacht is door het groepje dat zich bezig heeft gehouden met het plotten van het verhaal. Kerstbengels werd door Anja geopperd en was in eerste instantie de werktitel. Deze viel bij ons allemaal zo in de smaak dat we die titel hebben gehouden.
Jacodine, hoe hebben je het schrijfproces met tien andere auteurs ervaren? Voor herhaling vatbaar of misschien wel nooit meer?
Zeker voor herhaling vatbaar! Ik had samen met Denise de eer om de eerste twee hoofdstukken neer te zetten waarin we de hoofdpersonen introduceren. Zij dat van Marloes, ik dat van Jake. Daarna was het iedere keer weer een verrassing wat de volgende auteur ervan had gemaakt. Het was ontzettend leuk om te zien hoe mijn collega’s een draai gaven aan de opdracht die we ze als plotgroepje hadden gegeven.
Marjon, een aantal van je medeschrijfsters hebben al eerder samen geschreven, voor jou was het een primeur. Ben jij net zo enthousiast als Jacodine?
Absoluut voor herhaling vatbaar! Tot de start van Kerstbengels had ik inderdaad altijd in mijn eentje geschreven, dus ik vond het heel spannend om dit te doen. Helemaal omdat ik pas in een van de laatste hoofdstukken aan de beurt was. Maar het was zo leuk! Zowel het schrijven als de gezelligheid in de appgroep waren een feestje. Hopelijk is iedereen volgend jaar de stress weer vergeten en gaan we met de hele groep voor een vervolg.
Anja, zijn er plannen om het verhaal ook als boek uit te brengen?
Die plannen zijn er zeker, er is zelfs al een uitgever die interesse heeft. We hebben het hoe en wat even geparkeerd tot na het nieuwe jaar. Allereerst is dit verhaal een cadeau voor jullie en onze lezers en zijn we blij met het platform dat jullie bieden. Wat we al wel weten is dat als het wordt uitgebracht, we de opbrengst willen doneren aan een goed doel. Er waren al kreten als ‘PenAid’ in plaats van ‘BandAid’ en ‘We are the words…’ in plaats van ‘We are the world…’ Wie weet gaan we zelfs zingen (en nu ga ik heel veel verontruste appjes krijgen, denk ik, lol).
Wendy B., het estafettestokje is weer terug bij jou als hekkensluiter van het feuilleton: hebben jullie nog meer plannen om samen te werken, bijvoorbeeld om als feelgood-schrijversgroep het land in te trekken of events te organiseren?
Zo ver hebben we nog niet gedacht. Nu zijn we vooral blij dat we zo’n mooi verhaal hebben neergezet met z’n allen en er goede harmonie was. Maar ik zei van de week wel in de groep dat ik het een pittige bevalling vond, haha!
