Wie daagt ons uit voor een buddy read? Dat was de oproep die we op 16 januari deden. En we kregen een hoop reacties! Eerder las Marieke samen met Amarins Ik zonder jij van Kelly Rimmer. Voor de tweede challenge las Helma samen met Ann De Apothekersdochter van Julie Klassen.

Ann heeft Hebban en de Feelgood Club nog niet zo lang geleden ontdekt. Ze reageerde super enthousiast op onze oproep en gaf maar liefst een lijst van zo’n 17 boeken op waar we een keuze uit konden maken. In het kader van de Maand van de Historische Roman koos Helma uit deze mooie lijst boeken voor De Apothekersdochter.

- door Helma -

Over Ann

Mijn naam is Ann, ik ben 47 jaar, moeder van een leuke tienerdochter van 14 en vrouw van een (echt waar!) uitzonderlijke man en ik woon in België. Ik lees de laatste tijd graag feelgood. Ik ben onlangs begonnen in de Virgin River-reeks van Robyn Carr, waar ik al twee boeken van gelezen heb. De beginboeken van Linda Lael Miller waar ik al een deel van gelezen heb, vind ik ook heel goed. Verder lees ik heel graag Christelijke historische romans en lichte Amish. Naast feelgood lees ik ook veel andere genres. Fantasy en Young Adult kan ik wel smaken, net als thrillers. Geen ‘zware thrillers’, maar van een goede psychologische thriller van bijvoorbeeld Michael Robotham kan ik erg genieten. Ook gezonde kookboeken en boeken over hoe het lichaam in elkaar zit mag ik graag lezen.

Korte samenvatting De Apothekersdochter

Engeland, begin negentiende eeuw. Als Lilly Haswell vijftien is, verdwijnt haar moeder spoorloos. Jarenlang hoopt de apothekersdochter op een teken van leven. Maar het blijft stil. Ook van haar vader, met wie ze nauw samenwerkt, krijgt ze niets los over dit familiegeheim. Dag in, dag uit helpt Lilly incognito in de apotheek. Voor vrouwen is het in die periode ongehoord om zich bezig te houden met medische zaken. Hoe ouder Lilly wordt, hoe meer haar verlangen groeit om het kleine dorp achter zich te laten en zelf de wereld te ontdekken. Zodra iemand haar de kans biedt om een tijdje in Londen te verblijven, grijpt Lilly die met beide handen aan, en zegt ze haar vader en broertje vaarwel. Ze begint aan een ontdekkingsreis naar haar plek in de grote wereld, naar avontuur en romantiek, en naar de waarheid omtrent het geheim dat haar familie al zo lang in zijn greep houdt. Maar dan krijgt ze bericht dat haar vader ziek is. Wetend dat zij de enige is die de apotheek draaiende kan houden, staat ze voor een moeilijke keuze. Welke koers zal Lilly haar leven geven?

Het samen lezen

Ann: Het boek staat al meer dan twee jaar in de kast op mij te wachten. Ik heb altijd wel veel zin gehad om het te lezen, ook omdat de cover zo onweerstaanbaar is, maar er kwam altijd een boek tussen. Ik verwacht dat het niet het beste boek van haar zal zijn, maar ik zal blij zijn als ik het gelezen heb, want dan kan ik het eindelijk doorgeven aan mijn vriendin die er zeker veel plezier aan zal beleven. Ik kijk er ernaar uit om erin te beginnen.

Helma: Ik vind het begin veelbelovend. Leuk ook die quotes van onder andere Jane Austen aan het begin van elk hoofdstuk. Ik vind hoofdpersoon Lily een bijzondere vrouw. En het is bijna niet voor te stellen dat je in die tijd als intelligente vrouw gewoon geen carrière kon maken. Wat dat betreft ben ik toch maar blij dat ik in deze tijd leef. Voor mij is het het eerste boek van Julie Klassen dat ik lees, maar ik vind haar een fijne schrijfstijl hebben.

Ann: Ze heeft inderdaad een fijne, rustige schrijfstijl en ze is heel populair in Nederland in dit genre. Ik heb al heel veel boeken van haar gelezen. Mijn favoriet van haar is De dienstmeid van Fairbourne Hall. Ik ben inmiddels al ver gevorderd in het boek en ik vind het een aangenaam, rustgevend boek. Het roept niet veel emotie bij me op en eerlijk gezegd zou ik het ook niet missen als ik het niet gelezen had. Ik vind dat nadat Lilly is teruggekeerd naar haar dorp, er teveel mogelijke 'echtgenoten' worden voorgeschoteld, die ze ’best aanvaardbaar’ vindt zonder dat ze een duidelijke voorkeur uitspreekt. Dat stuk spreekt me echt niet zo aan. Het is net of Julie Klassen op dat moment zelf niet goed weet wat verhaal ze wil vertellen en ze het nog alle kanten uit kan laten gaan. Voor mij hebben de personages tot nu toe nog geen echte diepgang en het beroert me niet. Ik vind de schrijfstijl wel erg goed, dat zeker wel, maar ik het is niet wat ik ervan had verwacht. Misschien neemt het verhaal nog een verassende wending.

