Vandaag hebben wij een buddyread voor jullie met het boek Mijn zomers aan zee van Tracy Rees. Een boek met twee tijdlijnen die veel met elkaar te maken hebben. Janneke en Marieke doken in het heerlijk dikke boek en waanden zich weer even op vakantie. Sanne luisterde het boek terwijl ze onderweg was van en naar werk en droomde mee over strand en zee.

Korte samenvatting

In hoeverre kan een plaats je leven veranderen?

1950. Chloe brengt elke zomer door bij familie in Tenby, waar ze eindeloze en onvergetelijke dagen op het strand beleeft. Alle zomers zijn even idyllisch, totdat ze een rijke, veel oudere jongen ontmoet waar ze als een blok voor valt. Op de avond van hun eerste date komt Chloe tot een ontdekking die haar de rest van haar leven zal achtervolgen.

2014. Nora‘s luxe leven verandert drastisch van het ene op het andere moment. In de onzekere tijd die volgt voelt ze zich het meest thuis op de prachtige stranden van Tenby. Maar Tenby verbergt een geheim – en Nora zal leren dat dit kleine stadje aan zee zelfs de meest pijnlijke herinneringen kan helen…

Een verslag in tien quotes

Het viel met name Marieke op dat er veel mooie en bijzondere zinnen in het boek staan. In een zin werd vaak al zoveel duidelijk over een personage of een gebeurtenis. We kozen daarom tien quotes uit en schreven daarbij waarom we die hebben gekozen.

pgn 62
'Misschien wel,' zei ze om van hem af te zijn. Terwijl hij op zoek ging naar een prikkertje met kaas en ananas, slaakte Nora een diepe zucht. Hoe lang werd je geacht op je eigen afscheidsfeestje te blijven?

Marieke:
Ik koos deze quote, omdat die me raakte. Hoe eenzaam en ongelukkig moet je zijn als je op je afscheidsfeestje zo snel mogelijk naar huis wilt, terwijl je toch heel wat jaren bij een bedrijf hebt gewerkt. Ik vond dat zo sneu voor haar en kon alleen maar hopen dat ze met haar plannen voor de toekomst meer plezier zou hebben.

Janneke:
Wat een goed gekozen quote Marieke. Het geeft inderdaad heel goed de eenzaamheid weer waar Nora aan het begin van het verhaal in leeft. Heel triest inderdaad, maar aan de andere kant vond ik haar hier ook weer heel sterk. Ze heeft keuzes gemaakt, knopen doorgehakt en probeert voor zichzelf te kiezen. Het is een begin van een nieuw hoofdstuk in haar leven. Ik was erg nieuwsgierig hoe dit verder zou gaan. 

pgn 109
'En, Samuels? Bevalt het een beetje? Is het net zo leuk als je had gehoopt?' 'Nog veel leuker!' verzuchtte Chloe ademloos. Ze spreidde haar armen zo wijd dat ze op een haar na een langswalsend paartje miste. 'O, Llew, wat akelig dat je er niet bij kunt zijn. Vind je het heel erg?' 'Helemaal niet. Ik zit hier alleen om naar jou te kijken. Maar nu ik weet dat je het naar je zin hebt, ga ik er zo maar eens vandoor.' 

Janneke:
De vriendschap tussen Chloe en Llew vind ik zo mooi! Ik genoot echt enorm van de hoofdstukken waarbij Chloe drie weken per jaar op zomervakantie naar Tenby ging en samen met Llew doorbracht. Zoals ze zelf zeggen waren ze elkaars beste kameraad. Llew vind ik ook zo'n aandoenlijk personage. Hij heeft het niet makkelijk in zijn leven, thuis en op school. Hij probeert zoveel mogelijk zijn eigen plan te trekken en weet wat hij wil. Wat een prachtig personage heeft Rees hier neergezet.

Marieke:
Daar valt niet veel aan toe te voegen. De vakanties van Chloe en Llew zijn zo vol van echte vriendschap, en dat jarenlang slechts drie weken per jaar.

pgn 176
'Chlo, laten we er geen ruzie over maken. Dat is het niet waard. Zou je niet eens naar binnen gaan? En zal ik dan weer in het café gaan zitten? Ik was het eigenlijk niet van plan. Zo leuk vind ik het niet. Ik had je die roos willen geven, dan een foto willen maken, en dan snel weer naar huis. Maar als jij dat wilt, neem ik een milkshake, en dan blijf ik tot je het naar je zin hebt.' 

Janneke:
Ik kan er niets aan doen, maar weer een quote van Llew. Wat een mooie vriendschap! Ergens vond ik hem soms te wijs voor zijn leeftijd, maar dat werd in het boek zelf ook vaak benoemd. Elke zomer zijn ze natuurlijk een jaartje ouder en het deed me afvragen wat de toekomst voor hun in petto heeft. Is het vriendschap die uiteindelijk opbloeit in wat meer? Groeien ze uit elkaar? 

