Vandaag hebben we een buddyread verslag op woensdag in plaats van zaterdag. Even door de sleur heenbreken. Maar het heeft een goede reden: De dromenweefster liet namelijk even op zich wachten. Helma had eerder al De dochter van de parfumeur en De verloren brief van Caboni gelezen en was daarover best kritisch in haar oordeel. Maar omdat we direct 'in love' waren met de cover (wat is hij mooi, hè?) besloten we het boek samen te lezen en de schrijfster met haar inmiddels vijfde boek het voordeel van de twijfel te geven. Want ja, een boek over familie, liefde, kleding en een geheim uit het verleden: daar houden we van.

- door Marieke en Helma -

Korte samenvatting

De dromenweefster vertelt het verhaal van Camilla, die de ambitie heeft het perfecte kledingstuk te maken voor haar klanten. Op een dag krijgt ze een jurk te zien van haar overleden tante, die ze nooit gekend heeft. De prachtige jurk is gemaakt door de legendarische Maribelle, die bekend stond om haar unieke creaties; elk kledingstuk ademde het karakter van de drager. Een inspiratiebron voor de jonge Camilla. Ze besluit aan de hand van de jurk op zoek te gaan naar het verhaal van haar tante en dat van Maribelle. Ze weet: Parijs is de plek om haar avontuur te beginnen.

Het verhaal speelt zich af in twee tijdzones: het heden verteelt het verhaal van Camilla en het verleden het verhaal van Maribelle.

Het lezen

Zodra het boek, enigszins vertraagd, binnenkwam begonnen we enthousiast te lezen. Al snel appten we tijdens het lezen heen en weer over dingen die ons opvielen. Marieke had moeite om in het verhaal te komen. Pas vanaf pagina 70 begon het verhaal voor haar te leven. Wat ons allebei opviel was het wispelturige gedrag van Camilla.

Helma: Op pagina 129 aanbeland. Ik weet niet wat ik van de persoon Camilla vind. Ik vind haar een beetje tegenstrijdig en niet helemaal geloofwaardig. Ook die ruzie is een beetje vreemd. Het verhaal van Caterina spreekt me veel meer aan. Ik ben benieuwd hoe dat verder gaat.

Marieke: Wat een wispelturig geval die Camilla. Wel Marco, niet Marco. Pff. Moet ze naar Parijs, wordt dat voor haar geregeld. Wil ze niet en even later geeft ze aan zichzelf toe dat ze in Milaan blijft voor Marco die juist met haar mee gaat naar Parijs.

Ook gek. Hij vraag haar om die avond te gaan eten. Zij zegt ‘Ja waarom niet?’ en vervolgens eet ze alleen. Daarna komt de eetafspraak weer voorbij als ze er een jurk voor maakt en zegt ze dat er geen datum is genoemd.

Helma: Ja, dat laatste was mij ook al opgevallen. Ik bladerde er zelfs nog even voor terug om het zeker te weten. En inderdaad, ze weet niet precies wat ze wil. Dat bedoelde ik met dat ik haar tegenstrijdig vind.

Marieke: Het is nogal slordig. Het is vaker een beetje rommelig van opzet. Ook dat deel van Caterina en haar vreemde moeder Ester, als die opbiecht ... oh eh spoiler!

Helma: Haha ja pas op voor spoilers ... Maar die had ik al aan zien komen. Alleen weet ik nog niet exact van de hoed en de rand. Maar het verhaal van Caterina vind ik wel fijner lezen.
Ik vertrouw die Domenico trouwens ook voor geen meter. Zou hij misschien ....

Marieke: Waar ben je nu? Ik zit met Camille en Marco in Parijs. Pagina 168. Ik denk dat jij wat verder bent. Maar die Domenico is een arrogante man en een facist. Dat belooft niet veel goeds.

Helma: Pagina 275. En dan begint ze weer te twijfelen …. Argh! Waarom doet ze zo moeilijk? En ik ben benieuwd waar Daniela in het verhaal is gebleven.
Alsof je het over de duvel hebt. Daar is ze! Pagina 278. Wat een drama queen! Maar het hoe en waarom van de ruzie wordt nu duidelijk. En op blz. 283 is Marianne ook echt niet aardig. Haar beslissing zonder overleg is ook echt raar. Ik kan me niet voorstellen dat iets in het echte leven zo zal gaan. Maar misschien is dat in Italië anders.

En dan is het boek uit. Zijn we tevreden?

Niet helemaal. Het deel over Maribelle spreekt ons het meeste aan, maar we irriteren ons aan het constante getwijfel van Camilla en haar alle kanten opgaande gedachten en gevoelens. We vinden de opbouw van het verhaal rommelig en we hebben tijdens het lezen geen band met de hoofdpersonages gekregen. Er zijn meer dan voldoende emoties, maar ze komen in het verhaal van Camilla niet bij ons binnen. Het voelt allemaal  jammer genoeg iets te oppervlakkig. Het verhaal van Caterina sprak ons het meeste aan. Daar geloofden we de emoties.

Ondanks deze kritiekpunten vinden we het uitgangspunt van het verhaal en ook Cristina Caboni's kennis over weven en en het verwerken van de geschiedenis in het verhaal fascinerend. Maar helaas is de uitwerking niet helemaal wat we ervan verwacht hadden. De dromenweefster haalt een voldoende, maar met de hakken over de sloot. Het boek beloofde een verhaal dat zich kan meten met de verhalen van Lucinda Riley, maar dat is toch niet helemaal reëel. Waar Riley de lezer van het begin tot het einde meesleept, verloopt dit verhaal minder soepel.

Zowel Helma als Marieke zijn niet helemaal overtuigd en geven De dromenweefster 2,5 sterren, afgerond naar drie, vanwege de informatie die in het boek is verwerkt over stoffen weven en het maken van jurken wat het toch wel origineel maakt.

Onze recensies zijn hier te lezen: Recensie Helma en recensie Marieke

Heb jij al eens een boek gelezen van Cristina Caboni? Zijn jullie het eens met ons of zijn we misschien te kritisch geweest?