Helma: Ik heb het toch anders ervaren dan jij. Ik vond vooral Lilly eigenlijk wel geloofwaardig neergezet. Ook de tijdsgeest heeft ze goed beschreven. Ik vond het bijvoorbeeld interessant om te lezen dat je heel veel dingen gewoon niet mocht als vrouw. Dat kan je je nu toch niet meer voorstellen! Het beste wat je als vrouw kon doen was nog dat je een rijke man aan de haak sloeg zodat er voor je gezorgd werd. Ik denk dat Lily daarom de mannen die zich aandienden als 'best aanvaardbaar' beschouwde, want trouwen uit liefde met iemand de te laag op de sociale ladder stond was geen optie. Er zijn inderdaad wel een aantal verschillende huwelijkskandidaten, maar dat maakte juist dat ik wilde doorlezen om te weten te komen met wie ze uiteindelijk haar happy end ging beleven. Ik ben het met je eens dat het verhaal geen emotie oproept, maar ik vind het wel een fijn verhaal om te lezen. Misschien waren mijn verwachtingen minder hoger gespannen, omdat ik nog niet eerder iets van Julie Klassen had gelezen. Voor mij zat er voldoende historie, romantiek en een vleugje mysterie in. Toch heb ik ook wel punten waar ik iets minder tevreden over was en die op het eind wat afgeraffeld werden. Ik ben benieuwd hoe jij de rest van het boek ervaart.

Ann: Inderdaad heb je gelijk van dat trouwen. Maar vanaf de helft van het boek gaat het voor mij over het afvinken en wegvallen van mogelijke echtgenoten, die ze blijkbaar wel allemaal ziet zitten en dat kan natuurlijk voor die tijd. Maar wat ik dan weer raar vind, is dat ze vervolgens zegt uit liefde te willen trouwen. Lilly is een aangenaam persoon, maar eigenlijk een beetje ongeloofwaardig aangenaam vind ik. Ik vind het best vervelend om te zeggen, maar in vergelijking tot heel veel andere boeken die ik in dit genre heb gelezen, ben ik over De Apothekersdochter gewoon niet zo positief.

Helma: Je moet eerlijk zeggen wat je ervan vindt, hoor. Dat maakt het nu juist zo leuk. Een boek kan je nu eenmaal tegenvallen en we hoeven het zeker niet met elkaar eens te zijn. Dus gewoon doorgaan met eerlijk je mening geven of die nu positief of negatief is. Ondanks dat ik het een leuk boek vind heb ik ook een paar minpunten. Ze heeft voor mij een beetje te veel verhaallijnen die niet allemaal even goed worden uitgewerkt.

Ann: Ik vond het boek erg ongeloofwaardig op vele gebieden. Bijvoorbeeld dat Francis, de leerjongen van haar vader in de apotheek, in een jaar en vier maanden zo ongelofelijk veranderd is van slungelige hulpjongen tot zeer capabele fantastische man. Zelfs lichamelijk is hij op zo korte tijd blijkbaar zeer sterk veranderd...

Helma: Ik vind wel dat je gelijk hebt dat het een beetje ongeloofwaardig is dat Francis in zo'n korte tijd zo veranderd is. Maar misschien zag Lilly hem indertijd wel als een broertje en was het haar niet opgevallen dat hij al lang niet meer dat slungelige jongetje was. Toen ze hem een lange tijd niet gezien had, viel haar pas de verandering op. Ik kan uit ervaring spreken dat jongens van die leeftijd in heel korte tijd opeens mannen kunnen worden. Dus daar geef ik haar nog het voordeel van de twijfel. Het besef dat ze uit liefde wil trouwen komt volgens mij pas als ze het verhaal van haar moeder te weten komt. Ze wil niet dat zij zelf in zo'n situatie terecht komt. Ik vond dat er op het eind wat open eindjes waren: zoals hoe het op het landgoed verder gaat nadat de oude graaf is overleden. Gaat hij nu wel of niet failliet. En wat ook onduidelijk is dat ze eerst Charlie (haar verstandelijke beperkte broer) naar huis haalt om haar thuis te helpen, maar later werkt hij gewoon weer op het landgoed van Sir Roderick. Ik vond dat allemaal een beetje afgeraffeld. Ik vond het verhaal en de schrijfstijl wel erg fijn en erg interessant om te lezen dat je als vrouw zoveel gewoon niet mocht. En dat mensen die epilepsie hadden gewoon werden opgesloten. Dat kan je je toch gewoon nu niet meer voorstellen?

Ann: Inderdaad, daar had ik nog niet over nagedacht, afschuwelijk toch? Het grote plusplus van het boek blijft de fijne schrijfstijl, maar jammer genoeg viel het verhaal zelf me tegen.

Conclusie

Ann was niet zo enthousiast over De Apothekersdochter. Het verhaal viel haar erg tegen en de personages spraken haar niet zo aan. Desondanks vindt ze de schrijfstijl van Julie Klassen wel heel prettig. Ze vindt dit helaas een van de mindere boeken van Julie Klassen.

Helma is een stuk positiever. Ook zij vindt de schrijfstijl plezierig, maar hoofdpersoon Lilly spreekt haar wel aan. Ze vindt dat Julie Klassen de tijdsgeest geloofwaardig heeft neergezet, maar toch heeft ook Helma wel een paar kritiekpuntjes.

De recensie van Ann is hier te lezen en de recensie van Helma hier.

Hebben jullie De Apothekersdochter gelezen? Zijn jullie het met Ann en/of Helma eens of hebben jullie een heel andere mening? Laat het ons in een reactie hieronder weten.