Na binge-watching is er binge-reading: boeken uit een serie die je achter elkaar uitleest. Een serie die zich daar bij uitstek voor leent is de Chocolat-serie van Joanne Harris met Vianne Rocher in de hoofdrol. Hoewel ik Chocolat, het eerste deel, al watertandend gelezen had (echt waar, dit boek is niet te lezen zonder een grote snoeppot binnen handbereik), stonden Rode Schoenen en De zoetheid van Perziken nog geduldig in mijn kast te wachten. Met de komst van De aardbeiendief kwamen ze eindelijk helemaal boven op mijn nog te lezen stapel liggen om ze achter elkaar uit te lezen.

- door Helma –

De serie bestaat, vooralsnog, uit de vier bovengenoemde boeken. Joanne Harris beschrijft in elk deel maar een korte periode van ongeveer een maand, uit het leven van Vianne Rocher. Bij elk volgende deel springt ze een aantal jaren verder en pakt daar het leven van Vianne weer op. Wat er in de tussenliggende periode is gebeurd wordt slechts kort toegelicht en is voor het uiteindelijke verhaal ook niet echt belangrijk.

Verbindende factor

Natuurlijk zijn dat Vianne en haar dochters Anouk en Rosette en haar grote liefde Roux: de hoofdpersonen in de boeken. En als je Vianne zegt, zeg je magie en chocolade. Twee dingen die onlosmakelijk met haar verbonden zijn. Plaats van handeling is, in drie van de vier boeken, het fictieve dorpje Lansquenet-sous-Tannes. Uitzondering hierop is Rode Schoenen dat zich afspeelt in Parijs.

Een terugkerend element is verder de wind: 'V’là l'bon vent, v’là l’joli vent', die Vianne opjaagt. Soms laat hij haar met rust, maar uiteindelijk zorgt hij ervoor dat ze verder moet trekken en alle schepen achter zich moet verbranden. In alle boeken zijn er een of meerdere personages tegen wie ze het op moet nemen en die door wisseling in perspectief hun stem laten horen.

Het kwaad versus het goede 

In elk boek is een ‘slechterik’ waar Vianne de degens mee moet kruisen. Door de perspectiefwisselingen ontdek je dat er een reden is waarom ze zo zijn. Het is nooit alleen maar kwaad of alleen maar goed, want ook Vianne zelf heeft een egocentrisch kantje dat eigenlijk pas in De aardbeiendief duidelijk wordt. Een interessante ontwikkeling is dat je de haatgevoelens van de in Chocolat gezworen vijand père Reynaud, die in drie van de vier boeken zijn opwachting maakt, per boek steeds minder ziet worden totdat hij op bijna vriendschappelijke voet met Vianne komt.

Buitenbeentje in de serie

Een echt buitenbeentje in de serie is De zoetheid van perziken, het derde deel. Waar in de eerdere twee boeken het water je in de mond liep door al die heerlijke chocolade lekkernijen en je betoverd werd door de magie is daar in het derde deel weinig van terug te vinden. Joanne Harris begeeft zich nu voornamelijk in de problematiek van de multiculturele samenleving die ook in Lansquenet-sous-Tannnes zijn intrede doet. Het boek is grimmiger en zelfs op onderdelen schokkend. Hoewel er in eerste instantie sprake was van een goede integratie, slaat de radicalisering toe en komen de bevolkingsgroepen lijnrecht tegenover elkaar te staan. Hoe die radicalisering er bijna insluipt door een charismatische leider die de Islamitische gemeenschap indoctrineert, beschrijft ze op een geloofwaardige wijze. Maar ook de halsstarrige houding van de behoudende dorpsgemeenschap ontkomt niet aan haar kritische pen.

Schrijfstijl

Haar schrijfstijl is sfeervol en vooral beeldend. Wat dacht je van dit bijna erotische, sensuele fragment:

'De korte weerstand van het chocoladeomhulsel tegen de lippen, de zachte truffelvulling ... er zitten verschillende smaaklagen in, als het bouquet van een goede wijn, een vleugje bitter, een volle mokkasmaak. De warmte brengt de smaak tot leven, de geur vult mijn neusgaten – een welhaast erotische ervaring die me doet kreunen.'

Als je daar geen zin van krijgt (in chocolade wel te verstaan hè?), dan weet ik het ook niet meer.

Conclusie

Ik ben fan! Als je eenmaal het eerste boek gelezen hebt, wil je je blijven begeven in de magische wereld van Vianne. Het enige nadeel is dat als je de boeken gelezen hebt, de weegschaal niet echt je beste vriend (meer) is. Want... als de boeken uit zijn, is die grote snoeppot die je gegarandeerd binnen handbereik had ook leeg. Je bent dus gewaarschuwd.

Wil je weten wat ik inhoudelijk van de boeken vond? Die zijn te lezen in de recensies.

Chocolat, Rode Schoenen, De zoetheid van Perziken en De Aardbeiendief

Nog meer binge-reading?

Als je de smaak van het binge-readen te pakken hebt gekregen, zijn er nog veel meer series die het waard zijn om achter elkaar uit te lezen. Uiteraard De zeven zussen-serie van Lucinda Riley (we heeft deze verslavende serie nog niet gelezen?). Dan natuurlijk ook de vuistdikke trilogieën van Sarah Lark. Ze heeft er meerdere op haar naam staan maar ik heb persoonlijk enorm genoten van de Rata Station-trilogie.

Van Nederlandse bodem heb zijn er ook meeer dan genoeg series die het waard zijn om achter elkaar uit te lezen. Als ik spreek uit eigen ervaring dan tip ik de Verkikkerd-trilogie van Lisette Jonkman, de Drie vrienden-trilogie van Astrid Harrewijn en als je meer een thrilller-fan bent dan moet je de Noordzeemoorden-serie van Isa Maron echt lezen.

Welke series heb jij achter elkaar uitgelezen?