Hallo daar, op deze zaterdag in juni. Het is weer tijd voor een nieuwe buddyread en wel met een nieuw boek van Lisette Jonkman, Helemaal het einde. Liefhebbers van deze Nederlandse chicklitschrijfster konden eindelijk weer hun hart ophalen deze maand met een nieuwe titel! Helma en Marleen begonnen bijna gelijk toen het boek op de mat viel en vandaag lees je wat ze ervan vonden.

Door: Helma en Marleen

Marleen: Ik heb echt uitgekeken naar dit boek, eindelijk weer een boek van Lisette! Heerlijk! Ik schoot ook door de eerste hoofdstukken heen! Ik moet wel zeggen dat ik in het begin een grote hekel had aan hoofdpersoon Roxy. Wat was jouw eerste indruk, Helma? 

Helma: Dat had ik nou ook! En dat duurde trouwens bijna tot op het eind voordat ik anders over de volwassen Roxy ging denken. De jonge Roxy die je door de dagboeken van Arno leert kennen vond ik wel direct leuk. Arno is echt een schatje! Heel wat beter dan BFF Franz of die vreselijke Jay. Was jij ook niet heel nieuwsgierig naar wat er nou precies 10 jaar eerder gebeurd was, waardoor Roxy wegvluchtte naar Amerika?

Marleen: Ik moet zeggen dat ik Roxy eigenlijk helemaal niet leuk ben gaan vinden, maar dat hoefde bij deze roman ook niet. Het blijkt maar weer dat je geen feeling met de hoofdpersoon hoeft te hebben om te genieten van een goed geschreven verhaal. Ik vond eigenlijk alle personages vanuit LA verschrikkelijk, haha! Ja, mijn nieuwsgierigheid werd zeker getriggerd, maar ik vond de uiteindelijke uitkomst een beetje een anticlimax. Natuurlijk snap ik dat je daardoor wilt vluchten, maar ik had stiekem verwacht dat ze nog iets 'ergers' had gedaan! 

Helma: Dat had ik ook! Ik zou daar zelf in ieder geval niet 10 jaar voor op de loop zijn gegaan en al het contact hebben verbroken. Maar even los daarvan vond ik het een heerlijk boek om te lezen. Haar schrijfstijl is vaak zo grappig. Geen ingewikkelde woorden, gewoon lekker ongecompliceerd, maar wel met een pittig onderwerp. Ik vind dat ze het drugsgebruik van Roxy en het vaak niets en niemand ontziende gedrag van een junk aardig goed beschreven heeft, zonder het al te zwaar te maken. Vind je ook niet?

Marleen: Ja, daar ben ik het helemaal mee eens. Door haar drugsgebruik vond ik Roxy echt een verschrikkelijk mens, maar wel heel erg geloofwaardig. Echt een persoon waaraan je in het echte leven ook een hekel zou kunnen hebben, haha! Ik vond het einde echt heerlijk, maar het had van mij wel iets eerder gemogen. Ik had wel iets langer willen genieten van het 'we leven nog lang en gelukkig'-einde van Roxy. Had jij dat ook? 

Helma: Ja, maar gelukkig kwam het happy end nog. Ik begon al bijna te twijfelen of het ooit nog goed zou komen tussen die twee! En ik heb echt weer zo genoten van de schrijfstijl van Lisette. Zodra je in het boek begint ben je verkocht en baal je als het boek moet wegleggen. Dus het was maar goed dat ik het qua werk even rustig heb, zodat ik gewoon de hele dag door heb kunnen lezen. Genieten! Ik hoop dat Lisette ons niet weer 3 jaar laat wachten op haar volgende boek. 

Marleen: Ik hoop het ook niet! Gelukkig had dit boek voldoende pagina's om ons even zoet te houden. Ik ben heel benieuwd waar haar volgende boek over zal gaan!

Helma: Ik ook! Ze is in ieder geval bezig met een vervolg op Verslingerd (heb ik uit heel betrouwbare bron!). Maar misschien verrast ze ons wel met een heel ander boek. Afwachten dus maar.