Marieke:
Ook een mooie quote Janneke. Ach die arme Llew, hij had het echt niet makkelijk en moest al snel opgroeien en veel te snel volwassen worden. Die vriendschap met Chloe is het mooiste dat hij heeft. Je gunt hem alles, maar je houd je hart vast als je ziet hoe snel Chloe verandert.

pgn 194
'Ik zal u helpen, maar dan moet u wel zeggen wat ik moet doen,' zei Nora. 'Echt heel precies, tot in de details. Want ik weet niets van planten. En bloemen koop ik alleen bij de supermarkt, verpakt in plastic. Het is om je dood te schamen.

Marieke:
Deze quote vond ik zo grappig en triest tegelijk. Nora is bij haar oma die een tuintje heeft. Dan blijkt hoever Nora van de werkelijkheid was weggeraakt. Maar het geeft ook aan dat het tijd is voor veranderingen, en die beginnen dan ook daar bij haar oma in de tuin.

Janneke: 
Goed gevonden Marieke. Ik vond het zo mooi om te zien hoe de band met haar oma weer werd aangehaald en ook inderdaad hoe ze aan het veranderen is. 

pgn 250
'Pas toen ze naar huis reed, schoot het haar weer te binnen wat Gwennan had gezegd toen ze de doos met de foto's openmaakte. Toen was ze nog gelukkig. 

Janneke:
Deze quote verwijst naar de zomers van Chloe in Tenby. Je weet als je aan het lezen bent dat deze zomers ooit een keer op zijn einde moeten komen. Maar vooral na deze quote werd ik steeds nieuwsgieriger naar wat de rest van het leven voor Chloe in petto heeft. Je krijgt hier en daar al wat hints, maar die ga ik hier niet delen want dan zou ik het verhaal te veel spoilen, maar wat er precies gebeurd is, dat blijft nog onduidelijk. 

Marieke:
Toen was ze nog gelukkig, dat is best heftig, want alles wat daarna komt kan alleen maar minder zijn. Er zitten veel geheimen verwerkt in het boek. En steeds wordt er iets prijs gegevens. Je hebt je vermoedens, maar het is toch allemaal net even anders.

pgn 277
Magisch, daar had je dat woord weer, dacht Nora. Wanneer je naar het portret keek, had je het gevoel dat je het tragische verhaal van de kreeftenvisser kon lezen in de brandende ogen, in zijn kleren waar de wind aan trok.

Marieke:
Kunst is een belangrijk thema in het boek. Nora ontdekt schilderijen in het huis waar ze woont en gaat later ook naar een expositie. De geschilderde portretten zijn mooi en levensecht. Ik vond deze quote daar heel typerend voor. In een paar woorden weet Tracy Rees precies de juiste sfeer op te roepen.

Janneke:
Klopt! Daar heb je helemaal gelijk in Marieke. Ik voelde tijdens het lezen van die stukjes de geschiedenis van het plaatje Tenby en de vriendschap tussen Chloe en Llew. Heel bijzonder dat Rees dat weet uit te drukken, zonder dat je het schilderij echt ziet! De sfeer is zo bijzonder. 

pgn 282
'Het voelde alsof ze niet vanwege de wind tegen elkaar aan kropen, maar om de beschutting te zoeken tegen de toekomst met al haar onbekende beloften en bedreigingen.'

Marieke:
Opnieuw een quote over Chloe en Llew, die geschiedenis is toch de basis voor het boek. Ik vond deze quote zo typerend voor het opgroeien van de twee vrienden, waarbij ze weten dat het niet altijd zo zal blijven.

Janneke:
Deze quote kan ik me nog herinneren. Het stond aan het begin van een keerpunt in het verhaal en gaat over de vriendschap tussen Chloe en Llew. De vriendschap is inderdaad de basis van het verhaal en tijdens het lezen kom je er al snel achter dat er iets gaat veranderen. Maar wat en hoe? Tijdens het lezen van deze passage werd het me duidelijk dat het niet meer lang zou duren voordat je erachter kwam. Heel bijzonder vind ik ook dat het verhaal tot dan toe helemaal niet langdradig is. Het is een dik boek maar door de wisselingen in tijd en perspectief genoot ik enorm van het verhaal.

pgn 409
'Je kunt niet op de liefde vertrouwen, Nora. Mensen laten elkaar in de steek, hoe groot de liefde ook mag zijn. Zelf al ben je allebei vervuld van de beste bedoelingen, dan nog kan elke liefde op een tragedie uitlopen.'

Janneke:
Deze quote komt op verschillende momenten in het boek terug. Misschien soms in wat andere vorm, maar komt op hetzelfde neer en staat zo centraal door dit verhaal heen. Het hint naar het verleden van de moeder van Nora maar ook naar haar eigen leven op dit moment. Niets is zeker voor Nora en ze is ervan overtuigd dat ze alleen blijft. 

