Ilsa Madden-Mills is een in Nederland nog onbekende NA-auteur. Tinteling Romance heeft voor Nederland het copyright in de wacht gesleept en in de vertaling van Nikkie Greveling kunnen de NA-liefhebbers die liever geen Engels lezen ook kennismaken met deze Wall Street Journal Bestseller Auteur. En jullie kennen me misschien al een beetje: ik stond weer vooraan bij de oproep voor een blogtour.

- door Helma -

Ilsa Madden-Mills was voor mij ook een totaal onbekende auteur. Toch heeft ze inmiddels al elf boeken op haar naam staan. Wat me altijd verbaast, is dat het behoorlijke puriteinse Amerika, waar een blote borst op televisie al geblurd wordt, smult van de boeken waarin de erotische scènes aardig expliciet beschreven zijn. Er staan niet voor niets acht van de elf boeken die ze schreef in de Amazon Top 10 Bestseller List.

Ik Daag je Uit … is het eerste deel in De Uitdagers-serie. Ik nam de uitdaging om haar boek te lezen aan. Heeft ze me voldoende uitgedaagd om het volgende deel in de serie te gaan lezen?

Over Ik Daag je Uit …

Stoere Sporter: Ik daag je uit…
Delaney Shaw: Wie is dit?

Het is een vreemd appje zo laat op de avond, maar het lijkt erop dat ‘Stoere Sporter’ precies weet wie zij is…

Delaney Shaw. Braaf. Houdt van kittens en Star Wars. Nieuwsgierig. Wat hij van haar wil? Eén nacht in zijn bed. Een onvergetelijke nacht, althans dat belooft hij. En zij krijgt dan de kans om erachter te komen wie hij is. Ze weet dat ze zijn aanbod beter kan afwijzen, maar het is Valentijnsdag en iets beters heeft ze op die dag toch niet te doen… Eén sexy en fantastische onenightstand later en ze weet wie hij is. Maverick Monroe. Bad boy. De meest getalenteerde footballspeler van het land. Als je het hem vraagt, dan. Jammer genoeg voor Maverick, datet Delaney geen sporters meer…

Wat vond ik ervan?

Het boek bevat alle ingrediënten van een NA. De cover toont, zoals veel boeken in het sports romance sub genre, een mannelijke sixpack. Het hoofd ontbreekt dus als lezer kun je daar het hoofd van je eigen Mister Right zelf bij bedenken. Het verhaal wordt afwisselend vanuit het perspectief van de twee hoofdpersonen verteld, en tenminste een van hen heeft een moeilijk of gecompliceerd verleden waar hij of zij mee moet dealen. En, niet te vergeten, de erotische scènes en het uiteindelijke happy end. Natuurlijk is dat voorspelbaar, maar het is gewoon zó lekker weglezen!

Delaney is een verfrissend personage: ze is dol op Star Wars, haar favoriete film is The Princess Bride en ze laat zich graag uitdagen om dingen te doen die buiten haar comfortzone liggen. Bijvoorbeeld verkleed als Prinses Leia keihard in de bibliotheek roepen: “Prinses Leia is een badd ass!”. En ze heeft een tic: als er een situatie is die haar wereld op zijn kop zet, dan begint haar neus te kietelen en te jeuken totdat ze uiteindelijke niest. Ze is na de dood van haar ouders opgevoed door haar Nana. Nadat die gestorven is, staat ze alleen op de wereld. Ondanks het verlies van haar ouders heeft ze een gelukkige jeugd gehad en heeft ze geen noemenswaardig ‘rugzakje’.

Dat is totaal anders bij Maverick. Zijn jeugd is minder voorspoedig verlopen. Zijn moeder is gestorven bij een auto-ongeluk waarbij zijn jongere zusjes Raven een hersenbeschadiging heeft opgelopen. Zijn vader is een alcoholische lapzwans, die de zorg voor Raven totaal overlaat aan zijn zoon.  Maverick heeft alles voor zijn zusje over om haar de verzorging te kunnen geven die zij nodig heeft. Dat hij daarbij zijn carrière als toekomstig prof footballspeler op het spel zet, moet hij voor lief nemen.

Ik sloot Maverick al snel in mijn hart. Daarentegen begon ik me een beetje te ergeren aan het gedrag van Delaney. Als Maverick zijn voor hem zeer belangrijke toekomst voor haar laat gaan, reageert ze als een verongelijkt kind omdat hij haar niet op de eerste plaats zet.

Ze staart naar me en neemt mijn woorden in zich op. Ik pak mijn sporttas op ‘Ik moet gaan. De oefenwedstrijd is morgen en ik moet goed uitgerust zijn. Het is laat. Zie ik je later?’ Een gepijnigde uitdrukking verschijnt op haar gezicht en haar ogen nat. ‘Serieus?’ Ik knik. ‘De NFL-scouts zijn er morgen. Ik heb wat ruimte nodig, oké?’ Ze knikt, pijn in haar ogen terwijl ze haar blik door de kamer laat gaan. ‘Best. Ik zie al wat er belangrijker voor je is. ‘Ze loopt langs me heen, de deur uit.

Sorry, hoor. Stel je niet zo aan, denk ik dan. Nee, mijn sympathie lag volkomen bij Maverick. Gelukkig blijkt ze daarna toch een stuk minder egocentrisch te zijn, maar helemaal goed is het tussen mij en Delaney niet meer gekomen.

Uiteindelijk wordt het toch een ‘eind goed, al goed’ verhaal en heb ik het boek met een tevreden gevoel dicht geslagen. Ik heb er in ieder geval geen spijt van gekregen dat ik de uitdaging heb aangenomen.

Is dit artikel voor jullie voldoende uitdaging om het boek te gaan lezen? Ik ben benieuwd!