Vandaag een extra buddy read, gewoon omdat het kan. Renate en Sanne bespreken samen het nieuwste boek van Kristin Harmel: Jij kan me helpen. De cover belooft veel met de uitspraak: "voor liefhebbers van De nachtegaal en De bakkersdochter". Zouden de liefhebbers van historische oorlogsromans hier inderdaad van genieten?

Door Renate en Sanne

Korte samenvatting

De pasgetrouwde Ruby Henderson komt in 1939 aan in Parijs, samen met haar Franse echtgenoot Marcel, en ze zijn dolgelukkig. Maar de wittebroodsweken verliezen snel hun glans door het geweld van de dreigende oorlog.
Het Joodse meisje Charlotte Dacher is elf als de Duitse tanks Parijs binnen komen rijden. Al snel wordt haar leven drastisch ingeperkt door alle maatregelen tegen de Joodse bevolking. Net als ze denkt dat het niet erger kan worden, beginnen de deportaties.
Thomas Clarke is een jonge piloot van de Britse Royal Air Force, die gedesillusioneerd is geraakt door de wreedheden van de oorlog. Hij komt terecht in Parijs, en vindt daar een heel nieuwe reden om door te blijven vechten.
Wanneer de levens van Ruby, Charlotte en Thomas samenkomen blijkt dat elk van hen iets heeft dat de anderen de moed geeft om door te vechten, ook als alles verloren lijkt…

Cover

Renate: "De cover die vind ik echt heel mooi. Het schitterende veld klaprozen en een jong meisje erin, het maakte mij gelijk nieuwsgierig. Ik was ook benieuwd wat de cover met het boek te maken had, had jij dat ook?"

Sanne: "Ja ik werd er erg nieuwsgierig door, het trekt je het boek in. Ik dacht dat het boek zou gaan over kinderen in de Tweede Wereldoorlog. Welke verwachting had jij door de cover?"

Renate: "Eigenlijk precies dat. Ik dacht aan een gevlucht kindje in oorlogstijd die door de klaprozen gaat, op zoek naar betere tijden. Zo kun je alleen door de cover al verkeerd gaan, lees vaak ook de achterflap niet, dus was wel verrast. 

Sanne: "De achterflap lezen is soms wel handig, haha. Het boek gaat inderdaad niet over kinderen in oorlogstijd, toch wordt op het einde wel heel duidelijk wat het meisje en de klaprozen met het verhaal te maken hebben."

Schrijfstijl

Renate: "Vanaf het eerste moment had Kirstin Harmel mij te pakken, ze liet mij niet meer los, of nou ja het verhaal liet mij niet los. Ze heeft een fijne stijl, je voelt de spanningen waar de personages mee te maken hebben, de angst die ze eigenlijk allemaal hebben om opgepakt en of verraden te worden, je voelt het met ze mee."

Sanne: "De schrijfstijl is inderdaad prettig, het is niet al te ingewikkeld. Maar dat stoorde me soms ook. Ik vond vooral in het begin de zinsopbouw erg eenvoudig. Korte zinnen, vooral de conversaties waren heel kort en staccato. De emoties en gevoelens van de personages kwamen daardoor juist minder bij mij binnen. Ik voelde die spanning veel minder dan jij."

Renate: "Oh nee dat had ik just helemaal niet, maar snap wel wat je bedoelt. Harmel laat je eigenlijk met de personages meevoelen al vanaf haar eerste hoofdstuk, ook schrijft ze het beeldend, zodat ik al lezende een voorstelling kon maken van hoe het er allemaal uitziet."

Sanne: "Op zich kon ik me wel een voorstelling maken van hoe het er allemaal uit zag. De wandelingen door Parijs en de beschrijvingen van de appartementen en verstopplekken zag ik ook voor me, maar die emoties... Nee, die ontbraken voor mijn gevoel grotendeels. Zonder al te veel te verklappen, bevat het boek een aantal heftige momenten, bijvoobeeld als familieleden verdwijnen en worden afgevoerd, wanneer Thomas als piloot wordt neergehaald of gedurende gevangenschap en transport. Maar deze momenten waren voor mij erg kort beschreven en weinig intens. Er had voor mijn idee nog veel meer met het gevoel van de personages en daarmee de lezers gedaan kunnen worden."

Renate: "Er had wel meer gevoel bijgekund, daar heb je gelijk in, want ze bleven vrij vlak, terwijl er momenten tussen zaten dat je echt tranen met tuiten zou janken als er meer gevoel bij de personages zit. Ze maakten drama genoeg mee in ieder geval, lijkt mij vreselijk als je het meemaakt.."

Plot

Sanne: "Ik heb bij het stukje over schrijfstijl misschien al het een en ander verklapt. Ik vond de verhaallijn spannend, maar miste de emoties behoorlijk. Het voelde daardoor ook als een niet erg realistische verhaallijn. De gebeurtenissen klopten misschien wel, en kunnen ook wel echt gebeurd zijn, maar wetende dat het oorlog is, had het van mij veel erger mogen zijn. Het leek soms te gemakkelijk te verlopen. Sommige situaties werden maar erg kort benoemd, zoals het gebruik van de vluchtroutes. Hier maakt Harmel naar mijn smaak te makkelijk gebruik van sprongen in de tijd."

Renate: "Ook hier snap ik helemaal wat je bedoeld, het had allemaal een onsje meer mogen zijn. Ondanks de vele toevalligheden, waar ik mij tijdens het lezen niet aangestoord heb trouwens, pakte het mij gewoon. Zonder al teveel te verklappen had ik het verhaal niet zo verwacht, al lezende heb ik mij steeds vast gehouden in het verhaal en mij totaal laten verassen, ik vind het moeilijk er iets over te zeggen, zonder te spoilen."

Sanne: "Ja dat is zeker lastig he, we willen niets verklappen natuurlijk! Ik vond dat het boek soms wat te veel toevalligheden had waardoor dingen uiteindelijk goed afliepen. Maar toch was ik wel constant in de greep van het boek en nieuwsgierig wat er zou gaan gebeuren. Ook was ik erg benieuwd of alles op het einde goed zou gaan aflopen en was ik uiteindelijk verrast!"

Conclusie

Renate: "Mijn drie woorden om het boek te omschrijven: spannend, liefde en oorlogstijd. Ik geef het boek 4 sterren en zou het anderen zeker aanraden. Ik heb het met plezier gelezen, en elk boek wat mij vanaf bladzijde 1 pakt en niet los laat, raad ik graag aan. Je moet er gewoon lekker blanco ingaan en genieten."

Sanne: "Mijn drie woorden om Jij kan me helpen te omschrijven: Spannend, Bijzonder, Gemakkelijk. Ik geef het boek 3,5 sterren en ik weet niet of ik het anderen zou aanraden, overall heb ik genoten van het boek, maar ik heb zeker ook dingen gemist."

Een boek dat lezers van boeken over de Tweede Wereldoorlog best kunnen waarderen. Maar Sanne en Renate zijn wisselend tevreden over de uitwerking. Zou jij het boek willen lezen? Of misschien heb je het al gelezen? Laat ons weten wat je er van vindt! 

Wil je de recensies van Sanne en Renate lezen? Dat kan hier en hier.