Regelmatig tippen we en praten we met elkaar over welke boeken er binnenkort uitkomen en zo werd ook het boek Het meisje achter het prikkeldraad genoemd. Renate en Mandy, beide leesfanaten over de Tweede Wereldoorlog, zagen het wel zitten dit boek samen te lezen. En een nieuwe buddyread ontstond. Vandaag lees je of het onze verwachtingen waarmaakte. 

Over het boek

Amersfoort, 1944. De bezetting is een dagelijkse realiteit voor de jonge geliefden Saskia en Frans, met het concentratiekamp net buiten de stad. Frans reist elke dag naar het kamp om het keukenafval op te halen. Als een gevangene hem smeekt een brief naar buiten te smokkelen, besluit Frans dat te doen, ook al brengt dat hemzelf en zijn familie in gevaar. Samen met Saskia verzamelt Frans honderden brieven van gevangenen, en brengt hij de antwoorden terug naar het kamp.
Maar dan wordt Saskia opgepakt en opgesloten in Kamp Amersfoort, en Frans zoekt wanhopig naar een manier om haar te redden. Hij zal haar moeten helpen ontsnappen uit het kamp – ook al zegt iedereen dat dat onmogelijk is…

Over Imogen Matthews

Imogen Matthews is in Rijswijk geboren, ze heeft een Engelse vader en een Nederlandse moeder, haar moeder is haar inspiratie voor de boeken die ze schrijft, ze heeft veel over de oorlog gehoord van haar moeder. Iets wat haar heeft geinspireerd om haar boeken te laten afspelen in Nederland.

Het samen lezen

Waarom wilden we dit boek lezen?

Renate: Dit boek sprong bij mij in het oog toen ik het overzicht aan het bekijken was van de boeken die uitkomen, ja ik ben iemand die zich echt laat leiden door de cover, want dat is toch het eerste waar mijn oog op valt.
Ook ben ik groot liefhebster van boeken die zich afspelen in de Tweede Wereldoorlog dus dan valt een boek ook al extra op, maar eigenlijk vooral omdat het zich in en rond kamp Amersfoort afspeelt, dat vond ik wel een origineel uitgangspunt en dat maakte mij nieuwsgierig naar dit verhaal.

Mandy: Net als Renate heb ik echt een zwakte voor boeken die zich afspelen in het verleden en helemaal de Tweede Wereldoorlog vind ik zo intrigerend. Het idee dat mensen elkaar zoiets aan kunnen doen vind ik onbegrijpelijk. En met elk boek dat ik lees, sta ik weer meer versteld. Het was voor mij een lange tijd geleden dat ik iets daarover las, dus ik werd eigenlijk wel weer meteen enthousiast toen ik de achterkant van het boek las. Uiteraard helpt de cover daar wel aan mee. 

Schrijfstijl

Renate: Imogen Matthews heeft een fijne schrijfstijl, een opbouwende schrijfstijl, maar ook een waar je duidelijk voor je kunt zien hoe het er daar uit zag, en je de pijn kunt voorstellen die de gevangenen moeten hebben gehad toen ze lang in de rozentuin moesten staan. Het is dan ook een schrijfstijl die ik erg fijn vond, het is een toegankelijke schrijfstijl, zonder moeilijke woorden en zinnen, maar wel een waar je de emoties van de bladzijden kan voelen lopen.

Mandy: In het begin van het boek is de schrijfstijl voor mijn gevoel rustig. De schrijfster neemt de tijd om je te laten wennen aan het dagelijks leven van Frans, die op de boerderij werkt en vervolgens van zijn vader de belangrijke taak overgedragen krijgt om de aardappelschillen op te gaan halen in het kamp. Naarmate het verhaal vordert, wordt de schrijfstijl steeds spannender en 'sneller'. Ik merkte dat ik het boek steeds lastiger weg kon leggen en als het ware ook echt sneller begon te lezen. Het is ook erg beeldend, je ziet zo voor je hoe het er in het kamp moet hebben uitgezien, maar ook bij Frans en zijn gezin thuis op de boerderij. 

Verhaal

Renate: Ondanks dat ik een hele andere verwachting van het verhaal had door de achterflap en titel, wat mij in het begin wel op het verkeerde been zette, en ook maakte dat ik op een bepaalde gebeurtenis aan het wachten was tijdens het lezen, en dat daardoor erg lang vond duren, was het wel een mooi verhaal en een belangrijk verhaal, zeker ook omdat het op waarheid is gebasseerd. Ondanks het zware onderwerp is het vooral een verhaal wat draait om vriendschap en liefde, twee dingen die toen zeker niet vanzelfsprekend waren maar wel een heel veel hoop gaven bij mensen.

Mandy: Ik deel met Renate dat bepaalde spoilers in zowel de titel als op de achterkant van het boek totaal onnodig waren en ook het verhaal wel beïnvloeden. Dat is jammer want daardoor weet je ver van tevoren al welke wending het verhaal gaat nemen en ik had me daar zo graag door laten verrassen, dat was echt een plottwist geweest. Desondanks is het een heel mooi verhaal. Je wordt meegenomen in hoe het er in de Tweede Wereldoorlog aan toe ging op het platteland. Hoe inwoners van Amersfoort en omstreken lange tijd niet doorhadden hoe het er in het kamp aan toe ging, behalve dan wat vage vermoedens en verhalen. Hoe de meesten de andere kant opkeken als het ging om wat daar gebeurde, maar ook hoe een paar hun nek uitstaken en er alles aan deden om de mensen die in het kamp zaten te helpen. Het verhaal gaat echt over moed en vriendschap en dat is heel hoopvol om over te lezen.

