Zoveel mensen zoveel smaken. Het kan soms heel verrassend uitpakken als je een boek leest dat een ander jou tipt. Daarom begonnen we ruim een jaar geleden met deze rubriek; de boekentip-estafette. Elke maand tipt een van ons een boek. Vorige maand kreeg Sanne de tip van Diana om Twintig regels liefde te lezen. Zou dat zijn bevallen, of verschillen hun smaken toch sterker dan ze dachten? En wat zou Sanne voor Janneke in petto hebben?

-Door Sanne

De tip

Het is altijd spannend als je weet dat er elk moment een tip voor je online kan komen. Ik keek erg uit naar de tip van Diana. Ze schreef al dat we aardig dezelfde interesses hebben als het boeken betreft. En daar heeft ze wel gelijk in. Ik weet dat ze vorig jaar heeft genoten van Corina Bomann, net als ik. Zou ze me een boek van deze schrijfster tippen? Maar Diana wilde geen voor de handliggende keuze maken. En zo spitte ze mijn 26 pagina's aan 'wil ik lezen'-boeken door en kwam ze uiteindelijk uit bij een bijzonder boek.

Lieve Sanne, ik wil je een bijzonder boek aanraden. Een boek dat bij mij tranen heeft opgeroepen. Een boek dat mij geraakt heeft, en waar ik nu soms nog in blader, omdat ik de brieven zo bijzonder vind. Een boek dat misschien niet direct feelgood-feelgood is, maar dat je wellicht wel met een bevredigend gevoel dicht slaat.

Diana tipte me Twintig regels liefde van Rowan Coleman.

Het lezen

Of het toeval was weet ik niet, maar dit boek had ik al een tijd in mijn boekenkast staan. Volgens mij heb ik hem zelfs bij een van de eerste vergaderingen van de Feelgood Club gekregen van een van de meiden. En waarom stond hij dan zo lang in de kast te wachten? Riep het niet hard genoeg, of sprak het me ergens niet zo aan? Hopelijk heeft het ten onrechte zo lang gewacht om gelezen te worden.

Afgelopen maand zat ik niet in een lekkere leesflow. Ik had eigenlijk nergens zin in, maar had zoveel te lezen. Ik had op persoonlijk vlak veel aan mijn hoofd dat energie slurpte en het kwam dan ook zeer regelmatig voor dat ik 's avonds eindelijk met een boek op de bank kroop en vervolgens de avonturen aan de binnenkant van mijn ogen zat te bekijken. En dat gebeurde ook tijdens het lezen van Twintig regels liefde.

Ik pakte het boek op, maar kon me er slecht op concentreren en viel in slaap. Toen ook nog bleek dat elk hoofdstuk vanuit een ander personages werd geschreven en elk hoofdstuk werd afgewisseld met brieven van andere mensen dan de personages waarover ik net had gelezen, was ik al snel het spoor bijster. Mijn vermoeide hoofd had er geen zin in. Ik heb het boek zelfs een tijd weggelegd. Maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om het boek niet uit te lezen. En dus pakte ik het een paar dagen geleden weer op. Ik moest weten hoe het boek zou eindigen om te kunnen bepalen of de tip van Diana geslaagd was. 

Eigenlijk was ik deze maand niet zo in de stemming voor een boek als Twintig regels liefde. In Twintig regels liefde schrijft verpleegkundige Stella brieven voor de mensen die ze verzorgt in het hospice. De meeste patiënten hebben niet lang meer te leven en met de brieven helpt Stella ze een persoonlijke noot achter te laten voor dierbaren of andere personen die een belangrijke rol hebben gespeeld in hun leven. Daarnaast krijgen we ook in kijkje in de levens van een paar patiënten die Stella die week verzorgt. Al met al geen vrolijke kost. Erg ontroerend en aangrijpend. Maar toen ik eenmaal opweg was, merkte ik dat ik het boek niet zo makkelijk meer kon wegleggen. Ik wilde weten hoe het zou aflopen met de verschillende personages. De draadjes begonnen naar elkaar toe te weven. En zelfs de in eerste instantie zo random brieven bleken soms informatie te bevatten over die personages. Rowan Coleman heeft daarmee een ontroerend boek geschreven, dat je aangrijpt, maar ook heel ingenieus in elkaar zit. Ik ben blij dat ik uiteindelijk heb doorgezet en dit pareltje als 'gelezen' mag afvinken. Dankjewel voor deze tip, Diana!

Mijn tip voor Janneke

En dan is het mijn beurt om Janneke een boek te tippen. Ik denk te weten aan welke boeken Janneke een voorkeur geeft. Ik weet dat ze van historische romans houdt. We lazen samen het eerste deel van een trilogie van Sarah Lark, Het land met de gouden kust. En onlangs heeft Janneke genoten van het nieuwste boek van Lark, zo vertelde ze me. Zou ik haar nu weer een boek van deze schrijfster tippen? 

Nee, ook ik wil haar iets tippen dat niet voor de hand ligt en dat ze niet ziet aankomen. Maar wat dan? Ik had al besloten dat ik in de hoek van historische romans wil blijven. Ik spit haar boekenplank door en zie best wat WOII gerelateerde boeken staan. Een onderwerp dat verre van feelgood is. Maar toch, een dergelijk boek kan je wel raken en je daardoor met een fijn gevoel achterlaten.
Plots valt mijn oog op een boek van een schrijfster waarvan ik onlangs zelf een boek heb gelezen. Het boek dat ik las staat weliswaar niet op Janneke haar lijstje, maar ik ga haar toch dit boek tippen en ik hoop dat het haar zal bevallen. Een boek waarvan een verfilming in de maak is.

Lieve Janneke, mijn tip voor jou is: Mijn verloren vrouw van Alyson Richman.

Lees je mee?

Zoals elke maand is het niet alleen een uitdaging voor degene die getipt wordt, maar ook voor jou. Heb je zin om met Janneke mee te lezen, laat het dan weten in een reactie onder deze blog. Of misschien heb je het al gelezen, wat vond jij ervan? We horen het graag.