Ik val nogal eens met mijn neus in de boter bij blogtours, lucky me! Dit keer mocht ik meedoen met de blogtour van De onvoldoende van Sara Ney, het tweede deel in de Hoe sla je een hufter aan de haak-serie. Omdat het eerste deel me maar matig was bevallen, was ik zeer benieuwd of dit tweede deel me beter zou smaken.

- door Helma -

Sara Ney is een USA bestseller auteur, dus dat schept hoge verwachtingen die ze met De Bijles, het eerste deel in de serie, voor mij niet echt waarmaakte. Hoewel de schrijfstijl zeker niet verkeerd was, was het de overkill aan erotische scènes die het verhaal over Sebastian ‘Oz’ Osborne en Jameson ‘James’ Clarke de nek omdraaide. Omdat De onvoldoende meer diepgang beloofde wilde ik de serie zeker een tweede kans geven.

Over De onvoldoende

Zeke Daniels is niet gewoonweg een hufter, het is een klootz*k. Doordat hij zich gedraagt als enorme eikel, houdt Zeke Daniels mensen op een afstand. Hij heeft geen interesse in een relatie… Dat hebben de meeste eikels niet. Uitgaan met een meisje? Samen een stelletje vormen? Nope. Niets voor hem. Het lukt hem amper de relatie met zijn familie te onderhouden.  Zelfs zijn eigen vrienden mogen hem niet. Althans, niet echt. Waarom blijft hij dan maar denken aan Violet DeLuca? Lieve, stille Violet… Zijn tegenpool op alle vlakken. Het licht tegenover zijn duisternis. Zelfs haar naam klinkt als een zonnestraaltje, als een 'ze leefden nog lang en gelukkig' en al die andere ellende.

Violet, die hem bijles moet gaan geven omdat hij anders zakt voor een belangrijk tentamen...
Violet, die langzaam maar zeker zijn hufterhart binnendringt…
Violet, die er achter komt wie Zeke Daniels daadwerkelijk is…

Misschien niet eens zo'n hufter als hij iedereen wil doen geloven.

Wat vond ik ervan?

Wat een verschil met De bijles! Wat ben ik blij dat ik de serie nog een tweede kans heb gegeven, want Sara Ney heeft met De onvoldoende een zo veel beter boek geschreven. Ik heb het echt met veel plezier en af een klein brokje in mijn keel gelezen.

In De onvoldoende is de hoofdrol weggelegd voor de rijke, arrogante Ezekiel ‘Zeke’ Daniels en de timide Violet DeLuca. Net als in De Bijles is het een verhaal over twee tegenpolen, die toch meer met elkaar gemeen hebben dan ze denken. Door het wisselend vertelperspectief ben je daar als lezer misschien wel eerder achter dan de hoofdpersonen zelf.

Je leeft direct mee met de lieve, maar onzekere Violet die tot haar afgrijzen botte boer Zeke als bijles student onder haar hoede krijgt. Je zal maar zo’n eikel als Zeke bij moeten spijkeren! Geloof me, je zou hem direct achter het behang plakken. Als hij door zijn worstelcoach wordt opgegeven om vrijwilligerswerk voor het Big Brother Mentorproject te gaan doen, vertoont hij zelfde asociale gedrag als hij wordt gekoppeld aan de elfjarige Kyle, zoontje van een alleenstaande moeder die maar ternauwernood het hoofd boven water kan houden. Het enige dat je dan denkt is: dat arme kind! Dan heb je het al best moeilijk en dan krijg je Zeke op je dak terwijl het juist bedoeld is om de kinderen een leuke middag te bezorgen.

Stukje bij beetje wordt de oorzaak van Zekes gedrag duidelijk. De oorsprong ligt in zijn jeugd, maar rechtvaardigt dat zijn arrogante en asociale gedrag? Violet heeft ook het nodige in haar leven meegemaakt maar anders dan Zeke is zij de vriendelijkheid zelve en staat open voor iedereen. Deze houding zorgt ervoor dat zij zelfs Zeke een kans wil geven. Zij kijkt verder dan zijn mooie uiterlijk en prikt al snel door zijn afstotende gedrag heen.

Zijn omgang met Violet en Kyle zorgen ervoor dat hij een enorme ontwikkeling doormaakt. Dat gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot. Pas als zijn vrienden helemaal klaar zijn met zijn gedrag en hij Violet tot in het diepst van haar hart heeft gekwetst, kan hij niet anders dan zijn diepgewortelde angsten erkennen en zit er niets anders op dat te veranderen om niet iedereen voorgoed af te stoten. Hij probeert voor het eerst in zijn leven zijn best te doen om zich open te stellen en vriendschappen te onderhouden in plaats van die voor lief te nemen.

Violet maakt minder ontwikkeling door, maar zij is eigenlijk al prima zoals ze is. Een vrouw die niet alleen maar kijkt naar de buitenkant, maar juist oog heeft voor de binnenkant en in iedereen nog iets goeds probeert te zien. Haar personage is de trigger voor Zeke om anders in het leven te gaan staan.

Waar de schrijfstijl van Sara Ney in het eerste deel gekenmerkt werd door humor en de nadruk lag op seks, seks en nog een seks, gaat ze met De onvoldoende veel meer de diepte in. De stomende scènes maken ook nu onderdeel van het verhaal uit, maar zijn een stuk beter gedoseerd. Wat ik een grappig detail vond is dat ze de Netflix-serie Outlander verwerkt heeft in het verhaal, wat Zeke een paar benauwde momentjes oplevert.

Op het scherm ligt Claire Frasier op het bed en heeft haar benen wijd open gespreid en de roodharige Highlander Jamie laat zijn blik langzaam over haar lichaam glijden. […] Dit was zo’n slecht idee! Ik wist verdomme dat er seks zat in die aflevering, ik herinner me alleen niet dat het zo gedetailleerd was. […] Met onze vingers in elkaar gevlochten en haar andere hand die over mijn bovenbeen glijdt, er een klopje op geeft en zo onwetend lijkt over de strijd die zich in mijn onderbroek afspeelt, verliest mijn lichaam het van mijn verstand.’

Door haar personages veel meer persoonlijkheid en diepgang te geven, heeft Sara Ney me met het verhaal van Zeke en Violet geraakt en kijk ik uit naar het derde deel in de serie. Hopelijk zet ze deze lijn door en is de derde hufter in de serie opnieuw een personage dat tot de verbeelding spreekt.

Hebben jullie de eerste twee boeken in de serie al gelezen? Zo ja, zijn jullie het met me eens dat dit deel veel beter is en meer diepgang heeft?