"Ik heb American royals nog liggen. Is dat wat voor regency maand?" vroeg Diana in de groepsapp. Renate durfde dit wel aan: "Ik heb het boek in het Engels op mijn e-reader staan. Eens kijken of dat gaat lukken." En zo werd een nieuwe buddy read geboren. Niet echt regency bleek al snel, maar wel koninklijk.

- Door Diana en Renate -

Over American Royals

Welkom bij het Amerikaanse koningshuis, waar intriges en verboden liefde de kroon dreigen te ondermijnen:
KROONPRINSES Beatrice: weet dat alles moet wijken voor de kroon. Nu ze op zoek moet naar een huwelijkskandidaat, slaat de twijfel toe.
EERSTE RESERVE prinses Samantha: houdt wel van een feestje.
INTRIGANT Daphne: doet alles om prins Jefferson terug te winnen.
BURGERMEISJE Nina: steelt ongewild de show als ze voor de prins valt.
Wint liefde het van plicht en traditie?

Het samen lezen

Waarom sprak American Royals je aan?

Diana: Ik hou van verhalen over het koningshuis. Ik ben dan ook blij dat wij een koning, koningin en prinsessen hebben in Nederland. Ik vraag me weleens af hoe het moet zijn om als royal te leven en daarom spreken verhalen over koningshuizen me eigenlijk altijd aan. Toen ik American Royals voorbij zag komen, leek het me leuk om in de verzonnen wereld van het Amerikaanse koningshuis te kruipen.

Renate: het boek stond al heel lang op mijn tablet dus moest gewoon een keer gelezen, en toen Diana het ging lezen dacht ik, ik doe gezellig mee, het leek mij gewoon een leuk boek, vrolijke cover.

De vergelijking met Gossip Girl wordt gemaakt; ben je het met deze vergelijking eens?

Diana: Nee, gelukkig niet. Roken, wiet, alcohol rode draad in Gossip Girl. Onverantwoorde jongeren. In American Royals komt ook wel wat onverantwoord gedrag naar voren, maar het wordt verklaard. Dat vind dat ik dit boek veel leuker en fijner vond om te lezen. De vergelijking met Gossip Girl vond ik niet op gaan.

Renate: Heel eerlijk, ik heb gossip girl nooit gezien dus ik kan daar eigenlijk niet veel over zeggen, maar als ik Diana's stukje hierboven lees denk ik niet dat het echt te vergelijken is

Met welk personage had je de meeste binding?

Diana: Sam. Echt ik zou echt niet in haar schoenen willen staan als de zus van de toekomstige koningin. Ik snap haar gedrag en gedachten volledig. Ik kon me dan ook helemaal in haar verplaatsen. Zij was het enige personage met wie ik deze binding voelde.

Renate: Nina. Daar had ik het meeste mee, leuke meid die haar eigen plan trok, maar toch verliefd werd en zich stiekem teveel door de buitenwereld liet opnaaien.
Wel grappig dat degene waar ik het meeste mee had nou net geen royal is.
Van de royals denk dat ik mij zowel in Beatrix als Sam kan verplaatsen. Ze probeerden er allebei het beste van te maken en struggelden allebei met hun afkomst.
Zo blij dat ik gewoon gewoon ben opgegroeid.

Had je dingen in het verhaal anders gewild, vertel zonder het verhaal te verklappen.

Diana: Nee, eigenlijk niet. Wat ik vooral heel fijn vond was de beeldende beschrijvingen; ik voelde me echt aanwezig en zag de situaties voor me. Dat vind ik altijd fijn tijdens het lezen. Ik had graag wat meer diepgang gewlid in de personages. Misschien waren het er daar net te veel voor. Maar dat gaat niet over het verhaal zelf.

Renate: Nee, ik vond het gewoon een leuk verhaal, met leuke en minder leuke personages.
Ook leuk dat veel van de namen in het boek ook echt namen waren van echt vorsten uit Europa zoals Juan Carlos, Wilhelmina en Juliana.

Kun je je voorstellen dat dit echt zo speelt in America? Hoe geloofwaardig vind je het verhaal?

Diana: Ik vond het verhaal zeker geloofwaardig. Het was bij de tijd en zo geschreven dat je je zo kunt voorstellen dat het echt zo gaat als Amerika een koningshuis zou hebben. Ook de acties van de hoofdpersonen waren geloofwaardig, en zoals Amerika erom bekend staat heerlijk over de top op sommige momenten.

Renate: Moet zeggen dat ik het in het begin totaal ongeloofwaardig vond, maar dat komt omdat je weet dat het niet zo is in het echt.
Naarmate het verhaal verder gaat zit je er zo in dat je gewoon gelooft dat Amerika een vorstenhuis zou kunnen hebben.
Wel was het soms wat over de top, maar dat hoort ook wel bij dit soort verhalen en bij royals.
Het is ook gewoon een verhaal van nu, met alle paparazzi en thuispaparazzi, je bent gewoon vogelvrij eigenlijk in deze tijden van sociale media.

Heeft Katherine McGee je verwachtingen waargemaakt?

Diana: Ja. Ik verwacht de laatste tijd niet zo veel meer van boeken, omdat ik geen zin heb in tegenvallers. Van American Royals verwachte ik vooral een verhaal in koninklijke sferen; waarin ik vooral de sfeer van het koningshuis en het prinsessenbestaan - ook politiek gezien - zou voelen. Ondanks dat het verhaal niet echte diepgang heeft, waren politieke keuzes toch aanwezig. Daarom voldeed het aan mijn verwachtingen.

Renate: Ik had weinig verwachtingen van dit boek, het stond al een flinke tijd op mijn tablet.
Maar toen Diana zei dat ze dit boek ging lezen dacht ik, ja ik lees mee!
En het was een hele fijne ervaring.
Heb het echt met heel veel plezier gelezen, precies het boek voor nu, een boek om niet bij na te denken.
Ik kijk uit naar de verdere boeken over deze royals.

Conclusie

Diana: Ik heb genoten van American Royals. Het is geen moeilijk boek. Het aantal personages is volgens mij net teveel om echt diepgang te krijgen. Het was jammer dat dat een beetje ontbrak. Ik genoot echter enorm van de sfeer; en zeker nu we niks mogen was American Royals even een uitstapje naar een andere wereld. Daar was ik wel even aan toe. Ik geef het verhaal 3 sterren.

Renate: Het is gewoon een heerlijk boek om lekker weg te dromen bij een prinsessenleven, of eigenlijk juist niet.
Gewoon een leuk boek dat je even uit je dagelijkse sleur trekt en dat is nu meer dan ooit prettig.
Ook was het een boek, toen ik eenmaal echt erin zat, een boek dat ik moeilijk kon wegleggen.
Ik geef het 3,5 sterren en als ik niet in halfjes mag dan gewoon 4.

Heb jij American Royals gelezen? En kun je je in onze buddy read vinden of had jij een totaal andere mening?