Marieke:
Ja dat komt opvallend vaak terug in het boek. Je ziet dat doordat Nora's moeder dat zovaak heeft herhaalt, dat het grote invloed heeft op Nora's verdere leven. Die wordt er erg door beïnvloed en wordt er onzeker van. Gelukkig weet Nora uiteindelijk haar eigen weg te vinden en haar eigen keuzes te maken.

pgn 456
’De band tussen moeder en dochter. Voor mij was de ene bol mijn moeder, en die andere bol, dat was ik. We waren met elkaar verbonden door die smalle, maar essentiële doorgang in het midden. En het zand symboliseerde de liefde, of levenskracht die van haar naar mij stroomde.’

Janneke:
De relatie tussen Nora en haar moeder is altijd heel hecht geweest, maar op voor Nora onverklaarbare wijze veranderd. Ik had zo veel hoop dat ze elkaar weer terug wisten te vinden. Voor het verhaal begreep ik wel dat hun relatie slechter werd, maar de uiteindelijke reden vond ik wat vaag. Maar dat is dan ook meteen het enige minpuntje dat ik kon vinden. 

Marieke:
Die had ik ook gemarkeerd. En ik ben het met je eens, die verwijdering wordt niet goed uitgewerkt in het boek, maar het is slechts een kleinigheidje. Het totale verhaal vertelt genoeg om daar overheen te stappen.

pgn 421
'Denk erom dat je nooit ergens spijt van hebt. Als iets niet lukt, of als het tegenvalt, dan laat je het achter je en ga je door.' 

Janneke:
Een mooie quote om mee te eindigen! Een wijze levensles die we uit dit verhaal kunnen halen. 

Marieke:
Mooi afsluiter Janneke, niets meer aan toe te voegen.

Luisterboekvisie

Sanne luisterde het boek. Is de beleving van het verhaal dan anders?

Sanne: In eerste instantie vreesde ik voor een boek dat mijn aandacht niet kon vasthouden. Het kwam wat langzaam opgang en de voorleesstem van Ingeborg Wieten was wat eentonig. Maar de aanhouder wint! Ik zette door en vond het een fijn boek. Hoewel ik de namen als luisteraar anders heb beleefd (ik dacht dat het Lou en Easton was, in het boek is het Llew en Iestyn) keek ik elke keer met smart uit naar het moment dat ik verder kon gaan in het luisterboek. Soms miste ik even dat we van personage en verhaallijn waren geswitcht, maar dat was niet zo erg. Het lange luisterboek kwam wat langzaam op gang en had wat veel details, maar daardoor was het minder erg als mijn aandacht verslapte. Uiteindelijk werd bijna tegen het einde van het boek, het luisterboek van Storytel gehaald. Ik baalde als een stekker! Ik heb toen snel het ebook gekocht, om toch te achterhalen hoe het zou aflopen. Een fijn boek!

Conclusie 

Janneke: Ik heb enorm genoten van dit verhaal. Zoals Sanne hierboven beschrijft, kwam het iets langzaam op gang. Maar tijdens het lezen heb ik daar geen moment last van gehad. Het paste bij de sfeer waar Nora zich op dat moment in bevond en ik liet me erdoor meevoeren. De afwisselingen tussen de verhaallijnen van Chloe en Nora waren mooi gedaan. De hoofdstukken waren niet te lang of te kort waardoor je als lezer al snel affiniteit kreeg met beide personages. Ok de beschrijvingen van het badplaatsen Tenby vond ik prachtig. Je ziet het zo voor je en begrijpt al snel de aantrekkingskracht voor deze plek. Ik had niet eerder een boek van Tracy Rees gelezen maar ik kijk nu al uit naar de volgende!

Marieke:
Even was ik in shock toen het boek binnenkwam. Weer een dikke, wat als het niet lekker leest? Ik had me geen zorgen hoeven maken, want ik was al snel meegevoerd in de twee afwisselende verhaallijnen van Chloe en Nora. Juist door die afwisseling en het feit dat de hoofdstukken niet te lang waren, las het erg vlot. Ook de gebeurtenissen van Chloe en Nora waren leuk om te volgen. Vooral de verhaallijn van Chloe en Llew in een strandplaatsje in de jaren 1954 t/m 1958 waren qua sfeer heel bijzonder, ik zag het zo voor me.
Voor mij is het een zeer geslaagd boek en net als Janneke wil ik graag een nieuw boek van haar lezen.

Heb jij al eens een boek gelezen van Tracy Rees? 
Dit boek speelt zich af in een toeristenplaatsje in Engeland aan zee. Wij waanden ons daar tussen de andere badgasten. Heb jij dat ook bij het lezen van een boek?