Personages

Renate: Er komen best veel personages in dit verhaal voor, maar het gaat vooral om Frans, Theo en Saskia, die alledrie wat te maken hebben met kamp Amersfoort, zo zorgt Frans dat de brieven die Theo als gevangene verzamelt het kamp uitgaan en doet Saskia de verspreiding, en telkens krijg je meer van hun te weten.
De personages zijn sterk neergezet, geloofwaardig en had wel een zwak voor het broertje van Frans, die Frans mee helpt.
Net als wat Mandy zegt is het knap ondanks dat ze zoveel met elkaar gemeen hebben, dat ze toch alledrie verschillend blijven.

Mandy: Het verhaal wordt beschreven vanuit Frans, Theo en Saskia. Drie jonge Nederlanders die elk op hun manier betrokken zijn bij kamp Amersfoort. Theo is een gevangene en Frans rijdt met paard en wagen elke dag naar het kamp toe. Saskia is de vriendin van Frans en helpt hem het smokkelen van brieven van en naar het kamp te faciliteren. Alle drie zijn ze jong en erg moedig. Ze hebben geen van drieën zin om toe te kijken en voelen dat ze iets moeten doen om de situatie leefbaarder te maken voor de kampbewoners. Dit maakt ze al vroeg volwassen. Het is erg fijn om over hen te lezen, ondanks dat ze veel met elkaar gemeen hebben, zijn ze toch alle drie verschillend genoeg om het interessant te houden. 

Geschiedenis:

Renate: Je kan wel merken dat de schrijfster weet waar ze over schrijft, ze heeft wel goed research gedaan over dit boek en heeft zich dan ook deels voor dit verhaal laten inspireren door een waargebeurd verhaal van een boer en zijn zoon die elke dag naar het kamp reden om aardappelschillen op te halen voor hun vee, maar ook brieven in en uit het kamp te smokkelen.
Tuurlijk ze heeft er een fictief verhaal van gemaakt, maar je krijgt wel een beeld van hoe dat gebeurde, en dat was een geschiedenis die ik zelf niet echt wist, dus vind het fijn dat ze dit als uitgangspunt voor haar verhaal heeft gebruikt.
Het is haar dan ook echt wel gelukt om dit zo goed en realistisch mogelijk neer te zetten, maar ook door andere lijntjes in het verhaal er een geheel van te maken. De geschiedenis komt echt tot zijn recht in dit verhaal.

Mandy: Het bijzondere is dat de naam van de schrijfster niet doet vermoeden dat zij half Nederlands is, dan wel in Nederland geboren. Dus in eerste instantie vond ik het bijzonder dat ze haar verhaal in Nederland af liet spelen (achteraf begreep ik het wel heel goed). En tegelijkertijd kon ik alleen maar denken: ze heeft hier echt werk van gemaakt. Ze weet waar ze over praat, ze kent het boerenleven (of heeft zich daar goed over ingelezen) en ook veel over het kamp. Hoe het opgebouwd was, waar zich wat bevond, hoe het beveiligd werd. Het is dus heel geloofwaardig allemaal en goed uitgedacht. 

Titel en cover

Renate: Vind de cover zelf mooi, de kleurstelling is mooi en door de wachttoren een prominente plek op de cover te zetten, heb je gelijk een idee waar het verhaal over gaat. Het is een cover die ik zeker in de winkel zou oppakken. De titel heb ik meer moeite mee, het is een mooie titel, vind hem alleen na het lezen van het boek niet passen bij het verhaal, de titel zet mij compleet op het verkeerde been en zeker met de tekst op de achterflap, die eigenlijk best wel het een en ander verklapt, maar waardoor ik bepaalde dingen veel sneller in het verhaal had verwacht.

Mandy: De cover met het prikkeldraad en de wachttoren geven je meteen een idee van wat je kunt verwachten van het verhaal. Door de blauwe lucht op de achtergrond krijgt het iets hoopgevend. Ook ik vind de titel niet bij het verhaal passen. Hoewel het verhaal deels vanuit Saskia wordt verteld, komt zij uiteindelijk, wanneer het moment daar is, niet meer aan het woord. Dit maakt dat je haar deel van het verhaal niet mee krijgt zoals de titel wel doet vermoeden. Ook weet je van tevoren al hoe het verhaal gaat lopen en dat heeft invloed op hoe je het verhaal beleeft. 

Conclusie

Renate: Heb het verhaal met veel plezier gelezen, en ook het een ander van opgestoken, bizar om je te realiseren dat dit zo dichtbij zich heeft afgespeeld, daardoor is het gelijk een verhaal wat mij liet nadenken over die tijd, maar vooral ook over hoe goed we het hebben. Zag dat de schrijfster al meerdere boeken heeft geschreven heeft die zich afspelen tijdens de oorlog in Nederland en die zagen er ook allemaal veel belovend uit, dus hoop dat ze vertaald gaan worden, dat zegt genoeg toch over hoe ik dit boek heb ervaren

Mandy: Ik vond het boek heel fijn lezen. De spanning zat er goed in, de personages zijn geloofwaardig en fijn om te lezen en ik ben zeker weer wat wijzer geworden over dit deel van de oorlog. Ik vind het hoopgevend om te lezen dat er zulke moedige mensen waren die zichzelf wegcijferden om anderen een beter leven te kunnen geven. Ik hoop een oorlog echt nooit mee te maken, maar het geeft wel moed om te lezen dat er altijd goede mensen zijn, ook of misschien wel juist in zulke slechte omstandigheden. Het boek krijgt van mij vier sterren. 

Zoals je las is het boek ons echt goed bevallen. Lees jij ook graag boeken over de Tweede Wereldoorlog en gaat dit boek een plekje krijgen op jouw leeslijst? Laat het ons hieronder weten.