Zoals jullie van ons gewend zijn, ook deze zaterdag weer een leuke buddyread! Deze keer lazen Nathalie en Sanne samen Laat me gaan van Gayle Forman. Een boek dat bij beiden al meerdere keren onder de aandacht was gekomen, maar waarvan het er niet was gekomen om het te lezen. Tot nu dan! Lees je mee wat ze ervan vonden?

Samenvatting:

Maribeth is 44 jaar, een werkende moeder van een vierjarige tweeling als ze een hartinfarct krijgt. In eerste instantie heeft ze het niet eens in de gaten en wijdt ze het aan stress en verkeerd eten. Ze krijgt uiteindelijk een dubbele bypass operatie en na een week in het ziekenhuis te hebben gelegen wordt ze ontslagen om thuis te herstellen. Als moeder gaat ze alleen gelijk weer op in de verplichtingen van het gezin en komt ze er niet aan toe om op te knappen. Als haar moeder komt "helpen" maar alleen nog maar voor meer werk zorgt, haar man Jason alleen maar aan het werk is, haar kinderen onder de luizen blijken te zitten én er ook geen rekeningen zijn betaald in de periode dat ze in het ziekenhuis lag, pakt Maribeth ten einde raad wat spullen en geld mee en vertrekt. Zonder telefoon. Zonder haar gezin te laten weten waarheen. 

Nathalie:
Leuk dat we dit boek samen gaan lezen. Dit is mijn tweede boek dat ik lees van Gayle Forman, haar ya roman haar dag in Parijs vond ik heel goed en heeft mijn interesse gewekt. Ze heeft nog meer ya romans op naam staan, Laat me gaan is haar eerste Feelgood roman voor volwassenen.

In het eerste hoofdstukje moest ik heel eventjes wennen aan de schrijfstijl, aan de toon waarop het is geschreven, maar daarna zat ik al snel in het verhaal. Ik zie Maribeth helemaal voor me in dat drukke gezin en steeds niet voor haarzelf, maar voor haar kinderen kiezen, ondanks dat ze net uit het ziekenhuis is vanwege een hartaanval. Haar man Jason vindt zijn werk veel belangrijker en laat haar moeder overkomen voor hulp, niet dat haar moeder alleen maar steeds meer vermoeiende klusjes veroorzaakt. Ik leef al helemaal mee met Maribeth.
En jij?

Sanne:
Zeker leuk Nathalie! Toen je voorstelde dit boek van Gayle Forman te lezen moest ik even zoeken welke je bedoelde. Maar toen ik het zag wist ik gelijk dat dit boek al even op mijn lijstje stond! Haar andere boek heb ik niet gelezen, maar ik was erg benieuwd naar dit boek.

Ook ik moest wel even wennen aan haar schrijfsstijl. Het is net een beetje anders dan andere feelgood, maar omdat er gelijk in het eerste hoofdstuk van alles gebeurt, lees je verder en is het nooit een reden geweest om het boek weg te leggen. Als moeder van een druk gezin benauwde me de situatie waar Maribeth zich in bevindt ontzettend en ben ik erg blij dat ik taken kan delen. Ik heb in haar plaats meerdere keren heel hard willen schreeuwen tegen zowel Jason, als Maribeths moeder. Zijn ze nou helemaal! Ik zou helemaal gek worden. Ik vind de keuze die Maribeth uiteindelijk maakt erg knap.

Nathalie
Dat hard willen schreeuwen tegen Jason herken ik helemaal. Ik begrijp helemaal als Maribeth haar gezin in de steek laat.  Ik sta achter haar, het is geen keuze, als ze niet gaat, gaat ze er denk ik echt aan onderdoor.
Mooi om te lezen hoe Maribeth zichzelf in Pittsburgh probeert terug te vinden. Het voelt alsof ze een nieuw leven aan het opbouwen is.
Het maakt me wel heel nieuwsgierig hoe Jason en de kinderen dit vinden. Zou hij het redden zonder haar? Zou hij kwaad zijn? Zou ze nog wel terug kunnen gaan ooit? Het houdt me geboeid in het verhaal, ik wil blijven verder lezen. En jij?

Sanne:
Ja, ik wil zeker verder lezen. Het boek houdt me in zijn greep! Ik ben ook heel benieuwd of we nog te weten komen hoe het gezin het redt zonder haar, maar ook of het Maribeth lukt haar eigen moeder te vinden. Zelf vond ik dit een bijzondere wending in het verhaal, het kwam voor mij uit de lucht vallen dat ze geadopteerd is en op zoek gaat naar haar moeder. Had jij dat ook?
Ook snapte ik haar keuze niet zo goed om tegen iedereen te zwijgen over haar achtergrond en wat er allemaal is gebeurd. In haar geval, als je zoiets heftigs meemaakt als een dubbele bypass en ontsnappen aan de druk van je eigen gezin, dan zou ik daar denk ik graag met iemand over willen praten. Hoe was dat voor jou?

Nathalie:
Ik vind het wel iets moois dat ze op zoek gaat naar haar biologische moeder. Het komt niet helemaal uit de lucht vallen, omdat er langzaam naartoe wordt geschreven. Na haar hartkwalen wil ze voor haar kinderen weten of dit iets erfelijks is.
Grappig. Ik begrijp juist heel goed, kan me juist heel goed voorstellen, dat ze zich in Pitsburgh schaamt dat ze haar gezin in de steek heeft gelaten, ze heeft gefaald voor haar gevoel, en daarom juist over haar achtergrond zwijgt, maar ik vind het niet verstandig.
Ik heb het boek nu uit en vind het een mooi boek. Het blijft spannend. Maribeth is echt goed geloofwaardig neergezet en ik leefde het hele boek met haar mee. Het einde gaf me ook echt zo'n heerlijk Feelgood gevoel.
Nu ik twee boeken van Gayle Forman heb gelezen ga ik zeker meer van haar lezen. Ik heb er een nieuwe lievelingsschrijfster bij. En hopelijk volgen er nog veel meer Feelgood boeken van haar naast YA.

Sanne:
Ik had het boek zo uit en heb er van genoten! Ondanks dat het stuk over de zoektocht naar Maribehts moeder misschien best wat dieper uitgewerkt had kunnen worden. Het einde vond ik onverwachts, maar zeker heerlijk feelgood. Dit was het eerste boek dat ik las van Forman, maar ik wil zeker ook andere boeken van haar lezen.

Wil je weten wat we er van vonden? Lees hier de recensie van Nathalie en hier de recensie van Sanne.

PS, onze katten lazen gezellig mee: