Vandaag hebben we een sprookjesachtige buddy read. Het boek Er was eens iets anders van Danielle Teller was zowel Sanne als Marieke opgevallen en samen besloten ze het te gaan lezen. Ze waren erg nieuwsgierig naar de insteek van het boek. Het sprookje van Assepoester, maar dan anders? Je leest er alles over in onze buddy read.

Korte samenvatting

Er was eens iets anders van Danielle Teller is een even heerlijke als intelligente hervertelling van Assepoester, met een nieuwe rol voor de ‘boze’ stiefmoeder. Dit ontroerende verhaal nuanceert en verrijkt thema’s als goed en kwaad in de bekende klassieke sprookjes.

Als er in het land geruchten de ronde doen over de wrede opvoeding van de nieuwe prinses Assepoester, besluit haar stiefmoeder Agnes het ware verhaal te vertellen. De tienjarige Agnes wordt door haar arme boerenfamilie weggestuurd om bij een wasserij te gaan werken. Na enkele jaren ontvlucht ze haar tirannieke bazin, raakt onderweg zwanger en weet uiteindelijk als alleenstaande moeder een bestaan op te bouwen. Maar door een ongelukkige gebeurtenis keert ze terug naar het landhuis met de wasserij, waar ze het kindermeisje van Assepoester wordt. Agnes worstelt met haar liefde voor dit meisje dat haar stiefdochter wordt en uiteindelijk de gevierde prinses die de onbereikbare fantasieën van velen belichaamt. Het verhaal over hun relatie laat zien dat niets is wat het lijkt, en dat liefde vele gedaanten kan aannemen.

Er was eens...

De korte samenvatting belooft een sprookje, of op zijn minst een hervertelling. Hoe was de eerste indruk die Marieke en Sanne hadden toen zij aan het boek begonnen?

Marieke: Het boek valt direct op door de cover. Die is mooi en zit vol verwijzingen naar het sprookje van Assepoester.
Ik had verwacht dat het verhaal een hervertelling zou zijn van Assepoester, maar het gaat veel verder terug in de tijd en dat maakt het bijzonder. Eigenlijk is er niets sprookjesachtig aan het begin van het verhaal, maar is het de keiharde werkelijkheid van een jong meisje dat van huis wordt weggestuurd om als wasmeisje te moeten gan werken op een landhuis.

Sanne: Het boek doet sprookjesachtig aan en dat begint al bij de prachtige cover. Die ziet er mysterieus uit, en doet denken aan een klassiek of oud verhaal. En dat klopt ook wel. Eenmaal in het boek begonnen, gaan we terug in de tijd. Het is dus geen modern sprookje. Hoe ver we terug zijn in de tijd is niet helemaal duidelijk, er wordt geen tijdsaanduiding gegeven, maar we zijn in ieder geval in een periode aangekomen waar er nog sprake was van lords, manors, dienstmeiden, nonnen, kloosters, paard en wagens. In een tijd dat het niet gebruikelijk was dat de vrouw een bedrijf runde, of als horige met iemand van adel trouwde. Het blijkt niet het sprookje te zijn met prachtige kastelen, ongekende rijkdom, doornstruiken en knappe prinsen.

En toen...

Het verhaal gaat verder. Hoe is het verloop van het sprookje?

Marieke: Dan komt er toch meer te voorschijn van het oorspronkelijke sprookje, maar we lezen nu de andere kant van het verhaal. Wat is dat toch met die boze stiefmoeder en die gemene stiefzussen? In Er was eens iets anders blijkt dat elke verhaal twee kanten heeft en is dan toch een hervertelling, met een andere visie, namelijk die van de 'boze' stiefmoeder en dan blijken sprookjes toch niet te bestaan. Het is geweldig zoals Teller een levensverhaal weet neer te zetten die stukken realistischer is dan de sprookjes zoals we die kennen en waar Disney nog even een zoetsappig sausje overheen heeft gegooid. Meeslepend en indrukwekkend.

Sanne: De schrijfstijl van Teller neemt me helemaal mee in het verhaal. Ik zit er zo ingezogen dat het moeilijk is om het boek los te laten. Ik vind het altijd erg interessant om te lezen over vroegere tijden en dat komt in Er was eens iets anders ruimschoots aan bod. Ziektes en de dagelijkse gang van zaken zijn niet die van vandaag de dag. Je toekomst wordt bepaald door de rang waarin je wordt geboren. Boeiend en sprankelend verteld door Teller. Soms moet ik mij er wel aan herinneren dat ik een sprookje lees. Of een hervertelling. Daar lijkt het in dit deel van het boek niet echt op. Het verhaal is niet overdreven aangezet, zoals ik dat zou verwachten bij een sprookje. Het verhaal kabbelt voort en neemt ons mee naar het leven van toen. De magie, de glitter en de glamour ontbreekt. Ook de heks is niet heel sterk aanwezig, hoewel er natuurlijk altijd figuren zijn die een negatieve draai aan een verhaal geven. Ik lees gauw verder, want ik ben benieuwd hoe het sprookje (?) gaat verlopen.

Ze leefde nog lang en gelukkig!

Meestal eindigt een sprookje met een happy ending. Hoe bouwt het plot zich op? Bleek Er was eens iets anders een zoet sprookje, of was het misschien toch anders?

Marieke: Er leeft altijd wel iemand lang en gelukkig, maar sprookjes laten ons dromen over hoe mooi het zou kunnen zijn. In Er was eens iets anders gaat het net even iets anders dan we kennen en dan gaat verhaal ook nog verder, tot ver nadat Assepoes met haar droomprins is getrouwd. En die toevoeging maakt het helemaal af. Lang en gelukkig is gewoon een kreet om een verhaal heel makkelijk af te ronden, maar ik weet nu wel beter, het leven is geen sprookje, maar wat je er zelf van maakt.

Sanne: Naar het einde toe zag ik steeds meer van het sprookje voorbij komen, maar Er was eens iets anders is geen zoetsappig sprookje, maar een vertelling van hoe een sprookje weleens op de waarheid gebaseerd had kunnen zijn. Danielle Teller maakt van de hoofdpersoon niet de boze stiefmoeder, maar laat zien hoe een stiefmoeder stiefmoeder wordt en waarom ze wellicht onterecht de zwarte piet toegespeeld krijgt in de echte sprookjesverhalen. 

Eind goed al goed

En wat is jullie eindconclusie?

Marieke: Wat een bijzonder en origineel verhaal. De boze stiefmoeder is gewoon een geweldige vrouw. Een voor wie het leven niet makkelijk was, maar die ervan maakte wat ze kon. Vanuit elke tegenspoed leerde ze en werd ze sterker. Geen sprookje, maar het ware verhaal. Je zou als lezer bijna vergeten dat het fictie is. Het boek heeft me verrast en ik heb het met veel plezier gelezen. 4 sterren

Sanne: Het sprookje van Teller leest erg fijn. Ze neemt ons mee naar jaren geleden en laat zien hoe het leven er toen aan toe ging. Hierdoor zou je haast vergeten dat ze een sprookje aan het hervertellen is. Zo rooskleurig was het allemaal niet. Ik heb erg genoten van de terugblik in de tijd en hoe ze ons de andere kant van het sprookje laat zien. Erg veel romantiek komt er niet bij kijken, ik had dit meer verwacht, maar desondanks kan ik het boek zeker aanraden. 4 sterren.

De volledige recensie van Sanne lees je hier en die van Marieke hier.

Wat vind jij van het idee om een sprookje eens vanuit een ander perspectief te lezen. Voor welk sprookje zou jij dan gaan?